Röðull - 01.04.1937, Blaðsíða 21

Hvenær sér íslenzka þjódin ad sér ?
Fyrir skömmu flutti útvarpid þá fregn, ai landsaenn
hefdu eytt, ad minnsta kosti, 7 milljónum króna fyrir
töhak og áfengi érið 1936, eda nálægt kelmingi allra
áætladra tekna ríkissjods þad ár. Allir vita ad þjódina
vantar fé til ad greid'a skuldir sínar og koma á fót
nýjum atvinnufyrirtækjum. Hamingja og framtíd þjódar-
innar veltur á því, ad allir einstaklingar séu samstilt-
ir um ad vemda fjárhagslegt sjálfstædi landsins. En
undirstada allrar fjárhagslegrar velgengni hverrar
þjódar er, ad þegnamir verji fé sínu skynsamlega.
0g svo drekka landsmenn, reykja, tyggja og taka í nefid
fyrir 7 milljónir króna á árx. ketta gerist á sama
tíma og fé vantar til- ad skapa nægilega atvinnu og
hraud í landinu og fjárhagslegt hrun vofir yfir, ef
noklrud hjátar á0 Hvenær má vænta þess, ad þjódin sjái
ad sér og hætti þessum feigdardansi á harmi hengiflugs-
ins? Á ad drekkja hugsjónum Jóns Sigurdssonar og Fjöln-
ismanna um farsæld og sjálfstædi íslensku þjódarinnar
í hrennivíni? Eda lcæfa þær í tóhakssvælu? íslenzk
æska hlýtur ad segja nei vid slíkri óhæfu. Hún hlýtur
ad ganga fram fyrir skjöldu til varnar þeirri þjódar-
ógæfu.
Þad fylgdi þeirri frétt, sem ad ofan gréinir, ad
áfengissalan hafi minnkad dálítid árid 1936, mida.d vid
árid ádur. Er þad vafalaust ad þakka starfsemi hind-
indismanna £ landinu. En hetur má ef duga skal. Þad er