Heilbrigðisskýrslur - 05.12.1925, Blaðsíða 14

1924 .
148*
aS breiöast út í október, og tók þá fleiri fullorðna en áöur; veiktist full-
ur helmingur allra, sem fengu hana á árinu i þessurn tveinr mánuðum.
1 nóvembermánuði þverraSi hún aS mun, og bar litiS á henni siðari
hluta mánaSarins, en breiddist nokkuS út á ný í desember, og var þá
enn fremur þung, þótt miklu væri hún vægari og fátiSari en í sept. og
okt. Hlustarverkur og eyrnabólga voru óvenjulega oft i för meS sótt-
inni, einkurn í sept. og okt., og á sumum gróf i eyrum. Ekki færri en
7 fengu kveflungnabólgu upp úr henni og i þeirra dó, kona á áttræSis-
aldri.
5. Lungnabólga. Sú sótt, er mestum manndauSa olli þetta ár,
önnur en mænusóttin, var lungnabólga, einkum taklungnabólga. K v e f-
lung abólga (Bronchopn. & bronch. cap.) var mun tiSari en venja
er til, og fengu hana flestir upp úr kvefsóttinni og mislingunum; dóu
úr henni 2 gamlar konur og eitt barn á öSru ári, er fjekk hana upp úr
mislingum, og er í sjúkraskrám og dánarskýrslu taliS dáiS úr þeim. Upp
úr inflúensu fengu aðeins 2 kveflungnabólgu, og lifSu báSir. Auk þeirra,
sem skráSir eru meS kveflungnabólgu, er i dánarskýrslu úr ÓlafsfjarSar-
prestakalli einn sjúklingur talmn dámn úr henni, en læknis var ekki leit-
aS til þess sjúklings, og hann þvi ekki talinn i sjúkraskrá nje farsótta-
skýrslu. MeS taklungnabólgu (Pn. croup.) voru 30 skráSir, og
eru þaS fleiri en nokkru sinni fyr í þessu hjeraSi (flestir áSur 29, árið
1914). Þó munar meiru á dauSratölunni, þvi aS í 15 ár, 1909—'23, dóu
aSeins 18 samtals í hjeraSinu, en þetta ár 9, eSa rjettum helmingi færri
en öll 15 árin næstu á undan, og er þá meS talinn 1 sjúkl., sem læknis
var ekki leitaS fyrir, og þvi ekki skráSur i farsóttabók, en taliS á skýrslu
sóknarprestsins i ÓlafsfjarSarprestakalli, aS hafi dáiS úr taklungnabólgu.
Eins og dauSratalan ber meS sjer, var sóttin alveg óvenjulega þung og
illkynjuS. GerSi hún meira og minna vart viS sig alla mánuSi ársins,
nema í janúar og júlí, og voru langílest tilfellin rnjög þung og langvinn,
einkum í júní, ágúst, september og október. Þrír sjúklingar fengu diffust
dökkrautt erythem um brjóst, bak og kviS, allir á sarna heimili, feSgar,
sýktist sá fyrsti í júní, hinir tveir i ágúst, og dó sá, er sýktist i júní og
annar ágúst-sjúklinganna. Þrjú af taklungnabólgutilfellunum kornu upp
úr inflúensu, og dó einn þeirra sjúklinga, en aS vísu var honum bötnuS
inflúensan aS mestu og kominn á fætur, er hann fjekk lungnabólguna;
er þvi lungnabólga en ekki inflúensa talin banamein hans í skýrslunum.
6. ASrar farsóttir en þær 5, er nú voru taldar, gerSu ekki
til muna vart viö sig. Skarlatssótt fjekk stúlka um tvítugt í mars,
ogbarnaveiki fjekk 3 ára gamall drengur í október. BæSi lágu þungt,
en batnaSi. SamgönguvarúS var höfS viS bæSi heimilin og sótthreins-
aS á eftir. HvaSan sóttir þessar bárust varS ekki rakiS, liklega úr Akur-
eyrarhjeraSi. Heimakomu (erysipelas) fjekk einn karlmaSur á fimt-
ugsaldri, varS all-þungt haldinn, en batnaSi. G i g t s ó 11 (febr. rheu-
mat.) fengu 6, flest konur, og var hún fremur væg á öllum. Háls-
bólga (ang. tons.) var nú meS allra-fátiSasta móti. VarS hennar alls
ekki vart fyr en i ágúst, en eftir þaS geröi hún eitthvaS vart viS sig í
hverjum mánuSi, mest i október, og þá gróf viS tungukirtla á 2 sjúk-
lingum, en annars var hún væg á flestum. ISrakvefsótt (cholerine
& cat. intest. ac.) var álika fátíS og undanfarin ár; gerSi hún fyrst vart