Morgunblaðið - 15.01.2020, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. JANÚAR 2020
✝ VilhjálmurHúnfjörð Vil-
hjálmsson, alltaf
kallaður Villi,
fæddist á Sólvangi í
Hafnarfirði 23.
september 1962.
Hann lést á Land-
spítalanum 1. jan-
úar 2020. For-
eldrar hans voru
Sigurbjörg Lár-
usdóttir og Vil-
hjálmur Húnfjörð Jósteinsson.
Þau festu ráð sitt í Hafnarfirði
og þar ólst Villi upp með systk-
inum sínum, Lárusi, Kristjáni,
Emilíu og Jósep.
Kristínar og fjölskyldna þeirra.
Vilhjálmur stundaði nám í
Víðistaðaskóla og lauk þaðan
grunnskólaprófi. Hann lagði
stund á nám í málaraiðn og lauk
sveinsprófi undir handleiðslu
Þorbergs Friðrikssonar, mál-
arameistara í Keflavík. Meist-
araréttindi hlaut hann árið
1988. Hann stofnaði síðan eigið
fyrirtæki undir eigin nafni sem
sá um viðhald á byggingum og
öðrum mannvirkjum. Sonur
hans, Vilhjálmur yngri, fetaði í
fótspor föður síns og hafa þeir
og Elma, eiginkona Vilhjálms
eldri, rekið fyrirtækið saman í
áravís.
Vilhjálmur var mikið fyrir
stangveiði og stundaði hana
mikið með bræðrum sínum, vin-
um og eiginkonu.
Útför hans fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 15. janúar
2020, klukkan 13.
Vilhjálmur eign-
aðist Vilhjálm, Guð-
björgu Lindu,
Emelíu Jennu og
Sigurjón Baltasar
með fyrrverandi
sambýliskonu sinni
og voru dætur Vil-
hjálms yngri þær
Alexandra Rós,
Rósa María og Em-
ilía Rós honum mik-
ið yndi.
Þann 27. júní árið 2015 gekk
Vilhjálmur að eiga æskuástina
sína Elmu Björk Diego. Varð
hann góður faðir og vinur dætra
hennar, Aldísar, Brynhildar og
Elsku Villi minn, þetta átti
aldrei að fara svona. Við vorum á
allt annarri vegferð í lífinu. Það
var svo gott að vera konan þín,
auðvelt og gaman að búa með þér.
Við elskuðum og virtum hvort
annað, nutum þess að vera saman
og oft voru orð óþörf því augna-
ráðið var nóg.
Góðhjartaður, þolinmóður, já-
kvæður og blíður eru orðin sem
lýsa þér. Svo vandaður maður og
hrókur alls fagnaðar. Þú varst
góður pabbi og elskaðir börnin þín
svo heitt.
Þú áttir líka pláss í hjartanu
þínu fyrir börnin mín, reyndist
þeim öllum svo vel, og fyrir það
verð ég þér alltaf þakklát. Afa-
hlutverkið gaf þér gleði, enda
elskuðu barnabörnin okkar afa
sinn af öllu hjarta.
Takk Villi, elsku sálufélagi
minn, fyrir öll okkar yndislegu ár.
Hjartað mitt er hjá þér. Ég kveð
þig með setningu úr einu af uppá-
halds Bubba-lögunum okkar,
setningunni sem við sögðum svo
oft hvort við annað:
„Ef það er líf eftir þetta líf þá
mun ég elska þig líka þar.“
Þín
Elma.
Ég man vel augnablikið þegar
þú komst í heiminn. Ég man vel
klingjandi hláturinn þinn og
glampann í augunum. Ég man vel
hvað þú varst góður við dýrin, við
systkini þín og ömmu og við hana
mömmu þína. Ég man vel hvað þú
varst hjartahlýr við alla, hvað þú
elskaðir börnin þín mikið og hvað
þú varst vinmargur.
Nú ertu, Villi minn, farinn í
Sumarlandið og ég tla að muna
eftir fallega brosinu þínu þangað
til ég hitti þig þar. Bless, elsku
drengurinn minn.
Eftir þér sé ég með söknuði
sviði um huga fer.
Andi minn greinir ófyllt skarð
eftir á foldu hér.
Samt veit ég hjarta harmslegnu
huggun nóga í því,
að aftur við finnumst á feginsdegi
og fögnum þá saman á ný.
(Höf. Úlfur Ragnarsson)
Þín
mamma.
Það er sárt að horfa á eftir Villa
bróður yfir móðuna miklu. Við
vildum eiga miklu meiri tíma með
honum því hann var okkur systk-
inunum mikill félagi og vinur.
En krabbinn er illvígur óvinur
og hafði betur í þessari rimmu.
