Morgunblaðið - 04.08.2020, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 4. ÁGÚST 2020
✝ ÞorbergurÞorsteinn
Reynisson fæddist í
Reykjavík 20. mars
1949. Hann lést á
heimili sínu Gauks-
rima 9, Selfossi, 22.
júlí 2020. Vegna
bilunar í ósæð bar
fráfall hans brátt
að og var ófyrirséð.
Foreldrar hans
voru Þóra Þor-
bergsdóttir, f. 6. júlí 1927, d. 28.
maí 2018, og Reynir Emil Sig-
tryggsson, f. 7.5. 1923, d. 29.10.
1953.
Albróðir Þorsteins var Guð-
laugur Gísli Reynisson, f. 8.6.
1950, d. 10.8. 1982. Hans sonur
var Sigurjón Helgi, f. 6.8. 1972,
d. 25.3. 2019.
Samfeðra systir er Anna Hlíf,
f. 6.4. 1952. Hennar maður er
Jón Baldvin Sveinsson, f. 12.2.
1945. Eiga þau 7 börn og 18
barnabörn.
1951 kom Þóra að Bólstað í
Mýrdal og hóf búskap með
Hjálmari Böðvarssyni, f. 8.10.
1906, d. 27.11. 1990. Þau eign-
uðust 4 börn.
Sigurður Karl, f. 16.2. 1952.
Hans kona er Áslaug Ein-
arsdóttir, f. 13.10. 1958. Eiga
son, f. 21. 5. 1973. Þeirra dætur
eru Gunnhildur Karen, f. 11.3.
2003. Elísabet Arney, f. 29.4.
2005. Ísold Klara, f. 3.3. 2011.
Fyrir átti Björn soninn Alexand-
er, f. 31.12. 1993
Þorsteinn kom að Bólstað í
Mýrdal með móður sinni 1951.
Þar ólst hann upp og í Hraunbæ
í Álftaveri hjá ömmu sinni og
afa ásamt móðursystkinum sín-
um. Þegar hann komst á vinnu-
aldur fór hann margar vertíðir
til Vestmannaeyja. Hann vann á
vinnuvélum við framkvæmdir í
sveitum, virkjunum og við
hringveginn á Hellisheiði og á
Skeiðarársandi. Eftir það vann
hann í Víkurskála og Víkur-
prjóni í Vík.
Á þessum tíma lágu leiðir
hans og Gunnhildar Haralds-
dóttur saman. Eftir að Þor-
steinn fluttist á Selfoss starfaði
hann á Bílalager Kaupfélags Ár-
nesinga og Prentseli. Árið 1986
hóf hann störf hjá Sólningu þar
sem hann starfaði næstu 25 ár.
Árið 1996 urðu þáttaskil í
störfum Þorsteins. Hann keypti
litla vél til að slípa steina.
Steinaslípun varð eftir það
áhugamál Þorsteins og fjöl-
skyldunnar allrar.
Fyrirtækið óx og eftir 2011
var grjótvinnslan aðalstarf
hans. Seinni árin hafa kraftar
hans aðallega snúist um smærri
hluti úr steini.
Útförin fer fram frá Selfoss-
kirkju í dag, 4. ágúst 2020, og
hefst athöfnin klukkan 14.
þau 3 börn og 7
barnabörn.
Vilborg, f. 1.11.
1954. Hennar mað-
ur er Kristján
Benediktsson, f.
22.2. 1949. Eiga
þau 3 börn, 7
barnabörn og 2
barnabarnabörn.
Anna Matt-
hildur, f. 19.2. 1959.
Hennar maður er
Einar Hjörleifur Ólafsson, f.
4.12. 1955. Eiga þau 2 börn og 2
barnabörn.
Jón, f. 19.2. 1959. Hans kona
er Sigrún Guðmundsdóttir, f.
28.8. 1965. Eiga þau 2 börn og 1
barnabarn.
Þorsteinn kvæntist Gunnhildi
Haraldsdóttur, f. 6.1. 1952, þann
23.2. 1995. Foreldrar hennar
voru Unnur Sigurbjörg Auð-
unsdóttir, f. 22.8. 1918, d. 4.1.
2004 og Haraldur Diðriksson, f.
30.4. 1914, d. 22.9 1994. Bróðir
Gunnhildar er Diðrik Haralds-
son, f. 11.12. 1949.
Barn Þorsteins og Gunn-
hildar er Haraldur Þór, f. 31.8.
