Morgunblaðið - Sunnudagur - 15.11.2020, Page 12

VIÐTAL
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15.11. 2020
L
angt er liðið á kvöldið þegar ég tek
hús á Adda í Sólstöfum í miðbæ
Reykjavíkur. Sannarlega óvana-
legur tími fyrir viðtal af þessu tagi
en heilmikið rokk í því, þegar
maður hugsar út í það. Það er þó ekki rokk
sem tafði Adda, heldur lenti hann í Ófærð. Nei,
ó-ið er ekki ofvaxið, við erum nefnilega að tala
um þriðju seríu sjónvarpsþáttanna vinsælu úr
smiðju Baltasars Kormáks og félaga. Addi
vinnur um þessar mundir sem hljóðmaður á
settinu á löngum vöktum, myrkranna á milli og
rúmlega það, og fyrir vikið gat hann ekki tekið
á móti mér fyrr en klukkan 22.
Okkar maður er á heimavelli í hljóðinu en
hann nam þau fræði í Skotlandi fyrir meira en
áratug og hefur gripið annað veifið í hljóð-
mennskuna með tónlistinni undanfarin ár.
Bæði í tengslum við upptökur á tónlist en um
skeið starfaði hann líka hjá Myndformi við tal-
setningu á teiknimyndum.
„Það er mjög gaman að taka þátt í svona
risastóru verkefni eins og Ófærð,“ segir Addi,
þegar við höfum komið okkur fyrir í borðstof-
unni á heimili hans, sem er eins konar bræð-
ingur af rokksafni og íbúð. Á veggnum vakir
Hr. Rokk sjálfur yfir okkur, Rúni Júl. Ein-
beittur á svip en svalur sem endranær.
„Þetta eru auðvitað mjög skrýtnir tímar og
sérstakt að vera hitamældur á hverjum
morgni í vinnunni, mega ekki umgangast nema
örfáa á settinu og þurfa að fara að stífum
reglum bara til að fá sér kaffi,“ heldur Addi
áfram en sóttvarnir eru að vonum í hávegum
hafðar á tökustað sem hefur skilað sér; ekkert
smit hefur komið upp til þessa. 7-9-13. „Þetta
er rándýrt verkefni, Netflix-sería, og fyrir vik-
ið má engan tíma missa. Maður er líka þakk-
látur fyrir að hafa vinnu á þessum tímum, því
miður á það ekki við um alla,“ segir Addi sem í
sumar vann sem smiður við byggingu hótels í
miðbænum. Greinilega margt til lista lagt.
Nægur tími í Bischofswerda
Í venjulegu árferði væri Addi væntanlega á
leið í tónleikaferð um heiminn til að kynna
nýju plötu Sólstafa, Endless Twilight of Co-
dependent Love, sem kom út á dögunum. En
heimsfaraldurinn heldur áhöfnum allra hljóm-
sveita í landi eins og hver önnur bræla.
Sveitin býr að traustu fylgi ytra og hefur
drepið niður kúrekastígvéli í flestum heims-
álfum á liðnum árum.
Hann rifjar upp túr sem Sólstafir fóru í
ásamt Kælunni miklu til Bandaríkjanna og
Kanada í fyrra á vegum Íslandsstofu og átaks-
ins Taste of Iceland. „Íslandsstofa hefur það
hlutverk að kynna skyr, íslenskt brennivín, rit-
höfunda og tónlist. Ég skil af hverju Kælan
mikla var þarna, það eru ungar stelpur á upp-
leið, en átta mig ekki alveg eins vel á því hvað
við vorum að gera þarna, gömlu karlarnir,“
segir hann hlæjandi. „En þetta var mjög
skemmtilegt og ánægjulegt að hafa aldrei
þessu vant smá frítíma í New York. Það er ekki
venjan á þessum túrum. Ég hef til dæmis kom-
ið tvisvar til San Francisco en ekkert séð, ekki
einu sinni borgina í dagsbirtu. Af einhverjum
ástæðum er hins vegar alltaf nægur frítími í
smábænum Bischofswerda í Saxlandi.“
– Og mælirðu með einhverju sérstöku þar?
„Nei!“
Þeir eru fleiri bæirnir með skemmtileg nöfn,
svo sem Elko, Nevada. Þar tróðu Sólstafir upp
á The Silver Dollar og var boðið upp á krakk í
miðju giggi; bandi þar sem allir liðsmenn eru
edrú.
