Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1993, Side 47

ÁHRIF PSORIASIS Á
HEGÐUN OG LÍFSSTÍL
„Psoriasis er ekki léttvægt
húðvandamál. Heilbrigðisyfirvöld,
atvinnurekendur, læknastéttin og
almenningur þurfa að gera sér grein
fyrir þessu og takast á við vandann
af meiri alvöru og festu“.
Þetta álit er afgerandi í könnun sem
kanadísku psoriasissamtökin gerðu
nýverið meðal félagsmanna — með
aðstoð þarlends lyfjaframleiðanda —
þar sem leitað var álits á því hvort
sjúkdómurinn hefði að dómi aðspurðra
áhrif á hegðun þeirra og lífsstfl. I riti
kanadísku samtakanna eru hel stu niður-
stöður könnunarinnar nefndar þessar:
74% töldu að sjúkdómurinn hefði
neikvæð áhrif á lífsstfl þeirra. Af þeim
tilgreindi u.þ.b. helmingur skert sjálfs-
traust, minnimáttarkennd og jafnvel
fælni. Önnur atriði sem sjúkdómurinn
var talinn hafa neikvæð áhrif á voru
útlit, framtakssemi, fataval og félagslíf.
Þegar spurt var um afstöðu
almennings til þeirra, kom fram að
60% töldu viðmót fólks eðlilegt en
aðrir töldu sig verða fyrir áreitni —
af og til (31%) eða oft (6%). Af
þessurn 37% nefndu flestir að fólk
forðaðist að snerta það og héldi sig
í fjarlægð. Aðrir (25%-1 %) til-
greindu starandi augnaráð og bend-
ingar, áleitnar spurningar, vanþekk-
ingu, neikvæða afstöðu, ósmekk-
lega brandara, þeir væru taldir
óhreinir/sóðar, ekki boðið út, reknir
uppúrsundlaugunum, meðaumkun,
neitað þjónustu, hræðslu við að
matast með þeim og neikvæð áhrif
í viðskiptum og á vinnustað.
Meðal atriða sem tilgreind voru
í svari við spurningu um hvað væri
erfiðast að sætta sig við — nefndu
flestir vanlíðan og streitu. Því næst
komu (með svörun á bilinu 57%—
25%) þekkingarskortur meðal fólks og
skilningsleysi, tímafrekar meðferðir og
erfiðar, líkamslýti, vitneskjan um að
sjúkdómurinn er ólæknandi, sýnileg
útbrot, áhyggjur og minnimáttarkennd,
skert sjálfstraust, útilokun frá iðkun
sunds og fleiri íþróttagreina, félags- og
fjölsky ldulíf og tilfinningin um að vera
óhreinn og óásjálegur.
Loks kom fram að hver sjúklingur
leitar ráða hjá að meðaltali 4 til 5 sér-
fræðingum, og 7 af hverjum 10 telja að
flestir læknar geri sér ekki grein fyrir
hve víðtæk áhrif sjúkdómurinn hefur á
líf þeirra.
E.s. Þennan pistil rákumst við á í sérlega
ágætu fréttabréfi SPOEX og þökkum
fyrir birtingarleyfið. Þetta á ekki síður
erindi til annarra en þeirra sem þessi
sjúkdómur hrjáir.
HLERAÐ í HORNUM
Úr Imbakassafréttum:
Og nú rétt á eftir tölum við við mann
sem erekki fæddurí gær, lifir á loftinu
og deyr ekki ráðalaus!
*
Vinnukona á bæ einum var að segja
húsmóður sinni frá nýrri trúlofun og
sagði: „Eg skil nú bara ekkert í
manneskjunni - hann er heilsulaus
ræfill og letingi, stórþjófur og lygari! “
Húsmóðirin aumkaði stúlkuna mjög
en þá sagði vinnukonan: „O, blessuð
vertu, ekki er hún betri“.
*
Kona nokkur var að ræða lát ungrar
konu og sagði: Ekkert skil ég í
blessuðum skaparanum að taka hana
Rannveigu svona unga frá öllum
þessum bömum, en auminginn hún
Guðríður gamla í Garði getur ekki
dáið hvernig sem guð reynir!
*
Ólafur Ketilsson var eitt sinn á ferð
með áætlunarbíl sinn og flutti m.a.
lík. Þegarkomið varað bænum þar
sem skilja átti lfkið eftir var enginn
niður við veg að taka á móti því.
Varð því að skilja það eftir við
brúsapallinn. Einum farþeganna
varð að orði hvort ekki væri
óviðkunnanlegt að skilja líkið
svona eftir. Þá sagði Ólafur:
„Heldurðu að hann hlaupi?“
*
Hjónin sátu í brekkunni í þjóð-
garðinum í Skaftafelli og horfðu
yfir sandana. Þá varð manninum
að orði: „Ekkert skil ég í viljanum
í honum Flosa að ríða yfir alla þess
sanda bara til þess að kveikja í
einum bæ!“
*
Einu sinni var góð og guðhrædd
stúlka sem var svo kurteis að af
bar. Svo gerðist það að stúlkan
verðurbarnshafandi. Líðanú tímar
fram og aldrei fæðist barnið. Var
nú álitið að þetta væri allt
misskilningur með þungunina og
árin líða. Þegar kurteisa og góða
stúlkan andast í hárri elli var hún
krufin. Sátu þá þar inni tveir grá-
hærðir öldungar og annar segir:
„Þú fyrst“ og hinn svarar: „Nei -
þú fyrst“.
*
Á árum áður voru ýmsirþingverðir
allvel við aldur og einstaka ekki
alltaf með á nótunum. Eitt sinn var
einn þeirra sendur með símaboð
til Jóhanns Hafstein sem þá var
forsætisráðherra, Jóhann var hins
vegar í ræðustól. Þingvörður lét
það ekki á sig fá, stillti sér beint
fyrir framan ræðustólinn og sagði,
að vísu á lægri nótunum: „Jóhann,
það er síminn“.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS