Íþróttablaðið - 01.02.1972, Page 31

Þegar Hjalti lék sinn 52. landsleik á dögunum gegn Tékkum, færði Valgeir
Ársælsson, formaður HSÍ, honum blómvönd í tilefni þess að Hjalti hafði
verið útnefndur íþróttamaður ársins 1971.
alltaf hengja fötin mín á ákveðn-
um stað í búningsherberginu, og
fari ég ekki á salerni ákveðnum
tíma áður en leikurinn hefst þá
er hann tapaður. Eg er ekki einn
um slíka hjátrú. — Flestir
íþróttamenn hafa sína siði og
geta brugðizt illa við, ef þeir
komast ekki til þess að gera eitt-
hvað ákveðið áður en leikurinn
hefst.
Leggjci meiri áherzlu á
landsliðið
Þá snerum við tali okkar að
handknattleiknum, eins og hann
er í dag, en Hjalti hefur áður
lýst þeirri skoðun sinni að okk-
ur hafi ekki farið eins mikið
fram og öðrum þjóðum í íþrótta-
greininni.
-— Spurningin snýst náttúr-
lega um það á hvaða stigi við
viljum standa, sagði Hjalti — en
ef við ætlurn okkur að halda í
við aðrar þjóðir þá verðum við
að gera meira fyrir landsliðið
okkar. Ég hef komið fram með
þá skoðun, að það ætti að auka
þ\ í reynslu með því að taka þátt
í opinberri keppni hérlendis,
t. d. bikarkeppni. En fyrst og
fremst verður að veita meira
fjármagni til þess. Landsliðið
kemur fram fyrir hönd þjóðar-
innar út á við, og það er mis-
skilningur ef opinberir aðilar
halda það, að það sé sama hvern-
ig það stendur sig. Árangur
hvorki landsliðsins né annarra
liða kemur af sjálfu sér. Að baki
árangursins liggur þrotlaus
vinna, og það er ekki með sann-
girni hægt að krefjast þess að
einstaklingar sem verða að sjá
fyrir sér og sínum leggi ótak-
markað á sig, bæði í vinnu og
beinum kostnaði, til þess að nafn
Islands gleymist ekki alveg í
íþróttaheiminum. Það er líka
kominn tími til þess að forystan
skynji það að tími hinna eld-
heitu hugsjóna, þegar öllu var
fórnað, er liðinn að miklu leyti.
Það verður að skapa þeim mönn-
um sem í landsliðinu eru betri
aðstöðu, bæði til æfinga og
keppni.
•— Annars er ég einnig þeirr-
ar skoðunar, sagði Hjalti, — að
svo fámennri þjóð sent við íslend-
ingar erum, — beri að revna að
einbeita sér að einhverjum
ákveðnum greinum íþrótta og
freista þess að ná árangri í þeim.
Það fjármagn, sem fyrir hendi
er, nýtist ekki sem skyldi, eins
og málunum er háttað núna. Við
gætum t. d. gert handknattleik-
inn að uppistöðuíþróttagrein, en
þar höfum við náð einna lengst
á síðustu árum. Ég held, að það
gæti einnig orðið hvatning fyr-
ir aðrar íþróttagreinar, ef fjár-
magni væri beint til þeirra í ein-
hverjum hlutföllum við árangur-
inn. Að þessum orðum töluðum
vil ég taka það skýrt fram, að ég
ber fulla virðingu fyrir öllum
þeim íþróttagreinum sem við
stundum og tel þær allar jafn-
ar í sjálfu sér.
Um kjör hans sem íþróttamað-
ur ársins 1971, sagði Hjalti:
— Þetta kom mér svo mikið
á óvænt, að ég á eiginlega engin
orð um það. En hitt liggur fyr-
ir að mér finnst þessi heiður sem
mér var sýndur leggja mér aukn-
ar skyldur á herðar, og ég verð
að sýna í leikjum mínum, á ein-
hvern hátt að ég hafi verið hans
verðugur.
ÍÞRÓTTABI.AÐIÐ
63