Morgunblaðið - 31.07.2020, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. JÚLÍ 2020
✝ Hrólfur Ragn-arsson fæddist
á Ytra-Álandi í
Þistilfirði þann 15.
júlí 1939. Hann lést
á Hjartadeild Land-
spítalans þann 23.
júlí 2020.
Foreldrar hans
voru Ásrún Sigfús-
dóttir, f. 14. desem-
ber 1900, d. 6. sept-
ember 1993, og
Ragnar Eiríksson, f. 3. maí 1904,
d. 25. ágúst 1949, bændur á
Ytra-Álandi.
Hrólfur var sá sjöundi í röð-
inni af systkinunum ellefu á
Ytra-Álandi. Kristján, f. 1930,
Sigfús, f. 1932, Þorbjörg, f.
1934, og Ari, f. 1937, eru látin en
Eiríkur, f. 1935, Áki, f. 1938,
Marinó, f. 1941, Guðný, f. 1942,
María, f. 1943 og Skúli, f. 1945,
lifa bróður sinn.
Hrólfur kvæntist Grétu Sæ-
dísi Jóhannsdóttur, f. 28. maí
1947, d. 9. apríl 2007, þann 14.
desember 1968. Börn þeirra eru
1) Hildur, f. 1969, maki Ragnar
ár. Þá lá leiðin aftur til Hafnar-
fjarðar til ársins 2011 þegar
Hrólfur, þá orðinn ekkill, fluttist
að Sléttuvegi í Reykjavík.
Hrólfur hafði mikla unun af
ferðalögum bæði innanlands og
utan. Framan af ferðuðust þau
Gréta mikið um Ísland á hús-
bílum og fellihýsum. Varla leið
sú sumarhelgi að þau legðust
ekki í ferðalög með góðum vin-
um og var hann mjög fróður um
flesta landshluta. Síðar lá leiðin
æ oftar til útlanda, gjarnan í
skipulagðar bændaferðir og
naut hann þeirra ferða einnig í
botn.
Árið 2008 kynntist Hrólfur
Sigríði J. Gísladóttur og gengu
þau samferða æ síðan. Þau ferð-
uðust víða hér heima og erlendis
og nutu efri áranna saman. Var
hún honum einstök stoð og
stytta í veikindum hans og stóð
þétt við hlið hans allt til síðasta
augnabliks.
Hin síðari ár hvarflaði hugur
Hrólfs æ meira til æskustöðv-
anna í Þistilfirði og skrapp hann
norður öll sumur á meðan heils-
an leyfði. Svæðið við Vatnsenda,
gangnamannaskála bænda í
Álandstungu, var að hans mati
fallegasti staður í heimi.
Útför Hrólfs fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 31. júlí
2020, og hefst athöfnin kl. 13.
Þór Emilsson, börn
þeirra eru Sunna
Rut og Fannar Þór
og börn Sunnu Rut-
ar, Fanndís og
Ylva. 2) Smári, f.
1974, maki Elísabet
Hrund Salvars-
dóttir, börn þeirra
eru Birkir Jan og
Aneta Ösp.
Hrólfur fór
snemma að heiman
og vann ýmis störf svo sem við
vegagerð, akstur flutningabíls, í
vélsmiðjum og önnur verka-
mannastörf. Síðustu 20 starfs-
árin starfaði hann sem umsjón-
armaður fasteigna við Háskóla
Íslands og hafði mikla gleði af
því starfi sem og samstarfsfólki
sínu.
Hann og Gréta hófu búskap
sinn í Drápuhlíð í Reykjavík,
stöldruðu við á Þórshöfn um
nokkurra mánaða skeið og
fluttu þá í nýja íbúð sína í Hafn-
arfirði. Þau byggðu svo einbýlis-
hús á Álftanesi þangað sem þau
fluttu árið 1980 og bjuggu í 19
Hér við okkar fagra fjörð
í friðsæld búum við
og hvergi fann ég frjórri mold
né fiskisælli mið.
Í fjarska stendur forn og traustur
fjallahringur vörð.
Við unnarsteina aldan hjalar,
angar gróin jörð.
Stundum líka byltist brim
við brúnaþunga strönd.
Fara undir fönn og klaka
fögur heiðalönd.