1986. Fyrir átti Gunnhildur
dótturina Hafdísi Unni Daníels-
dóttur, f. 27. júlí 1974. Maður
Hafdísar er Björn Þór Jóhanns-
Afi minn, Þorbergur Þor-
steinn Reynisson, var yndislegur
maður og var mér mjög mikil-
vægur. Afi lést aðeins 71 árs sem
er allt of snemmt því aðeins viku
áður sátum við og drukkum kaffi
saman. Ég og afi Steini vorum
góðir vinir í gegnum barnæsk-
una mína og aldrei þótti mér
neitt betra en að koma til ömmu
og afa á Selfossi í dekur yfir
helgi.
Það var ekkert jafn spennandi
og að fá að kíkja í bílskúrinn
hans afa. Þar leyfði hann mér að
hjálpa sér við ýmis verk sem
mér þóttu afar skemmtileg.
Hann slípaði steina sem ég fékk
svo að skoða með honum þegar
þeir voru tilbúnir. Þær stundir
eru mér mjög dýrmætar og sitja
fast í minningunni.
Afi minn lét mig fá minn
fyrsta kaffibolla eða réttara sagt
hann fór að kaupa lottómiða og
lét kaffibollann standa á borðinu
á meðan. Þegar hann kom til
baka var kaffið farið úr bollanum
og hann spurði hvað hafði orðið
um kaffið og ég horfði á hann,
aðeins tveggja ára gömul, og
sagði: „Ég étaði það.“ Hann
sagði þessa sögu oft og hló alltaf
jafn mikið.
Afi kenndi mér að leggja kap-
al í tölvunni. Ég sat oft í tölvunni
hans og hann horfði yfir öxlina
mína og hjálpaði til.
Afi var einstaklega góð sál.
Hann grínaðist mikið og stríddi
mér oft þegar ég var ung. Ég hló
mikið þegar hann var í kring og
hann gaf alltaf frá sér góða orku
sem mun alltaf lifa með mér.
Hvíldu í friði elsku besti afi
minn. Minning þín lifir að eilífu.
Gunnhildur Karen
Björnsdóttir.
Elsku afi minn kvaddi heim-
inn miðvikudaginn 22. júlí síðast-
liðinn. Orð geta ekki útskýrt
hversu erfitt þetta er og hversu
mikið ég mun sakna þín. Þú
varst hlýjasta sál sem ég veit um
og það verður erfitt að venjast
því að hafa þig ekki hér. Þú varst
yndislegur í alla staði og ég er
svo heppin að hafa þekkt þig og
skapað minningar með þér.
Allar útilegurnar sem við fór-
um í og öll skiptin sem ég kom í
heimsókn og gisti og síðan þegar
ég fékk að búa hjá ykkur ömmu.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
tekið þá ákvörðun að koma og
vera hjá ykkur. Þá naut ég síð-
asta vetrar með þér og fékk að
sjá þig á hverjum degi. Það verð-
ur skrítið í vetur að vakna og þú
verður ekki hérna og að borða án
þín. Ég mun passa vel upp á
ömmu og hjálpa henni með
heimilið og svoleiðis.
Þú munt alltaf vera í hjarta
okkar allra og allar minningarn-
ar sem hafa verið skapaðar með
þér. Ég hlakka til að hitta þig
aftur þegar að því kemur. Lifi
minning þín, elsku besti afi
minn.
Elísabet Arney.
Það var erfið stund og óvænt
snemma að morgni 22. júlí þegar
Gunnhildur systir mín hringdi og
tjáði mér að Þorsteinn maður
hennar hefði kvatt þennan heim
þá um nóttina. Ég hafði átt góða
stund með þeim í góðviðrinu, 2
dögum fyrr, á pallinum í Gauks-
rima 9. Svo snögglega og fyr-
irvaralaust var honum kippt frá
okkur.
Það er margs að minnast á
liðnum árum. Leiðir þeirra
Gunnhildar og Steina lágu sam-
an þegar bæði unnu við fram-
leiðslu á ullarfatnaði fyrir er-
lendan markað. Hann á
prjónavélinni í Vík og hún við
saumavélina á Selfossi.
Síðar lágu leiðir okkar Steina
betur saman þegar hann flutti á
Selfoss og byrjaði að vinna hjá
mér í Prentseli. Það var ekki
mjög langur tími því árið 1986
bauðst honum starf í Sólningu
þar sem hann stundaði vinnu í 25
ár.
