Gisp! - 01.10.1999, Qupperneq 21

^Ap aO
Hvenær lastu síðast finnska myndasögu? Þekkirðu aðrar
danskar myndasögur en „Goðheima“? Hvaða sænska höf-
unda heldurðu mest upp á? Finnst þér eitthvað líkt með
Gisp! og Galago?
Við svona spurningum fást sjaldan svör. Sannleikurinn er sá að Norður-
landabúar þekkja lítið til myndasagna frændlanda sinna þrátt fyrir að
lesa gríðarlega mikið af myndasögum (einungis Japanar lesa meira).
Erlendar sögur hafa langstærsta markaðshlutdeild. Á Islandi eru inn-
lendar myndasögur reyndar almennt nær alveg óþekktar en það er allt
annar handleggur.
Fyrir tíu árum kom saman hópur áhugamanna um myndasögur og hóf
að leita leiða til að kynna norrænar myndasögur, jafnt innan sem utan
Norðurlandanna. Hópurinn kallaði sig NordiComics og skipulagði
verkefni sem hlaut heitið Serinord. Hvert Norðurlandanna á tvo full-
trúa í NordiComics að Islandi undanskildu, enda engin formleg mynda-
sögusamtök til hér, hvorki félagsskapur teiknara né áhugamanna.
Farandsýningin „Cap au Nord" er meginhluti verkefnisins Serinord.
Á sýningunni eru frumteikningar 18 höfunda frá Danmörku, Svíþjóð,
Finnlandi, Noregi og Islandi. Sýningin var fyrst sett upp á myndasögu-
messunni miklu í Angouléme, Frakklandi, í lok janúar 1997.
Forsvarsmenn hátíðarinnar bjóða hverju sinni einu landi eða landsvæði
til að sýna og í þetta sinn urðu Norðurlöndin fyrir valinu. Eftir rúman
mánuð í Angouléme fór sýningin á myndasöguhátíðina í Kemi,
Finnlandi, því næst til Astrup Fearnley-safnsins í Osló og svo á Raptus-
myndasöguhátíðina í Bergen (Grieghallen). Þá kom röðin að Arósum,
í lok ársin var sýningin sett upp í Berlín og síðan lá leiðin til Kungliga
biblioteket í Stokkhólmi. Um mitt síðasta ár var röðin aftur komin að
Noregi, í þetta sinn Drammen og hingað kemur „Cap au Nord“ frá
Helsinki. Reykjavík er síðasti viðkomustaður sýningarinnar. I upphafi
var ekki gert ráð fyrir að hún kæmi hingað, m.a. vegna kostnaðarsamra
flutninga og óburðugrar stöðu myndasögunnar á Islandi, fárra höfunda
og áhugaleysi útgefenda. Reyndar kom síðar í Ijós að ástandið hér á
klakanum var ögn skárra en skipuleggjendur töldu í fyrstu og það er
mikið ánægjuefni að „Cap au Nord“ skuli rata hingað að lokum.