Eflir bara okkar vilja
öskunorðanhríð
því alltaf kemur aftur vor
og aftur betri tíð.
Svo er kemur sumarnóttin
seiðandi og hlý
er svo gott að vaka og vera
vinur þinn á ný.
Örar þá við ást og gleði
ungu hjörtun slá
því öllum vonum vængi gefur
vorsins bjarta þrá.
Við bláan sæ og bjartar nætur
best ég uni mér.
Allir mínir æskudraumar
eiga rætur hér.
Vættir góðar verndi og leiði
vora ættarjörð
og breiði sína blessun yfir
byggð við Þistilfjörð.
(Jóhannes Sigfússon)
Þá er komið að kveðjustund
hjartahlýja stríðnispúkans. Yndis-
legar minningar lifa í óteljandi
ýkjusögum með tilheyrandi
hlátrasköllum og því að hafa notið
ástar hans og umhyggju alla ævi.
Góða ferð elsku pabbi.
Hildur, Smári og fjölskyldur
Hann Hrólfur, elskulegur mág-
ur minn og vinur okkar, er látinn
eftir erfið veikindi. Hann var góð
viðbót við fjölskylduna okkar,
maður Grétu systur minnar.
Hrólfur var ótrúlega hress og
skemmtilegur, hann hafði gaman
af að segja sögur af ýmsum uppá-
komum og bætti gjarnan við og
kryddaði sögurnar aðeins. Við höf-
um átt ótal skemmtilegar stundir
saman, ferðast um landið þvert og
endilangt, ásamt góðum ferða-
félögum, margar eftirminnilegar.
Hrólfur fór gjarnan í gönguferðir
á morgnana þar sem við gistum á
tjaldstæðum og hitti ótrúlegasta
fólk til að spjalla við. Eitt sinn fór-
um við á æskuslóðir pabba okkar
Grétu á Þingeyri. Þá fór Hrólfur á
morgungöngu, kom svo og vakti
okkur systur og sagði okkur að
dressa okkur upp í sparigallann,
hann væri búinn að finna frænda
okkar sem við hefðum aldrei séð
og vildi hann hitta okkur og urðu
þar fagnaðarfundir.
Gréta lést árið 2007 og var það
þungbært fyrir Hrólf og fjölskyld-
una. En lífið heldur áfram og eftir
lát Grétu kynntist hann yndislegri
konu, Sigríði Gísladóttur. Urðu
þau góðir vinir og félagar og áttu
mörg góð ár saman, fóru í ferðir
innanlands og utan og voru einnig í
félagstarfi eldri borgara og hefur
hún reynst Hrólfi einstaklega vel í
erfiðum veikindum.
Elsku Sigga, Hildur, Ragnar,
Smári, Elísabet, barnabörn og litlu
langafabörnin. Innilegar samúðar-
kveðjur til ykkar.
Kvöldstjarnan skín inn um gluggann
minn glatt.
Gamlar minningar ljóma.
Fiðrildin svífa í kvöldsins kyrrð,
eða kúra á milli blóma.
(Elín Eiríksdóttir frá Ökrum)
Elsku mágur og vinur, við ósk-
um þér góðrar ferðar í Sumarland-
ið.
Eyrún og Eiríkur.
Kær bróðir og traustur vinur,
Hrólfur Ragnarsson, lést þann 23.
júlí sl.
Minningarnar eru ljúfar og
skemmtilegar. Hrólfur sýndi
ávallt hlýju og tillitssemi í sam-
skiptum, var afar raungóður,
tryggur æskustöðvunum og kom á
hverju sumri til okkar í sveitina.
Það var alltaf mikil tilhlökkun
að fá fjölskylduna í heimsókn,
Hrólf, eiginkonu hans Grétu Jó-
hannsdóttur og börn þeirra. Þá
var glatt á hjalla, Hrólfur var mik-
ill sögumaður, fyndinn og gaman-
samur. Sambandið milli bræðr-
anna var afar kært og styrktist
enn frekar eftir því sem árin liðu.
