Feykir - 29.08.2018, Blaðsíða 4

M I N N I N G
Hún var Langhyltingur í móðurætt
með rætur frá bæ til bæjar. Stóru-
Seylu, Syðra Skörðugili, Glaumbæ,
Stóru-Gröf allt norður til Ögmundar-
staða undir Staðaröxlinni. Í föðurætt-
ina úr vestanverðu héraðinu m.a. af
Valadalsættinni eldri. Föðuramma
Möggu var fædd á Hólum í Hjaltadal.
Margrét Guðvinsdóttir var því Skag-
firðingur í húð og hár að langfeðra tali.
Afi hennar, Björn á Stóru-Seylu bóndi
þar frá 1904 og til dánardægurs, missti
fyrri konu sína Steinvöru úr berklum
en þeirra sonur var Jón tónskáld á
Hafsteinsstöðum og stjórnandi
karlakórsins Heimis í áratugi. Síðari
kona Björns var Margrét Björnsdóttir,
fædd 1881 á Syðra Skörðugili, alsystir
Ingibjargar húsfreyju á Halldórs-
stöðum, móður Björns Gíslasonar,
Efemíu og Halldórs. Margrét Björns-
dóttir bjó með Salóme móður sinni á
Skörðugili, Holtskoti 1887-98, Stóru-
Seylu 1898-1903 síðast í Glaumbæ er
hún varð seinni kona Björns á Stóru-
Seylu. Þau eignuðust þrjú börn, elst
var Steinvör Lovísa ætíð kölluð Lóa í
Seylu, móðir Margrétar yngri. Margrét
Björnsdóttir var grönn og hávaxin,
teinrétt og sópaði að henni. Stjórnsöm
húsfreyja enda fylgdu heimilinu á
Stóru-Seylu mikil gestrisni og rausn.
Björn var oddviti í 36 ár og hreppsstjóri
í 21 ár með yfirbragð sveitarhöfðingja.
Lovísa Björnsdóttir og Guðvin
Jónsson hófu sambúð á Seylu á fjórða
áratug síðustu aldar. Sambúðin varð
þó stutt, fáein ár, en þau eignuðust
þrjú börn og var Margrét þeirra elst.
Hún varð eftir hjá Margréti ömmu
sinni á Seylu er Lóa flutti í Krókinn og
hóf þar fljótlega greiðasölu sem stóð í
fjölda mörg ár og hún var þekkt fyrir.
Magga ólst því upp með ömmu sinni
og afa á Seylu, en afi hennar féll frá er
hún var átta ára gömul. Magga erfði
marga góða kosti ömmu sinnar sem
hún bjó að allt lífið enda heimilislífið á
Seylu stórbrotið um margt. Margrét á
Stóru-Seylu varð fjörgömul, dó tæp-
lega níræð að aldri.
Fyrst man ég eftir Möggu Guðvins
er hún var fermd 1949 frá Glaum-
bæjarkirkju. Svo var hún skyndilega
komin undir sama þak og ég á
Freyjugötu 34 í gömlu Voninni.
Gullfalleg þroskuð unglingsstúlka.
Margrét gamla á Seylu hafði litið til
með föður mínum allt frá því hann
missti móður sína 1927. Þorbjörg
móðir pabba og Margrét höfðu verið
vinir frá unglingsárunum. Trygglyndi
Margrétar á Seylu lagði grunninn að
samskiptum frá manni til manns og
allt til dagsins í dag má rekja þessa
þræði.
Síðla árs 1947 kom gjörvilegur
piltur frá Hofsósi í hús foreldra minna
og hreiðraði um sig á norðurloftinu.
Hann hét Björn Guðnason, einstakur
mannkosta maður. Það var heimilinu
mikil gæfa að hafa hann Bubba Guðna
undir sama þaki. Á norðurloftinu var
hann lengstum en um tíma í her-
berginu gegnt eldhúsinu á miðhæð-
inni en flutti á miðju ári 1953 með
konuefnið sitt Möggu, Lóu í Seylu, 18
ára gamla fullþroska stúlku sem var
tilbúin að stofna með honum heimili
og fjölskyldu. Þar með hófst 40 ára
farsæl sambúð.
Trygglyndið og vinátta Bubba og
Möggu við foreldra mína og okkur
bræðurna á Freyjugötunni hélst óslitið
meðan lífið entist. Lóa móðir Möggu
sýndi sama trygglyndið við fjölskyldu
mína. Það voru sterkar ræturnar af
Langholtinu og ekki síðri mann-
kostirnir utan af Höfðaströndinni. Það
verður aldrei að fullu metið né þakkað
að eiga slíka sjóði mannkosta og
velvildar samferðarmannanna.
Magga og Bubbi byrjuðu sitt
heimilishald á loftinu í verslunarhúsi
K.G. í Kristjánsklauf þá í eigu Sigga
Siff, síðar í Sælandi nyrst í Freyjugötu.
Þá voru þau í húsi Sigvalda Bergs á
Ægisstígnum þar til þau fluttu í hús
sitt að Hólavegi 22 sem Bubbi byggði
og varð heimili þeirra beggja allt til
leiðarloka. Þau hjónin voru mjög
félagslynd og vinamörg og virk í
samfélaginu á Króknum. Magga var
ötul í kvenfélaginu, ómissandi
þátttakandi þar. Guðvin eða Vini eins
og hann var kallaður átti heimili hjá
Margréti dóttur sinni til æviloka.
