Íþróttablaðið - 01.03.1943, Síða 5

VII. árgangur
Reykjavík, marz 1943.
3. tölublað.
Jón Dddgeir Jonssnn:
Skíðaslys og skíðaútbúnaður
Skíðafólk! Verið við öllu búin.
Fagurt er til fjalla, sagði hún Halla. Við tökum
undir með Höllu. Kynsystur hennar þjóta nú á
skíðum um fjöil og firnindi og karlmennirnir kepþ-
ast við að fylgja þeim eftir. En þetta hlýtur að vera
iiættuleg íþrótt, segir einhver, þegar hann sér hér
birtar myndir af hrotnum limum og sárabindum.
— Þvert á móti — það koma fyrir fleiri slys á einni
viku í Aðalstræti, en á heilu ári uppi í Hengli,
Bláfjöllum og Skálafelli samanlagt.
Hitt er annað mál, að svo óvarlega er hægt að
fara, og svo illa er hægt að útbúa sig, að auðveld-
lega getur lilotizt slys af. — Og það er um þessi at-
riði,«d vera réttilega útbúinn og vera viðbúinn, ef
eitthvað óvenjulegt skeður, sem ég ætla að ræða
við ykkur í þessari grein, en hitt er mér fjarri, að
ætla að hræða ykkur með slysamyndum, frá því
áð fara upp til fjalla.
„Komir þú á Grænlandsgrund
Gerir ferð svo langa.
Þér skal ég kenna að þekkja sprund
sem þar á buxum ganga“.
Svo mælti Sigurður Breiðfjörð um grænlenzku
stúlkurnar. Og það sama mundi hann hafa getað
sagt, ef hann liefði komið upp í Hengil einhvern
vetrardaginn og séð stúlkur jafnt sem pilta
bruna þar á skíðum sínum um breiðar fannir, í
ullarbuxum yzt sem innst — og þannig á það að
vera. Ullarfötin eru eins og góð einangrun í húsi.
Þau halda hitanum, sem að innan kemur og varna
kuldanum utan frá. Sá, sem er klæddur í ullarföt
fær varla kal, en sá, sem leyfir sér að klæðast hóm-
ullarnærfötum, fara í silki- eða ísgarnssokkum og
setja upp eina léreftsvetlinga (gleymir ullarvetling-
unum heima) er líklegur til þess að kala á hverri tá
og' bera kuldapolla á klónum það sem eftir er vetr-
ai. Skíðaskórnir mega ekki vera þröngir — það
eykur kuldann, og heldur ekki of víðir, því þá
myndast liælsæri. Hæfilega stórii skíðaskór og
tvennir ullarsokkar það er sá rétti fótaútbún-
aður.
Treyja úr vindþéttu efni með viðfestri hettu er
omissandi flík á vetrarferðalagi. Undir Iienni er
bezt að klæðast lopa- eða ullarpeysu.
Þetta verður að nægja um fatnaðinn.
Margt skíðafólk vanrækir að liafa með sér nesti
lil fararinnar, en treystir því, að geta fengið keypt-
an mat eða hressingu I gistiskálunum.
Þetta getur komið sér illa ef ferðaáætlunin breyt-
ist, t. d. vegna veðurs. Dæmi eru til þess, að skíða-
fólk hefir verið matarlaust tímum saman vegna
þess að bifreiðar liafa ekki komizt á áfangastað-
inn, eða fólk hefir orðið að hreyta áætlun sinni.
Alltof fáir skíðamenn venja sig á þann góða sið
að taka ávallt með sér áttavita og landabréf þegar
farið er til fjalla. Áttavitar, þótt ekki séu af dýr-
ustu gerð, liafa hjálpað mörgum er farið hafa villtir