Morgunblaðið - 29.06.2020, Page 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 29. JÚNÍ 2020
Nú þegar Guð-
mundur Sigurður
Ingimarsson eða
Siggi bróðir er fallinn frá finnst
mér við hæfi að þakka honum
samfylgdina í nærri 65 ár.
Siggi var bæði gull og grjót,
gullið sýndi hann oftast fjölskyldu
og vinum. Hann var mjög hjálp-
samur okkur systkinum sínum og
var óspar á vinnu fyrir okkur ef
svo bar undir. Það eru mörg hand-
tökin sem hann lagði okkur hjón-
um til við smíði á sumarbústað
Guðmundur Sig-
urður Ingimarsson
✝ GuðmundurSigurður Ingi-
marsson fæddist 6.
júní 1955. Hann lést
10. mars 2020.
Hann verður
jarðsunginn frá
Seljakirkju í dag,
29. júní 2020, kl. 13.
okkar í landi Hests í
Grímsnesi. Það varð
til þess að hann
keypti þar lóð og
reisti sér fallegt hús,
sem hann kallaði
Merki, eftir húsinu
sem hann átti á
Eskifirði. Þar undi
hann sér vel alla tíð
og dvaldi þar
löngum stundum eft-
ir að hann greindist
með krabbamein fyrir tveim ár-
um. Hann eignaðist þar vini eins
og annars staðar þar sem hann
staldraði við.
Árið 1980 flutti hann á Eski-
fjörð og fór að vinna fyrir Hrað-
frystihús Eskifjarðar og var m.a.
vélstjóri á bátum þess félags um
hríð. Hann keypti þar gamalt hús
og gerði upp, húsið var nefnt
Merki því það stóð við innsigling-
armerki fyrir höfnina. Á Eskifirði
átti hann sinn besta og líka sinn
versta tíma í lífinu, hann leiddist í
óreglu, sem hann leitaði sér hjálp-
ar við og vann sinn stærsta sigur
sem dugði til æviloka. Á Eskifirði
eignaðist hann marga vini og
ræktaði alla tíð þann vinskap, fór
hann oft í sínum fríum þangað til
að hitta vini sína.
Siggi mátti ekkert aumt sjá,
systkinabörn og barnabörn systk-
ina hans nutu alltaf kærleika hans
og umhyggju. Hann var frænd-
rækinn og ræktaði vinasambönd-
in. Hann var vinsæll á vinnustöð-
um sínum fyrir góð verk og
umhyggju fyrir vinnufélögum og
fengu þeir að njóta snilli hans
reglulega í jólakökubakstri.
Siggi ólst upp á Hraunbraut í
Kópavogi frá 7 ára aldri og gekk í
Kársnesskóla, síðan í Gagnfræða-
skóla Kópavogs (Víghól), hann
lauk námi í bifvélavirkjun sem
hann lærði hjá Vegagerð ríkisins
og seinna bætti hann við sig rétt-
indum til vélstjórnar í Vélskóla Ís-
lands.
Hann var nokkur sumur í sveit í
Tungu í Valþjófsdal í Önundarfirði
og leið honum alltaf vel þar og
ræktaði alla tíð samband við
systkinin sem þar bjuggu, þá sér-
staklega eftir að þau hættu bú-
skap og fluttu í bæinn.
Hann gekk í skátahreyfinguna
ungur og eignaðist þar sína bestu
vini og félaga til lífstíðar og er þar
á engan hallað að þar fóru fremst-
ir Jósef Smári og Hilmar en þeir
hafa staðið við hlið hans í erfiðum
veikindum.
Siggi eignaðist son með Korn-
eliu Eyrós Galecia, sambýliskonu
sinni til skamms tíma, drengurinn
fæddist 1999. Sonur hans, Alex-
ander Már, bjó síðustu árin hjá
pabba sínum en þeir voru mjög
nánir alla tíð. Alexander á nú um
sárt að binda þegar pabba hans
nýtur ekki lengur við en fjölskylda
Sigga er til staðar fyrir hann.
