Víðförli - 15.12.1984, Qupperneq 14

sama prestakalli. Þá er Staðarhóls-
kirkja sem fauk af grunni sínum
komin á sinn stað og hefur fengið
gagngera endurbót. Einnig Skarðs-
kirkja og Hvammskirkja sem varð
100 ára fyrir skemmstu. Byrjað er á
endurbyggingu elstu kirkjunnar í
prófastsdæminu, Búðakirkju.
Kirkjan í Bjarnarhöfn hefur fengið
endurbót og hornsteinn var lagður
að nýju kirkjunni í Stykkishólmi í
sumar.
í innra starfi kirkjunnar er sama
þróun og áður. Messum fjölgar, en
skírnum og hjónavíglsum fækkar,
enda fækkar fólki hér í dreifbýlinu.
En áhugi fólks eykst á starfi kirkj-
unnar, það er meiri þátttaka og
skilningur fyrir hendi, og miklu
þægilegra að ræða við fólk um trú-
mál nú heldur en þegar ég byrjaði
prestsstarfið fyrir aldarfjórðungi.
Þá var það nánast feimnismál, svip-
að og áfengismál, en sú opnun sem
hefur átt sér stað í áfengisumræð-
unni, hefur kannske opnað fyrir
aukin skoðanaskipti um andleg
mál. Nú þorir fólk miklu fremur að
viðurkenna áhuga sinn á kirkjumál-
um.
Ég sé þetta mjög vel á Staðarfelli,
meðferðarstofnun SÁÁ, sem er í
mínu prestakalli. Þar er kirkja á
staðnum alltaf opin og þangað leita
allir vistmenn daglega eða oftar.
Þeir undirbúa guðsþjónusturnar og
þátttakan er almenn. Þetta hefur
verið mér mikil örvun og ábending
um hversu skipuleggja megi kirkju-
starfið. Ég var við svipaðar messu-
gerðir í New York undanfarnar vik-
ur og hreifst af, ég vona að við get-
um innleitt þessa miklu þátttöku og
gleði inn í venjulegar safnaðarguðs-
þjónustur hérlendis. Nýja handbók-
in styður okkur til þess”.
„Þjónustuverkefnin sjálfsagt
mál”
Á Héraðsfundi Reykjavíkurpróf-
astsdæmis sem haldinn var í
Áskirkju 11. nóv. vakti það athygli
að konur voru framsögumenn nær
allra starfsnefndanna sem gáfu
skýrslu um víðtækt og kraftmikið
starf, sem fer mjög vaxandi. Sigríð-
ur Jóhannsdóttir formaður Elli-
málaráðs benti á það neyðarástand
sem ríkir í málefnum aldraðra í
höfuðborginni og greindi frá starfi
safnaðanna. Fimm söfnuðir hafa
vikulegar samverur með öldruðum,
og í undirbúningi er dagvistun aldr-
aðra í safnaðarheimilum. Fram-
haldsnámskeið eru í verklegri aldr-
aðra þjónustu í Langholtskirkju í
vetur. „Vegna þess að samfélagsleg
ábyrgð hefur brostið í þjóðfélaginu
verður kirkjan að taka á vandanum
t.d. í sambandi við ellihjúkrun”
sagði séra Sólveig Lára Guðmunds-
dóttir í umræðum um hin fjöl-
breyttu fræðslustörf á vegum próf-
astsdæmisins, en á annað hundrað
manns tók þátt í sexvikna nám-
skeiðum á s.l. vetri.
En það er líka hugað að þeim
yngri. Prófastsdæmið rak sumar-
búðir fyrir börn vestur á Snæfells-
nesi í sumar við mikla aðsókn og
ánægju. ,,Hinum hagsýnu hús-
mæðrum sem önnuðust reksturinn
tókst í þokkabót að skila 100 króna
hagnaði,” sagði formaður sumar-
búðanefndar Unnur Halldórsdóttir.
í skýrslu dómprófasts, sr. Ólafs
Skúlasonar, kom fram að guðs-
þjónustum og altarisgestum fjölgar
ár frá ári. Á starfsárinu voru 2709
guðsþjónustur og 16147 altarisgest-
ir í prófastsdæminu en samsvarandi
tölur frá 1976 eru 1937 og 10293.
Hinsvegar fækkar hjónavígslum.
Fjöldi skírðra og fermdra barna er
misjafn milli ára eftir árgöngum, en
á síðasta ári voru 1635 börn skírð en
1526 árið 1976.
Fjölmennustu söfnuðurnir eru:
Fella og Hólasöfnuður: 10263,
Digranessöfnuður 9514 og
Seljasöfnuður 7859. Fámennastir
eru Ássöfnuður 3679, Grensássöfn-
uður 3849 og Laugarnessöfnuður
3883.
Við tilkomu kirkjugarðsins í
Gufunesi hefur fjölgað jarðarför-
um frá sóknarkirkjum en fækkað
að sama skapi frá Fossvogskirkju.
,,Það gladdi mig mest á þessum
héraðsfundi, sagði Dómprófastur
aðspurður „hversu fólki fannst það
sjálfsagt mál að ýmis verkefni væru
í gangi og hillti undir önnur.
Almenn þjónusta safnaðanna hefur
tekið algjörum stakkaskiptum á síð-
ustu árum, sérstaklega í öldrunar-
starfi. Húsvitjunarþjónusta fer vax-
andi, t.d. í minni sókn eru þegar 8
sjálfboðaliðar sem taka að sér
ákveðin heimili og einstaklinga sem
heimsótt eru reglulega. Afstaða til
kirkjunnar verður æ jákvæðari,
ekki síst er fólki varð ljóst hversu
mikið starf hún vinnur á margvís-
legan máta. Mér finnst reyndar að
ákveðin þróun hafi átt sér stað frá
velviljuðu afskiptaleysi til þess að
taka afstöðu til kirkjunnar. Sumir
verða þá náttúrlega á móti en hinir
miklu fleiri sem virða það sem vel er
gert og vilja leggja hönd á plóginn.
Afskiptaleysið er verst.—
Sr. Ólafur hefur verið Dómpróf-
astur í 8 ár. Um 100 þús. manns er í
prófastsdæminu, 19 sóknarprestar
starfa þar auk presta í sérþjónustu
sem tengjast ákveðnum söfnuðum.
—Það var stórbreyting þegar próf-
astsdæmið fékk skrifstofu og
starfsmann í hálfu starfi. Skrifstof-
an annast tengsl við fjölmiðla fyrir
alla söfnuðina, annast ljósritun og
vélritun og sendir út fæðingartil-
kynningar til viðkomandi sóknar-
presta. Það voru mörg kvöldin sem
ég sat við að sortéra fæðingartil-
kynningar áður fyrr.
En nú er að verða brýnt að ráða
starfsmann til prófastsdæmisins,
sennilega prest sem gæti leyst prest-
ana af eina og eina helgi, svo að þeir
ættu einhverntíma fríhelgi og einnig
til þess að vinna með starfshópum
að öldrunar- og æskulýðsmálum.
Fólk hefur æ meiri væntingar til
prófastsdæmisins sem slíks. Það
hefur uppgötvað að hægt er að ráð-
ast í stærri verkefni, eins og sumar-
búðir eða fræðslunámskeið, ef
söfnuðirnir standa saman undir
hatti prófastsdæmisins.—
td___ví]r>i?ApT t