Mikill geðprýðismaður góður skák-
maður og lengi vegagerðarmaður hjá
KotaValda. Samband Möggu við
Lovísu móður sína var mikið og gott
og Bubbi var stoð og stytta Lóu.
Margrét Guðvinsdóttir varð mikil
ættmóðir, eignaðist glæsilega afkom-
endur, barnabörn og barnabarnabörn.
Magga hélt vel utan um hópinn sinn
svo lengi sem stætt var. Bubbi
eiginmaður hennar féll frá eftir erfið
veikindi enn á góðum aldri. Nokkru
síðar hóf Magga sambúð með Hauki
Björnssyni sem var ekkill frá Bæ á
Höfðaströnd, dugmikill atorkumaður
og samlíf þeirra Möggu var með
ágætum.
Að leiðarlokum þakka ég órofa
vináttu og tryggð um áratuga skeið en
konan mín og Magga áttu áratuga
samleið að kvenfélagsmálum og
saman voru þær í kaffiklúbbnum
„Jónunum“ til fjölda ára. Margrét
Guðvinsdóttir frá Stóru-Seylu, síðar
Króksari í nærri sjö áratugi, auðgaði
sitt samfélag um sína daga. Hennar
verður lengi minnst. Niðjum hennar
og ættingjum öllum eru færðar dýpstu
samúðarkveðjur.

Hörður Ingimarsson
Margrét Guðvinsdóttir
fædd 4. maí 1935 – dáin 10. ágúst 2018
argaþrasi að hið neikvæða
taki yfir og skyggi þannig á
sólina. Að við tölum ekki um
annað en það sem miður
fer, bæði okkar í milli og líka
út á við. Það sem vel er gert
gleymist, fáir heyra af því
sem við erum ánægð með
í okkar ágæta landshluta.
Hver vill búa eða flytjast í
landshluta þar sem allt er
ómögulegt?
Ég ætla því að halda áfram
að gera það sem ég get gert
fyrir landshlutann minn – og
við getum öll gert. Ég ætla
að halda áfram að gera
það sem ég hef tamið mér
síðan ég flutti aftur heim
fyrir fimm árum, þ.e. að
tala samfélagið okkar á
Norðurlandi vestra „upp“.
Ég ætla ekki að láta það
sem upp á vantar skyggja á
sólina heldur vera dugleg að
tala um það sem við höfum
fram yfir svo mörg önnur
svæði um leið og ég berst
áfram fyrir nauðsynlegum
umbótum.
Það get ég gert –
það getur þú gert!
- - - - -
Ég skora á nágranna minn,
Magnús Eðvaldsson,
íþróttakennara og
sveitarstjórnarmann í
Húnaþingi vestra að taka við
pennanum.
Fræg eru orð Johns F.
Kennedys Bandaríkjaforseta
við embættistöku hans í
janúar 1961: „Þess vegna,
landar mínir, spyrjið ekki,
hvað landið ykkar geti gert
fyrir ykkur, – spyrjið, hvað þið
getið gert fyrir landið ykkar."
Þessi orð JFK koma oft upp
í huga minn við hin ýmsu
tækifæri. Þau má nefnilega
heimfæra upp á svo
margt. Hvað get ég gefið í
samskiptum við fjölskyldu og
vini, vinnufélaga, sveitunga?
Hvað get ég gefið í félags-
skap hvers konar? Hvað get
ég gert fyrir samfélagið mitt?
Og áfram mætti halda. Það
er jú sælla að gefa en þiggja
segir einhvers staðar í frægri
bók.
Þessi orð forsetans unga
hafa verið mér hugleikin
síðustu vikurnar eftir
að ég hóf störf sem
framkvæmdastjóri Samtaka
sveitarfélaga á Norðurlandi
vestra. Heimfærslan í því
tilliti nær yfir Norðurland
vestra. Svo orð Kennedys
séu aðlöguð lítillega:
„Þess vegna, sveitungar
mínir, spyrjið ekki, hvað
landshlutinn ykkar geti gert
fyrir ykkur, – spyrjið, hvað þið
getið gert fyrir landshlutann
ykkar.“
Víst er að landshlutinn sem
ég hef valið að búa og starfa
í gerir margt fyrir mig. Hér nýt
ég náttúrunnar um svæðið
allt, hér eru góð samfélög
sama hvar borið er niður í
landshlutanum, hér fá börnin
mín góða þjónustu í skóla,
leikskóla og tómstundum,
fólkið hér er framúrskarandi
og harðduglegt, og svo mætti
lengi telja. Það hefur líka
verið ánægjulegt að fylgjast
með því sem hefur verið
að gerast hér á svæðinu
undanfarin misseri. Víða á
Norðurlandi vestra er loksins
farið að úthluta lóðum til
byggingar á íbúðarhúsnæði,
fasteignaverð stígur upp
á við, farin er af stað
atvinnuuppbygging sem
unnið hefur verið að um
langt árabil, á svæðinu eru
starfandi öflug sprotafyrirtæki
auk rótgróinna fyrirtækja,
menningarstarf hér er öflugt
sem fyrr... áfram gæti ég
haldið.
Auðvitað er ýmislegt sem
betur má fara og ýmsar
blikur á lofti, ekki skal
draga fjöður yfir það, áfram
verðum við að berjast fyrir
fjölmörgum málum. Hættan
er hins vegar sú í því
ÁSKORENDAPENNINN
Unnur Valborg Hilmarsdóttir Stoltur íbúi á Norðurlandi vestra
Það sem JFK kenndi mér
UMSJÓN
Lee Ann Maginnis
Unnu Valborgr. MYND AÐSEND
4 32/2018