Nú að leiðarlokum langar okk-
ur hjónin og fjölskyldu okkar að
þakka Sigga fyrir allt sem hann
hefur gert fyrir okkur, ekki síst
litlu tvíburana hennar Emilíu okk-
ar, sem stálu hjarta hans frá því að
þau hittust fyrst fyrir rúmum fjór-
um árum. Það var lýsandi fyrir
hann að þegar hann lagðist inn á
líknardeildina þá bað hann um að
fá myndir af barnabörnum og
langömmubarni okkar systkin-
anna til að horfa á úr rúmi sínu
síðustu stundirnar sínar.
Guð geymi þig, kæri bróðir, þín
er sárt saknað.
Alexander, Edda og
fjölskylda.
Kær vinur og æskufélagi, Guð-
mundur Sigurður eða Siggi eins
og við kölluðum hann, er fallinn
frá. Margs er að minnast og
margs er að sakna, góðu stund-
irnar frá æsku í skátunum, í skál-
anum Jötni á Hellisheiði, þar sem
margt var brallað og ávallt glatt á
hjalla. Samverustundum fækkaði
þegar Siggi tók sig upp og fór til
Danmerkur og síðar á Eskifjörð.
En aldrei rofnaði vináttan og
styrktist aftur er leið á ævina. Við
byggðum okkur sumarbústaði,
hann í Hestlandi og við í Kiðja-
bergi. Eftir það hittumst við oftar,
margt spjallað og gert. Siggi var
ávallt reiðubúinn eins og skáta
sæmir að aðstoða og leggja lykkju
á leið sína ef við þurftum á að
halda. Oft bankaði Siggi upp á og
spurði hvort væri til kaffi og var
þá duglegur að segja okkur frá
bókum sem hann hafði lesið því
Siggi var víðlesinn og fróður. Þeg-
ar við kíktum yfir í Merki var allt-
af jólakaka á borðum, því að Sigga
hætti var ekki bara bökuð ein
heldur yfirleitt fjórar. Ófáar
stundir fóru í að aðstoða Sigga í
Merki, sem átti hug hans allan, og
var hann iðinn og duglegur við að
klára bústaðinn sinn.
Ævi Sigga lauk alltof fljótt, erf-
ið veikindi að baki en eitt er
öruggt að ljósið er framundan.
Sofnar drótt, nálgast nótt,
sveipast kvöldroða himinn og sær.
Allt er hljótt, hvíldu rótt.
Guð er nær.
(Kvöldsöngur skáta)
Kæri vinur, takk fyrir sam-
fylgdina.
Elsku Alli Már, systkini Sigga
og fjölskyldur, við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Hilmar Teitsson, Ingibjörg
Þóra og fjölskylda.
✝ Margrét Er-lingsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 19. júlí 1930.
Hún lést 8. júní
2020. Foreldrar
hennar voru Er-
lingur Jónsson vél-
stjóri, f. 3.4. 1908,
d. 24.8 1957, og
Helga Eyþórs-
dóttir húsmóðir, f.
28.1. 1912, d. 3.12.
1993. Margrét var elst 7 systk-
ina. Eftirlifandi eru þær Ólafía
Þórey og Ingibjörg og Oddný
sem var uppeldissystir. Látin
eru þau Jón Grétar, Einar
Haukur, Stefanía Lórý og
Sjöfn.
Margrét giftist Hannesi Þ.
