Morgunblaðið - 15.01.2021, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 2021
✝ Margrét Lofts-dóttir fæddist í
Reykjavík 23. des-
ember 1992. Hún
lést 28. desember
2020.
Foreldrar henn-
ar eru Loftur Ólaf-
ur Leifsson, graf-
ískur hönnuður, f.
20. nóvember 1958
og Júlíana Hauks-
dóttir aðstoðar-
skólastjóri, f. 1. apríl 1962.
Systkini Margrétar eru: 1.
Brynjar, f. 2. september 1987,
maki hans er Kristrún Krist-
jánsdóttir, f. 3. ágúst 1988. Dótt-
ir þeirra er Birta Karen, f. 8.
apríl 2018. 2. Ólöf Ylfa, f. 7.
september 1998.
Margrét ólst upp í Grafarvogi
og gekk í Húsaskóla og tók síð-
an stúdentspróf frá Kvennaskól-
anum í Reykjavík. Því næst
stundaði hún nám í Myndlista-
skólanum í Reykjavík og út-
skrifaðist þaðan með diploma í
málaralist. Hún hélt síðan til
Englands lauk BA-
gráðu í myndlist
frá University of
Cumbria vorið
2019. Margrét tók
þátt í tveimur sam-
sýningum, 2018
Málaradeildin,
Listamenn Gallerý
og 2019 Whack –
the Pharmacy í
Carlisle. Margrét
hélt einkasýningu á
verkum sínum í ágúst 2019 í
Stokkur Art Gallery. Með námi
vann Margrét í Sundlaug Graf-
arvogs. Margrét hóf störf í Blóð-
bankanum í Reykjavík sumarið
2019 við móttöku og öflun blóð-
gjafa.
Margrét verður jarðsungin
frá Grafarvogskirkju 15. janúar
2021, hefst athöfnin kl. 15 og
verður streymt á Facebook:
Útför Margrétar Loftsdóttur
https://tinyurl.com/y6d8nb8v
Virkan hlekk á streymi má
finna:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku besta systir mín, ég get
talið upp svo ótal marga hluti sem
ég á eftir að sakna að gera með
þér. Ég á eftir að sakna þess að
hlæja að þér við matarborðið á
jólunum þegar þú ert að nostra
við humarinn þinn einbeitt eins
og þú værir að mála eitt af þínum
ótrúlegu listaverkum. Ég á eftir
að sakna þess að fá þig í heim-
sókn og horfa á þig og Birtu Kar-
en veltast um á gólfinu í hláturs-
kasti yfir einhverjum góðum
prumpubrandara. Ég á eftir að
sakna þess að þú hneykslist á því
að ég bjóði þér upp á „instant“
kaffi. Ég á eftir að sakna þess að
segja þér einhverja ótrúlega
heimskulega lygi og svo þurfti ég
alltaf að leiðrétta lygina nokkrum
mínútum síðar því þú trúðir öllu
upp á mig, sama hversu heimsku-
legt það var. Þú rifjaðir það upp
við mig tveim vikum áður en þú
kvaddir þennan heim sögu frá því
við vorum lítil sem var einmitt
lýsandi fyrir þetta. Þegar við átt-
um heima í Veghúsum áttum við
gamlan sófa sem var með gati í og
ég sagði við þig að Högni vinur
minn hefði prumpað svo fast í sóf-
ann að það hefði komið gat og viti
menn, þessu trúðir þú án þess að
efast um stóra bróður þinn og
síðan fylgdu ótal margar ótrúleg-
ar sögur sem ég þurfti að leið-
rétta. En það sem ég á eftir að
sakna mest er það að fá ekki að
sjá samband þitt við Birtu Karen
halda áfram að þróast. Það var
svo gaman að fylgjast með ykkur
fíflast og brasa eitthvað
skemmtilegt saman. Það verður
erfitt að fá ekki senda eina góða
„selfie“ af ykkur vinkonunum
saman. Ég get þó huggað mig við
það að ég á líklega þúsund þannig
myndir og myndbönd sem ég get
skoðað með henni Birtu Karen
svo hún muni aldrei gleyma þér,
elsku Margrét mín.
En eitt er víst að ég er hand-
viss um það að hvar sem þú ert
stödd þá ertu umvafin þeim sem
þú elskaðir svo heitt og saknaðir
svo mikið. Þú byrjar líklega alla
daga á því að vakna og fá þér gott
kaffi og síðan farið þið afi Leifur
út í göngutúr með pensla og
málningu og málið fallegar
myndir í náttúrunni. Síðan hell-
irðu þér upp á annan bolla og
leggur kapal með afa Hauki og
tekur eftir því að hann svindlar til
að láta hann ganga upp og þykist
vera voða hissa að hann hafi
gengið upp en þú segir ekkert.
