Kvistur - 01.11.1932, Síða 11

K V I STUR
11
rigningar eru tun sauðburðinn. Þurra kulda þola þau ótrálega vel,
ef þau hafa nóg að drekka og þau kornast fljótt a spenann. Það
þurfa allir smalar að athuga, annars geta aumingjarnir litlu dáið
ur liungri, þó að ssrnar sáu troðjúgra. L'ðabin eru fljót að komast á
fót; og það líða ekki margir dagar ^frá því þau fæðast, þangað til
þau fara að leika sár, ef góð er tíðin. Þá er gaman að sjá til
þeirra. Þau eru oft mörg saman og elta hvert annað, velja sár oft
leikvöll þar sem bakkar eða moldarböro eru; og hlaupa ýmist uppi
eða niðri, þangað til þau eru orðin svöng eða þyrst. Þá hleypur
hvert til mömmu sinnar og er þá óspart tekið til matarins.
Sigríður Gústafsdóttir (11 ára).
V I T R I HUIDURIiU.
« »s» s: ts i« is i? ti vs (i u h ;; ;t s.’ i; w ií m ss ts s; v< ss sí s: h u tt«
*
Það var hundur, sem pabbi átti; mjög vitur. Pabbi fór um vet-
ur vestur á Vatnsnes að'sækja trippi. Hann hafði hundinn^með sér.
Þegar pabbi var búinn að vera lengi, sendi mamma Bjössa í símav
Þegar Bjössi kom heim; var pabbi kominn heim. Það var mikil hríð
og hundurinn hafði rakið slóðina heim aftur.
Jóhannes Sölvi Sigurðsson (10 ára).
M Ó S I .
« s? n ii sí ss i! ís sí ss sí ii i)
Már þykir mest gaman af hestum af öllum skepnum. En vænst
þykir mér um hann Mósa minn, af því að hann er svo þægur og vitur,
enda brúka eg hann alltaf, þegar eg er að færa mat^og kaffi á engj-
arnar. Hann er svo þægur að láta mig taka sig úti í haga, þó að
hinir hestarnir sáu ó^ægir. Ef eg kalla á hann; þá stoppar hann og
frísar og kemur til mín. Þegar eg kem með hann heim, þá gef eg hon-
um mjólk og lofa honum að kroppa á ttíninu. Hann er alltaf rólegur;
hvar sem hestarnir eru látnir. Ef eg fer af baki við hlið, fer hann
sjálfur í gegn um það og stoppar svov
Sigríður Guðmundsdóttir (10 ára).
DÝRASAGA.
S! i! ii W.SÍ S! S) SS S» £i S'í íí S! S! S! S! íi !i i! Sl i! !) S) S! SS
Einu sinni um vor fann Miðfellsfólkið lítið lamb frá honum
Honna frænda mínum. Það var búið að missa mörnmu sína og var svo ^
eitt að flækjast. Svo sótti mamma það, kom með það h'eim, gaf því ^
volga mjólg og bjó um það inni í eldhúsi. Það var ósköp^litil hvít
gimbur með ofurlítinn mórauðan blett á nefinu. Mamma skírði hana
Dí-dí. Svo fékk hún pela að drekka úr. Svo borðaði hún brauð og
elti okkur um allt. Það var svo gaman að henni. Hú er hún orðin
stór ær; ósköp falleg. Guðfinna Sigurdórsdóttir (10 ára).
L I T L U L Ö M B II,
í) it s. s. i. j;;;;; u h .);; u u s: ;; ’.í ;; u). u i. >• i! :í
Mér þykir mjög gaman; þegar litlu lömbin fæðast á vorin; en