Það var mjög skemmtilegt
þegar fjölskyldan ferðaðist til
Bandaríkjanna árið 1996 til að
heimsækja Hafdísi Unni sem
vann þar við húshjálp. Steini fór
inn í leikfangabúð og keypti litla
vél til að slípa steina. Vélin var
gangsett en fljótlega var vélin
talin allt of afkastalítil. Þá smíð-
aði Steini nýja slípivél eftir sinni
hönnun. Segja má að sú vél hafi
snúist daga og nætur alla tíð síð-
an og malið í henni heyrist enn í
bílskúrnum.
Þetta var lítið upphaf að öðru
miklu stærra. Fljótlega fór hann
að kaupa vélar í fjölþætta vinnu
við steinsögun. Hann byrjaði að
framleiða steinskífur sem blóma-
búðir notuðu fyrir blómaskreyt-
ingar. Þessu næst fór hann að
framleiða kertastjaka úr sjávar-
grjóti. Ég var þá að vinna í
minjagripaversluninni á Geysi.
Ég fékk fyrir náð að kaupa 10
kertastjaka til prufu. Þeir seld-
ust strax og fljótlega vorum við
farin að selja 5-6 á dag að með-
altali. Það er talið að Steini hafi
framleitt yfir 60 þúsund kerta-
stjaka. Seinni ár hefur hann ein-
beitt sér að því að saga og vinna
smáhluti úr steinum. Þá má víða
sjá í verkum gullsmiða og hand-
verksfólks sem skartgripi.
Steini var virkur í félagsstörf-
um með Björgunarsveitinni á
Selfossi, Félagi farstöðvaeigenda
og stjórnaði félagsvist á Selfossi
um árabil. Þau hjónin keyptu
húsbíl 2004 og nutu þess að
ferðast. Hann kom líka að góðum
notum í hinu áhugamálinu að
safna steinum. Nýlega endurnýj-
uðu þau svo bílinn til að vera vel
akandi á þægilegum húsbíl í ell-
inni. Því miður urðu gistinætur
hans í bílnum aðeins 28. Það er
sorglegt til að vita að þau hjónin
skuli ekki lengur geta notið
þessa áhugamáls saman. Ég
vona samt að Gunnhildur geti
notið nýja bílsins á einhvern hátt
og þætti mér ekki ólíklegt að
haldið yrði yfir henni verndar-
hendi á ferðinni.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég þennan góða dreng sem
svo skyndilega og óvænt kvaddi
þennan heim. Þegar líkaminn
bilar líkt og gerðist hér og fær-
ustu viðbragðsaðilar geta ekki
bjargað honum er fátt til ráða.
Hann skilur þó eftir góðar minn-
ingar úr leik og starfi.
Farðu í guðs friði kæri vinur
og mágur.
Ég votta Gunnhildi og fjöl-
skyldu hennar svo og ættingjum
hans mína dýpstu samúð.
Diðrik Haraldsson.
Síminn hringdi snemma
morguns. Ég fékk hnút í mag-
ann. Hafði sofið illa og fékk þá
tilfinningu að mér væru að ber-
ast slæmar fréttir. Tilfinningin
var rétt, Steini frændi hafði
kvatt þennan heim, svo sviplega.
Steini var mér og mínum afar
góður, hann var mikill uppáhalds
frændi.
Þegar ég flutti fyrst á Selfoss,
16 ára, var tilfinningin að geta
leitað til Gunnhildar og Steina
afar dýrmæt, þau voru þessari
ungu stúlku mikið skjól og til
þeirra hefur allaf verið afskap-
lega gott að koma. Eftir að hafa
heimsótt þau í örfá skipti var
mér réttur húslykill og mér var
tilkynnt að á heimili þeirra væri
ég alltaf velkomin, það var mér
mikils virði.
Við Steini þurftum ekki að
hafa mörg orð um hlutina en til-
finningin var sú að við skildum
alltaf hvort annað. Eða svona
næstum því. Það var tvennt sem
Steina frænda var mikið í mun
að koma þessari ungu frænku
sinni í skilning um. Það fyrra var
að það væri ekki nokkur hemja
að greiða offjár fyrir rifnar
tískubrækur, ef maður væri á
annað borð að kaupa sér föt væri
það grunnatriði að fötin væru
heil. Eyrún Eva, dóttir mín,
keypti sér fyrr í sumar sínar
fyrstu rifnu gallabrækur og var
það okkur mæðgum mikið til-
hlökkunarefni að fara í Gauks-
rimann og kanna viðbrögðin, en
því miður varð ekki af því áður
en kallið kom. Það seinna var
óhófleg símanotkun, hann gat
ekki með nokkru móti skilið
hversu mikið var hægt að tala í
síma. Eins og áður hefur komið
fram var Steini sá frændi sem ég
gat alltaf treyst á, hann skutlaði
mér á böll, tók að sér að hringja í
pabba fyrir mig þegar ég klessu-
keyrði bílinn hans, eyddi með
mér mörgum klukkustundum í
að setja saman húsgögn þegar
mér höfðu fundist allar leiðbein-
ingar óþarfar, skrúfurnar búnar
en enn eftir fjórir pakkar af
ósamsettum skúffum og hillum
og ég komin í algjört öngstræti,
Steini og Gunnhildur voru til
staðar þegar við Guðjón komum
okkur fyrir í fyrstu íbúð okkar
og í svo ótal mörg önnur skipti.