Við systkinin fimm höfum
gengið í gegnum súrt og sœtt. Við
brœðurnir þrír, Villi, Lalli og
Krissi, áttum skemmtileg œskuár
í Hafnarfirði. Farnar voru rann-
sóknarferðir í Hellisgerði, vaðið í
Lœknum og hlaupið undan
hamravillingum í Hamrinum. Oft-
ar en ekki dró Villi okkur
brœðurna til að veiða síli í Hval-
eyrarvatni og kola í höfninni.
Stundum átti Villi það til að vera
heldur kappsamur, detta í Lœkinn
eða fljúga fram af kletti og koma
blautur heim eða enda á slysa-
varðstofunni en hœtti samt aldrei
að láta sér detta í hug eitthvað
frumlegt og skemmtilegt. Við
brœður áttum einnig góða tíma
þegar við vorum í sveit í Lund-
arreykjadalnum og á Barða-
strönd, þar sem synt var í heitum
laugum og volgum fjörutjörnum,
klifin fjöll og fiskað í lœkjum og
vötnum.
Það dró ský fyrir hjá fjölskyld-
unni á gamlársdag árið 1973 þegar
faðir okkar Vilhjálmur dó af slys-
förum. Þetta var mikið áfall fyrir
okkur og sérstaklega Villa en þeir
pabbi voru mjög samrýndir. Fjöl-
skyldan hafði þá nýverið flutt í
nýtt raðhús í Norðurbœnum í
Hafnarfirði og við tók erfiður tími
fyrir móður okkar með okkur
fimm.
Við brœðurnir hjálpuðum eftir
megni og Villi hugsaði vel um
yngstu systkinin Emmu og Bobba
og frœg er sagan þegar hann
bjargaði afmœlinu hans Bobba
þegar Lalli setti það í poka og
henti útum glugga og Villi hljóp
hálfan norðurbœinn til að ná pok-
anum.
Það myndaðist fljótt stór vina-
hópur í kringum Villa enda átti
hann auðvelt með að vingast við
alla. Ýmislegt var brallað á þess-
um árum og t.d. var opnað bíó og
tónleikasalur í bílskúrnum þar
sem selt var inn á gamlar 8 mm
hryllingsmyndir og eftirherm-
uhljómsveit með pappagíturum
sem þóttist spila lög með Slade,
sem var uppáhaldshljómsveit
Villa. Villi var mikill dýravinur og
oft voru dýrin á heimilinu flœk-
ingskettir sem hann fann.
Eftir að við systkinin urðum
fullorðin höfum við verið í góðu
sambandi.
Áttum um tíma sumarbústað
saman þar við áttum góðar sam-
verustundir með fjölskyldum okk-
ar. Krissi og Villi ráku fyrirtœki
saman um skeið og um tíma unn-
um við brœðurnir allir saman. Villi
var alltaf tilbúinn að rétta okkur
systkinunum hjálparhönd og oft
reddaði hann blönkum systkinum
bíl fyrir lítið eða ekkert. Laxveiðar
og snóker voru sameiginleg
áhugamál hjá okkur brœðrum og
voru veiðiferðir um landið margar
hverjar ógleymanlegar. Mikið var
hlegið og Villi átti alltaf skemmti-
lega sögu að segja.
Villi giftist árið 2015 œsku-
ástinni sinni Elmu Diego og við
systkinin glöddumst mikið yfir
þeirra hamingju. Hennar missir
og barnanna hans, Villa yngri,
Guðbjargar, Emmu og Bassa er
mikill og sár og við sendum þeim
kœrleik og opinn faðm hvenœr
sem er.
Elsku Villi, við kveðjum þig í
dag með sárum trega. En minn-
ingin um þig mun lifa og við œtlum
alltaf að brosa þegar við hugsum
um skemmtilega hláturinn þinn.
Lárus, Kristján,
Emilía og Jósep.
Í dag mun minn kæri vinur
hverfa til sumarlandsins og halda
áfram ferðalaginu sem húmoristi
mikill og prakkari eins og hann
var hér meðal okkar.
Þegar fréttir berast af andláti
góðs vinar til svona langs tíma,
eða 52 ára eins og okkar vinátta
stóð, þá verður maður uppi-
skroppa með orð. Villi var hjarta-
hlýr, umhyggjusamur, skemmti-
legur og vildi allt fyrir alla gera.
Þegar mér bárust fréttir af
andláti hans kom ljóð upp í huga
mér sem ég læt hér verða mín
minningarorð um minn góða vin.
Spámaðurinn um vináttu
Vinur þinn er þér allt.
Hann er akur sálarinnar, þar sem samúð
þinni er sáð og gleði þín uppskorin.
Hann er brauð þitt og arineldur.
Þú kemur til hans svangur og í leit að
friði.
Þegar vinur þinn talar, þá andmælir þú
honum óttalaust eða ert honum
samþykkur af heilum hug.