Hann gat verið stríðinn og uppá-
tækjasamur, hafði t.d. gaman af
því í æsku að skjóta yngri bróður
sínum skelk í bringu en alltaf á
góðlátlegan hátt og bar því þá við
að hann væri að herða hann og ala
upp. Hrólfur fylgdist grannt með
sauð einum sem Skúli hafði gefið
honum fyrir nokkrum árum, gant-
aðist með að nú væri hann orðinn
sauðfjárbóndi og hafði sterkar
skoðanir á því hvernig hugsað var
um Eitil, en svo nefndist sauður-
inn.
Hann kom oft í göngur á haust-
in á Álandstungu og rifjaði þá upp
liðna tíma í sveitinni. Systkinahóp-
urinn var stór, ellefu börn þegar
heimilisfaðirinn féll frá, þá aðeins
45 ára gamall. Lögðust systkinin á
eitt við að aðstoða móður þeirra
við bústörfin. Sterkt samband var
alla tíð á milli þeirra þótt þau væru
dreifð um landið og hafa þau hald-
ið góðu og nánu sambandi í gegn-
um árin. Þá sýndi Hrólfur unga
fólkinu á Ytra-Álandi alltaf mikinn
áhuga, spurðist fyrir um það
reglulega og myndaði við það góð
tengsl.
Hrólfur var hálfgerður frum-
byggi á Álftanesi, byggði þar
glæsilegt hús þar sem hann bjó
lengi með fjölskyldu sinni en fyrri
kona hans, Gréta Jóhannsdóttir,
lést árið 2007. Hrólfur var einstakt
snyrtimenni og átti alltaf mjög fal-
legt heimili. Oft liðsinnti hann
okkur þegar við komum til
Reykjavíkur og tók þá afar vel á
móti okkur.
Síðasta heimsókn Hrólfs hér í
Ytra-Áland var í fyrrasumar
ásamt Sigríði Gísladóttur sam-
býliskonu hans sem reyndist hon-
um mjög vel. Þá var heilsan farin
að gefa sig en sami léttleikinn og
gleðin fylgdi honum ávallt. Fórum
við saman í skemmtiferð og nutum
ferðalagsins vel. Ekið var um
Vopnafjörð, Mývatnssveit og ná-
grannabyggðarlög og komið víða
við. Hrólfur naut sín, var glaður og
þakklátur fyrir að geta farið í þetta
ferðalag sem var hans síðasta ferð
um æskustöðvarnar.
Við kveðjum Hrólf með þakk-
læti og söknuði og vottum fjöl-
skyldunni allri, börnum hans og
sambýliskonu innilegustu samúð-
arkveðjur.
Bjarnveig og Skúli.
Árið 1994 flutti lyfjafræðideild
Háskóla Íslands í nýtt húsnæði að
Hofsvallagötu 53 í Reykjavík. Þar
tók á móti okkur nýskipaður hús-
vörður, Hrólfur Ragnarsson, bros-
hýr og kátur. Það kom fljótt í ljós
að Hrólfur var ekki neinn venju-
legur húsvörður. Að vísu gætti
hann húss og eigna Háskólans af
stakri kostgæfni en hann gerði
einnig miklu meira. Hann gerði oft
við bilanir í ýmsum rannsóknar-
tækjum starfsmanna og öðrum
búnaði sem auðveldaði okkur
starfið og létti okkur lífið. Hann
hjálpaði okkur þegar bilanatíðni
gömlu bílanna okkar gerði okkur
lífið leitt og hjálpaði okkur að velja
nýja þegar þeir gömlu gáfust upp.
Hann létti lund okkar með hnyttn-
um tilsvörum og gamansögum.
Hann hélt áfram að þjóna okkur
utan vinnutíma svo sem í hlutverki
barþjóns á sumargleði starfs-
manna. Hrólfur mætti til vinnu
snemma á morgnana, langt á und-
an öðrum starfsmönnum, til að
undirbúa komu starfsmanna og
nemenda. Það kom fyrir að ég
mætti litlu á eftir Hrólfi og þá
gafst okkur stundum tími til að
drekka saman kaffi áður en
kennsla hófst. Það var gott að sitja
með Hrólfi og hefja daginn með
léttu spjalli um daginn og veginn.
Hrólfur var sannkallaður gleði-
gjafi. Blessuð sé minning hans.
Þorsteinn.
