Kvistur - 01.11.1932, Blaðsíða 13

K V I S T U B.
- 13
seSjaí lienni var fargað nia haustið, en eg á enn gimbrina, og
þar með endar sagan af Brauðsníkju.
Jðn Guðnason (11 ára).
HVAÐ EB MEST 5AMAI?
í* tf iVi'i''u'-i'i) tt u'ú ti n ti ir« «st u i? w ;s V: ii t. J t; t? ttti tt si t? tt m 4?
Mér þykir mest gaman, þegar litlu lömbin koma af fjallinu,
því að þá fæ eg að sjá kindina ^rn.ína. Mér^þykir líka mjög gaman,
þegar eg fæ að fara eitthvað ríðandi, því að það er það skemmti-
legasta, sem eg geri. — Einu sinni fór eg í^réttirnar, ríðaiadi á
hesti, sem pabbi átti, og hét Mósi. Það var í fyrsta skiptið, sem
eg fór í réttirnar, og þá var eg á áttunda árinu. Daginn áður var
eg alltaf að spyrja mömmu um það, hvernig réttirnar væru, Mamma
sagði, að það væri stór rétt, sem væri kölluð almenningur, og í
kring um hann væru réttir, sem kallaðar væru'dilkar. Morguninn eft^
ir, þegar eg vaknaði, kom mamma mín með sparifötin mín. Eg flýtti
mér að klæða^mi^. Svo fót eg á bak hjá pabba og svo ríðandi í
spretti upp í réttir, Þar fórum við af baki og svo stökk eg upp á
réttarvegg, og þar sá eg ósköp mikið af kindum, alla vega litum.
Þær voru hvítar, gráar, svartar, flekkóttar og mórauðar. Þá stökk
eg til mömmu og spurði hana, hvort það væri hægt að telja allt
þetta fé. Mamma sagði, að það væri hægt, og þá varð eg alveg hissa.
En þegar eg leit við, sá eg hvar fjórar litlar stúlkur voiu. að leika
sér. Eg tók sprettinn til þeirra og fór að leika mér við þær, þang-
að til eg varð að fara heim.
Kristín Helgadóttir (10 ára).
HVAB E B MEST GAMAN?
1* ii t'ktí » (i i'i’ls sí ííu >* Í2 >v :s n ’.i (? s< n « » Íí Vi iv'» r. s; ;r n r.;; tí .< rt
Mér þykir gaman að mörgu, en þó mest gaman að veiða silunga.
Við erum oft að því í ósi, sem er fyrir neðan tiínið, oftast þrír
strákarnir: Bjarni, eg og strákur úr Beykjavík, sem er alltaf hér
á sumrin. Veiðarfærin okkar eru smáönglar á seglgarnsspotta, svo
festum við þetta litla færi með spýtu í ósbakkann, og svo köstum
við önglinum í vatnið eims langt og við getum. Svo þegar við sjá-
um, að kippt er í færið, drögum við það varlega upp, og er þá oft
lítill silungur á því. Sá þykist mestur, er flesta fær á sitt færi,
þó að ekki séu þeir stórir, því að um stóra silunga er ekki að ræða
í þessum ósi. Við þessa veiði gætum við unað okkur allan daginn,
bara ef við fengjum það.
Sigurj ón Kristbjarnarson (10 ára).
KI UBPBNAB M í I A B,
« n s!« n ii n n n i! h n ss sí s) h u t! ít ss íí »sí u w « « » » h u
Mér var gefin kind í fyrra, sem eg skírði Gullbrá. Hún er
slygS; og þegas? Mn er rekin, er hún oftast fyrst. Þegar eg er að
sækja ærnar, kemur hún alltaf til mín til að sníkja. Svo eigna eg
mér aðra, sem heitir Gul og er undan fyrstu kindinni, sem eg eign-