Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1993, Page 51

vetna hefur lagt málefnum fatlaðra
sitt öfluga lið og á aðbaki giftudrjúgan
feril hjáfélagi sínu svoogbandalaginu.
Við væntum hins bezta af samstarfi
við Olöfu og vitum af reynslu að þar
fer hæf forystukona, heil og djarfhuga
í hverju einu.
Samhent forysta í hverjum félags-
skap áorkar alltaf miklu og svo mun
áfrant verða í Öryrkjabandalaginu,
öllum fötluðum til farsældar.
*
Eitt lögbundinna verkefna
Öryrkjabandalags íslands er að
reka upplýsingaskrifstofu fyrir
öryrkja. Fullyrða má að það sé gert
samvizkusamlega, því bæði er hér
reynt að gefa sem gleggstar upp-
lýsingar um hvaðeina, sem spurst er
fyrir um og fólki þá vísað frekar til
vegar, ef þörf krefur, svo og reynt eftir
ntegni að greiða fyrir þeim erindum
sem fólk færir hér fram.
í þetta fer vissulega ærinn tími oft
á tíðum, en engu að síður má í yfir-
gnæfandi fjölda tilfella segja með
fullum rétti að þeim tíma sé vel varið.
Vissulega er öll upplýsingagjöf
alltaf að aukast í samfélaginu m.a. í
þeim málum sem varða öryrkja mestu,
bæði með bæklingum, blaðagreinum
og öðrum fjölmiðlaupplýsingum auk
greiðari svara við fyrirspurnum hvers
konar. Hins vegar er margþætt starf-
semi í þágu öryrkja þannig, að ekki
liggja fyrir á einum stað upplýsingar
um alla möguleika í hverju einu tilviki.
Það sem einum hentar á ekki við annan
og oft hefur verið leitað fanga á röng-
um stöðum, oft með þeim afleiðingum
að öryrkinn hefur lagt árar í bát.
Lög og reglur varðandi málaflokk-
inn eru líka sífellt að taka meiri og
minni breytingum, svo oft er erfitt að
átta sig á hvað það er sem gildir á
h verjum tíma. Þörfin fyrir upplýsinga-
gjöf hér er því ótvíræð og okkur skylt
að gera hana sem bezt úr garði.
Lögfræðiþjónusta Jóhanns Péturs
hér á þriðjudagsmorgnum er gildur
þáttur þessarar aðstoðar, enda afar
margir sem notfæra sér hana.
Meginatriðið er það að hér fari
enginn öryrki bónleiður til búðar og
það reynunt við að tryggja sem bezt
við kunnum.
*
Nú er áætlað að ljúka lagagerð
þeirri sem varðar tryggingamál
vegna EES-samningsins fyrir áramót.
Eins og lesendum ætti að vera
kunnugt er núverandi lagabálki um
almannatryggingar þar skipt í tvennt
og þar eru dregin út ýmis trygginga-
atriði, sem eftir breytinguna nefnast
lög um félagslega aðstoð. Öryrkja-
bandalagið lýsti á liðnu vori áhyggjum
sínurn varðandi þennan aðskilnað og
taldi hættu á túlkun í kjölfarið sem
ekki kæmi skjólstæðingum bandalags-
ins til góða í framtíðinni.
Þessarábendingarbandalagsins og
fleiri hafa nú verið ítrekaðar við
heilbrigðis- og trygginganefnd
Alþingis og vonandi fá þær einhvern
hljómgrunn.
Auðvitað hefði og verið æskilegt
við þessa lagabreytingu nú að taka
lögin í heild til nokkurrar endur-
skoðunar, en trúlega gæti það verið
vafasamt, þegar ekki blæs byrlega í
ytri aðstæðum þjóðarbúsins.
Hins vegar eru a.m.k. tvær breyt-
ingar til mikilla bóta í frumvarpinu nú
um almannatryggingar og varðar
annað hinn sjálfsagða rétt öryrkja til
bóta sjúklingatryggingarog hitt atriðið
snertir svo framkvæmd svokallaðrar
öryrkjavinnu, þó ljóst sé að þar þarf
betur að gera en frumvarpið gerir ráð
fyrir. Að því verður bandalagið að
vinna að fá fram þar þá breytingu að
bætur tryggingaþega falli ekki með
öllu brott meðan á vinnutíma stendur,
heldur gildi þar um hinar almennu
skerðingarreglur.
V onandi fæst sú réttláta leiðrétting
fram. Þá má segja, að við lagagerð
þessa fáist fram tvær veigamiklar
breytingar til hagsbóta fyrir okkar fólk.
Ekkert lát er áatvinnuleysi því sem
nú hrjáir samfélagið með ógnar-
legum afleiðingum. Þó ekki sé mikið
um það fáum við hingað kvörtunar-
raddiröryrkja, semkveðast sannfærðir
um að fötlun þeirra hafi valdið uppsögn
þeirra úr vinnu, en oftast hefur verið
um almennan samdrátt að ræða og
fleiri þá fengið að kenna á atvinnu-
leysinu. Frá Vinnumiðlun fatlaðra hjá
Reykjavíkurborg fáum við þær upp-
lýsingar að atvinnuástand hjá fötluðum
sé erfitt og einkar örðugt að koma
atvinnulausum í störf. Alvarlegustu
fréttirnar sem við höfum fengið eru þó
frá heyrnarlausum, þar sem atvinnu-
leysi meðal þeirra er nú yfir 25%, en
fyrir tveim árum var það nær óþekkt.
Þetta eru slæm tíðindi og við þeim
verða stjórnvöld að bregðast sem bezt
þau kunna.
Sú spurning vaknar og hvort ekki
sé nauðsyn þess að vinnumála-
skrifstofa félagsmálaráðuneytis hafi á
hverjum tíma haldgóðar upplýsingar
úr sínum atvinnuleysistölum um
hlutfall öryrkja í þeim alltof stóra hóp
sem gengur atvinnulaus. Samtökum
fatlaðra er nauðsyn að hafa sem
gleggsta og ótvíræðasta vitneskju um
þetta, svo unnt sé að sjá, hvort
atvinnuley sið bitni harðar á þeirra fólki
en almennt er. Sú tilhneiging sem við
þekkjum af fréttum erlendis frá að
ekki saki eins mikið að segja öry rkjum
upp, því hald þeirra sé þó í trygginga-
bótum, gæti vissulega orðið uppi á
teningnum hér. Allt slíkt þarf vel að
varast.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS