Fréttablaðið - 30.12.2002, Blaðsíða 8

8 30. desember 2002 MÁNUDAGUR
Útgáfufélag: Frétt ehf.
Ritstjóri: Gunnar Smári Egilsson
Fréttastjóri: Sigurjón M. Egilsson
Ritstjórnarfulltrúar: Reynir Traustason
og Steinunn Stefánsdóttir
Auglýsingastjóri: Þórmundur Bergsson
Ritstjórn, auglýsingar og dreifing:
Þverholti 9, 105 Reykjavík
Aðalsími: 515 75 00
Símbréf á fréttadeild: 515 75 06
Rafpóstur: ritstjorn@frettabladid.is
Símbréf á auglýsingadeild: 515 75 16
Rafpóstur: auglysingar@frettabladid.is
Setning og umbrot: Frétt ehf.
Prentvinnsla: Ísafoldarprentsmiðja ehf.
Fréttablaðinu er dreift ókeypis á heimili á höfuð-
borgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt að fá
blaðið í völdum verslunum á landsbyggðinni.
Fyrirtæki geta fengið blaðið gegn greiðslu
sendingarkostnaðar; kr. 1.100 á mánuði.
Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni
blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum
án endurgjalds.
HORNAFJÖRÐUR
Tíminn er eins og óð fluga; þýt-ur áfram án hugmyndar um
hvert hann stefnir. Þegar skamm-
ur tími er skoðað-
ur virðist hann
beinn. En þegar
horft er til lengri
tíma koma í ljós
hlykkir og sveigir;
hringir og spíralar.
Þess vegna höld-
um við upp á ára-
mót. Ekki vegna
þess að við séum
einu ári nær lausninni heldur
vegna þess að við lifðum af einn
hringinn og fáum að byrja þann
næsta.
Það er útbreiddur misskilning-
ur að tíminn sé fastur og samur;
jafnvel að það megi byggja á hon-
um. Að ár eftir ár aukum við
þekkingu okkar, getu og kunnáttu.
Uppgötvanir gærdagsins duga
okkur ekki í dag. Ungum manni
gagnast ekki afstaða gamals
manns við lok ævi sinnar. Né
gömlum manni sjónarhorn hins
unga. Það er ekki svo að tíminn
vinni gegn okkur eða skreppi frá
okkur, heldur getur almanakið
blekkt okkur. Það mælir línulegan
tíma en við lifum einnig í tíma
sem stekkur og skreppur.
Ekkert er nýtt undir sólinni.
Allt sem er hefur verið og allt sem
verður er þegar til. Þetta eru ein-
kunnarorð augnabliksins sem
varðveitir allan tíma en mælist
ekki með klukku eða almanaki.
Allar ár renna til sjávar en sjórinn
verður aldrei fullur. Sólin hnígur
til þess eins að rísa aftur. Náttúr-
an er síkvik; sístritandi; líf og
dauði; hrörnun, hnignun, endur-
fæðing og endurreisn. Þannig er
mannfélagið einnig. Við höfum
ekki fyrr fundið lausn vandans en
lausnin er orðin að vanda sem
kallar á nýja lausn. Mikil sannindi
steinrenna á vörum okkar. Gömul
speki sem endurnærði hugsun
okkar verður lífvana en önnur
sem við töldum dauða lifnar við.
Ekkert getum við kveðið niður.
Við enda sögunnar springur hún í
andlit okkar. Ekki heldur haldið
neinu kyrru. Sigurinn er upphaf
endalokanna. Þegar skynsemin
hafði lagt undir sig heiminn varð
til kjörlendi upphafinna tilfinn-
inga og dulhyggju.
Maðurinn vitkast aldrei. Viska
erfist ekki. Öll þekking mannsins
rúmast á einni ævi. Og deyr með
manninum.
Áramót eru hátíð tímans.
Fögnuður yfir hringferð hans og
því að auga okkar verði aldrei
satt af að sjá né eyra okkar mett
af að heyra hina sífelldu sköpun
endurtekningarinnar. Ávinning-
ur okkar er lífið – ekki afrakstur
þess. ■
Gömul speki
sem endur-
nærði hugsun
okkar verður
lífvana en önn-
ur sem við
töldum dauða
lifnar við.
Allt sem er hefur verið
skrifar um tímann sem sífellt líður
og þann sem stekkur.
Mín skoðun
GUNNAR SMÁRI EGILSSON
Ég er viss um að flestir finnastundum hjá sér þörf til þess
að breyta til. Breytingarnar geta
auðvitað verið mismiklar, frá því
til dæmis að færa til húsgögn í
stofunni hjá sér eða skipta um bíl
og í það að skipta um starfsvett-
vang. Ég fæ þannig tilfinningu á
nokkurra ára millibili; ég hóf
kennslu í Ölduselsskóla fyrir 20
árum og kenndi þar í 7 ár, kenndi
í Laugalækjarskóla í 5 ár en starf-
aði fyrir Kennarasambandið í
hálfu og síðan fullu starfi í um
áratug. Haustið 2001 fann ég fyrir
óþoli og settist á skólabekk í Há-
skóla Íslands en venti mínu kvæði
í kross og sit núna mitt fyrsta
kjörtímabil í borgarstjórn
Reykjavíkur. Já, ég er nýliði í
pólitík og mér finnst allt í lagi að
geta þess að ég er miðaldra kona
sem kannski hefur ýtt einhverjum
mun yngri og af gagnstæðu kyni
aftar á framboðslistann. Barátta
kynjanna, hvar svo sem hún er
ennþá háð, er þó ekki sérstakt um-
fjöllunarefni þessa pistils.
