Börn og menning - 2016, Qupperneq 36

Börn og menning36
aðra sögu eftir höfundinn (og um leið gegnum fjórða
vegginn til áhorfenda), þar sem Nemó skipstjóri skýtur
skyndilega upp kollinum og býður þeim félögum far
undir Kyrrahafið á kafbáti sínum, Sæfaranum.
Á leið sinni umhverfis jörðina mæta þeir félagar
ýmsum sögufrægum persónum, s.s. Sigmund Freud,
Abraham Lincoln og Mahatma Gandhi. Einnig þar taka
höfundar sér skáldaleyfi, þar sem Gandhi var þriggja ára
strákpjakkur um það leyti sem bókin á að gerast, Sig-
mund Freud ekki enn byrjaður á sínu læknanámi (hvað
þá farinn að þróa sálgreiningarfræði), og sjö ár auk þess
liðin frá morði Abrahams Lincolns. Allt er þetta þó
auðveldlega fyrirgefið þar sem innslögin með sögufræga
fólkinu eru oftar en ekki bráðskemmtileg og auk þess
sögulegir fróðleiksmolar fyrir unga áhorfendur.
Kynjaskepnur og kúrekagaul
Leikbrúður unnar af Högna Sigurþórssyni með að-
stoð Lindu Jane Ledergerber léku stórt hlutverk í sýn-
ingunni. Þær voru firnavel gerðar og minntu á lista-
smíðar Bernds Ogrodniks, sem samkvæmt leikskrá
veitti ráðgjöf við brúðustjórn. Sérstaklega var samspil
ljósa og leikbrúða töfrum slungið í atriðinu þar sem
kynjaskepnur undirdjúpanna liðuðust hjá kýraugum
Sæfarans á leið hans undir Kyrrahafið.
Tónlistin var í höndum Skálmaldarfélaganna Baldurs
Ragnarssonar og Gunnars Ben og var hún bæði listavel
samin og flutt. Tónlistarmennirnir eru samtvinnaðir
sýningunni sjálfri, píanóið tekur upp dágóðan part af
sviðinu auk þess sem trommur, banjó, sítar, þeremín og
ótal önnur hljóðfæri eru dregin á skemmtilegan og oft
hugmyndaríkan hátt inn í sýninguna. Bæði Gunnar og
Baldur bregða sér í ýmis hlutverk auk þess að spila og
syngja af hjartans lyst, hvort sem það var Tom-Waits-
innblásinn strigabassasöngur Gunnars í París eða her-
skátt gaul Baldurs í hlutverki Jesse James.
Fjörleg tónlist og lífleg umgjörð
Umhverfis jörðina á 80 dögum er skemmtileg og orkurík
sýning þar sem brunað er umhverfis jörðina á 110
mínútum, borin uppi af fjörlegri tónlist og líflegri
umgjörð í formi sviðsmyndar og leikbrúðna. Það var
einna helst að mér fyndist vanta herslumuninn upp á
að höfundarnir og aðalleikararnir, Sigurður Sigurjóns-
son (Fílías Fogg) og Karl Ágúst Úlfsson (Fix) næðu að
pumpa í sína frammistöðu þeirri orku sem hefði þurft
til að fylgja sýningunni eftir að öðru leyti. Sem var dá-
lítil synd, því sem höfundar skila þeir Karl Ágúst og
Sigurður góðu verki. Ólafía Hrönn stóð sig með sóma
í stærstu kvenhlutverkunum, sem og þau Stella Björk
Hilmarsdóttir og Jón Stefán Sigurðsson í ýmsum minni
rullum. Örn Árnason lífgaði upp á hverja senu í hlut-
verki sínu sem Passepartout. En það sem situr helst eftir
í mínum huga er umgjörðin og allt það sem var svo vel
og skemmtilega gert í tengslum við hana: leikbrúðurn-
ar, tónlistin, gufupönkið.
Sonur minn, níu ára, sem var með mér í för, var
hæstánægður með sýninguna. Ég spurði hann hvern-
ig honum hefði fundist. „Þetta var bara rosalega góð
sýning,“ svaraði hann. Og hvað honum þótti skemmti-
legast? „Skemmtilegast var þegar Jesse James spilaði á
banjóið.“
Seinna sömu helgi fór hann í bíó á Zootropolis, banda-
ríska teiknimynd sem þá var nýkomin í kvikmyndahús.
Þegar hann kom af henni hafði hann á orði að hann
hefði vissulega skemmt sér mjög vel í bíó. En samt ekki
eins vel og á Umhverfis jörðina á 80 dögum.
Höfundur er þriggja barna faðir og
líffræðingur í Grafarvogi.