Lífið á túr er ekki alltaf dans á rósum en yfir
sumarið þræða Sólstafir tónlistarhátíðir. Þá er
gjarnan lítið sofið. „Við höfum náð allt að tutt-
ugu festivölum á sumri og einu sinni tókum við
þrjú festivöl á þremur dögum í þremur lönd-
um, Belgíu, Hollandi og Póllandi. Þá sá maður
ekki rúm í þrjá sólarhringa og náði ekki kríu
fyrr en við hlið 21B á Kastrup. Á því ferðalagi
var ég feginn að vera ekki lengur fullur eða að
nota spítt.“
Hér um bil handteknir í Hollandi
Um tíma var Addi í basli með röddina á túrum,
prófaði að skipta um sígarettutegund en allt
kom fyrir ekki. „Það hvarflaði ekki að mér að
þetta tengdist því að ég drakk lítra af viskíi og
slatta af bjór á hverjum degi. Núna syng ég í
tvo tíma án minnstu vandamála, dag eftir dag.
Þetta blasir við. Það var heldur ekki bara
röddin; núna er maður til staðar á þessum túr-
um og sér heiminn í allt öðru ljósi. Um leið og
giggið var búið hér áður var spurt: Hvar er
partíið? Í dag þráir maður bara að komast í
hreint hótelrúm og hvíla sig fyrir næsta gigg.“
Hótel eru líka ný lífsreynsla, þannig lagað
séð. „Þegar maður var að drekka þá var maður
bara tékkaður inn á hótel en kom aldrei þang-
að sjálfur. Djammaði alla nóttina og fór beint í
flug að morgni. Ef partíið barst inn á hótelher-
bergi gat það endað með ósköpum, sjónvörp
voru mölvuð og allur sá pakki. Einu sinni brut-
um við eldvarnakerfi frammi á gangi á hóteli í
Hollandi og áður en við vissum af voru mættir
slökkviliðsmenn í reykbúningum og með axir
og gamalt fólk komið út á stétt. Allir vissu að
við bárum ábyrgðina og til stóð að handtaka
okkur. Okkur tókst hins vegar að sleppa undan
því með því að bjóðast til að borga fyrir við-
gerðina á eldvarnakerfinu og morgunmat fyrir
alla gesti hótelsins morguninn eftir. Eina
vandamálið var að við áttum engan pening,
þannig að hljóðmaðurinn varð að hringja heim
í konuna sína og tilkynna henni að hann þyrfti
að nota spariféð þeirra til að beila þessa fávita
út.“
Annar skellur kom á Hellfest í Frakklandi.
Þar gengu Sólstafir svo hressilega fram af Ben
Barbaud, eiganda hátíðarinnar, að hann
hringdi í plötufyrirtækið þeirra, Season of
Mist, og bað þá um að koma með hraði og
sækja sína menn; einn þeirra væri dauður und-
ir bekk um miðjan dag. „Það nennir enginn að
standa í svona rugli,“ segir Addi og dæsir.
Eins og í Hollandi slapp það þó fyrir horn en
Aðalbjörn Tryggvason, Addi í Sólstöfum, hefur
gjörbreytt um lífstíl á síðustu sjö árum. Hætti að
drekka 2013 og er búinn að vera reyklaus í meira
en ár. „Mér finnst gott að reykja sígarettur en
það er bara orðið svo mikið vesen, sérstaklega
þegar maður ferðast mikið í flugi,“ segir hann.
Morgunblaðið/Eggert
Varð alveg ofboðslega „óléttur“
Margt hefur gengið á hjá Aðalbirni Tryggvasyni, Adda í Sólstöfum, síðustu árin; uppgjör við alkóhólisma, sambandsslit og vinslit
sem hér um bil riðu hljómsveitinni að fullu. En einnig gleðilegri hlutir, eins og velgengni Sólstafa erlendis og fæðing hans fyrsta
barns. Á nýju plötunni, Endless Twilight of Codependent Love, er ein af meinsemdum mannlífsins, meðvirknin, í forgrunni.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is
’ Einu sinni brutum við eld-varnakerfi frammi á gangi áhóteli í Hollandi og áður en viðvissum af voru mættir slökkviliðs-
menn í reykbúningum og með axir
og gamalt fólk komið út á stétt.