Steini frændi var ekki bara í
uppáhaldi hjá mér, það var arf-
gengt, því börnunum mínum
fannst alltaf gott að koma í húsið
hans Steina frænda, fá frænda-
faðmlagið og vænan skammt af
saltstöngum.
Það var skrítið að koma í
Gauksrimann eftir fráfall þitt,
heyra í steinaslípivélinni, sjá
stígvélin þín inni í bílskúrnum og
bíða þess að þú tækir á móti mér
– en auðvitað var það óskhyggj-
an ein.
Elsku Gunnhildur, Halli Þór,
Hafdís og fjölskylda, mínar
dýpstu samúðarkveðjur sendi ég
ykkur.
Takk fyrir allt og allt, elsku
Steini frændi, megi allt gott
geyma þig.
Þín frænka,
Sæunn Elsa.
Fráfall Steina var þungbært,
svo ótímabært, snöggt og allri
fjölskyldunni mikil harmafregn.
Aldrei leið langur tími á milli
þess að við bræður töluðumst við
í síma eða hittumst enda vorum
við miklir vinir.
Steini fæddist í Reykjavík en
flutti þaðan ungur að Hraunbæ
með móður sinni til afa síns og
ömmu, síðar fluttust þau mæðgin
að Bólstað ásamt Gísla yngri
bróður hans þar sem hann ólst
upp. Steini var mikið í Hraunbæ
hjá ömmu sinni og afa og sótti
skóla að Herjólfsstöðum í Álfta-
veri og var fjölskyldan í
Hraunbæ Steina afar kær alla
tíð. Þóra móðir Steina hóf sam-
búð með Hjálmari Böðvarssyni í
Bólstað sem gekk Steina í föð-
urstað, þar eignaðist Steini fjög-
ur hálfsystkin. Í Bólstað ólst
hann upp við hefðbundin sveita-
störf þess tíma og tók snemma
þátt í bústörfum ásamt systk-
inum sínum. Steini var vandvirk-
ur, duglegur og ósérhlífinn, var
eftirsóttur til vinnu og duglegur
smali þegar hann var yngri.
Steini hafði mikinn áhuga á
veiðum á yngri árum og voru
fýlaveiðar stór þáttur í lífi okkar
á haustin.Ég minnist þess þegar
við vorum eitt sinn að koma heim
af veiðum svo seint að kvöldi að
við þurftum að nota eldspýtur til
að lýsa okkur leiðina þar sem
gatan var tæpust, ekki kom til
greina að skilja eftir hluta af
bráðinni til næsta dags. Eftir að
Steini flutti að heiman stundaði
hann fýlaveiðar lengst af og var
oft glatt á hjalla við fýlaverkun í
bílskúrnum hjá foreldrum okkar
á Hlíðarenda í Vík.
Steini var afar barngóður
maður og nutu börnin okkar og
barnabörn þess í ríkum mæli.
Þau voru alltaf velkomin í
Gauksrimann til þeirra hjóna.
Barnabörnin okkar voru umvafin
kærleik frá Steina og alltaf átti
hann saltstangir eða eitthvert
góðgæti handa þeim annaðhvort
þegar þau komu í heimsókn eða í
húsbílnum þeirra.
Hamingja Steina í lífinu var
að kynnast Gunnhildi þegar hún
kom tímabundið til Víkur að
vinna á prjónastofu þar sem
Steini vann. Gunnhildur varð
lífsförunautur Steina og sam-
rýndari hjón voru vandfundin.