Sigurðssyni 17. mars 1951.
steinn. 2) Kristín, f. 19. apríl
1956, gift Páli Einari Krist-
inssyni. Börn Kristínar og Páls
Kristjánssonar eru Hannes
Páll, Margrét Lilja og Sigríður
Hrönn. Dóttir Páls Einars er
Ósk og fóstursonur Atli Þór. 3)
Erlingur Rúnar, f. 21. júní
1962, kvæntur Halldóru Hall-
dórsdóttur. Sonur Erlings er
Rúnar Ingi og fósturbörn Jens
Arnar og Heiða Björg. Lang-
ömmubörnin eru 11. Margrét
ólst upp í Sandgerði til 12 ára
aldurs er hún réð sig í vist til
Reykjavíkur þar sem hún bjó
alla tíð síðan. Margrét gekk
hefðbundinn menntaveg þess
tíma ásamt því að sækja nám-
skeið í tungumálum og fleiru
þegar færi gafst. Margrét var
mestmegnis heimavinnandi en
átti áhugamál sem hún sinnti
af alúð, hún starfaði innan
bænasamfélagsins í Hörgshlíð
12 alveg fram til síðasta dags.
Útför Margrétar fer fram
frá Bústaðakirkju í dag, 29.
júní 2020, klukkan 13.
Hannes starfaði
hjá Sjóvá um ára-
tugaskeið. Hannes
var einnig þjálfari,
dómari og gegndi
fjölmörgum
trúnaðarstörfum á
ýmsum sviðum.
Margrét og Hann-
es byggðu sér
framtíðarheimili í
Rauðagerði 12 í
Reykjavík en þar
bjuggu þau í 40 ár eða til árs-
ins 2000 er þau fluttu í Miðleiti
12 í Reykjavík. Hannes lést 17.
apríl 2014.
Börn þeirra eru: 1) Sig-
urður, f. 27. júní 1951, kvænt-
ur Margréti Karlsdóttur. Son-
ur Sigurðar og Halldóru B.
Jónsdóttur er Hannes Þor-
Það er margs að minnast við
fráfall elskulegrar tengdamóður.
Hún var einstök kona sem skart-
aði öllu því besta sem hægt er að
hugsa sér. Hún elskaði og studdi,
sýndi umhyggju, virðingu, gladd-
ist og syrgði, en umfram allt bað
hún öllum Guðs blessunar. Hún
var mikil fjölskyldukona og elsk-
aði að halda boð og vera þátttak-
andi í veislum. Mér er sérstak-
lega minnisstætt þegar hún varð
áttræð. Þá átti nú ekki að vera of
mikið umstang heldur taka á
leigu bústað í Þjórsárdalnum með
fjölskyldunni. Hún lét það þó ber-
ast að ef einhver ætti leið hjá þá
endilega kíkja við. Úr varð um
hundrað manna veisla á falleg-
asta degi þess sumars. Svona var
Margrét, leið best með fólkinu
sínu sem hún elskaði og naut að
hafa hjá sér og ekki síst öll
ömmubörnin og langömmubörnin
sem elskuðu faðminn hennar.
Hún hafði sterkar skoðanir á
mönnum og málefnum líðandi
stundar, fylgdist vel með þjóð-
málum og það var gaman að ræða
við hana um pólitík, trúmál og
ættfræði. Margrét var góð og
skemmtileg kona, með góðan
húmor en gat líka verið föst fyrir.
Ég á mikið að þakka tengdafor-
eldrum mínum Margréti og
Hannesi en hann féll frá fyrir 6
árum. Þegar ég fyrst kom inn í
fjölskylduna fyrir 24 árum þá var
mér tekið opnum örmum en með
varfærni þó. Mér var gert ýmis-
legt ljóst, ég var að koma inn í líf
einkadótturinnar og barnabarna.
Það tókst með okkur gagnkvæm
virðing og vinátta. Margrét fékk
ósk sína uppfyllta að fá að halda
heilsu þannig að hún gæti búið
heima. Þótt árin væru 90 og heils-
unni aðeins farið að hraka þá var
hún sú sama allt til enda. Blessuð
sé minning elsku tengdamóður
minnar.
Páll Einar Kristinsson.
