Málfríður - 15.09.1998, Page 21

Fra Bayeux til margmiðlunar
Dagana 22. júní til 26. júní í sumar var
haldið námskeið á vegum norrænu/
baltísku deildar (Nordisk Baltisk Region)
alþjóðasambands tungumálakennara
(FIPLV), í Svíþjóð. Samtök tungumála-
kennara (LMS) í Dalarna báru hitann og
þungann af undirbúningi og skipulagn-
ingu námskeiðsins.Var allt til fyrirmyndar.
Yfirskrift námskeiðsins var táknræn: „Frá
Bayeux till Multimedia“ og voru haldnir
margir bitastæðir fyrirlestrar og málstofur
um tungumálakennslu og margmiðlun.
Fyrirlesarar komu frá Svíþjóð, Danmörku,
Finnlandi og Þýskalandi og tókst öllunt
vel upp jafnt í munnlegri sem raftækri
framsetningu. Þátttakendur voru tæplega
60 og komu frá Norðurlöndunum og
Eystrasaltslöndunum.
Námskeiðið var um margt bæði athygl-
isvert og lærdómsríkt. Það er augljóst að
við erum að ganga inn í hátæknivæddan
kennsluheim margmiðlunar þar sem tölv-
ur eru jafn hversdagsleg tól og krítin. Með
nýrri tækni breytist hlutverk kennarans;
hann er ekki lengur hinn alvitri ítroðslu-
meistari upp við púlt sem notar eingöngu
bók, prik, krít og rödd heldur hverfist
hann smám saman í tæknivæddan leibein-
anda. Þar sem ég sat undir fræðilegum
fyrirlestrunum um hvernig nýta mætti
margmiðlun til öflugri, markvissari og
margþættari tungumálakennslu á öllum
skólastigum varð sú hugmynd æ áleitnari
að við kennarar, sem komnir eru á miðjan
aldur, fæddir löngu fýrir hátæknibyltingu
og margmiðlun, værum að úreldast í starf-
inu. Það er vægast sagt fremur slæm til-
finning. Annað hvort væri að bretta upp
ermarnar, hleypa í sig kjarki og læra á
tæknina, verða virkur í tænivæddu upplýs-
ingasamfélagi nútímans ellegar sækja um
að komast á eftirlaun fýrir aldur fram.
Auðvitað láturn við ekki deigan síga
heldur veljum við fremur að læra á tækn-
ina og nýta hana okkur og nemendum
okkar til framdráttar í skólastarfinu. En
hvernig förum við að því? Danski fýrirles-
arinn Paul Otto Mortensen hélt því fram
að kennarar, einkum þeir í eldri kantin-
um, þyrftu 300 til 500 kennslustundir til
að tileinka sér hátæknina þannig að þeir
gætu nýtt sér hana af öryggi í kennslunni.
Það er dýrt að senda alla kennara í svo
langa endurmenntun en það er ekki síður
dýrt að láta þá verða af henni. Það gagnar
lítið að búa skólana öllum bestu hugsan-
legum tækjum sem standa svo ónotuð
vegna vankunnáttu eða ótta kennara við
að nota þau. Fyrsta skrefið hlýtur því að
vera að mennta kennara og veita þeini þá
æftngu og þjálfun sem þarf til að geta tek-
ið tæknina í sína þjónustu við kennsluna.
Helgarnámskeið í fræðunum er vita
gagnslaust. Mortensen sagði frá bæjarfélagi
einu í Danmörku sem var einkar skóla- og
menntunarvænt. Marmkiðið var að skapa
frábæran grunnskóla og laða þannig að
fólk til búsetu. Kennarar voru flestir
komnir á og yfir miðjan aldur og kunnu
fremur lítið fyrir sér í notkun margmiðl-
unar eins og von er. Skólanefndin ásamt
bæjarstjórn ákvað því að hverjum kennara
skyldi lánuð tölva heim með tengingu við
internetið og mættu þeir hafa tölvuna í 18
mánuði. Þetta þótti ódýrari kostur en að
senda alla kennarana á námskeið í marg-
miðlun.Tilraun þessi þótti takast með ein-
dæmum vel. Einkum sýndu kennslukonur
miklar framfarir í tölvuleikni að 18 mán-
uðum liðnum. Við lok lánstímans fengu
kennararnir tækifæri til að kaupa tölvurn-
ar á góðurn kjörum með föstum mánað-
argreiðslum. Þátttakendum á námskeiðinu
í Leksand fannst þetta afar snjöll lausn og
ekki var laust við að vottaði fýrir öfund í
garð dönsku kolleganna vegna þeirrar
natni og umhyggju sem þeim hafði verið
sýnd af bæjaryfirvöldum.
Umrætt námskeið fór fram í mennta-
skólanum í Leksand. Skólinn er nýlegur,
aðeins þriggja ára gamall og höfðu kenn-
arar hönd í bagga við útfærslu byggingar-
Jórunn Tómasdóttir.
Það er augljóst
að við erum að
ganga inn í há-
tæknivæddan
kennsluheim
margmiðlunar
þar sem tölvur
eru jafn hvers-
dagsleg tól og
krítin.
21