Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1993, Qupperneq 21

heimaaðstoð aldraðra fyrir 20 áram en fram að þeim tíma
var stofnanaþjónusta nær eina þjónustuformið sem
öldruðum stóð til boða. Embættið hafði forgöngu ásamt
Þór Halldórssyni lækni að drög að lögum um aldraða voru
samin 1979. Þau urðu síðar nær óbreytt að lögum.
Erindi um þessi mál eru reglulega haldin á fundum
landlæknis með læknum og öðru heilbrigðisstarfsfólki.
Umræður um mistök í heilbrigðisþjónustunni við lækna og
aðra heilbrigðisstarfsmenn eru án efa ein áhrifaríkasta
leiðin til þess að bæta gæði læknisþjónustunnar í landinu.
Kvartanir 1991 og 1992:
Málsmeðferð
Umsagnir sérfræðinga
Vísað til Læknaráðs
Vísað til sjúklingatrygginga-
sjóðs
Fengu bætur
Hafnað
Óafgreitt
Niðurstaða:
Staðfest
Staðfest að hluta
Ekki staðfest
Hvorki né
Ekki unnið frekar í málinu
Aðgerðir:
Engin
Ábending til lækna
Tilmæli til lækna
Áminning til lækna
Alvarleg áminning til lækna
Tillaga um leyfissviptingu
Annað
Læt ég svo lokið þessari þulu.
Ólafur Ólafsson landlæknir.
Eftirmáli ritstjóra:
Ásökun landlæknis í upphafi er að hluta réttmæt, en
hins ber að geta að ritstjóri sendi blaðið landlækni fyrstum
manna og bað um andsvar. Blaðið fertil sömu áskrifenda
hverju sinni, svo sömu aðilar og raunar aðeins fleiri lesa
þetta blað s.s. hið fyrra. Hitt ætti landlæknir manna bezt að
vita að það heyrir orðið fremur til undantekninga að
viðkomandi aðila, sem að er veitzt í blaði eða
tímaritsgreinum sé gefinn kostur á andsvari, þó ágæt regla
ætti að vera. Ritstjóri telur meginmáli skipta að boðið sé
upp á andsvar á sama vettvangi og það var gert og ónot
landlæknis því að nokkru óverðskulduð.
Það skal svo fúslega fullyrt að landlæknir og embætti
hans eiga hinn bezta hlut að mörgum góðum málum og þar
á bæ halda menn vel vöku sinni.
HLERAÐ í
HORNUM
Kona ein sagði frá aðferðinni til að venja eiginmanninn af
því að koma fullur heim um hánótt. „Einu sinni, þegar ég
heyrði hann vera að rjála við hurðina kallaði ég: „Ert þetta
þú Helgi minn?“. „Nú og átti það að hjálpa?“, var spurt.
„Jú, hann heitir nefnilega Guðleifur“, svaraði konan.
*
Sölumaður einn kom forðum daga á bóndabæ og bauð
skilvindu til kaups. Bóndi harðneitaði þvert á óskir konu
sinnar. Hins vegar bauð bóndi sölumanni næturgistingu.
Morguninn eftir þegar hann er að fara er bóndi að reyna að
halda kú sinni, en tuddinn hefur því miður engan áhuga.
Sölumaður spyr nú bónda hvort hann kaupi ekki
skilvinduna, ef hann komi tudda til. Bóndi kveður já við og
sölumaður klórar nú tudda bak við eyrun með þeim árangri
að tuddi lýkur sínu ætlunarverki með sóma og kaupin fara
fram. Árið eftir kemur sölumaður aftur að bænunr og þegar
bóndi sér hann umhverfist hann og eys fúkyrðum yfir
sölumann. Sá spyr hvort skil vindan sé ónýt eða h vort kýrin
hafi ekki fengið kálf en bóndi segir það allt í lagi. „En sjáðu
skrattakollurinn þinn hvernig ég er blóðrisa bak við eyrun
eftir konuna“.
*
Viðutan prófessor mætti kunningja og tóku þeir tal saman.
Þegar prófessorinn kvaddi spurði hann: „Manstu nokkuð í
hvaða átt ég var að fara þegar við mættumst?“ „Já, þú varst
á leið í Háskólann“. „Það er gott. Þá er ég búinn að borða“.
*
Þreytulegur fréttamaður kemur út af fréttamannafundi
ráðherra og var spurður að því um hvað ráðherrann hefði
nú verið að tala. „Ja, hann nefndi það nú ekki“.
*
Maður kom til læknis og bað hann að vitja konu sinnar sem
væri fárveik inni í sveit. Læknirinn kvaðst sjálfur ekki
ferðafær vegna þess að hann væri svo veikur. Þá sagði
maðurinn: „Eg sem hélt að læknar yrðu aldrei veikir“. „Jú,
það geta þeir, þeir geta meira að segja dáið“, svaraði
læknirinn.
*
Lítill drengur kom út í búð með allmikla fjárhæð til
sælgætiskaupa. Gert var aðvart heim og farið að grennslast
fyrir um auðsuppsprettuna. M.a. spurði móðirin hvort
hann hefði tekiðfjárhæðinaúrveskjumþeirraforeldranna.
„Nei, ég fann þau ekki“, sagði sá litli borubrattur.
*
Afinn varð fyrir því óhappi að brjóta tönn. 6 ára sonardóttirin
spurði: „Var þetta barna- eða fullorðinstönn?" Þegar afinn
sagði sem var heyrðist frá þeirri litlu: „Æ,æ,æ - hvaða
vandræði“.
*
Skjóni hafði margoft unnið til verðlauna í kappreiðum, en
nú brá svo við að hann varð langsíðastur í mark. Eigandinn
jós skömmum yfir knapann og kallaði hann aumingja og
afstyrmi, sem ekkert gæti. „Ég hefði orðið fyrstur í mark,
ef ég hefði ekki þurft að sitja hestinn“, svaraði knapinn.
1991 1992
23 24
5 1
11 13
3 3
5 4
3 6
31 46
7 5
48 43
17 20
7 2
66 56
25 31
5 11
10 13
1 3
0 1
3 2
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS