Bæjarins besta - 24.01.2001, Blaðsíða 3

MIÐVIKUDAGUR 31. JANÚAR 2001 3
Rafn Pálsson er aftur kominn heim til Ísafjarðar eftir margra ára útivist
Raflagnir í hjarta Evrópusambandsins
– og asnar, kindur, endur, hænur, gæsir, kalkúnar og hundur í garðinum
Rafn Pálsson rafvirki er ný-
kominn heim frá Belgíu en
þangað fór hann fyrir sjö árum
síðan með unnustu sinni og
núverandi eiginkonu, Marij
Colruyt. Hann býr nú í leigu-
íbúð í Miðtúninu á Ísafirði og
vinnur með pabba sínum, Páli
Sturlaugssyni í Straum. Ekki
kom Rafn tómhentur frá Belg-
íu heldur hafði hann með sér
auk eiginkonu sinnar tvo syni
þeirra, þá Gísla og Julo Thor.
„Við erum ekki búin að
koma okkur almennilega fyrir
ennþá. Til stendur að flytja
hingað að fullu í sumar. Þang-
að til leigjum við íbúðina hans
Smára Haraldssonar kennara
sem er við nám í Skotlandi.“
Fékk nóg af
fiskvinnslu
Marij kona Rafns kom til
Ísafjarðar sem skiptinemi fyrir
tæpum tólf árum. „Þannig
kynntumst við. Ég var þá að
læra til stúdentsprófs í
Menntaskólanum á Ísafirði og
við vorum saman í bekk vet-
urinn sem hún var skiptinemi.
Hún fór aftur út til Belgíu um
sumarið og fór í háskóla en ég
varð eftir á Ísafirði og kláraði
stúdentspróf. Þegar ég var orð-
inn stúdent fór ég að læra raf-
virkjun og tók fyrri hluta
námsins á Ísafirði. Ég þurfti
svo að fara norður á Akureyri
til að klára námið.
Mér tókst að fá Marij til
mín til Akureyrar og gekk sá
vetur stórslysalaust fyrir sig.
Reyndar fékk Marij nóg af
fiskvinnslu eftir að hafa unnið
hjá Útgerðarfélagi Akureyr-
inga.
Þegar tók að vora fór Marij
út til Belgíu en ég varð eftir
heima á Íslandi. Ætlunin var
að ég myndi klára sveinspróf-
ið en fara svo út til hennar.
Það gekk eftir og fór ég til
Belgíu þá um haustið þegar
ég hafði lokið sveinsprófi í
rafvirkjun.“
Íslendingur kaupa
ekki regnhlíf
„Mig langaði til að fara í
skóla þarna úti. Ég fór í
tækniskóla í Gent og byrjaði
að læra eitthvað sem myndi
sennilega kallast rafvélafræði
á íslensku. Ég komst fljótlega
að því að ég þurfti að læra
flæmsku almennilega áður en
ég gat farið að læra eitthvað
annað. Einkunnir mínar í
tækniskólanum voru þó alveg
í meðallagi. Það segir þó í
raun meira um ástundun hinna
en árangur minn. Ég hreinlega
skildi ekki hvað sumt af þessu
liði var að gera þarna. Margir
virtust vera í skólanum bara
til að skemmta sér og öðrum,
enda féllu meira en sextíu pró-
sent af nemendunum og þótti
mönnum ekkert óeðlilegt við
það. Sjálfur féll ég í fyrstu
tilraun en hafði nokkuð góða
afsökun þar sem ég talaði ekki
stakt orð í flæmsku og því
síður í frönsku.
Eftir áramót ákvað ég að
fara í málaskóla. Það nám
gekk öllu betur og mér gekk
ágætlega að lesa flæmskuna.
Vorið sem ég var í þessum
málaskóla var mjög vætusamt
og í mars var hellidemba alla
dagana. Í einhverju þrjósku-
kasti neitaði ég að kaupa mér
regnhlíf og sagði að slíkt
gerðu Íslendingar ekki. Því
kom ég alltaf holdvotur í skól-
ann þá um vorið.“
Uppbygging
um allt landið
Rafn og Marij bjuggu fyrst
í bænum Halle, um tuttugu
kílómetra frá hjarta Evrópu-
sambandsins. „Það búa um
20.000 manns í bænum. Þó er
þjónustustigið lægra en á Ísa-
firði, engin sundlaug er í bæn-
um og íþróttamannvirki eru
af skornum skammti. Bærinn
er það stutt frá Brüssel að
mönnum hefur ekki fundist
taka því að hafa sérstaka sund-
laug þar. Þetta er annað en á
Íslandi þar sem byggð eru
íþróttamannvirki í hvaða smá-
þorpi sem er.
