Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1992, Side 6

Fjóla Björk Sigurðardóttir:
Fagra sólin — Saga
Inngangur ritstjóra
Séra Miyako Þórðarson benti
ritstjóra á þessa sögu Fjólu Bjarkar,
sem er bæði blind og heyrnarlaus.
Þráin eftir að heyra kemur tær og
einlæg fram í þessari sögu. Það er út af
fyrir sig afrek nokkurt að koma
hugsunum sínum svo frá sér við
aðstæður Fjólu Bjarkar, enda segir
hún að hún tileinki foreldrum sínum
söguna, sem hljóti að verða hissa, að
blind og heymarlaus dóttir þeirra skuli
geta slíkt. Heiðríkja og vongleði
barnslegrar einlægni birtist okkur
glögglega og sem slíkri eigi lesendur
að taka í mót þessari sögu Fjólu
Bjarkar. Og kemur svo sagan ykkur
til gleðiauka.
Fagra sólin
Sex ára gamall drengur sem hét
Guðmundur Guðþórsson var að leika
sér úti ásamt vinum sínum. Þeir voru
í boltaleik á blettinum heima hjá
Guðmundi. Lengi vel var ákaflega
gaman, en svo varð slys, sem enginn
átti von á. Þeir voru að hlaupa á eftir
boltanum. En þá datt Guðmundur og
höfuðið lenti á steini sem varð fyrir
honum.
— Ó,ó, mamma mín!
Það seytlaði blóð úr öðru eyranu.
Guðmunda mamma hans kom út og
sá hvað hafði gerst. Hún dreif son sinn
inn, þurrkaði blóðið af andliti hans,
þvoði honum og fór síðan með hann
til eymalæknis. Læknirinn sagði að
eyrað hefði skaddast dálítið innvortis.
Hann taldi að Guðmundur myndi tapa
nokkurri heyrn eftir slysið.
Hann lét Guðmund hafa dropa til
að láta í eyrað.
Þegar þau komu heim sagði
Guðmunda syni sínum að leggja sig.
Þegar Guðmundur hafði lagst fyrir
bað hann Guð að hjálpa sér. Síðan
sofnaði hann og dreymdi að pabbi
hans og mamma væru með honum í
Háteigskirkju og bæðu Guð að gefa
honum aftur heymina á eyranu.
Þegar Guðmundur vaknaði aftur
var hætt að blæða og honum leið
dálítið betur. Hann sagði mömmu sinni
frá draumnum.
Það var gott að þig dreymdi svona
fallegan draum, Guðmundur minn og
kannski bænheyrir Guð þig.
Þegar Guðmundur var orðinn
góður fór hann með félögum sínum út
að leika sér. Veðrið var mjög gott,
sólskin og logn. Pabbi hans var
heimilislækniráheilsugæslustöðinni.
Hann hafði mikið að gera, en um
helgar voru þau öll saman heima.
Einn sunnudag fór fjölskyldan
hansGuðmundaríHáteigskirkjukl.2.
Þau báðu öll Guð að laga eyrað.
Guðmundi leið mun betur eftir
messuna. Síðan óku þau um í
Rey kjavík og gáfu Guðmundi appelsín
og súkkulaði. Pabbi hans sagði að
kókakóla væri óhollt fyrir börn.
Þegar heim kom sögðu pabbi hans
og mamma að þau yrðu að flytjast til
Ástralíu og vera þar í sex ár vegna
þess að pabbi hans ætlaði að læra
skurðlækningar. Þau ætluðu að flytja
í júlí. Mamma hans sagði að hann
fengi mjög fallegt herbergi.
Guðmund dreymdi fallega á
næturnar og hann sagði síðan
foreldrum sínum á morgnana hvað
hann hefði dreymt.
Tíminn leið mjög fljótt og
strákarnir léku sér úti á hverjum degi.
Þeim þótti leiðinlegt að Guðmundur
og fjölskylda hans væru að fara.
Pabbi og mamma Guðmundar
pökkuðu búslóðinni niður og síðan
var hún send til Ástralíu. Svo rann
síðasti dagur fjölskyldunnar á íslandi
upp. Þau fóru til ömmu hans
Guðmundar og sváfu þar um nóttina.
Á brottfarardaginn gaf amma hans
honum hafragraut og lýsi og sagði að
hann yrði að vera duglegur að borða
því að þetta væri löng leið.
Afi hans keyrði fjölskylduna á
flugvöllinn. Þegar þau voru komin
inn í flugstöðina gaf afi honum 500
kr. til að kaupa sér súkkulaði.
Pabbi og mamma fóru með
ferðatöskumar í tol 1 skoðun. Það komu
stór tár í augun á mömmu og
Guðmundi þegar þau kvöddu afa. Afi
sagði að þau amma ætluðu að koma út
til þeirra næsta vor. Svo var kallað
upp að allir ættu að ganga um borð í
vélina sem flygi til Ástralíu.
Pabbi settist við gluggann,
Guðmundur í miðjuna, en mamma
settist við hliðina á syni sínum.
— Gjörið svo vel að spenna
Höfundur heima hjá sér í Stigahlíðinni.