Íþróttablaðið - 01.03.1943, Qupperneq 14

10
ÍÞRÓTTABLAÐIÐ
Björn fílöndal Reykjavíkurmeistari i
svigi 19^3.
sem i'ötuðu, fyrir liina tók það 2
Idukkustundir, þeir brunuðu fram
lijá skálanum, sáu hann ekki í
hríðinni, hringsóluðu þarna um
umhverfið, tindust þó smátt og
smátt heim í skála, þeir síðustu
eftir nærri tvo klukkutíma. —
Mótinu var frestað þar til um
r.æstu helgi.
Ef satt skal segja, þá leist mér
ckkert á veðrið laugardaginn 27.
febr., þó fór fram keppni í skiða-
göngu. Það var mesta slap-veður,
rigning og éljagangur og oftast
all hvasst, enda fannst sumum
keppendunum þeir alltaf vera að
ganga upp í móti, en það aftur
á möti gefur nú kannske til
kynna í hvernig þjálfun þeir hafa
verið. Sunnlendingar liafa sér-
lega lítinn áhuga fyrir skíðakapp-
göngu, veldur þar miklu um snjó-
leysið undanfarin ár, nú og svo er
skemmfilegra að æfa bfun og svig.
Fyrir liádegi á sunnudag, 28.
febr., voru alMr keppendur mætt-
ir uppi á Skáiafelli. Hin lang'-
þráða brunkeppni var nú að
hefjast. Hvað er skemmtilegra
en að bruna niður fjallshlíðar
með ofsahraða, 60—70—80—90
km. á klukkustund, kannske með
rúml. 100 kin. liraða, — þjóta
yfir klakabungur og smá ójöfnur
svo maður svifur langar leiðir í
lausu lofti? Skiljanlega er ekki
eins gaman að endasendast þeg-
ar hraðinn er orðinn þetta mik-
ill, en vanir sldðamenn, sem hafa
æft hrun, taka ekki nærri sér
byltur þó hraðinn sé mikill, nema
ef steinar eða eitthvað slíkt verð-
ur á vegi þeirra. Meðalhraði á
fyrsta manni í þessari brun-
keppni var um 70 km., en hrað-
inn komst upp i 90 km. — Þetta
gerist i benzínleysinu! Keppend-
ur voru ekki allir eins heppnir í
bruninu. Mug'ga tók fyrir útsýnið
öðru hvoru svo þeir töpuðu braut-
inni og' komu seint og síðár meir
að marki, ef þeir liættu þá ekki
þegar þeir sáu að í óefni var
komið. Sagt var, að einn kepp-
andi hafi villzt niður i Kjós og
fengið fylgdarmann heim í K. R.-
skála aftur. Annar átti að hafa
lent í Flekkudal, en komist af
eigin rammleik til baka aftur.
Þrír fyrstu menn í C-fl. í bruni
flytjast upp í B—fl. næsta ár og
verða því B-fl. menn bæði í bruni
og svigi. Þeir B-flokks menn,
sem fyrir eru, munu ekki vera
sérlega hrifnir af þessum þre-
menningum, sem von er, þvi all-
ir eru þeir lélegir svigmenn, að
sögn.
Eftir brunið fór fram svig-
keppni í A- B- og' C-flokkum.
Það leyndi sér ekki að C-flokk-
urinn vakti mesta atliygli áhorf-
enda, þar voru keppendur marg-
ir og margir þeirra heldur bág-
bornir listamenn í íþróttinni. Það
er ekki hægt að neyta því, að það
er broslegt að sjá menn taka
kröftuglega rassbyltu, og þá ekki
hvað sízt þegar menn eru að
leyna að vanda sig, stinga tungu-
Itroddinum út úr ásjónunni,
halla undir flatt og' gera sig gáfu-
legan, eins og einhver sagði, og
falla svo eftir allt saman á ó-
æðri endann, — það er skemmti-
legt að sjá,i en ekki verða fyrir.
Auðvitað voru ekki allir kepp-
endur i C-fl. lélegir svigmenn,
nokkrir voru sérlega góðir, — en
iþróttafélögin verða að sjá sóma
sinn í því, að senda sæmilega
menn á skíðamót, en ekki láta
alla fara, sem langar að taka
jiátt í keppni.
Síðasta keppnin þennan sunnu-
dag, var svig kvenna. Þá keppni
sá ég ekki, því hún fór fram um
svipað leiti og C-fl. keppnin, en
þar var ég þá að gera „lukku“ og
skemmta áhorfendum með skíða-
kúnstum.
Hvað sem öðru líður, þá sögðu
menn að þetta væri með skemmti
legustu skíðamótum, sem haldin
hafa verið hér sunnanlands
Ágætur C.fl.maður (var ekki með) Þór-
steinn í Körfugerðinni sýnir sinn fræga plóg.