Og þegar hann þegir, skiljið þið hvor
annan.
Því að í þögulli vináttu ykkar verða allar
hugsanir, allar langanir og allar vonir
ykkar til, og þeirra er notið í gleði, sem
krefst einskis.
Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú skilur
við vin þinn, því að það, sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið þér
ljósara í fjarveru hans, eins og
fjallgöngumaður sér fjallið best af
sléttunni.
Og láttu vináttuna ekki eiga sér neinn
tilgang annan en að auðga anda þinn því
að sú vinátta, sem leitar einhvers ann-
ars en síns eigin leyndardóms, er ekki
vinátta, heldur net sem kastað er í vatn
og veiddir í tómir undirmálsfiskar.
Og gefðu vini þínum það, sem þú átt
best.
Ef hann verður að þekkja fátækt þína,
lát hann þá einnig kynnast auðlegð
þinni.
Hví skyldir þú leita vinar þíns aðeins til
að drepa tímann?
Leitaðu hans með áhugamál þín.
Því að það er hans að uppfylla þörf þína
en ekki tómleika þinn.
Og vertu glaður með vini þínum og
njóttu með honum lífsins.
Því að í dögg lítilla hluta finnur sálin
morgun sinn og endurnærist.
(Höf.: Kahlil Gibran
Þýð.: Gunnar Dal)
Ég votta þér kæra fjölskylda,
Elma, börn og barnabörn, mína
dýpstu samúð.
Sverrir Hafnfjörð
Þórisson.
Vilhjálmur Hún-
fjörð Vilhjálmsson
✝ Elíza Þor-steinsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 28.
ágúst 1946. Hún
varð bráðkvödd á
heimili sínu 1. jan-
úar 2020. Foreldr-
ar hennar voru
Þorsteinn Kr.
Þórðarson, f. 18.
mars 1917, d. 30.
maí 1960, og Guð-
finna S. Eyvindsdóttir, f. 3.
desember 1921, d. 21. maí
2013. Systur hennar eru 1)
Lilja Þorsteinsdóttir, f. 7. júlí
1940, 2) Aðalheiður Þorsteins-
dóttir, f. 6. desember 1941, 3)
Eygló Þorsteinsdóttir, f. 30.
mars 1951, d. 25. desember
2006.
Elíza var þrígift, fyrsti mað-
ur hennar var Jó-
hann Vilberg
Árnason, f. 6. febr-
úar 1942, d. 14.
mars 1970. Dóttir
þeirra er Jódís Jó-
hannsdóttir, f. 5.
febrúar 1966. Ann-
ar maður Elízu var
Jón Hjartarson en
þau skildu. Þriðji
maður Elízu var
Grétar Þorsteins-
son, þau skildu.
Elíza flutti ung til Reykja-
víkur og starfaði mörg ár við
skrifstofustörf hjá VR. Elísa
var flugfreyja í yfir 20 ár fyrst
hjá Loftleiðum og svo hjá Flug-
leiðum auk annarra starfa.
Útför Elízu fer fram frá
Kapellunni í Fossvogi í dag, 15.
janúar 2020, klukkan 15.
Elíza móðursystir mín fór
ekki alltaf auðveldu leiðina í líf-
inu og lífið var henni ekki alltaf
auðvelt. Hún kynntist sorginni
snemma, missti föður sinn ung
og eiginmann sinn og barns-
föður ung líka. Þessi sorg var
henni förunautur í gegnum lífið
og hafði án efa áhrif á hana þó
að hún hafi vissulega átt góða
tíma með góðu fólki líka.
Elíza frænka mín var ein-
staklega glæsileg kona og
sveipuð dularfullum ævintýra-
ljóma í huga okkar sem yngri
erum. Hún starfaði lengi sem
flugfreyja og heimsótti fjarlæg
lönd, m.a. í pílagrímaflugi, og
hún sagði okkur frá áhugaverð-
um stöðum og átti fagra muni
af ferðum sínum um heiminn.
Mamma mín og hún voru alla
tíð nánar og samgangur mikill
á milli þeirra systra. Stundum
eyddu fjölskyldurnar saman
jólum eða áramótum og þá var
kátt á hjalla. Þegar ég fór í
menntaskóla í Reykjavík bjó ég
um tíma hjá Elízu frænku. Það
var notalegt að búa í litla fal-
lega húsinu hennar í Vestur-
bænum, eiga athvarf uppi á
lofti og góðan félagsskap í
frænku og hennar fjölskyldu.
Hún kenndi mér að strauja
skyrtur og sagði mér skrítnar
og skemmtilegar sögur og ég
naut þess að búa á Brekku-
stígnum.
Þar átti stórfjölskyldan líka
dýrmætar stundir í desember
þegar systurnar, afkomendur
og frændfólk komu saman til
laufabrauðsgerðar árum saman.