Hrólfur
Ragnarsson
✝ Steinar Val-berg fæddist í
Reykjavík 12. mars
1962. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 8. júlí 2020.
Foreldrar hans
eru Eygló Reynis-
dóttir, f. 21.4. 1939,
og Haukur Eyþórs-
son, f. 18.10. 1929,
d. 26.1. 2015.
Systkini Steinars föðurmegin
eru Gunnlaugur Þór Hauksson,
f. 1951, Þorgeir Hauksson, f.
1952, Eiríkur Rúnar Hauksson,
f. 1954, Svanur Líndal Hauks-
son, f. 1955, Kolbrún Líndal
Hauksdóttir, f. 1957, Hafdís
Hauksdóttir, f. 1957, Sævar Lín-
dal Hauksson, f. 1960, og Guð-
mundur Ingi Hauksson, f. 1970.
Systir móðurmegin
er Ingigerður
Eyglóardóttir, f.
1970.
Steinar var í
sambúð með Önnu
Þóru Guðbergs-
dóttur, f. 1967.
Börn þeirra eru: 1)
Eyrún Eva, f. 15.12.
1990. Dóttir hennar
er Íris Ósk Hall-
dórsdóttir, f. 20.7.
2018. 2) Eyþór Örn, f. 26.5. 1997.
Steinar og Anna Þóra slitu sam-
vistum.
Steinar ólst upp á Mjósyndi í
Villingaholtshreppi en flutti til
Þorlákshafnar 1976 og bjó þar
til dauðadags. Lengst af starfaði
Steinar sem vélstjóri í landi.
Útför Steinars fór fram í
kyrrþey 18. júlí 2020.
Elsku pabbi minn. Við áttum
margar stundir saman sem ég mun
aldrei gleyma. Þú varst einstaklega
hlýr, góður og klár og hafðir alltaf
svör við öllu. Ég er svo þakklát fyrir
allar minningarnar. Þú varst alltaf
að leiðbeina mér og segja mér
hvernig ég ætti að vera og hvernig
ég ætti ekki að vera. Við spjölluðum
mikið saman um lífið. Við fórum í
bíltúra og þú sagðir mér margar
sögur frá því að þú varst ungur. Þú
kenndir mér að vinna fyrir hlutun-
um, vera skynsöm og hafa trú á
sjálfri mér. Þú varst okkur systk-
inum stoð og stytta; ef okkur vant-
aði ráð eða aðstoð varstu alltaf
tilbúinn að aðstoða okkur. Þú varst
duglegur og sterkur maður, sem
tókst öllu létt. Þú varst mjög hand-
laginn og gast gert allt sem þér datt
í hug. Þú varst yndislegur afi og
besti pabbi í heiminum. Það er svo
sárt að þú sért farinn. Allar þær
minningar sem ég á um þig ætla ég
að varðveita í hjartanu um ókomna
tíð. Núna sé ég þig í draumum mín-
um. Ég elska þig pabbi minn.
Þín dóttir,
Eyrún Eva.
Steinar Valberg
HINSTA KVEÐJA
Sorgin er mikil
hjá öllum hér.
Hvað verður um hann Steinar,
sem flýgur og heiminn sér.
Hann fór héðan og kvaddi,
tíma hans var lokið hér.
Fer hann nú til himna,
sem betri jarðvist er.
Góður maður var hann,
duglegur og snjall.
Þakklát að hafa þekkt hann,
takk fyrir allt.
Ingunn Guðnadóttir.
Ástkær móðir okkar, amma og langamma,
ANNA SÓLBJÖRG JÓNASDÓTTIR
Lilla,
lést á dvalarheimilinu Jaðri, Ólafsvík,
23. júlí.
Verður jarðsungin frá Ólafsvíkurkirkju
þriðjudaginn 4. ágúst klukkan 14.
Garðar Rafnsson Guðrún Pétursdóttir
Lydia Rafnsdóttir Hjálmar Kristjánsson
Svanur Rafnsson Gabriela Morales
ömmubörn og langömmubörn
Móðir mín,
UNNUR ELÍASARDÓTTIR
andaðist í Brákarhlíð mánudaginn 27. júlí.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju
5. ágúst klukkan 15.
Þökkum auðsýnda samúð.