Svo farið þið í bíltúr á Fjallarauð í
Sundhöllina og hann sýnir þér öll
húsin sem hann byggði á leiðinni.
Eftir sundferðina kíkirðu á nöfnu
þína ömmu Maddý og þið sitjið í
sófanum saman undir hlýju teppi,
hún að sauma og þú að teikna.
Svo enda allir dagar á því að þú
og Unnur frænka sitjið saman og
borðið dýrindis osta og drekkið
rauðvín sem grætur fallega og
spilið skrafl fram á nótt.
Ég elska þig að eilífu, elsku
Margrét mín.
Brynjar Loftsson.
Elsku Magga mín. Ég á svo
erfitt með að átta mig á því að þú
sért farin frá okkur. Ég trúi ekki
að ég þurfi að læra að lifa lífinu
án elsku systur minnar. Þú stóðst
við bakið á mér í öllu sem ég tók
mér fyrir hendur og varst alltaf
til í að hjálpa mér ef þú gast það.
Fyrir það verð ég þér ævinlega
þakklát. Þú varst mér svo góð
systir og vinkona.
Í okkar huga vorum við ekki
líkar þó svo að aðrir ættu það til
að rugla okkur saman og hef ég
oft fengið að heyra „vá, hvað þú
ert lík systur þinni“. Það er ekki
ósjaldan að mamma og margir
aðrir í fjölskyldunni hafa kallað
mig Margréti. Þó svo að þetta
hafi farið örlítið í taugarnar á
mér þegar ég var yngri þá finnst
mér eiginlega huggandi í dag. Ég
veit ekki af hverju það er en ég
held að vitneskjan um það að fólk
hugsi til þín veiti mér einhverja
hugarró. Mér finnst það vera
heiður að fólk líki mér saman við
jafn fallega, yndislega og
skemmtilega manneskju og þig.
Eitt af því fyrsta sem kemur
upp í hugann þegar ég hugsa um
þig er aulahúmorinn þinn. Það
var svo oft sem þú sagðir ein-
hvern kjánabrandara og hlóst
langhæst sjálf og oftar en ekki
tók mamma undir hláturinn með
þér og ekki annað hægt en að
hlæja með ykkur. Það er líka
gaman að hugsa til hláturs-
kastanna sem við mæðgur feng-
um oft af mismiklum ástæðum.
Þannig vil ég minnast þín og okk-
ar tíma saman. Hlæjandi svo
mikið og dátt að við náðum varla
andanum.
Ég á erfitt með að hugsa út í
það að þú munir ekki vera hjá
Birtu Karen þegar hún elst upp.
Þið voruð svo góðar vinkonur og
það var alltaf svo gaman hjá ykk-
ur. Þú varst svo dugleg að leika
við hana og naust þess í botn. En
við munum sjá til þess að hún viti
hver Magga frænka var og
hversu mikið þú hélst upp á hana.
Það er gott að hugsa til þess að
það er fólk þarna uppi sem tekur
vel á móti þér. Ég er viss um að
þú og Unnur frænka eigið eftir að
drekka rauðvín, borða osta og
leysa krossgátur saman.
Ég horfi á myndir af þér og
hugsa um allar dásamlegu minn-
ingarnar sem við eigum saman og
finnst erfitt að hugsa til þess að
þær verði ekki fleiri. Vonandi
finnur þú frið í hjartanu þar sem
þú ert núna. Ég elska þig svo
ótrúlega mikið elsku systir mín
og ég mun varðveita minningu
þína svo lengi sem ég lifi.
Þín systir,
Ólöf Ylfa.
Elsku Magga frænka mín.
Mér finnst orðið „frænka“ ekki
vera nálægt því að lýsa öllu því
sem þú varst fyrir mér, en það er
það eina sem ég kann að kalla
þig. Þú varst traust vinkona og
fyrirmynd. Ég hef alltaf litið svo
mikið upp til þín. Þegar ég var
krakki og þú unglingur fannst
mér þú svo töff og ég var svo
montin að þekkja þig og það
gladdi mig svo þegar þú nenntir
að vera með litlu frænku þinni.
Það þurfti ekki meira en pínulitla
athygli frá þér til þess að gera
daginn minn betri og láta mér
líða eins og ég skipti máli.
