Kvistur - 01.11.1932, Síða 12

K V I S T U R
12 -
þ6 sérstaklega þegar þau eru mislit. Eitt haustið var henni Astu
gefin falleg ær og henni þótti mjög vænt um hana. Og um vorið, þeg-
ar brseður ininir fóru að ganga til ánna, þá óskaði Ásta sár, að ser-
in sín kaemm með tvö lömb. Og þegar bræður mínir komu á morgnana,
hljóp hám alltaf út á hlað og spurði þá hvort þeœr hefðu fundið
ána sína boma. Það bar líka eins og hún hafði óskað sér. Einn góð-
an veðurdag komu þeir með tvö lömb í fanginu inn á eldhúsgólf og
báðu Ástu um að gefa þeim, því að ærin mjólkaði ekki nógu mikið ^
handa þeim báðum. Asta spurði þá, hvort þeir hefðu fundið ána síma
borna. Þá sögðu þeir henni, að þetta væru lömbin hennar og ærin
biði eftir þeim úti á túni. Þegar Ásta var búin að gefa lömbunum,
fór hún með þau út á tún, og með mjólk í fötu handa ánni. Á hverjum
morgni og hverju kvöldi fór hún með mjólk handa ánni og lömbunum.
Þegar Ásta kom með mjólk í fötu út á tún og kallaði á ána sína, kom
hún alltaf hlaupandi til hennar og við krakkarnir gátum strokið
henni; meðan hún var að drekka úr fötunni.
Hörður Einarsson (10 ára).
GÓÐUR MAÐUR.
ii íí sí i! t» u TTfi u u ís ss sí !í«t> ;í sí « H ss íí “
Einu sinni voru þrjú systkini mjög fátæk. Þau voru svo fá-
tæk; að þau áttu ekki einusinni húsaskjól; svo að þau urðu að fara
inn í einhverjar hlöður eða útihús til að sofa í. EÚ var smaarið á
enda og nú byrjaði veturinn með frosti. Móðurleysingjamir ráfuðu
um götumar, til að leita sér húsaskjóls. Þá kom maður eftir göt-
imni. En er hann sér þau; fer hann til þeirra og spyr þau hvar þau
ættu heima. Þau segjast hvergi eiga heima, Þá spyr hann þau hvar
pabbi og mamma þeirra séu. Þau segja; að þau séu dáin. Þá biður
maðurinn þau að fylgjast með sér. Þau gera svo. M ganga þau^um dá-
litla stund; þangað til þau koma að húsi einu. Þau fara inn í hús-
ið og sjá; að þar er hreinlegt; en ekki ríkmannlegt. Þau sjá konu
vera við eldhúsborðið og vera að búa til mat. Þá segir hún: "Það
var gott; að þú komst. Eg var einmitt á leiðinni að kalla á þig.
En hvað kemurðu með? Hvaða börn eru þetta?" Maðurimn sagði henni
nú alla söguna, þegar hann hitti börnin. Svo voru þau þarna; þang-
að til þau voru orðin svo stór; að þau gátu unnið fyrir sér sjálg.
Svafa Kristjánsdóttir (11 ára;.
DÝRA SAGA.
W « u íí n íí ís ís n íi 'u ',i i! ií sí i; :i íi ti r. ts w n u
Einu sinni átti pabbi kind, sem alltaf var kölluð brauð-
sníkja; af því að hún var svo sólgin^í brauð. Eg átti að eiga síð-
asta lambið undan henni og hlakkaði ósköp til. Oft var það á sumh-
in; að hún kom heim til þess aö fá eitthvað að borða; brauð eða
eitthvað annað. Svo flutti pabbi frá bænum; sem hann átti heima á;
en Brauðsníkja vildi ekki fara; og var_eg og Siggi bróðir minn látn-
ir sækja hana; og vorurn við með kökudeig til að hún yrði viljugri
heim til okkar. En um haustið kom Brauðsníkja bógbrotin af fjallinu
með tvö lömb, og var það bæði gimbur og hrútur; og fékk^eg að eiga
gimbrina; en pabbi átti hrútinn. - En það er af Brauðsníkju- að