Bændablaðið - 11.02.2021, Qupperneq 6

Bændablaðið | Fimmtudagur 11. febrúar 20216
Stjórn Bændasamtakanna hefur boðað
til Búnaðarþings dagana 22. og 23 mars
næstkomandi. Unnið er að undirbúningi
þingsins af hálfu starfsmanna og þar
er unnið með tvær sviðsmyndir, annars
vegar rafrænt þing vegna sóttvarna og
hins vegar mögulegt þing á Sögu.
Við höfum miklar væntingar um að geta
haldið þingið sem staðarfund en hugsanlega
yrðum við að hafa takmörkun á fjölda gesta
umfram þingfulltrúa. Ég vona að þróun smita
í samfélaginu verði á þeim grunni að þetta
gangi eftir en við munum láta þingfulltrúa
vita um framgang mála þegar nær dregur. Eitt
mikilvægasta mál þingsins verður breyting
á félagskerfi bænda og er unnið að því að
funda með stjórnum aðildarfélaganna á næstu
dögum og í framhaldi af því verða haldn-
ir fundir á rafrænu formi til hins almenna
félagsmanns. Einnig verður umhverfisstefna
Bændasamtakanna til umræðu og næstu skref
á grundvelli kolefnisjöfnunar til framtíðar.
Rammasamningur undirritaður
Þann 4. febrúar síðastliðinn var loksins
skrifað undir rammasamning í landbúnaði,
sú vinna hefur staðið yfir frá því í júní síð-
astliðnum. En það sem við erum ánægðust
með er að í samningnum er staðfest af hálfu
ríkisins að tollar eru hluti af starfsumhverfi
landbúnaðarins. Einnig er stefnt að kolefnis-
jöfnun landbúnaðarins í heild fyrir árið 2040.
Þar eru bændur í lykilstöðu þegar talað er um
kolefnisspor Íslands, því eins og er að gerast
í löndum í kringum okkur þá er samtal milli
ríkis og bænda lykilatriði við stefnu þjóða í
kolefnisbindingu.
Sóknarfæri eru mikil á þessum vettvangi
með eflingu skógræktar og endurheimt vist-
kerfa og ekki síður í landgræðslu. Ég tel
nauðsynlegt að við sem bændur förum að
huga að því hvernig við sjáum fyrir okkur
framtíðina og hugum að hver verða helstu
áhersluatriði við endurskoðun árið 2023.
Þar tel ég mikilvægt að allir samningarnir
sem eru undir verði endurskoðaðir samhliða
þannig að áherslurnar verði samræmdar í
öllum samningunum.
Íslenskur landbúnaður
hafður að leiðarljósi
Eitt af atriðum í rammasamningi lýtur að fjár-
munum til sameiginlegs matvælamerkis fyrir
íslensk matvæli. Undirbúningur er hafinn
við hugmyndafræðina á bak við merkið og
leikreglur. Nauðsynlegt er að við vöndum vel
til verka í upphafi svo við sem heild getum
staðið á bak við merkið með íslenskan land-
búnað að leiðarljósi.
Neytendur kalla mikið eftir því að vita
hvaðan maturinn kemur og þurfum við að
horfa til þess að þeir séu upplýstir, hvort
sem þeir versla úti í búð eða neyta matar í
mötuneyti eða á veitingastöðum. Allt þetta
þarf að kallast á við kolefnisspor, uppruna og
heilnæmi matvæla. Að mínu mati eru þetta
okkar mestu tækifæri til að bregðast við miklu
framboði af innfluttum afurðum þar sem neyt-
andinn er ekki alveg viss við innkaup hvort
um íslenska eða erlenda afurð er að ræða.
Bændablaðið kemur út 24 sinnum á ári. Því er dreift ókeypis á yfir 400 stöðum
á landinu og á öll lögbýli landsins.
Lesendur geta einnig gerst áskrifendur að blaðinu og fengið það sent heim í pósti
gegn greiðslu. Árgangurinn kostar þá kr. 11.600 með vsk. (innheimt í tvennu lagi).
Ársáskrift fyrir eldri borgara og öryrkja kostar 7.600 með vsk.
Heimilisfang: Bændablaðið, Bændahöll við Hagatorg, 107 Reykjavík.
Sími: 563 0300 – Fax: 562 3058 – Kt: 631294–2279
Bændablaðið er í eigu Bændasamtaka Íslands. − Málgagn bænda og landsbyggðar −
SKOÐUN
Glíman við kórónavírusinn hefur nú
staðið í rúmlega eitt ár og kostað gríðar-
legar fórnir í mannslífum og fjárhag
þjóða. Ef menn horfa bjartsýnisaug-
um á framþróun barátt u nnar á Íslandi
höfum við sem þjóð alla möguleika til
að snúa dæminu hratt í okkar hag og í
annarra þágu.
Það var fyrst í lok desember 2019
sem heilbrigðisyfirvöld í Wuhan í Kína
viðurkenndu að tugir höfðu smitast í
borginni Wuhan í Hubei-héraði af völd-
um kórónavíruss sem ylli alvarlegri
lungnabólgu í fólki. Í kjölfarið setti
Alþjóðaheilbrigðismálastofnunin í gang
viðbragðsáætlun til að takast á við sjúk-
dóminn. Það var þó ekki fyrr en 5. janúar
2020 sem WHO gaf út viðvaranir að um
faraldur væri að ræða. Það var svo 11.
janúar 2020 sem kínverskur ríkisfjöl-
miðill staðfesti fyrsta fórnarlamb þessa
víruss, sem var sagður vera 61 árs gamall
maður sem heimsótt hafði markað með
lifandi dýr í Wuhan. Nokkrum dögum
seinna, eða 21. janúar, var tilkynnt um
smit í Washington-ríki í Bandaríkjunum,
Japan, Suður-Kóreu og í Taílandi. Þann
30. janúar 2020 lýsti WHO svo yfir
neyðarástandi á heimsvísu, en fyrsta stað-
festa smittilfellið á Íslandi var tilkynnt
28. febrúar 2020. Þessi smit leiddu síðan
til þess heimsfaraldurs sem við þekkjum
sem COVID-19.