En það var ekki fyrr en síðar,
þegar við vorum báðar orðnar
fullorðnar, sem vinátta okkar tók
vaxtarkipp. Við áttuðum okkur á
að við ættum nokkuð margt sam-
eiginlegt en fyrst og fremst var
það áhugi okkar á myndlist. Við
vorum báðar í Myndlistaskólan-
um í Reykjavík og hittumst mikið
á þeim tíma. Við áttum það til að
fara á kaffihús eftir skóla eða um
helgar og teikna saman. Þetta
varð svo algengt að við tókum
upp á því að leigja saman vinnu-
stofu.
Tíminn sem ég varði með þér á
vinnustofunni er mér dýrmætur,
ég upplifði þar 100% öryggi og
frelsi. Þar gat verið friður og ró
eða svaka stuð og hlutir voru
bara eins og þeir voru. Ef það var
ekkert að tala um var það allt í
lagi og samt einhvern veginn
gaman. Ef það var flipp og galsi í
okkur leyfðum við bara öllu að
flakka. Á þessum tíma var þetta
öruggasti og hlýjasti staður sem
ég gat farið á, þarna var ekkert
nema þín góða nærvera og for-
dómaleysi. Þú gerðir svo margt
fyrir mig á þessum tímum og þú
áttaðir þig örugglega ekki einu
sinni á því. Ekki segja neinum en
ég held að ég hafi lært miklu
meira á að vera með þér á vinnu-
stofunni en í skólanum. Svo man
ég að það leiðinlegasta sem þú
gerðir var að þvo burstana þína,
mig minnir að þú hafir sagt eitt-
hvað eins og „ef ég hætti nokkurn
tímann að mála, þá verður það
vegna þess að ég nenni ekki að
þvo þessa fjandans bursta!“
Ég man líka tímana okkar í
sundlauginni. Ég vonaðist alltaf
til þess að fá að vera með þér á
vakt. Þegar ég fékk að vinna með
þér gerðum við allskonar
skemmtilegt til þess að stytta
okkur stundir. Þú varst alltaf
með svo sniðugar aðferðir til þess
að fara út fyrir rammann og búa
til sameiginleg verk. Svo ef okkur
datt ekkert í hug teiknuðum við
bara fólkið sem var í sundi, okkur
fannst ekki leiðinlegt að fá frí
módel til að teikna og vera á laun-
um í þokkabót.
Mér þykir óendanlega leitt að
ég hafi ekki getað gert fyrir þig
allt það sem þú gerðir fyrir mig.
Ég vona að þú hafir notið stund-
anna okkar saman jafn mikið og
ég, að þú hafir átt marga góða
daga og að þú hafir fundið frið.
Hluti af þér lifir í hjarta mér,
ég lofa að vernda hann og gefa
honum gleði og langt líf.
Takk fyrir allt, elsku Margrét
mín, ég mun sakna þín alltaf að
eilífu.
Þín frænka,
Eygló Hildur.
Það er sárara en tárum taki
þegar ungt fólk sem er að móta
stefnu sína til framtíðar er kallað
á annað tilverustig langt fyrir
aldur fram, eins og hún frænka
mín með fallega hárið. Þessi
hæfileikaríka listakona átti svo
margt ógert í listinni og lífinu, því
ekki tímabært að kveðja svona
snemma á lífsleiðinni sem raun
ber vitni. Engan í stórfjölskyld-
unni grunaði að hún glímdi við
þunglyndi fyrr en hún kvaddi
þennan heim. Brosið, gleðin og
fögnuðurinn þegar Magga hitti
einhvern af Akurgerðisfólkinu
leyndi sér ekki, og engan grunaði
líðan hennar. Okkar samveru-
stundir voru ekki margar, aðeins
þegar stórfjölskyldan kom saman
af einhverju tilefni. Hún elskaði
frændgarð sinn, þar átti yngsta
kynslóðin hug hennar allan eins
og glöggt má sjá í listsköpun
hennar. Margrét bjó að yfirnátt-
úrulegum hæfileikum í ljóslifandi
myndverki sem hún skóp og heill-
aði alla sem sáu. Mér er minn-
isstæð mynd, „Hönd Gauju
ömmu‘‘, snilldarverk sem sýnir
karakter, geðslag og lífsbaráttu
ömmu hennar, sem ég er viss um
að heldur í hönd Möggu og leiðir
hana á góðan stað í hóp forfor-
eldra hennar. Ég er þess fullviss
að Margrét er ekki hætt að skapa
list. Er ég horfi til himins um
ókomin ár, og sé kynjamyndir í
háloftaskýjum og norðurljósum,
er hún frænka mín með fallega
hárið að minna á sig.