Gunnhildur og Steini ferðuð-
ust mikið innanlands og utan og
vorum við Áslaug svo lánsöm að
ferðast oft með þeim. Upp úr
stendur þriggja vikna ferð til
Danmerkur og Þýskalands sem
við fórum á húsbíl þeirra, fjögur
saman. Þá var keyrt niður með
Dóná og upp með Rín. Einnig
eru allar þær ferðir sem við fór-
um saman innanlands ómetan-
legar í minningunni. Síðast vor-
um við saman í útilegu í byrjun
júlí ásamt systkinum Sigga og
ekki grunaði okkur þá að það
yrði síðasta útilegan okkar sam-
an.
Steini og Gunnhildur stofnuðu
fyrirtækið Rimastein, þar sem
þau framleiddu alls kyns vörur
úr steinum og hraungrjóti. Þess-
ar vörur urðu fljótt mjög vinsæl-
ar hjá blómabúðum og skart-
gripahönnuðum og prýða nú líka
ótal mörg heimili.
Steini var afar stoltur af börn-
unum sínum þeim Hafdísi og
Halla Þór og afastelpurnar hans
þrjár áttu stóran sess í hjarta
hans.
Elsku Gunnhildur, Hafdís,
Bjössi, Halli Þór, Gunnhildur,
Elísabet og Ísold, ykkar missir
er mikill en minning um ástríkan
eiginmann, föður, tengdaföður
og afa mun ylja um ókomin ár.
Sigurður og Áslaug.
Það voru þungar fréttir sem
Gunnhildur vinkona okkar á Sel-
fossi færði okkur að morgni 22.
júlí, um að Steini hefði orðið
bráðkvaddur þá um nóttina.
Hvernig bregst maður við svona
tíðindum? Jú, maður lítur yfir
farinn veg og hugsar til 40 ára
góðra kynna og rifjar upp minn-
ingar.
Steini, Þorbergur Þorsteinn
Reynisson, var sérstakur maður,
afar dulur en vel gerður, greið-
vikinn og sérstaklega þægilegur
í allri umgengni. Reyndist okkur
Sessu afar vel alla tíð, hvort sem
hann var að velja fyrir okkur bíl
á bílasölu á Selfossi að okkur
fjarstöddum eða fella tré í lóð-
inni hjá okkur, saga í eldivið og
kurla afganginn. Þegar okkur
vantaði íbúðarpláss í þrjá mán-
uði var okkur strax boðin gisting
á heimil þeirra Gunnhildar og
þar áttum við ógleymanlegar
samverustundir með þeim hjón-
um. Við Steini í bílskúrnum, þar
sem unnið var við grjót.
Við nutum líka góðs af hús-
bílnum, á ferðum með þeim um
landið. Í hugann koma Snæfells-
nes, Vestfirðir, Akureyri,
Stöðvarfjörður og Þakgil. Þá
naut Elligleðin einnig leiðsagnar
hans um Vestfirði síðasta sumar.
Við ferðuðumst einnig saman er-
lendis, og þá koma í hugann
Kaupmannahöfn, Búdapest og
Amsterdam. Alltaf jafn gaman
og gott að ferðast, aldrei nein
vandamál, bara að kaffi væri á
könnunni. Jafnvel farið í „tusku-
búðir“.
Að leiðarlokum kveðjum við
Steina vin okkar með þakklæti
og orðunum „við sjáumst síðar“.
Aðstandendum öllum færum
við samúðarkveðjur.
Ólafur Emilsson (Óli),
Sesselja Magnúsdóttir
(Sessa).
Þorbergur Þor-
steinn Reynisson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÖGMUNDUR HEIÐAR GUÐMUNDSSON
loftskeytamaður,
Dalseli 40, Reykjavík,
lést á Landspítalanum Vífilsstöðum
föstudaginn 31. júlí.
Kristín Jónsdóttir
Guðmundur Ögmundsson
Jón Ögmundsson Snjólaug María Árnadóttir
Unnur Ögmundsdóttir Páll L. Sigurjónsson
Anna Kristín Ögmundsdóttir
Ævar Sveinsson Berglind Þóra Steinarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
vinur,
EINAR JÓNSSON
húsasmíðameistari,
Spóarima 17,
Selfossi,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 1.
ágúst sl., verður jarðsunginn frá
Selfosskirkju föstudaginn 7. ágúst kl. 14.00.
Vegna aðstæðna í samfélaginu er athöfnin
einungis fyrir allra nánustu en verður einnig
streymt á vef Selfosskirkju.
Jón Þorkell Einarsson Álfhildur Þórðardóttir
Elías Örn Einarsson Hildur Grímsdóttir
Þórunn Einarsdóttir Christopher James Wood
Bertha Ágústa Einarsdóttir Jósep Helgason
og barnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar