Morgunblaðið - 10.08.2020, Síða 25

DÆGRADVÖL 25
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 10. ÁGÚST 2020
Smiðshöfða 9, 110 Rvk. logoflex@logoflex.is 577 7701 www.logoflex.is
Fánaprentun
„MÉR FINNST HÚN FÍN EN EF ÞÚ ERT
Í VAFA ÆTTUM VIÐ AÐ BÍÐA OG SJÁ
HVORT ÞÉR BATNAR.”
„GEORG, HVERSU LENGI HEF ÉG VERSLAÐ
HJÁ ÞÉR?”
Ferdinand
Hrólfur hræðilegi
Grettir
... að sakna þín.
Í klípu eftir Mike Baldwin eftir Jim UngerHermann
FÆR KÖTTURINN ÞINN NÓG
AF FITANDI GÓÐGÆTI?
AÐ SJÁLF-
SÖGÐU EKKI!
GEFÐU HONUM
„SYKURHJÚPAÐAR
SVÍNASPEKKKÚLUR”!
JÓN!
JÓN!
JÓN!
JÓN!
ÉG GIFTIST MYNDARLEGUM OG GÓÐUM MANNI …
EN HANN GAT EKKI GEFIÐ MÉR ÞAÐ SEM ÉG ÞRÁÐI
… SKILURÐU MIG?
JÁ!! ÉG HEF DRUKKIÐ ÓÁFENGAN BJÓR OG
ÞAÐ VAR MJÖG ÓFULLNÆGJANDI!
skemmti fólki, aðallega eldri borg-
urum, með því að sýna litskyggnur og
dans frá ýmsum löndum. Svo er ég
nýbúin að leika í kvikmynd.“
Unnur rekur ferðaskrifstofuna
Kínaklúbb Unnar, en hún stofnaði
hann 1992. „Ég hef farið síðan með
fjölda Íslendinga til framandi landa,
aðallega þó Kína.“ Unnur opnaði í
framhaldinu Kínasafn Unnar árið
2015, en það er til húsa á Njálsgötu
33B og er opið almenningi laug-
ardaga og sunnudaga 14.00-16.00.
Safnið inniheldur forna kínverska
listmuni.
Unnur mun halda upp á afmælið
sitt í Kínasafni í dag. Þar mun hún
m.a. heiðra móðurafa sinn, Gunnar
Marel Jónsson skipasmíðameistara.
Fjölskylda
Unnur var gift Rolf Bengtsson,
tónlistarmanni í Stokkhólmi, í átta
ár. Þau skildu.
Sonur Unnar er Þór, f. 28.11.
1960, starfsmannastjóri í Stokk-
hólmi. Hann á þrjú börn.
Systkini Unnar: Auður Guðjóns-
dóttir, f. 1.6. 1937, d. 1.3. 2018,
Bergljót Guðjónsdóttir, f. 5.12.
1941,og Bragi Guðjónsson, f. 26.12.
1944, d. 9.5. 2018.
Foreldrar Unnar voru hjónin
Guðjón Sigurðsson, f. 16.2. 1910, d.
26.5. 1998, múrarameistari í
Reykjavík, og Margrét Gunn-
arsdóttir, f. 1.11. 1911, d. 28.4. 1991,
húsmóðir.
Unnur
Guðjónsdóttir
Ingibjörg Jónsdóttir
húsfreyja á Gamla-Hrauni
Jón Guðmundsson
formaður á Gamla-
Hrauni á Eyrarbakka
Jónína Jóhannsdóttir
húsfreyja í Garðsauka í Eyjum
Gunnar Marel Jónsson
skipasmíðameistari í Vestmannaeyjum
Margrét Gunnarsdóttir
húsmóðir í Reykjavík
Sigríður Oddsdóttir
húsfreyja í Vorsabæ
Jóhann Jónsson
bóndi í Vorsabæ íA-Landeyjum
Davíð Oddsson
ritstjóriMorgunblaðsins
Ólafur Oddsson
ljósmyndari í Rvík
Bjarni Guðnason
fv. prófessor við HÍ
Oddur Ólafsson
læknir
Bergur Guðnason
lögmaður í Rvík
Guðni Jónsson
prófessor við HÍ
Guðni Bergsson
forseti KSÍ
Guðrún Oddsdóttir
húsfreyja í Tungu í Fljótshlíð
Jón Ólafsson
bóndi í Tungu
Ólafía Jónsdóttir
húsfreyja í Reykjavík
Sigurður Sigurðsson
verkamaður í Reykjavík
Margrét Daníelsdóttir
húsfreyja í Brók
Sigurður Brandsson
bóndi í Brók í V-Landeyjum
Úr frændgarði Unnar Guðjónsdóttur
Guðjón Sigurðsson
múrarameistari í Reykjavík
Það var í hádegisfréttum áfimmtudag, að lögreglan hefði
bjargað manni af skeri út af Álfta-
nesi. Af þessu tilefni skrifaði Magn-
ús Halldórsson í Boðnarmjöð:
„Maður á skeri út af Álftanesi. - Að
sögn liggur ekki fyrir hvernig hann
komst á skerið“:
Ekki’á strætó, ekki bát,
er á þessu mistur.
En trúlega hann gekk með gát
sem gerði forðum Kristur.
Guðmundur Halldórsson svaraði:
Villa manninn vondsleg henti
sem varast beri
aldrei Kristur okkar lenti
upp á skeri.
Eftir að veiran fór aftur á flug
hefur Íslensk erfðagreining á ný
aðstoðað við landamæraskimun.
Anton Helgi Jónsson yrkir:
Veirufrétta stálin stinn
stöðugt auka pressu.
Kvíddu engu, karlinn minn,
Kári reddar þessu.
Hallmundur Kristinsson segir að
enn sé „rósnað í gömlum vísum“:
Gleymum ei vinum vorum
þótt vík sé á milli og haf.
En grasið í gengnum sporum
getur þó fennt í kaf.
Um verslunarmannahelgi orti
Hallmundur Guðmundsson „Lífs-
gönguljóð“ og kallar „Í útilegu“:
Í dag ég átti fullt í fángi;
að fást við mikið glæfraspil
er hafði af í hægum gángi
að hökta niðrí Stuðlagil.
Guðmundur Arnfinnsson yrkir
og kallar „Lífsspeki“:
Horskur maður hróður ber,
en heimskur er til vansa.
Verst er þó, að viskan þverr,
en vitfirringar glansa.
Guðsteinn Fannar Jónsson yrkir
við mynd af hunangsflugu þar sem
hún situr á sóley og lætur fara vel
um sig:
Humla smá um himin flýgur,
heyrist suð mér einkar dátt.
Lítið blóm hún létt á stígur,
lífið frjóvgar á þann hátt.
Páll Jónasson í Hlíð segir „sögu
úr bjarginu“:
Á Syllubrún sjötíu og átta
var súla við prófast að þrátta.
Þar var ógurlegt þvarg,
algert skeglubjarg,
því hún vildi ekki hjá honum hátta.
Þessa limru kallar Páll „Vitgigt“:
„Ég næ ekki um nætur að sofa,“
nöldraði morgunfúl skrofa,
„ég slæm er af slitgigt
en verri af fitgigt,
en verst þó af vængjadofa.“
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Uppi á skeri eða ekki?