Börn og menning - 2016, Blaðsíða 33

33Glæsibuxur, ofurhetjur og lifandi leir
prýði, drengjafötin voru til dæmis hæfilega pokaleg á
Hannesi Þór til þess að hafa getað verið keypt aðeins
við vöxt. Skokkur Þyriar Huldar reyndist leyna á sér, en
honum mátti með snöggu handtaki breyta í ofurhetju-
skikkju síðar í sýningunni, sem var hápunkturinn í afar
krassandi senu þar sem börnin fóru í gervi ofurhetja.
Leirinn sem lifnaði við
Sagan segir frá því þegar þau Óður og Flexa halda upp á
afmæli sitt og fá að gjöf klump af gulum leir sem í fyrstu
virðist ekki mjög spennandi. Leirinn lifnar síðan óvænt
við og verður að leirverunum Rekviði og Fretu með
fulltingi ímyndunarafls afmælisbarnanna. Boðskapur-
inn er einfaldur, auðskiljanlegur og fallegur: Það er
ímyndunaraflið og vináttan sem er dýrmætasta gjöfin.
Leirverurnar voru feykivel útfærðar og spiluðu þar
saman leirlinar og ófyrirsjáanlegar hreyfingar og kó-
mískur leikur þeirra Ellenar Margrétar Bæhrens og Ás-
geirs Helga Magnússonar, sem voru í senn fyndin en
ógnvekjandi og virtust á köflum alveg óendanlega lið-
ug. Búningarnir áttu einnig stóran þátt í að skapa þessar
gulu furðuverur, gljáandi, gulir samfestingar með hettu
og bólstruðum bungum á furðulegum stöðum sem af-
mynduðu líkamsvöxtinn. Ein eftirminnilegasta sena
sýningarinnar var sú þegar leirinn lifnaði við og kom
skríðandi yfir sófabakið, en þar voru þau Ellen Margrét
og Ásgeir Helgi á ferð innan í stórum, gulum, teygjan-
legum efnispoka sem bókstaflega vall um sviðið og tók í
sífellu á sig nýjar og á köflum óhugnanlegar myndir og
gleypti meira að segja aumingja Flexu.
Einhverjir allra skemmtilegustu dansar sýningar-
innar snerust um leik Óðs og Flexu við leirverurnar
sem lyppuðust niður þegar minnst varði og mynduðu
dýnamískar hreyfingar barnanna og þungar og linar
hreyfingar Rekviðar og Fretu fallegar andstæður. Í þeim
kafla sýningarinnar var einnig mest áberandi hversu vel
dansspor og tónlist voru fléttuð saman til að kitla hlát-
urtaugarnar en eitt dæmið um það var dans barnanna
og leirveranna við vínarvalsinn fræga um Bláu Dóná.
Sígild tónlist og leikhústöfrar
Það úði og grúði af velþekktum stefjum úr klassíska
tónlistarheiminum í sýningunni, þessum stefjum sem
allir þekkja sjálfkrafa hvort sem þeir hafa áhuga á
klassískri músík eða ekki og hafa oft verið notuð til að
kynna smábörn fyrir sígildri tónlist. Þau voru vel valin
og studdu frásögnina dyggilega. Þegar leirinn lifnaði
við skapaði Tröllahaugsdans Griegs réttu stigvaxandi
ógnina og Dans stundanna eftir Ponchielli var frábær
undirleikur við fyndnustu senu sýningarinnar þar sem
Óður festist ofan í bilinu milli baks og setu græna sófans
og fætur hans fengu sjálfstætt líf. Einnig var bráðfyndið
þegar töfrataska Herra Glæsibuxna var opnuð og fór
skyndilega að spila Valkyrjureiðina eftir Wagner með
miklum látum.
Leikhústöfrarnir voru síðan nýttir til hins ýtrasta í