Þegar ég hafði verið í Belgíu
í einn vetur sótti ég um vinnu
sem rafvirki í verslunarkeðju.
Einhvern veginn tókst mér að
staulast í gegnum viðtalið og
fékk að byrja mánuði síðar.
Ég vann þarna í tvö ár og
líkaði mjög vel, lærði mikið
og fór að hugsa á annan hátt
en ég var vanur. Í vinnunni
eignaðist ég líka marga góða
vini og held ég enn sambandi
við nokkra þeirra.
Rafvirkjar í Evrópu eru
mjög misjafnt launaðir. Sá
sem vinnur í verslunum fær
mun minna greitt en sá sem
vinnur í byggingariðnaði þó
að þessir tveir vinni svo til
sömu vinnuna. Þetta átti ég
voðalega erfitt með að skilja
og skil ekki enn.“
Geislavirkni
og ólétta fara
ekki vel saman
Þau Rafn og Marij keyptu
sér hús í Belgíu. „Við festum
kaup á hálfuppgerðum sveita-
bæ og giftum okkur mánuði
seinna eða um sumarið 1996.
Í brúðkaupsveislunni voru um
tuttugu Íslendingar, fjöl-
skyldumeðlimir og vinir.
Mikið fjör var í veislunni og
er hún í raun efni í sérstakt
viðtal.
Marij lærði líftæknifræði á
þessum tíma og höfðum við
ákveðið að vera í Belgíu á
meðan hún væri að klára dokt-
orsnám í faginu. Eftir eins og
hálfs árs doktorsnám varð hún
ólétt. Í náminu þurfti hún að
vinna við rannsóknir á geisla-
menguðum efnum og þótti
okkur ekki sniðugt að hún
væri að því á meðan hún gekk
með barn. Nemendurnir áttu
það til að hita upp pizzur í
sama örbylgjuofni og þeir not-
uðu fyrir sýnin. Því var ákveð-
ið að hún myndi hætta námi,
okkur fannst það einfaldlega
ekki áhættunnar virði.
Háskólarnir þarna úti eru
þannig að hættir þú í doktors-
námi byrjar þú ekkert aftur.
Marij þarf því að láta sér mast-
erinn nægja, enda er það ekki
ónýt menntun. Samt er litið
allt öðruvísi á menntun þarna
úti. B.S. prófskírteini er verð-
laus pappír einn og sér og fer
menntunin ekki að telja fyrr
en menn eru komnir með
mastersgráðu.“
Verslað á daginn,
hanastélsboð
á kvöldin
„Þegar ég hafði unnið hjá
verslunarkeðjunni í tvö ár
ákvað ég að breyta til. Ég tók
mér því eins árs frí frá störfum
til að læra frönsku og dytta að
húsinu okkar. Þá fór ég í mála-
skóla þar sem var mikið af
fólki frá hinum Evrópusam-
bandslöndunum.
Með mér í skólanum voru
margar eiginkonur erlendra
manna sem unnu allan daginn.
Helsta viðfangsefni kvenn-
anna var að eyða peningum
og hlaupa úr einni búðinni í
aðra. Það mátti skilja á tali
þeirra nokkurra að þær gerðu
ekkert annað en að versla á
daginn og fara í hanastélsboð
á kvöldin.“
Vélsög á trén
Rafni gekk vel að gera upp
húsið á meðan hann lærði
frönsku. „Sveitabærinn okkar
er í smáþorpinu St. Pieters
kapelle rétt sunnan við Brüss-
el. Þar er einn slátrari, ein
skranbúð og einn leikskóli.
Fleira er ekki í þorpinu nema
300-500 manns og nokkrar
kýr.
Alltaf fjölgaði dýrunum í
garðinum okkar. Þegar upp
var staðið áttum við þrjá asna,
þrjátíu kindur, tuttugu kalk-
úna, eitthvað af hönum og
gæsum og hundinn Spark sem
ég keypti á markaðnum fyrir
7000 krónur. Það eru líklega
einhver þau bestu kaup sem
HAFNIR ÍSAFJARÐARBÆJAR
Laus er staða hafnarvarðar við hafnir
Ísafjarðarbæjar með starfsstöð á Ísa-
firði. Viðkomandi þarf að vera með
skipstjórnarréttindi, vélstjóraréttindi
og tölvukunnátta er æskileg.
Laun eru samkvæmt launakerfi FOS
Vest. Umsóknarfrestur er til 1. febrúar
2001. Upplýsingar gefur Hermann
Skúlason, hafnarstjóri í símum 456
5209 eða 892 4804.