Elsku Júlíana, Loftur, Ólöf
Ylfa og Brynjar og Kristrún.
Megi allar góðar vættir styðja
ykkur og blessa á þessum sorg-
artímum.
Páll Hauksson.
Þegar ég hugsa til elsku Mar-
grétar frænku minnar fæ ég
hlýju í hjartað. Ég elskaði hvað
við vorum ólíkar en náðum þrátt
fyrir það vel saman. Hún hló að
vitleysunni í mér og ég að vitleys-
unni í henni því við vorum svo
ólíkar en alltaf mikill kærleikur á
milli okkar. Mér hefur alltaf
fundist ég vera í besta frænku-
hópnum, systur hennar mömmu
hafa gefið mér svo mikið í gegn-
um tíðina og við „yngra“ gengið
erum mjög nánar og miklar vin-
konur. Þegar ég var lítil þótti mér
alltaf skemmtilegt að fara í pöss-
un hjá Júllu frænku eða Guffu
frænku. Ég man þó að Margréti
fannst langbest að koma í pössun
til Unnar frænku sinnar, mömmu
minnar, og þá sérstaklega ef
Margrét var ein í pössun. Henni
fannst það svo kósý. Engin læti í
systkinum og vinum, bara hún að
njóta að vera heima hjá frænku
sín (eins og mamma hefði sagt)
og dunda sér í þögninni eða við
söng mömmu. Það var alltaf fal-
leg og sterk tenging á milli
þeirra. Margrét var mikil
mömmustelpa og fannst ekkert
betra en að sitja í fanginu á
mömmu sinni, alveg til tvítugs
eða lengur. Margréti fannst líka
rosa gott að vera í fanginu á
mömmu minni og viðurkenni ég
það fúslega að ég, stóra frænkan,
var stundum afbrýðisöm yfir því.
Eru mér sérstaklega minnisstæð
ein áramótin þegar mamma vafði
hana inn í pelsinn sinn því Mar-
grét var smá hrædd við þessi
flugeldalæti. Við Margrét hlóg-
um að þessu þegar við urðum
eldri.
Margrét var yndisleg mann-
eskja, hjartahlý og góð við alla.
Hún var mikil barnagæla og allt-
af vinsæl hjá börnunum. Sonur
minn hélt mikið upp á hana og
sérstaklega krókódílaleikinn,
enda er krókódíll uppáhaldsdýrið
hans í dag. Margrét elskaði fjöl-
skyldu sína meira en allt og
fannst ekkert skemmtilegra og
hlýrra en að vera í kringum alla
sína nánustu. Það fann ég svo
sterkt á ættarmótinu í sumar þar
sem hún naut sín með öllu sínu
uppáhaldsfólki. Hún var mikil
listakona og held ég að flestir
ættingjar hennar eigi fallegt mál-
verk eftir hana uppi á vegg.
Elsku Margrét, það er svo sárt
og erfitt að kveðja þig. Ég vona
að þið mamma dundið ykkur
saman og syngið saman falleg
lög.
Ég mun segja Hermanni Erni
fullt af sögum af þér og hversu
stór partur þú varst af okkar lífi.
Hvíldu í friði elsku frænka, ég
elska þig.
Sunneva Ólafsdóttir.
Elsku hjartans Margrét mín,
það tekur mig svo sárt að vera að
skrifa þessa grein svona allt of
snemma. Ég er þakklát fyrir
hvað við vorum nánar og áttum
góðar stundir saman.
Þegar við vorum yngri og for-
eldrar okkar hittust í kaffi um
helgi báðum við oftast um að fá að
gista. Á þessum gistinóttum vor-
um við duglegar að spila, borða
yfir okkur af nammi og oftar en
ekki liggja í hlátursköstum af
svefngalsa.
Ég man eftir öllum bústaðar-
ferðunum og útilegunum sem við
fórum í saman. Öll útiveran hvort
sem það voru fjallgöngur, sund
eða golf. Þú varst svo efnilegur
golfari og það var svo gaman að
spila með þér og njóta með þér
keppninnar sem golfið er. Þegar
það kom út ný íslensk bíómynd
hugsaði ég til þín og vissi að þú
myndir koma með mér. Þú varst
alltaf svo jákvæð, sama hvert til-
efnið var varstu alltaf til.
