Víðförli - 15.08.1989, Qupperneq 20

¥
“Friöur meö réttlæti”
- hugleiöing af evrópsku kirkjuþingi
“Friður með réttlæti”, þessi orð
blöstu hvarvetna við í Basel og
það var eins og borgin öll væri
undirlögð þeim anda sem að baki
slíkum orðum býr. Ég sat í spor-
vagninum og starði hrifin á fomar
byggingar, glæsta kirkjutuma og
lífleg torg. “Ertu á leið á ráð-
stefnuna”, spurði vingjamlegur
Baselbúi á miðjum aldri. Ég
kinkaði kolli og horfði hugfangin
upp eftir ánni Rín, sem nú blasti
við. “Okkur Baselbúum þykir
vænt um að geta haldið þessa
ráðstefnu”, sagðihann. “Þáfinnst
okkur við bæta fyrir það tjón sem
við unnum lífríki þessa fljóts
þegar efnaslysið varð fyrir
✓
nokkrum ámm.” Eg mundi eftir
fréttum af því. Eiturefni frá
verksmiðju í Basel flæddi út í ána
og deyddi allt líf í henni. Þá töldu
sérfræðingar að það tæki ána tíu
ár að jafna sig, en viðmælandi
minn sagði aðþegarværu komnir
fiskar í ána.
í hópi kaþólskra og orthodox
systkina
Sporvagninn renndi að fánum
skreyttu torgi, umluktu háum
húsum. Þetta var Messeplatz, og
þangað var för minni heitið. Þar
var að hefjast ráðstefna Kirkna-
sambands Evrópu, nokkurs konar
Evrópudeildar Alkirkjuráðsins
og það sem gerði ráðstefnuna
allsérstæða var að rómversk
kaþólska kirkjan í Evrópu tók þátt
íhenni. Yfirskrifthennarerffek-
ar erfitt að þýða orðrétt, en hún
hljómaði eitthvað á þessa leið:
“Friður með réttlæti og verndun
náttúrunnar” (Peace with Justice
and Integrity of the Creation).
Þetta efni hefur verið ofarlega á
baugi í Evrópu um árabil. Þrír
*
fulltrúar fóru frá Islandi, séra
Auður Eir Vilhjálmsdóttir, séra
Gunnar Kristjánsson og undir-
rituð.
Marglit kirkja
I Basel var einn aðal-
fundastaður, en í rauninni var
ráðstefnan haldin út um alla borg.
Þetta var nefnilega ekki bara 600
manna ráðstefna með fundar-
höldum og fyrirlestrum, heldur
mót, þar sem ótal félög og
kirkjudeildir kynntu sig og
málstað sinn og vöktu athygli á
málefnum þeirra sem minna
mega sín; flóttamönnum,
fátækum og minnihlutahópum.
Konur höfðu sérstakan bát
niður við Rín þar sem þær kynntu
baráttu sína fyrir jafnrétti innan
kirkjunnar og þar var iðulega
þröngt á þingi. Þessi fjölbreytni
fannst mér stórkostleg - ég hafði
líkast til ekki gert mér grein fyrir
því hvað kirkjan teygir arma sína
víða - ég vissi ekki að hún væri
svona margbreytileg.
Friðarhópurinn frá Wartburg
Fyrir utan kirkjuna hitti ég fólk
frá Wartburg. Það gekk með
röndótta klúta um hálsinn og átti
þátt í að bera stóran kross um í
fjöldagöngum. “Við köllum
okkur friðarhópinn frá Wartburg
og störfum íkirkjunni þar”, sagði
einn þeirra. “ Við erum búin að
vinna með þetta þema í ár og þessi
ráðstefna er eiginlega hápunkt-
urinn. Hvað hafið þið helst rætt í
þinni kirkju, varðandi þetta
þema?” Mér varð svarafátt.
Adda Steina Björnsdóttir.
Fáir úr þessum hóp voru
fulltrúar sem tóku þátt í
ráðstefnunni. Flestír tílheyrðu
þeim stóra hópi, sem kominn var
til þess að fylgjast með mótinu,
skoða hvað aðrir svipaðir hópar
höfðu fram að færa, koma
skilboðum sínum á ífamfæri og
hafa það skemmtilegt. Þessi
hópur var einn ótal margra
grasrótarhópa (basis hópa, sem
lesa Biblíuna út frá ákveðnu
þema, og starfa síðan í samræmi
við það), sem komu á ráðstefnuna
og stóðu meðal annars fyrir
sýningarbásunum og hvers kyns
uppákomum um allan bæ. Þessir
hópar eru mér minnistæðastir frá
dvölinni í Basel. Akefð og krafti
þeirra svipaði til hugmynda
minnaum á frumkirkjuna. Þetta
fólk var brennandi í andanum og
virtist lifa samkvæmt sann-
færingu sinni.
Orð eru til alls fyrst
í stórum fundarsal við Messe-
plats voru haldnir fyrirlestrar og
síðan skiptu þátttakendur sér í
litla hópa þar sem frekari
umræður fóru fram.
Umræðuhópamir höfðu að
auki ákveðið efni sem átti að
EG VISSI EKKI AÐ KIRKJAN VÆRI
SVONA MARGBREYTILEG r—
20