Hafnarstjóri.
HEILSA OG HEILBRIGÐI 2001
Í tilefni af verkefninu ,,Heilsa og heil-
brigði 2001“ sem er átaksverkefni
skólasamfélagsins á Ísafirði munu
Anton Bjarnason lektor í íþróttum
við Kennaraháskóla Íslands og Anna
Sigríður Ólafsdóttir, næringarfræð-
ingur hjá Manneldisráði halda fund
með foreldrum grunnskólabarna,
sunnudaginn 28. janúar kl. 20:30 á
sal grunnskólans.
Þau munu m.a ræða um mikilvægi
hreyfingar og hollrar næringar fyrir
börn og unglinga.
Grunnskólinn og foreldrafélagið.
ég hef gert.
Garðurinn er heldur stór,
eitthvað um tveir hektarar. Ég
notaði hann mikið til að láta
tímann líða og gerðist mikill
áhugamaður um alls konar
trjáplöntur. Þó var sá áhugi
minn mest tengdur vélsög og
held ég að ég hafi fellt allt að
sextíu tré á fjórum árum.“
Verslunarmanna-
helgin eins og
templarahátíð
Rafn hefur engan sérstakan
áhuga á fótbolta. Samt komst
hann ekki hjá því að fylgjast
með Evrópumeistaramótinu í
knattspyrnu sem haldið var í
Hollandi og í Belgíu í sumar.
„Ég fékk heimsókn í sumar
þegar til mín komu gamlir fé-
lagar mínir frá Ísafirði, þeir
Ingvi Gunnarsson og Krist-
mann Kristmannsson. Þeir
hafa töluvert meiri áhuga á
fótbolta en ég og fóru á nokkra
leiki. Ég tók samt ekkert voða-
lega mikið eftir mótinu enda
er lítið um íþróttamannvirki í
bænum sem ég bjó í.
Fyrir tveimur árum fékk ég
líka heimsókn. Þá komu
nokkrir strákar á svokallað
„karnival“ sem stendur í viku
á ári. Ef mönnum finnst mikið
fyllirí á Íslendingum um versl-
unarmannahelgi ættu þeir að
bregða sér út til Belgíu þegar
þessi ósköp standa yfir. Við
fórum ekki út nema eitt kvöld
og vorum þá búin að fá nóg.
Það er svo ofsalega margt fólk
á götunum og kaupir þú tutt-
ugu bjóra á fati eru ekki nema
tíu eftir þegar þú ert kominn
út úr búðinni. Það þykir ekkert
tiltökumál þó teknir séu bjórar
héðan og þaðan.
Okkur hjónunum fannst
alltaf gaman að fá íslenska
vini í heimsókn og gerðum
okkar besta til að taka vel á
móti höfðingjum sem komu.“
Telst vera vel
kvæntur
Núna eru þau Rafn, Marij,
Gísli og Julo Thor komin til
Íslands. „Addi Kalli vinur
minn hringdi í mig í fyrra og
spurði hvort ég væri ekki til-
búinn að hjálpa honum við
skíðaþjálfun. Ég kom því með
fjölskylduna hingað síðasta
vetur og okkur líkaði svo vel
að við erum komin aftur núna.
Við stefnum svo að því að
flytja fyrir fullt og allt til Ís-
lands í sumar.
Núna er ég að vinna í raf-
magni með pabba. Ef það fer
einhvern tímann að snjóa fer
ég að þjálfa skíðakrakka, en
ég stundaði skíðaíþróttina
talsvert þangað til ég komst á
menntaskólaaldur. Eiginlega
má segja að ég hafi alist upp á
Seljalandsdal til 16 ára aldurs.
Marij verður með annan fót-
inn í Belgíu. Hún er að vinna
hjá belgísku fjárfestingarfyr-
irtæki og metur þar fjárfest-
ingarkosti í líftæknifyrirtækj-
um erlendis. Stefnan er að
flytja til Ísafjarðar í sumar en
til Reykjavíkur fer ég aldrei.
Við höfum ekkert að sækja
þangað enda getur Marij allt
eins stundað sína vinnu hér
eins og þar.
Við eigum eftir að hnýta
marga lausa enda áður en við
getum flutt endanlega til
landsins. Marij er þó mjög
jákvæð á að setjast að á Ísa-
firði og telst ég vel kvæntur
að eiga konu sem vill setjast
að á Vestfjörðum á þessum
síðustu og verstu tímum.“
Rafn Pálsson.
04.PM5 19.4.2017, 09:093