Rétt eins og mér finnst ekkert
óeðlilegt við það að vilja tilbreyt-
ingu, tel ég afar mikilvægt að
menn setji sér markmið, helst
nokkuð háleit, og leiti leiða til að
ná þeim. Óvíst er að þau náist öll
og þrátt fyrir óvissa framtíð ligg-
ur það fyrir okkur öllum að deyja.
Þess vegna verður afi minn bless-
aður að hafa talist nokkuð óraun-
sær þegar hann ræddi ýmis fram-
tíðaráform sín til næstu tuga ára
skömmu áður en hann dó á
nítugasta og öðru aldursári. Ekki
nóg með það, því hann keypti sér
úlpu og ný húsgögn fáeinum dög-
um áður en dauðinn birtist hon-
um. Ég vona bara að hann viti að
úlpan fer mér ljómandi vel og
húsgögnin prýða stofuna okkar
mæðgna!
„Ég veit allt og get allt“ eru
ágæt einkunnarorð í lífinu ef
menn skilgreina hvað átt er við
með „öllu“ ásamt því að bera
virðingu fyrir öðrum. Ég hef rík-
an skilning á því að borgarstjór-
inn í Reykjavík finni fyrir
ákveðnu óþoli og langi að skipta
um starfsvettvang. Ég held
reyndar að óþolið hafi látið á sér
kræla talsvert mörgum mánuðum
fyrir hinn örlagaríka miðvikudag
18. desember síðastliðinn. Ég
ætla samt að sitja á mér og rjúka
ekki á alla og segja á engilsax-
nesku „I told you so“. Það kom
mér hins vegar á óvart að hún
skyldi ekki bera þá virðingu fyrir
samstarfsfólki sínu og samherj-
um í borgarstjórninni að gera
þeim grein fyrir því áður en hún
nánast missti það út úr sér í
beinni útsendingu að hún ætlaði í
framboð til næstu alþingiskosn-
inga. Og það gerir hana ekkert
meiri þó að hún geti fundið fyrir-
mynd að slíkri framkomu meðal
einhverra karla. Það ber hvorki
merki um karlmennsku að taka
áhættu og ögra umhverfinu né er
það séreinkenni kvenna að þora
ekki, enda get ég nefnt fjölmörg
dæmi um karla sem eru gungur
og konur sem þora. Það ber hins
vegar merki um ríka siðferðis-
kennd og mannlega visku að virða
tilfinningar annarra. Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir þorði ekki að
segja hvert hugur hennar stefndi
síðastliðið vor og hún tók ekki
áhættuna í haust með því að fara
í prófkjör hjá Samfylkingunni.
Má vera að hún sé „valkyrja“ í
augum einhverra en ekki mínum.
Við áramót er hollt að líta yfir
farinn veg og endurskoða mark-
miðin í lífinu og setja sér að
minnsta kosti í huganum starfs-
áætlun fyrir árið 2003. Svo
skemmtilega vill til að ég ætla að
hefja nýja árið á þeim stað sem ég
var fyrir 20 árum og kenna ung-
lingum í Ölduselsskóla, að vísu
bara í mánuð, en enginn veit sína
ævina fyrr en öll er!
Ég óska lesendum farsældar á
nýju ári. ■
INGIBJÖRG SÓLRÚN GÍSLADÓTTIR
„Ég hef ríkan skilning á því að borgarstjórinn í Reykjavík finni fyrir ákveðnu óþoli
og langi að skipta um starfsvettvang.“
skrifar um breytt-
an starfsvettvang
og borgarstjóra.
GUÐRÚN EBBA
ÓLAFSDÓTTIR
Um daginn
og veginn
Enginn veit
sína ævina...
ÓTTAST ATVINNULEYSI Kristín
Gestsdóttir, bæjarfulltrúi á Höfn
í Hornafirði, sagði á bæjarstjórn-
arfundi að atvinnuástandið í
sveitarfélaginu væri ógnvekj-
andi. Tilefnið var upplýsingar frá
atvinnumálanefnd bæjarins um
að 41 einstaklingur hefði verið at-
vinnulaus í nóvember. Nefndin
sagðist hafa áhyggjur af stöð-
unni.
HEILSA Vélstjórar eru að jafnaði í
mun meiri hættu á að verða fyr-
ir heyrnarskaða en aðrir laun-
þegar á vinnumarkaðnum, sam-
kvæmt rannsókn Heyrnar- og
talmeinastöðvarinnar á heyrn
vélstjóra.
Helgi Laxdal, formaður Vél-
stjórafélags Íslands, segir nauð-
synlegt að tekið verði höndum
saman um að upplýsa atvinnurek-
endur og vélstjóra um leiðir til að
forða frekari heyrnarskaða.
Varnir séu að hluta til staðar, svo
sem í formi heyrnarhlífa, en virð-
ist ekki nógu mikið notaðar. ■
Vélstjórar:
Hættara við heyrnarskaða