Kvistur - 01.11.1932, Page 6

K V I S T U R
6 —
Á BERJAMÓ.
lt li II 1t it tt IV II :s I? i! 1! 1) i) íí II W U i!
Eg fer oft á terjamó og þykir már mjög gaman að tína berin.
Einu sinni fór eg ríðandi upp í Langlxoltsf jall og fullorðna fólk-
ið kom líka. Við fórum upp á Kistu, því að þaðan sást svo mikið út
um sveitina. Við höfðum kíki og það sást miklu "betur mwð honum en
með Lerum angum. Við sáum drangana í Vestmannaeyjum og meira að
segja sáum við sjóinn líka. Þegar vio vorum Min að skoða í kring;
fórum við að tína ber í ílátin, sen við höfðum með okkur. Þegar við
vorum Min að fylla ílátin; fórum við út að klettunum að skoða
reyniviðarhríslmna. Þegar við vorum Min að því; fórum við heim.
Jc5n Kiartansson (12 ára).
EINU SIllI VAR D B E I G U R •
n ti ii «s! u !! n »si ii ii ss n ts u u » « « si u s* .í’TTíi i;“n íí ii ts n is » u í; si n n n » n i; j; n
Einu sinni var drengur; sem átti fátæka foreldra' Þau voru
svo fátæk, að þau áttu tæplega til matar. Þau áttu eina kú; sem var
heldur hámjólk; 10 ær cg tvö hross; cg svo áttu þau drenginn hann
öla. Öli átti eina á; sem karlinn ga^ honum; þegar hann var 14
ára. Öla þótti vænt um ana. Þegar hann var orðinn stór; dóu for-
eldrar hans og hann varð einsetukarl í kotinu.
Jónas Einarsson (11 ára).
KtBIAB LEYSTAR Ú T.
it H'itit (t ii {{liii ií ti W ss ái >: i. «i i:it Ti u ú t< u 5; u n n
Við krakkarnir hlökkuðum mikið til.; þegar kýrnar voru. leyst-
ar út. Og það átti bráðum aö fara að gera þaö. Sólin skein inn um
gluggann hjá már einn morgun. Eg hugsaði með^már; að það væri gott
veður til að hleypa kúnun út. Eg flýtti már í fötin. , _ I því kom
pabbi og spurði; hvort eg ætlaði ekki að hjálpa til að hleypa kdn-
um út. Eg hljóp út og heyrði; aö kýrnar voru farnar að öskra; eins
og þær vissu; að þær eiga að fara út. Þegar eg kom út á hlaðvarp-
ann; sá eg að ein kýrin kom út; og svo önnur og þriðja og svo koll
af kolli, og svo komu tveir kálfar út. Annar hljóp niður í þúfur;
en hinn til kúnna. En kýrnar sperrtu upp halana og settu inn undir
sig hausinn og tóku þennan litla sprett. En þegar eg leit út í
þúfur; þar sem kálfurinn hljóp; þá var hann þar í afveltu milli
tveggja þúfna. Eg hljóp þangað; sefc hann lá; cg kallaði á leikbróð-
ur minn bg sagði honum að nd í kaðal til að ná kálfinum upp. Við
reyndum að koma kaðlinum undir hann, en það var enginn hægðarleik-
ur; en við gátum komið honum undir framparti'nh, en það þýddi ekkert.
En svo komum við með spýtu og reyndum aö sperra undir hann; en það
þýddi ekkert. En allt í einu spyrnti hann í þúfuna og kipptist upp.
Svo tók hann þennan litla sprett.
Haraldur G-. Krist jánsson (12 ára).
HJÁLPSÖM STULKA.
ii n n ii ís n si ss u is u is n i?« n « n si íí is íí ii n .i 4í ií n r< H «
Einu sinni var lítil stúlka, sem hét Signý. Hún var mikið góð