Bæjarins besta - 30.06.1999, Page 7

) l>l )
m
- refaskytturnar Valur Richter og
Arnffinnur Jónsson liggja daglangt
og náttlangt á grenjum í grenjandi
rigningu og kulda og veiöa vel
Skottlausa tófan sem félagarnir veiddu fyrir stuttu í Svalvogum.
Fyrstu eina til tvær vikurnar
eðasvoeftirgotið sérrefurinn
um að draga björg í búið en
eftir það sjá hjónin bæði um
aðföngin. Helst er það við
grenin sem dýrin eru unnin
en einnig er mikið af geldum
flökkudýrum sent eru ekki
með greni og þau dýr skjóta
þeir á víðavangi.
Dýrbítar fremur fátíðir
„Tófan er rnjög öflug í æð-
arvarpinu en auk þess drepur
hún ntikið af fugli af öðrum
tegundum, allt frá minnstu
mófuglum, allt frá fjöru og
upp á hæstu fjöll. Ekki er mik-
ið um að tófan leggist á lömb
en þó er alltaf eitthvað um
dýrbíti. Það er alltaf meiri
hætta á slíku eftir því sem
tófunni fjölgar og rninna
verður um æti. Og tófa sem
einu sinni drepur lamb og
kemst á bragðið hættir ekki
eftir það. Þetta er góður biti.
En það er alltaf lítill hluti af
tófustofninum sem gerist dýr-
bítar. Fyrir stuttu hurfu þrjú
Iömb inni í Mjólká. Við leit-
uðum að greni en fundum ekki
en við náðum þar tveimur tóf-
urn. Við vitum reyndar ekki
hvort þessi lömb hafa orðið
tófu að bráð eða horfið af
öðrum ástæðum.“
Það eru allar sortir af ref
sem þeir Arnfinnur og Valur
vinna. „Þetta eru allir litir en
mest þó af mórauðu. Alltaf er
eitthvað afhvítu Iíka.“Og ali-
refurinn á Ifka sína fulltrúa og
afkomendur. „Það er líka alltaf
dálítið af blönduðum ref.
Maður tekur eftir að það eru
óvenjulega stór dýr inni á
milli. Alirefurinn er miklu
stærri."
Veiðimaður á nærbuxunum
Ein alveg ný veiðisaga und-
ir lokin. „Ég lá á varpi á Kúlu
og heyrði í stegg hinurn megin
við ána Hrafnseyrarmegin og
óð yfir til að ná honum. Hann
sá mig og rauk af stað en
krían goggaði í hausinn á
honum þannig að hann stopp-
aði og þá náði ég honum með
rifflinum. Svo er ég kominn
til baka yfir ána og stend við
bílinn á nærbuxunum og er að
vinda buxurnar mínar. Þá
kentur geldlæða á harðaspretti
niður úr fjallinu og ég hleyp
af stað með riffilinn. Þegar ég
áttaði mig á því að ég var á
nærbuxunum sneri ég við til
að fara í utanyfirbuxurnar. En
ég náði henni.“
- Þú hefur ekki viljað
misbjóða siðferðiskennd læð-
unnar...
„Það var nú ekki ástæðan.
Það mátli búast við því að
einhver keyrði framhjá hven-
ær sem væri og ég kunni ekki
við að láta sjá mig hlaupandi
út um holt og móa á nærbux-
unum með riffil í höndunum.“
Snerpa ehf. fær styrk
„Viðurkenning-
in ekki síðri en
peningarnir"
- segir Björn Davíðsson, einn eigenda
Tölvuþjónustan Snerpa á
Isafirði hefur fengið rausn-
arlegan styrk til tveggja ára
frá Rannsóknarráði Islands
(Rannís) til þróunar hugbún-
aðar fyrir tölvusamskipti
milli skipa og lands. Björn
Davíðsson hjá Snerpu segir,
að styrkurinn sé ekki aðeins
mikilvægur peninganna
vegna, heldur ekki síður
vegna þeirrar viðurkenningar
sem felst í veitingu hans.
„Við fáum þennan styrk
til að þróa verkefni sem við
erum komnir nreð hugmynd
að. Það felst í því að koma
tölvupósti til skipa á sjó og
aftur til baka. Þetta er að
vísu gert í dag, en á því eru
ýmsir annmarkar, sem við
ætlum okkur að afnema. Þeir
annmarkar felast m.a. í því,
að nú er ekki hægt að nota
séríslenska bókstafi. Einnig
er miklum vandkvæðum
bundið að senda t.d. Excel-
skjöl og annað slíkt, en á því
er vissulega þörf þegar verið
er að senda t.d. birgðastöðu
eða aflastöðu í land. Sönru-
leiðis mun þetta gefa færi á
því að þróa enn frekar alls
konar skýrslur eða birgðatöl-
ur sem hægt er að senda í
land með ýmsum hætti, bæði
sjálfvirkt og ekki sjálfvirkt.
