Læknablaðið - maj 2020, Side 37

LÆKNAblaðið 2020/106 261
Hvernig líður þér á þessum tímum kórónuveirunnar COV ID -19?
Þrátt fyrir breyttar og ögrandi aðstæður líður okkur öllum vel
hérna úti. Við lítum svo á að þetta sé sameiginlegt verkefni okkar
allra og með jákvæðu og uppbyggilegu hugarfari komumst við öll
saman í gegnum þetta.
Finnst þér þú nægilega varin/n hlífðarfatnaði við störf þín?
Já, við höfum fengið nóg af hlífðarfatnaði og fræðslu um
hvernig maður á að haga sér kringum sjúklinga, sérstaklega á
þeim deildum sem vinna með COVID-19 sjúklinga.
Allt starfsfólk hefur verið duglegt að passa uppá reglurnar
og hafa fókus á almennt hreinlæti, sem hefur stuðlað að öruggu
starfsumhverfi.
Hefur tilkoma COVID breytt miklu í þinni daglegu vinnu?
Já heldur betur, öllu mínu sérnámi, námskeiðum, fríum og
vaktaóskum hefur verið frestað um óákveðinn tíma.
Í lok mars var ég fluttur af minni deild yfir á nýstofnaða
COVID-19-deild bæði hérna í Álaborg og í Farsø, sem er minna
sjúkrahús í um 50 mínútna fjarlægð sem var breytt í COVID-19-
sjúkrahús.
Síðan þá hef ég einungis unnið á nýrri COVID-19-móttöku og
legudeildum.
Þetta hefur auðvitað haft mikil áhrif á mína daglega vinnu, allt
er nýtt og maður er að vinna með nýju fólki daglega, sem kemur
frá ýmsum stöðum. Allar reglur og flæði er nýtt og við þurfum
öll daglega að takast á við ýmis vandamál sem koma upp í svona
nýjum aðstæðum.
Á heildina litið hefur það gengið ótrúlega vel en maður þarf
oft að sýna smá þolinmæði.
Hefur þinn vinnustaður og stjórnendur hans brugðist rétt við far-
sóttinni að þínu mati?
Danska strategían fjallaði öll um að minnka kúrfuna sem
allir þekkja. Það var strax farið að undirbúa auka legupláss og
mönnun fyrir sérstakar COVID-19-deildir, til dæmis var þriggja
hæða sjúkrahóteli breytt í COVID-19-byggingu með móttöku,
legudeild og gjörgæsludeild með öndunarvélum.
Allt var undirbúið fyrir stóru bylgjuna sem gæti komið,
enginn vildi upplifa ástand einsog Ítalía upplifði í byrjun far-
aldursins, frekar var undirbúið fyrir of mikið en of lítið.
Ég tel að sjúkrahúsið og heilbrigðiskerfið hafi brugðist hárrétt
við. Það eina sem ég gæti sett út á var takmörkun á sýnatökum,
sérstaklega hjá starfsfólki. Ég hefði viljað rýmri möguleika fyrir
sýnatökur og skipulagðari einangrun og sóttkví samhliða rakn-
ingu á smitum.
En heilbrigðisyfirvöld og stjórnvöld?
Það er klárt að enginn veit hvað er best í svona stöðu. Hér var
til dæmis öllu lokað ásamt landamærunum, sem hefur auðvitað
skapað erfiðleika fyrir okkur einsog aðra, sérstaklega með lítið
barn sem kemst ekki lengur til dagmömmu. Það hefur mikið
verið fylgst með hvernig nágrannalönd okkar hafa brugðist við
eins og Svíþjóð og Ísland sem bæði hafa haft öðruvísi taktík en
Danmörk.
Þegar á heildina er litið er ég ánægður með hvernig var brugð-
ist við en ég bíð spenntur eftir nánari greiningu milli landa til að
sjá nánar hvernig er best að bregðast við svona aðstæðum.
Telur þú að þessi faraldur breyti störfum þínum til framtíðar og þá
hverju?
Já, það er alveg klárt. Ég er viss um að í framtíðinni munum
við öll vera varkárari við veikindi og vera betri í að sinna al-
mennu hreinlæti bæði í vinnunni og annars staðar.
Til dæmis munum við ef til vill hætta til frambúðar að takast
í hendur á spítalanum, nota meira hlífðarfatnað eins og grímu og
vera frekar heima en að mæta til vinnu með kvefeinkenni eins og
við Íslendingar erum vanir.
Mun heimurinn verða mikið breyttur eftir COVID?
Já, ég held að eftir þennan faraldur muni heimurinn breytast.
Eins og ég nefndi mun fólk verða mun varkárara með almennt
hreinlæti og veikindi, það tel ég sé aðeins af hinu góða, bara
meðan það fer ekki út í öfgar og fer að stuðla að kvíða og ótta hjá
almenningi. Svo er spurningin hvernig ferðalög verða í framtíð-
inni, kannski verða settar auknar hömlur og kröfur, til dæmis um
heilbrigðisvottorðum.
Ég vona að heimurinn muni sameinast betur eftir þessa krísu
og hafi lært að með því að vinna saman erum við alltaf sterkari.
Ég vil sjá meiri samvinnu ríkja og stofnana einsog WHO. Því
miður eru vaxandi einangrunaröfl í heiminum sem stuðla sífellt
að meiri sundrungu en sameiningu, neita að vinna samkvæmt
rökum og vísindum og hugsa fyrst og fremst um sig sjálf. Það
verður líklega með erfiðari og mikilvægari verkefnum okkar allra
í framtíðinni.
Óskar Valdórsson sérnámslæknir í
öldrunarlækningum í Álaborg, Danmörku

C O V I D - 1 9