Íþróttablaðið


Íþróttablaðið - 01.06.1945, Blaðsíða 17

Íþróttablaðið - 01.06.1945, Blaðsíða 17
IÞRÓTTABLAÐIÐ 9 Á ísafirði liafa mótin verið ákveðin: I. fl. 9. sept og II. og III. fl. 2. sept. Eftir þessari til- kynningu að dæma verður aðeins eitt í hverjum flokki. þetta er langt of lítið bæði með tilliti lil þess að menn stundi æfingar og eins til þess að fá þá reynslu og æfingu í iþróttinni sem kapp- leikirnir veita. Vor- og liaustmót þyrftu að kom- ast á og hvort þeirra þrír leikir í hverjum flokki. Það væri sanni nær og mun líklegra til að þroska íþróttina á staðnum. Á Akureyri mun hafa farið fram iiraðkeppn- ismót í knattspyrnu, en ekki hafa mér borizt neinar fréttir um það. I þessu sambandi vil ég skora á knattspyrnufélög að senda blaðinu frétt- ir af knattspyrnumótum og leikjum. Islandsmótið fært til. Ráðgert er að íslandsmótið fari fram síðla sum- ars, en ekki í júní eins og verið hefur. Virðist margt mæla með því, að mótið fari fram þegar menn eru komnir í fulla þjálfun. Aftur á móti getur svo farið að félög eigi erfitt með að koma til móts, sem haldið er á þessum tíma, því oft lief- ur það verið liáð störfum sjómanna sem síld sækja. Annars virðist það eðlilegt, að ákvarðanir um þessar hreytingar og þessi mál varðandi lands- mót séu rædd og ákvörðun um þau tekin á lands- þingi íþróttamanna. Fyrirspurnir: Frá „Isfirðing“ liefur hlaðinu horizt eftirfarandi fyrirspurn úm knattspyrnudóm: „Hvað skal gera ef markmaður sparkar í leik- mann ,i þann fót, sem liann stendur í og fótbrýtur liann innan vítateigs? A að vera vitaspyrna eða á að henda knettinum upp?“ Svar: Sé knötturinn það nærri að dómarinn telji það óheppni, þá skal gefa knöttinn upp. Líti dóm- arinn hins vegar svo á, að liér sé um viljandi árás að ræða og knötturinn ef til vill allfjærri getur dómarinn vikið árásarmanni úr leik fvrirvara- laust. Viðkomandi ráð tekur svo afstöðu til máls- ins frekar. Sami spyr hvort dómari liafi mátt leyfa markmanni að vera á skíðaskóm? Dómarinn má levfa það, ef hann álítur að þeir séu ekki skað- legir. Fvrst ég er farinn að tala um þessa hluti, þá er rétt að geta þess, að fyrir nokkru kom það fyrir, að knöttur sprakk í leik, en i boltaleysinu var ÍPRóniR OG FRÆÐSIA Heimild um sundiðkanir á 17. öld. Ólafur Davíðsson. sem liefur í bók sinni: „íslenzkar skemmtanir“, skráð hi.na heilsteyptustu íþróttasögu sem við eigum. Á bls. 72 segir Ól. Davíðsson: „Ég liefi ekki orðið svo fræg'ur að reka mig á neinar hendingar um sundið á íslandi á 17. öld, .“ Jón Þorkelsson hefur i hið alþýðlega safn íslenzkra fræða, Huld, snúið af latínu nokkrum köflum úr: „De mirahilibus Islandiæ“ eða „Um furður íslands“. Einn kaflann kallar hann: „Smiðar manna, hagleikur og fimni á 17. öld“ og er 38. kafli í fyrrnefndu riti Gísla biskups Oddssonar. í þessum kafla segir á einum stað: „Ég hefi séð kafara íslenzkan, sem var vanur að synda öðruvísi en aðrir menn; liann hreyfði hendur og fætur mjög fim- lega, svo sem ugga og sporð á fiski, alveg viðstöðulaust, og það svo mjög, að hann gat kafað nokkuð í vatni“. Nú er vitað, að Gísli biskuj) skráði þetta árið 1638, svo hér er um ótvíræða heimild að ræða fyrir sund- kunnáttu á 17. öld. Einnig má telja sagnirnar um Tindala-Ými heimildir fyrir sundkunnáttu á 17. öld, þar eð hann mun uppi um aldamótin 16. og 17. liundruð. Þ. E. enginn til vara, svo stöðva varð leikinn. Nú kom upp nokkur skoðanamunur um það, hvort bvrja skyldi næsta leik þar sem hinn endaði og með þeim markstöðum, er voru, þegar knötturinn sprakk. Þegar slíta verður leik vegna einhverra óvið- ráðanlegra ástæðna t. d. myrkurs, fárviðris eða knöttur springur og enginn til vara, skal aug- lýsa og' hefja nýjan leik. Annað atvik kom einnig fyrir í leik. Það er á- lilaup nærri marki. Dómari gefur merki með blístru sjnni, álitur að lögbrot hafi átt sér stað hjá sóknarflokknum, en fyrir liávaða í áhorfend- um og sóknarákafa stöðva þeir ekki og setja mark úr áhlaupinu. Dómarinn setur knöttinn á þann stað, sem brotið var framið, en dæmir ekki mark. Sóknarliðið mótmælir. Þýðir það nokkuð? Úrskurðum dómara verður að hlýða og álíti hann hendi eða fót ólöglega notað eða rangstöðu, er það æðsti dómur. Enginn dómstóll mundi fást til að rifta þeim dómi, og færi svo að einhver dóm- stóll gerði það, yrði vissulega vont að fá dómara.

x

Íþróttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Íþróttablaðið
https://timarit.is/publication/1455

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.