Víkingsblaðið - 01.04.1933, Blaðsíða 17

VIKINGSBLAÐI Ð
17
ö
ö
^ Fást alstaðar
ö
Ö Heildsölubirgðir:
! H. Ólafsson & Bernhöft
að til að keppa við félögin hér í bæ, veitti
Walter móttökunefndinni forstöðu af rausn
og höfðingsskap lil stórsóma fyrir knatt-
spyrnumenn vora.
Fin livað sem líður atburðum seinni ára,
þá er mjer þó Ijúfast að minnast drengja-
foringjans í J)liðu og stríðu, í regni og sól
æskuáranna — drengsins, sem allir vildu
fylgja. L. S.
Knattspyrnan —
Af öllum íþróttum er knattspyrnan bezt til
þess fallin að vekja ka])j) og framsóknarhug
ungra manna. Leikurinn er flokksleikur, |)ar
sem sækjast á tveir flokkar, tvær fylkingar
og það gefur keppendum ráðrúm lil að hugsa
fyrst og fremst úm metnað og lieill flokks-
ins. Eigið afrek rennur undir flokksframtak-
ið. Einmennis- og tvímenniskeppni allskonar
eflir mikið frekar sjálfsálit og persónulega
metorðagirnd iðkenda.
Af því sem liér er sagt má marka, að knatt-
spyrnan eykur flokksbyggjuna. Yngstu knatt-
spyrnumönnunum stendur svo sem ekki al-
veg á sama í hvaða félagi þeir eru, og jafn-
vel gamlir aðdáendur liinna ýmsu félaga eiga
erfitt með að líta „hin félögin“ réttu auga,
þegar á orustuvöllinn er komið. Flokkadrátt-
urinn er liættulegasta mein knattspyrnunnar,
og þó er hann i sjálfu sjer ólikt meinlaus-
ari en ýmiskonar annar flokkadráttur, sem
á sjer stað í þjóðlífinu.
Með góðri forystu, sem stillir í hóf flokks-
hyggju og lieldur uppi ströngum aga á leik-
velli, er knattspyrnan eitt liið áhrifamesta
uppeldismeðal fyrir drengi og in'nan handar
fyrir skóla að hagnýta sér hana í þessu augna-
miði. Kappleikur milli hekkja en siðan milli
skóla og milli skóla og hinna almennu félaga
myndu gera sitt til að taka broddinn af
flokkshyggjunni. Sé grundvöllurinn yfir höf-
uð nógu hreiður, starfsdeildirnar margar með
liækkandi aldurstakmörkun, og skipulag
kappleikjanna vitt, stigliækkandi frá skóla-
kappleikjum til héraðsmóta og landsmóta,
lærist iðkendum knattspyrnunnar að þeir eru
ekki að koma fram fvrir sérstakt félag, sér-
stakan flokk, heldur eru þeir að húa sig und
ir upptöku í úrvalsliðið, þann flokkinn, sem
halda á nppi heiðri landsins okkar gagnvart
öðrum þjóðum.
íslenzkir knattspyrnumenn hafa fyrir löngu
komið auga á þennan sannleika — staðliætt-
ir liafa liinsvegar hindrað það, að þátttakan í
landsmótunum væri almenn og valið í úrvals-
liðin — Islendingasveitir — næði til allra
knattspyrnufélaga landsins.
Þegar knattspyrnumót verða liáð í Reykja-
vík eða á Akureyri með þátttöku allra l)elzlu
félaga hvaðanæfa af lándinu og myndað verð
ur eða kjörið úrvalslið á ári hverju eftir því
sem leikar fara, er náð því marki, sem allir
góðir knattspvrnumenn setja sér. Þá verður
það vökudraumur allra íslenzkra drengja, a v,
komast í íslendingasveitina til þess á ári
hverju að keppa við beztu sveitir nágrahna-
landanna. x