Elsku amma mín.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þær eru margar minningarnar
sem streyma fram, ylja og hugga
á þessum erfiða tíma því söknuð-
urinn er mikill.
Elsku amma, þú ert ein af þeim
sem ég hef litið upp til og viljað
líkjast. Ég man eftir að hafa stað-
ið í forstofunni í Rauðagerði í
grárri ullarkápu, með alpahúfu og
í uppháum stígvélum og sagt:
„Amma, það væri hægt að ruglast
á okkur við erum svo líkar.“
Faðmur þinn alltaf svo mjúkur og
hlýr.
Þú og afi sýnduð alla tíð mikinn
áhuga á því sem við barnabörnin
og síðar barnabarnabörnin vorum
að gera. Þið voruð dyggir aðdá-
endur mínir og stuðningsmenn í
flautunáminu mínu, það var ómet-
anlegt.
Ég er þakklát fyrir bænirnar
sem þú kenndir mér og þau lífs-
gildi sem ég lærði af þér. Það er
skrýtið að geta ekki hringt eða
komið við hjá þér og fengið bæn
fyrir mig, börnin mín eða aðra
nána vini.
Strákarnir mínir ylja sér við
hlýjar og góðar minningar um
bestu langömmu Möggu. Bænirn-
ar þínar í kaffi- og matarboðum
eru þeim minnisstæðar. Sá yngsti
sagði að nú værir þú komin til
Guðs og fengir kraftana þína aft-
ur, þyrftir ekki að vera með staf.
Elsku amma, ég er svo þakklát
fyrir að þú hafir fengið að kveðja
á þann hátt sem þú óskaðir þér.
Þú barst þig vel fram á síðasta
dag. Ég veit að nú ert þú hjá
Drottni vini þínum og afa. Ég
sakna þín elsku amma og held
minningu þinni á lofti.
Þegar afi dó fórst þú með
huggunarljóð fyrir mig sem ég
hef geymt með mér síðan.
Mér himneskt ljós í hjarta skín
í hvert sinn, er ég græt,
en drottinn telur tárin mín –
ég trúi og huggast læt.
(Kristján Jónsson)
Þín
Margrét Lilja Pálsdóttir
(Magga Lill).
Elsku fallega amma mín.
Það var enginn eins og þú. Þú
varst sú allra ljúfasta, hlýjasta og
fallegasta kona sem ég þekki. Ég
veit að það voru forréttindi að fá
að njóta þín eins lengi og við gerð-
um en ó hvað það er samt sárt fyr-
ir hjartað að þú sért farin frá okk-
ur. Það er svo erfitt að hafa ekki
getað kvatt þig almennilega en ég
veit að þinn tími var kominn.
Ég var svo heppin að geta kall-
að þig ömmu og líka bestu vin-
konu mína. Allt frá því að ég man
eftir mér þá hef ég leitað í þinn
faðm, ekki bara til þess að fá
besta knúsið heldur líka til að
spjalla um heima og geima, fá fyr-
irbæn fyrir mig og mitt fólk og fá
hin ýmsu ráð sem gott er að eiga
núna í farteskinu. Ég tala nú ekki
um prjónaklúbbinn okkar og það
sem við gátum malað um allt milli
heima og geima.
Þín verður saknað meira en orð
fá lýst, elsku amma mín, og þú
skilur eftir risastórt skarð í fjöl-
skyldunni þar sem þú varst svo
stór partur af lífi okkar allra. Það
er skrýtið að geta ekki rennt við í
Miðleitinu og deilt með þér smá
bakkelsi og kaffisopa. Ég sá það
alltaf svo skýrt í augunum þínum
hvað þú varst stolt af mér, hvað
þú elskaðir strákana mína mikið
og hvað þú naust þess að fá okkur
í heimsókn. Það er til eftirbreytni
hvað þú varst ótrúlega hlý og góð
við fólkið í kringum þig og hvað
þú hefur hjálpað mörgum í gegn-
um árin með þínum orðum.
