Heilbrigðisskýrslur - 05.12.1925, Qupperneq 12

1924
140*
ber sjúkraskráin (Dn) það með sjer, aö af þeim, sem skráSir voru meS
mænusótt, vantar ekki mikið á, aS helmingi fleiri væru á aldrinum 5—15
ára en 1—5 ára. Var því sóttin einnig aS þessu leyti í óvenjulegum ham.
— Nákvæmlega veit jeg ekki um afdrif nema sumra hinna lömuSu sjúk-
íinga, en eftir þvi, sem jeg hefi komist næst, er 8 þeirra alveg batnaS, 4
hefir batnaS mikiS, en voru þó ekki albata er jeg vissi síðast, 2 hefir
batnaS nokkuS (3 ára og 5 ára), en eru þó mikiS fötluS enn. 3 elstu
sjúklingingarnir, 21, 17 og 13 ára, eru mest íatlaðir og víst fremur lje-
legar batahorfur, eru þeir nú á Akureyrarspitala og hafa veriö lengi.
HvaSan eöa hvernig sóttin barst í hjeraöiS, hef jeg enga hugmynd um;
flestar sóttir berast hingaö úr Akureyrarhjeraöi, þvi aS þangaS eru lang-
mestar samgöngur hjeöan, en þessi sótt kom upp um svo líkt leyti í
báSum hjeruSunum, aS ekkert bendir á, aS hún hafi borist úr ööru í hitt,
enda gaus hún upp um sama leyti í hinum fjarlægustu hjeruSum, sem
ekki eru líkur til aS hafi haft samgöngur sín á milli á þeim tíma. Hjer
kom hún og upp um svipaS leyti í fleiri bygSarlögum. Enginn vafi er á,
aS veikin er næm, en sjálfsagt er ónæmi gegn henni vanalega mjög al-
gengt; í þetta sinn hefir þaS ónæmi veriS minna en vanalega hjá fjölda
mörgum, eSa sóttvaldur veriS óvenju magna.Sur, og hefir þvi sóttin orSiS
útbreiddari og skæöari en venja er til. Hvort sóttin berst eingöngu meS
mönnum eSa líka meS munum og matvælum, verSur ekki sjeS af þeirri
reynslu, sem hjer fjekst, enda var sóttin þegar orSin svo útbreidd, er
jeg fjekk vitneskju um hana, aS smitunartækifærin gátu víSa veriö, og
var því erfitt og oftast ómögulegt, aS rekja feril hennar frá einu heim-
ili til annars. Þó veit jeg um tvö heimili, sem allar líkur eru til aS sóttin
hafi flutst á með heilbrigSum mönnum; bæSi þau heimili reyndu aS verj-
ast henni meö því aS forSast mök viS sýkt heimili. Á annaS þeirra, K.,
barst veikin á þann hátt, aS roskinn maður frá næsta bæ, sem veikin
var þá ekki á, kom þar inn og beiS eftir kaffi daginn eftir aS hann haföi
fariS til Dalvíkur, og komiS þá rneSal annars til dóttur sinnar, er börn
voru þá lasin hjá af vægri mænusótt. Líklega hefir hann kyst börnin
á báSum heimilum, er hann heilsaði og kvaddi. 5 dögum síðar veiktust
öll börnin á K., frískuSust öll eftir sólarhring, tvö fyrir fult og alt, en
því þriSja sló niður aftur 3 dögum síöar og lamaSist mikiö og var lengi
veikt. Á hinum bænum, A., veiktust börnin nokkrum dögum eftir að
faSir þeirra kom frá Dalvík, og hafSi í þeirri ferS drukkiö kaffi í húsi,
sem hann frjetti á eftir aS barn hefSi verið nýkomiS á fætur á, eftir
mænusóttarsnert. Á hinn bóginn voru mörg dæmi þess, að börn og ung-
lingar höföu náin mök viS sjúkl. án þess aS smitast. Skömmu áSur en
jeg fjekk vitneskju um veikina, veiktust unglingar á Tjörn; tvær ung-
iingsstúlkur þaSan (10 og 12 ára) voru viS sundnám niSur viS Dalvík
og varS önnur þeirra lasin þar einn daginn, fór ]ió ekki heim fyr en um
kvöldiS, og hafði mök viö hin börnin eins og vanalega. Ekkert þeirra
veiktist, a. m. k. ekki fyr en löngu seinna, ef nokkurt hefir veriS. Eng-
inn einn maSur í hjeraSinu hefir vitalega komiS til jafnmargra mænu-
sóttarsjúkl. og jeg, og hvorki voru tök eSa tími til sótthreinsunar á
eftir, nje til aö hafa sjerstakan fatnaS í þeim sjúkravitjunum, meöal
annars af því, aS mín var þráfaldlega vitjað til mænusóttarsjúklinga,
er jeg var á ferSalagi til annara sjúklinga. Enginn veiktist þó á mínu