Þann 28. janúar síðastliðinn voru stað-
fest smit á heimsvísu orðin 105,5 milljón-
ir og 2,3 milljónir dauðsfalla í heiminum
voru þá rakin til COVID-19. Þar af höfðu
29 látist á Íslandi, en hér voru þá stað-
fest 6.016 smit. Ljóst má vera af þessum
tölum að lykilatriðið til að koma í veg
fyrir dauðsföll af völdum veirunnar er
að útiloka smit.
Á Íslandi hefur tekist nokkuð vel að hafa
hemil á útbreiðslu, þegar strangar reglur
hafa verið í gangi. Greinilegt er að strangt
eftirlit á Keflavíkurflugvelli með tvöfaldri
skimun hefur leitt til þess að Ísland er nú
eina landið í Evrópu sem er með grænan
lit á válista þjóðanna. Ef það tekst að halda
smitum þannig niðri hér á landi, þar til
meirihluti þjóðarinnar hefur verið bólu-
settur má búast við að upp úr því getum
við vænst viðsnúnings í atvinnulífinu. Því
hlýtur að skipta höfuðmáli að við fáum
nægt bóluefni sem fyrst, það er spurning
bæði um mannslíf og þjóðarhag. Þarna ber
stjórnvöldum að gera allt sem í þeirra valdi
stendur til að tryggja að þetta gangi sem
hraðast fyrir sig.
Um leið og Íslendingar hafa náð að
stöðva framgöngu sjúkdómsins og hefja
endurreisn efnahagslífsins getum við líka
farið að einbeita okkur að því að hjálpa
öðrum þjóðum við að ná sama takmarki.
Því er okkur afar mikilvægt að ná þeim
þrótti sem til þarf sem fyrst. Þar er ágætt
að hafa í huga reglur um súrefnisgrímur
sem gilda um borð í farþegaflugvélum. Ef
við höfum ekki súrefni sjálf þá hjálpum við
heldur engum öðrum sem á þurfa að halda.
Þetta skiptir nefnilega afar miklu máli og
það á alltaf að vera í forgangi.
Sem matvælaframleiðsluþjóð berum
við mikla ábyrgð. Það sýndi sig vel í síð-
ustu heimsstyrjöld. Þá höfðum við engan
hernaðarmátt, en við gátum samt lagt okkar
af mörkum. Við gátum stundað fiskveiðar
og landbúnað og nýtt þá framleiðslu til að
hjálpa öðrum þjóðum eins og Bretum um
matvæli. Í dag erum við enn betur í stakk
búin bæði í landbúnaði og fiskveiðum og
vinnslu til að sinna þessu mikilvæga hlut-
verki okkar. Ef við glötum þessu, hjálp-
um við hvorki okkur sjálfum né nokkrum
öðrum. Um leið og við höfum sigrast á
veirunni ætti okkur því að vera allir vegir
færir. /HKr.
Búnaðarþing, rammasamningur og matvælamerki
Gunnar Þorgeirsson
formaður Bændasamtaka Íslands
gunnar@bondi.is
ÍSLAND ER LAND ÞITT
Ritstjóri: Hörður Kristjánsson (ábm.) hk@bondi.is – Sími: 563 0339 − Rekstur og markaðsmál: Tjörvi Bjarnason tjorvi@bondi.is – Blaðamenn: Erla Hjördís Gunnarsdóttir ehg@bondi.is –
Margrét Þóra Þórsdóttir mth@bondi.is – Sigurður Már Harðarson smh@bondi.is – Vilmundur Hansen vilmundur@bondi.is – Auglýsingastjóri: Guðrún Hulda Pálsdóttir ghp@bondi.is – Sími: 563 0303 –
Netfang auglýsinga: augl@bondi.is − Vefur blaðsins: www.bbl.is − Netfang blaðsins: (fréttir og annað efni) er bbl@bondi.is
Frágangur fyrir prentun: Ágústa Kristín Bjarnadóttir – Prentun: Landsprent ehf. – Upplag: sjá forsíðu – Dreifing: Landsprent og Íslandspóstur. ISSN 1025-5621
Allir vegir færir
Grenivík í Grýtubakkahreppi í Eyjafirði. Vinstra megin á myndinni eru undirhlíðar fjallsins Kaldbaks sem er 1.173 metrar að hæð, en myndin er
tekin frá Þengilshöfða sem er 260 metrar. Höfðinn er nefndur eftir Þengli mjögsiglandi sem nam land frá Fnjóská til Grenivíkur og bjó í Höfða en
Þormóður Þorleifsson nam Grenivík og Hvallátur og strönd alla út til Þorgeirsfjarðar. Þorp tók að myndast á Grenivík upp úr aldamótum 1900.
Árið 1964 var tekið til við að byggja höfn norðan við þorpið á Grenivík og olli hún straumhvörfum í útgerð í plássinu.
Frá Búnaðarþingi á Hótel Sögu 2020. Mynd / HKr.