Börnin mín munu alltaf muna
eftir elsku bestu ömmu lang-
ömmu sem við erum svo þakklát
fyrir að hafa átt og Styrmir Páll
og Breki Þór eru sammála um það
að það varst þú sem gafst lang-
bestu knúsin enda faðmur þinn
alltaf opinn. Takk amma mín fyrir
að hafa verið nákvæmlega eins og
þú varst. Nú ert þú komin til afa
sem þú saknaðir svo mikið og ég
veit að þið fylgist með okkur af
himnum ofan, brosandi og stolt.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlést okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Elska þig og sakna ofurheitt.
Þín
Sigríður Hrönn Pálsdóttir
(Sigga).
Elsku yndislega amma, það er
erfitt að vita hvernig við eigum að
kveðja þig. Þú hefur alltaf verið til
staðar fyrir okkur, eitthvað
öruggt sem hægt er að treysta á.
Þegar við vorum krakkar var allt-
af hægt að koma til ömmu og afa í
Rauðagerði og elskuðum við að fá
að koma og gista hjá ykkur. Þú
varst alltaf svo hlý og góð, alltaf í
eldhúsinu að búa til eitthvað
handa okkur og matartímarnir
voru sko mikið fleiri hjá ömmu og
afa en heima þegar við vorum
krakkar. Amma átti líka til bænir
fyrir okkur með hverri máltíð.
Dagurinn hófst á „nú er ég
klæddur og kominn á ról“ og hon-
um lauk á „faðir vor“.
Sumarbústaðarferðirnar okkar
með ömmu og afa voru líka alltaf
æðislegar. Það var alltaf hægt að
ganga út frá því að ekkert vantaði,
enda var alltaf sagt að það eina
sem amma tæki ekki með væri pí-
anóið. Þegar við urðum eldri var
alltaf hægt að koma til ömmu í
kaffi og með því en þú hlustaðir
aldrei þegar veitingar voru af-
þakkaðar heldur fannst eitthvað
til fyrir okkur og börnin okkar.
Elsku besta amma. Nú ertu
komin til afa og við vitum að ykk-
ur líður vel saman í himnaríki hjá
algóðum guði sem þú hefur alltaf
vitað að heldur verndarhendi yfir
okkur öllum.
Jens, Heiða og
Rúnar Erlingsbörn.
Það er erfitt að ímynda sér lífið
án ömmu. En á sama tíma veit ég
að þau gildi sem ég lifi eftir og sá
kærleikur sem ég reyni að sýna
eru ekki síst arfleifð frá ömmu og
hennar sýn á lífið og náungann.
Ég veit að ég mun oftar breyta
rétt en ella, ég verð kærleiksrík-
ari, þolinmóðari og réttsýnni og
þannig verður hún alltaf hluti af
lífi mínu og allra þeirra sem hún
snerti á lífsleiðinni. Amma átti
góða vinkonu sem hét Elín. Þær
töluðu saman daglega og báðu
fyrir fjölskyldum sínum, vinum og
vandalausum. Á tímabili pössuðu
þær sérstaklega upp á að biðja
fyrir tveimur ungum mönnum í
sínu lífi sem þær töldu þurfa
stuðning og handleiðslu. Amma
bað fyrir mér og Elín fyrir unga
manninum sem hún passaði þegar
hann var lítill og hélt alltaf sam-
bandi við. Nokkrum árum seinna
kynnti ég ömmu og afa fyrir unga
manninum sem Elín og amma
báðu fyrir og við Villi gátum
þakkað gömlu konunum tveimur
fyrir að leiða okkur saman.
Stundum er ég hræddur um að líf-
ið mitt muni á einhvern hátt verða
gæfuminna ef hún minnir Guð
ekki á mig á hverjum degi en ég
vona að ef ég breyti rétt og lifi eft-
ir þeim gildum sem hún brýndi
fyrir okkur þá haldi gæfan áfram
að brosa við mér. Lífið er betra
því þú varst og verður hluti af því,
elsku amma. Ég bið að heilsa afa.