Ógleymanlegar gleðistundir
sem eru dýrmæt minning í dag.
Við Elíza frænka fórum eft-
irminnilega ferð til New York
saman þar sem hún kynnti mér
leyndardóma stóra eplisins sem
hún þekkti svo vel. Við borð-
uðum exótískan mat, skoðuðum
listasöfn og minnismerki og
hún lagði grunninn að áhuga
mínum á þessari stórbrotnu
borg sem ég hef svo oft heim-
sótt síðan.
Hin seinni ár var heilsa
Elízu frænku ekki alltaf góð en
þrátt fyrir það náði hún að
ferðast til fjarlægra landa og
hún var dugleg að koma í fjöl-
skylduboð. Okkur þótti alltaf
vænt um að sjá hana og þær
samverustundir eru dýrmætar
nú þegar hún hefur kvatt. Mér
þótti vænt um hana og ég dáð-
ist að þessari fallegu frænku
minni sem fetaði ekki alltaf
troðna slóð á lífsins vegi.
Áhugaverðar og öðruvísi jóla-
gjafir rötuðu í pakkana frá
henni og þessir uppáhaldshlutir
– og það að strauja skyrtur –
munu áfram minna mig á Elízu
frænku með hlýju í hjarta. Ég
þakka henni samfylgdina og
veit að nú eru hún og mamma
og amma og afi sameinuð í
sumarlandinu og vaka yfir okk-
ur sem enn eigum stundarkorn
eftir hérna megin.
Jódísi frænku minni og vini,
einkadóttur Elízu, votta ég
mína dýpstu samúð. Þær
mæðgur voru nánar og sam-
rýmdar og missirinn er mikill.
Minning Elízu Þorsteinsdóttur
lifi.
Hulda G. Geirsdóttir.
Elíza
ÞorsteinsdóttirOkkar ástkæri,HÖRÐUR EINARSSON,
Skipalóni 7, Hafnarfirði,
andaðist á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi að morgni 24. desember.
Útför hans fer fram frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði föstudaginn 17. janúar klukkan 13. Blóm og kransar
eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja minnast hans er
bent á Minningarsjóð Fríkirkjunnar í Hafnarfirði eða Heru
líknarþjónustu.
Ólöf Þórólfsdóttir
Einar Þór Harðarson Auður Kristín Árnadóttir
Signý Dóra Harðardóttir Einar Ragnarsson
Jóna Margrét Harðardóttir Björn Freyr Björnsson
Ragnar Þór Harðarson Hanna María Óskarsdóttir
barnabörn og aðrir ástvinir
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför elskulegs eiginmanns míns,
SVERRIS GUNNARSSONAR
frá Hrosshaga.
Fyrir hönd barna, tengdabarna, barnabarna
og barnabarnabarna,
Ólöf Fríða Gísladóttir
Kærleikskveðjur og innilegar þakkir fyrir
hlýhuginn og samúðina við andlát og útför
elsku Palla okkar,
PÁLS ÞORSTEINSSONAR
tónlistarmanns,
Gula drekans.
Kristín Árnadóttir Þorsteinn Pálsson
Eva Þorsteinsdóttir
Hulda Sif Þorsteinsdóttir Erlendur Þór Gunnarsson
Selma Rut Þorsteinsdóttir Árni Davíð Skúlason
Fanný Hrund Þorsteinsdóttir Magni Kristjánsson
og systrabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra
föður, tengdaföður, afa og langafa,
ÓLAFS HALLDÓRS TORFASONAR
vegaverkstjóra.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 2 N á
Hjúkrunarheimilinu Eir.
Ragnheiður Þórarinsdóttir Þórarinn Th. Ólafsson
Ingjaldur Ásmundsson
Ólína Margrét Ólafsdóttir Ásgeir Þorkelsson
Torfi Jóhann Ólafsson Ásdís Stefánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Jarðarför ástkærs eiginmanns míns,
HARÐAR ÞÓRHALLSSONAR,
sem lést á gjörgæsludeild Landspítalans
4. janúar, fer fram mánudaginn 20. janúar
frá Akureyrarkirkju klukkan 13.30.
Blóm og kransar afþökkuð en þeim sem
vilja minnast hins látna er bent á Sjúkrahúsið á Akureyri.
Aðstandendur vilja koma sérstöku þakklæti til starfsfólks
gjörgæsludeildar Landspítalans við Hringbraut, starfsfólki á 12E
og Sjúkrahótels Landspítalans.
Ólöf Hallbjörg Árnadóttir
Gunnar Rafn og Guðrún Harpa Vilhjálmsdóttir
Hjördís Sævar Harðardóttir og Kári Karlsson
Hörður Harðarson og Lára Guðmundsdóttir
Þórhallur Harðarson og Aníta Pétursdóttir
barnabörn og barnabarnabörn