Kristján Jóhannsson
og fjölskylda
KRISTJÁN PÁLSSON
loftskeytamaður og rafeindavirki,
Uppsalavegi 21, Húsavík,
lést þriðjudaginn 28. júlí. Útför hans fer fram
frá Húsavíkurkirkju föstudaginn 7. ágúst
klukkan 14.
Í ljósi aðstæðna í samfélaginu verður athöfninni streymt í
gegnum Facebook-síðu kirkjunnar.
Rannveig Benediktsdóttir
Arnar Már Sigurðsson Heiður Hjaltadóttir
Páll Kristjánsson Hjördís Bergsdóttir
Kári Kristjánsson Sunna Jónsdóttir
og fjölskyldur
„Það er komið fol-
ald!“ voru upphafs-
orð Magnúsar í okk-
ar hinsta símtali
daginn fyrir andlát
hans. Hann tilkynnti
að síðasta hryssan í
stóði mínu væri köstuð. Hann
hafði sívakandi auga fyrir öllu sem
bar til í umhverfi sínu. Símtalið
var ekki langt í þetta skiptið. Eftir
nokkuð spjall spurði ég hvernig
staðan væri í sveitinni. „Hér er allt
í blóma. Gróðrartíð og grasið
sprettur.“ Að því sögðu kvaddi
Magnús mig: „Vertu blessaður,
væni minn.“
Ekki óraði mig fyrir því að
þetta væri síðasta samtal okkar
Magga. Kynni okkar voru löng og
góð. Fyrst í fiskinum í Þorláks-
höfn og síðar í sveitinni, í Flögu.
Þar var hans staður. Hvergi leið
honum betur en í stússi við eða
spjalli um búskap að fornu og
nýju. Ekki má gleyma landsmála-
spjallinu. Þar voru skoðanir hans
skýrar og einbeittar og ekkert
rósamál talað. Talsmaður frelsis,
bæði einstaklingsins og athafna
hans, að ógleymdum eignarréttin-
um. Ekkert mál var samt svo al-
varlegt eða mikilvægt að ekki
mætti lauma þar inn einhverju
háði eða skemmtilegum glósum.
Þá gilti einu hver varð fyrir skeyt-
inu, hann sjálfur eða viðmæland-
inn. Svo fylgdi dillandi hlátur.
Magnús
Brynjólfsson
✝ Magnús fædd-ist 2. mars
1952. Hann lést 7.
júlí 2020. Útförin
fór fram í kyrrþey.
„Þú verður að
fara að hægja á þér.
Stoppa meira í sveit-
inni og spjalla. Þessi
sífelldi sprettur á
þér getur ekki verið
góður fyrir heilsuna.
Hann tætir þig upp!“
sagði Maggi eitt sinn
við mig þegar hon-
um ofbauð hvellur-
inn á mér og hvað ég
gaf mér lítinn tíma
til að sinna sveitastörfunum. „En
náttúrulega er eitt gott við það,“
bætt’ann kíminn við: „Þegar mað-
urinn með ljáinn kemur til þín þá
segir þú bara: „Ég má ekkert vera
að þessu“ og rýkur í burtu!“
Lífið er ekki alltaf sanngjarnt
þótt það sé yfirleitt skemmtilegt.
Það er til að mynda ekki sann-
gjarnt að maðurinn með ljáinn
hafi lagt Magga að velli langt fyrir
aldur fram en hins vegar afar
skemmtilegt að fá að kynnast hon-
um, hlusta á allar hans góðu ráð-
leggingar og hvatningarorð,
þiggja vináttu hans, hjálpsemi og
velvild. Fyrir það er ég þakklátur.
Og er ekki bara táknrænt fyrir
lífið og tilveruna að nýtt líf kvikni
að morgni og annað kveðji að
áliðnum næsta degi? Slík hringrás
er vissulega eðlileg þótt ekki sé
hún alltaf sanngjörn. „Við því er
ekkert að gera, góði minn, svona
er það bara,“ gæti ég ímyndað
mér að Maggi hefði sagt með sínu
rólega yfirbragði.
Ég votta fjölskyldu Magnúsar
Brynjólfssonar mína dýpstu sam-
úð við fráfall hans.
Sigurgeir B. Kristgeirsson
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur.
Minningargreinar