Hannes (Sasi).
Það hafa verið forréttindi og
mikil blessun fyrir mig að kynn-
ast þessari sterku persónu sem
Margrét Erlingsdóttir reyndist
vera. Ég kynntist Margréti í
bæna- og boðunarstarfi sem
amma mín var hluti af og sótti, út
sitt líf. Boðunarstarf þetta hafði
mikil áhrif á alla fjölskylduna og
varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi
að kynnast einnig Guðrúnu Jóns-
dóttur sem leitt hafði starfið
lengst af. Hún var bænheit, bæn-
heyrð, blessuð og mikið ljós fyrir
sína samtíð. Þegar kynslóðin sem
staðið hafði að starfinu var að
fylla tal daga sinna steig smám
saman fram þessi hógláta kona
sem Margrét var. Það kom fljótt í
ljós að þar var sami bænakraftur,
kærleikur, fullvissa og óbifandi
trú á Jesú Krist. Hún stóð stöðug
í skipsstafni ásamt þeim sem eftir
voru, staðföst í bæninni fyrir landi
og þjóð og öllum sem óskuðu fyr-
irbæna. Gaman var að fylgjast
með hverri bænheyrslunni á fæt-
ur annarri og voru þakkarefnin
mörg. Margrét sem var einstak-
lega vel máli farin boðaði Guðs
Orð hreint og ómengað af sömu
staðfestu og fyrirrennarar henn-
ar. Henni fylgdi jafnframt þessi
blíði blær sem einkennir kærleika
Krists. Jafnt og þétt jókst fjöldi
þeirra sem sóttu starfið og nutu
kærleika, visku og fyrirbæna
hennar. Margrét var vel að sér á
flestum sviðum og fylgdist vel
með þjóðmálum. Hún var ljúflynd
og glaðvær en jafnframt ákveðin
og staðföst. Henni var það gefið
að fólk á öllum aldri naut þess að
vera í nærveru hennar. Um-
hyggja hennar og alvörugefinn
áhugi á velferð fólks var öllum
augljós. Það endurspeglaðist í
hjartans bænum hennar. Hún gaf
af sér, boðaði fagnaðarerindið um
eilífa lífið í Jesú Kristi allt fram á
síðasta dag. Hún blómstraði á
undraverðan hátt allt að tíræðis-
aldri og var frábær fyrirmynd.
Þessi orð ritningarinnar finnst
mér einkennandi fyrir Margréti:
Hinir réttlátu gróa sem pálminn, vaxa
sem sedrustréð á Líbanon. Þeir eru
gróðursettir í húsi Drottins, gróa í for-
görðum Guðs vors. Jafnvel í hárri elli
bera þeir ávöxt, þeir eru safamiklir og
grænir. Þeir kunngjöra, að Drottinn er
réttlátur, klettur minn, sem ekkert
ranglæti er hjá.
(Sálm 92:11-13)
Annað sem ber Margréti gott
vitni er hinn gjörvilegi, vandaði
hópur afkomenda hennar sem
hún hlúði svo vel að og saknar
hennar nú eins og við svo mörg.
En Margrét lagði allt sitt
traust á Jesú Krist sem sigraði
dauðann og sagði: Ég er upprisan
og lífið. Sá sem trúir á mig mun
lifa þótt hann deyi. Við væntum
því dýrlegra endurfunda ef við
rötum veginn sem konungur lífs-
ins hefur varðað okkur. Ég þakka
góðum Guði fyrir að hafa átt
blessunarríka samleið með Mar-
gréti og bið hann að hugga,
styrkja og blessa fjölskyldu henn-
ar og vini.
Arnljótur Davíðsson.
Margrét
Erlingsdóttir