Bæjarins besta - 31.10.2001, Síða 5

MIÐVIKUDAGUR 31. OKTÓBER 2001 5
á Ísafirði með finnskri vin-
konu minni og þekkti voða-
lega fáa. Axel var fluttur úr
bænum en var að vinna við
að leggja sæstreng í kring-
um landið og kom við á
Ísafirði um sumarið. Hann
og Hilmar vinur hans buðu
mér og finnsku vinkonunni
minni á Djúpmannahátíð í
Mjóafirði. Við þágum boðið
og í stuttu máli má segja að
þetta hafi allt endað voða-
lega vel!“
Sjö ár í góðu starfi
Axel og Ingibjörg fóru
fljótlega að búa saman í
Reykjavík. Ingibjörg var í
Háskólanum en Axel í Vél-
skólanum. Hann fór alla leið
í námi þar og útskrifaðist
sem vélfræðingur. Sá titill
nægði honum ekki og hélt
hann áfram að læra. „Ég
mátti ekkert vinna í einhvern
tíma eftir smávægileg
meiðsl og því var tilvalið að
setjast aftur á skólabekk.Ég
fór í Tækniskólann og
útskrifaðist sem vélatækni-
fræðingur.“
Á meðan Axel sat á
skólabekk vann Ingibjörg
hjá Norðurlandaskrifstofu
forsætisráðuneytisins. Hún
hafði numið sænsku og ís-
lensku við Háskóla Íslands
og var farin að vinna við
norrænt samstarf.
„Starfið var fjölbreytt og
mjög skemmtilegt. Stundum
var ég að ljósrita, stundum
var ég að undirbúa fundi og
stundum skrifaði ég ræðu-
búta fyrir samstarfsráðherra
Norðurlanda. Þessu ráð-
herrastarfi hafa gegnt þau
Sif Friðleifsdóttir og þar á
undan Halldór Ásgrímsson
og Sighvatur Björgvinsson.
Eins og áður sagði var
starfið skemmtilegt og and-
inn á vinnustaðnum góður,
enda var ég þarna í sjö ár,
miklu lengur en ég í upphafi
ætlaði mér. Það má segja að
ég hafi hætt eingöngu til
þess að flytja vestur.“
Feilspor
í sinfóníunni?
Ingibjörg fékk vinnu sem
ritari Tónlistarskólans á
Ísafirði. Nú finnst eflaust
mörgum sem Ingibjörg hafi
þarna tekið nokkurt feilspor
á framabrautinni. Hvað
finnst henni sjálfri? „Það fer
allt eftir því hvernig á það er
litið. Ég ætlaði aldrei að
vera svona lengi hjá for-
sætisráðuneytinu. Mig lang-
aði alltaf að læra meira og
verða mér úti um masters-
gráðu.
Svo var ég á þeim
tímapunkti í lífinu þar sem
mann langar til að einbeita
sér að einhverju öðru en að
klifra metorðastigann. Mér
fannst líka kominn tími til
að Axel fengi vinnu sem
væri meira við hans hæfi og
hann er aldeilis lentur á
góðum stað núna.“
Vinnan hjá
3X-Stáli ehf.
Axel er farinn að vinna
hjá spútnikfirmanu 3X-Stáli
sem hefur vaxið með ógnar-
hraða allt frá stofnun. Hvað
er hann að gera og hvernig
leggst starfið í hann?
„Ég er að vinna þarna á
tæknideildinni. Mér finnst
fyrirtækið mjög skemmtilegt
og andinn góður og gert er
vel við alla starfsmenn.
Uppbyggingin í 3X er allt
önnur en hjá Almennu verk-
fræðistofunni þar sem ég
vann áður. Samkvæmt því
sem ég hef kynnst í 3X
vinna menn saman að því að
leysa hvert verk. Ég held að
það sé mikill kostur fyrir
fyrirtækið og án nokkurs
vafa eru það mjög nútíma-
legir starfshættir.“
Kostir og gallar
En ef litið er framhjá
vinnunni, þá er eðlilegt að
spyrja einnig hverjir séu
kostir og gallar þess að búa
á Ísafirði...
„Það er ýmislegt bæði
betra og verra sem maður
hefur strax tekið eftir“, segir
Ingibjörg. „En ég held að
stærsti gallinn láti ekki á sér
bera fyrr en fer að hægjast
um hjá okkur og við höfum
komið okkur almennilega
fyrir. Það er vinaleysið.
Megnið af okkar vinahóp er
fyrir sunnan og það verður
eflaust erfitt að venjast því
að hafa þá ekki hjá sér.
Maður má samt ekki láta
það á sig fá, enda efast ég
ekki um að við eigum eftir
að eignast nýja vini. Svo
þekkjum nú líka fólk hérna
fyrir vestan.
Þegar kemur að stússi
hversdagsins held ég að
betra sé að búa á Ísafirði.
Þar er allt svo miklu
einfaldara og þægilegra. Ég
bý við hliðina á vinnunni og
dagmamman býr hinum
megin við mig, þannig að
maður er miklu sneggri að
koma úr vinnunni, sækja
barnið og fara heim en var í
Reykjavík. Svo búa foreldr-
ar Axels hérna og það er
mikill kostur. Þau hafa tekið
okkur opnum örmum og það
verður eflaust gott að hafa
þau sér innan handar.“
Ótæmandi
bensíntankur?
Axel er sammála því að
margt sé auðveldara fyrir
vestan. „Það eru allskyns
hlutir sem maður gerði fyrir
sunnan sem er þægilegra að
gera á Ísafirði. Öll útivist er
til dæmis auðsóttari. Í
Reykjavík er heljarinnar
fyrirtæki að fara á skíði, svo
nefnt sé dæmi. Hér liggur
við að maður geti skroppið í
hádeginu. Síðan sparar
maður ekki bara tíma á
Ísafirði, heldur líka peninga.
Við fylltum bensíntankinn á
bílnum á Brú í Hrútafirði á
leiðinni hingað og hann er
ekki enn tómur, mánuði
seinna. Í Reykjavík hefði
þessi tankur varla dugað í
viku.“
Axel og Ingibjörg sjá ekki
eftir því að hafa flutt vestur.
„Það er ekkert bakslag
komið ennþá“, segir Ingi-
björg. „Reyndar er veturinn
ekki alveg kominn og ekki
kominn snjór. Ég vona bara
að það verði ekki mjög erfitt
að venjast veðurfarinu.“
44.PM5 19.4.2017, 09:465