Þetta mun líka hafa það í för
með sér, að skipverjar sem
eru í mjög löngum túrum,
t.d. í Smugunni eða á Flæm-
ingjagrunni, munu eiga kost
á því að vera með eigið net-
fang sem þeir geta notað fyrir
sinn persónulega póst um
borð og geta verið með eigin
tölvu inni á netkerfi skipsins
og sent og sótt eigin póst,
óháð því hvað er að gerast í
brúnni. Ef þeirflytjasig síðan
milli skipa, þá mun kerfið
gera þeim kleift að flytja net-
fangið með sér. Þetta er ekki
hægt í dag", segir Björn
Davíðsson.
„Við stefnum að því að
geta kynnt fyrstu tilraunaút-
gáfu af þessu á Sjávarútvegs-
sýningunni í haust. En verk-
efnið er miklu stærra en þetta.
Við reiknum með að hægt
verði að nota þrjár flutnings-
leiðir sem kerfið getur valið
á milli, sjálfvirkt eða hand-
virkt eftir því hvort menn
vilja frekar. Þá snýst málið
um það hvort menn vilja
fljótvirkustu leiðina eða þá
ódýrustu. Ef skipið er í far-
símafæri er hægt að senda
um NMT. Ef ekki, þá er hægt
að senda um gervihnött. Ef
ekki liggur sérstaklega á
skeytinu er möguleiki að
senda það um mótald sem er
tengt talstöð. Það er töluvert
ódýrara en sending um gervi-
hnött. Reyndar getur verið
um ýmsa fleiri möguleika að
ræða.
En ineginatriðið í þessu
kerfi er, að þeir sem nota það
þurfa ekki að kunna á það.
Kerfið er í rauninni tenging á
milli venjulegra tölvupóst-
forrita sem allir þekkja og
þess búnaðar sem sér um að
flytja skeytin.
Við höfum lengi verið í
samstarfi við Radíómiðun hf.
í Reykjavík. Hugmyndin að
því að búa til kerfi af þessu
tagi hefur verið lengi að velt-
ast hjá starfsmönnum Radíó-
miðunar, en þeir hafa ekki
treyst sér til að leysa þetta
sjálfir. Þeir komu því með
þessa hugmynd til okkar, þar
sem við höfum verið að vinna
önnur verkefnj fyrir þá. Við
töldum að þetta væri vel
framkvæmanlegt. Aftur á
móti er þetta verkefni nokkuð
stórt og tímafrekt. Við sáum
að það væri ekki hægt að
ráðast í það nema vera
nokkuð vel settur peninga-
lega, ekki síst vegna þess að
nokkur bið verður á því að
tekjur fari að koma inn á
móti.
Þegar síðan voru auglýstir
styrkir frá Rannís til þróunar
upplýsingatækniverkefna
þótti okkur sjálfsagt að sækja
um. Við bjuggum til greinar-
góða lýsingu á því sem við
ætluðum að gera og það kom
í ljós að Rannís leist það vel
á hugmyndina að rétt þótti
að styrkja okkur."
Styrkurinn nemur fimrn
milljónum króna og nær til
tveggja ára. Hann verður að
teljast mjög rausnarlegur, þar
sem hann nemur tvöföldum
meðalstyrk frá Rannís á hvert
einstakt verkefni. „Ef þörf
krefur, sem okkur finnst ekki
líklegt á þessu stigi, þá getum
við síðan sótt um framhalds-
styrk", segir Björn. „Við er-
um nú þegar búnir að bæta
við okkur einum starfsmanni
beinlínis út af þessu. Hann
tekur við þeim verkum sem
ég hef sinnt í Snerpu frarn að
þessu en ég mun aftur á móti
einbeita mér að þróun þessa
verkefnis. Þegar á líður
reikna ég með því að jafnvel
bætist fleiri starfsmenn við.
Samstarf okkar við Radíó-
miðun hefur þann mikla kost,
að gegnum þá höfum við
mjög greiðan aðgang að
markaðnum, því að fyrirtæk-
ið hefur bæði mj ög góð tengsl
bæði hérlendis og erlendis.
Radíómiðun mun sjá um
markaðssetninguna fyrir
okkur, þannig að við þurfum
ekki að eyða fé og fyrirhöfn
til kynningar út um allan
heim.“
Snerpa var eina fyrirtækið
sem hlaut styrk í þeim flokki
sem þetta verkefni fellurund-
ir. Yfir 130 umsóknir bárust
í öllum flokkum en einungis
27 fengu úthlutun. „Styrkur-
inn kemur sér afar vel á
tvennan hátt“, segir Björn.
„Bæði eru peningarnir mikils
virði en ekki síður sú mikla
viðurkenning sem felst í
styrkveitingunni. Það er
langtum auðveldara að mark-
aðssetja verkefni sem hefur
hlotið styrk af þessu tagi.
MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 1999 7