Fjölskyldurnar okkar voru
alltaf saman á jóladag og um ára-
mótin. Þú varst mikil spilakona
og jóladagur fór oft í spila-
mennsku á milli át-tarna. Ára-
mótin voru hins vegar þín hátíð,
þér fannst mjög gaman að spá
fyrir um það hvernig skaupið yrði
og mikilvægast var hvort loka-
lagið væri gott.
Ég kom þér á óvart síðasta vor
með komu minni til þín til Car-
lisle og við höfðum nokkra daga
til að dúlla okkur saman í Eng-
landi. Ég kíkti á útskriftarsýn-
inguna þína og var alveg heilluð
af verkunum þínum, þau voru að
mínu mati það flottasta á sýning-
unni. Það var svo notalegt að vera
með þér og við áttum svo góðar
stundir þarna úti að dóla okkur
saman, það var nefnilega þannig
þegar maður var með þér þá
þurfti ekki að vera brjálað pró-
gram. Við fórum meðal annars í
spa, billiard og enduðum ferðina
á að fara til Edinborgar en borgin
var í miklu uppáhaldi hjá okkur
báðum ekki síst vegna tenging-
arinnar við Harry Potter.
Þú varst mikil listakona og ég
er svo gríðarlega stolt af þér og
listinni þinni og montaði mig af
því að þú værir frænka mín. List-
in smitaðist svo út í áhuga þinn á
eldamennsku enda varstu lista-
kokkur. Þegar ég keypti mér
mína fyrstu íbúð bauðst þú til
þess að koma í heimsókn og elda
fyrir okkur og fljótt kom í ljós
hversu illa græjuð ég var í eld-
húsinu þar sem ég þurfti að
banka upp á hjá nágrannanum til
að fá lánaðan dósaopnara. Þú
varst svo mikill matgæðingur og
nostraðir alltaf við matinn þinn
eins og það væri þín síðasta mál-
tíð. Þú kenndir mér til dæmis að
setja rjóma í kaffið og að mojito
er ekki almennilegur nema mað-
ur geri sykursíróp.
Ég er svo þakklát fyrir að litli
drengurinn minn fékk að hitta
Margréti frænku sína en á sama
tíma þykir mér sárt að hann hafi
ekki fengið tækifæri til þess að
kynnast þér betur. Ég mun segja
honum sögur af dásamlegu lista-
konunni og frábæru frænkunni
sem við áttum. Elsku Margrét
mín, það eru svo margar stundir
sem mér mun finnast svo mikill
missir að hafa þig ekki með okk-
ur. Jólin, áramótin og allar þær
stundir sem við vorum vanar að
verja saman verða ekki eins án
þín. Ég sakna þín svo sárt, lífið er
ekki eins fallegt án þín, ég mun
ávallt geyma þig í hjartanu mínu.
Þín frænka,
Auður.
Elsku hjartans Margrét
frænka mín. Ég sit hér með hníp-
ið hjarta eftir skyndilegt og
óraunverulegt fráfall þitt. Við
vorum vissulega ekki í daglegum
samskiptum en við vissum vel
hvor af annarri og tókum þátt í
lífsviðburðum hvor annarrar
enda mæður okkar systur. Við
komum úr samheldinni fjöl-
skyldu sem telur níu systkini og
arfleifð þeirra sem er nálægt
stóru hundraði. Við tökum þátt í
sorgum hvert annars sem og
sigrum. Ég þarf ekki að grafa
djúpt í hugarfylgsni mín til þess
að finna þar minningu um fallegt
bros þitt og þitt ljúfa, hægláta
fas. Þú hafðir listræna hæfileika
sem blómstruðu og ég á eftir þig
nokkur afar falleg og frumleg
málverk og teikningar sem hafa
alltaf verið mér mikils virði vegna
þess að það varst þú sem varst
listakonan og mér þótti vænt um
þig. Þú varst óhrædd við að fara
nýjar leiðir í listinni, nota strig-
ann til þess að tjá þig og jafnvel
orð. Þú áttir svo mikið meira eft-
ir.
Þú varst 21 ári yngri en ég en
mér fannst þú vera gömul sál. Ég
gætti þín oft þegar þú varst lítil
og við brölluðum margt skemmti-
legt saman. En svo snerust hlut-
verkin við eitt haustmisseri fyrir
nokkrum árum en þá tókstu að
þér að vera liðveislan mín en til-
gangurinn með henni var að
draga úr félagslegri einangrun
minni vegna veikinda. Og þú
varst virkilega góður, skemmti-
legur og þægilegur félagsskapur.
Okkur þótti gott að fara í sund,
enda varstu vatnadís mikil. Þá
fórum við oft í mat til fjölskyld-
unnar þinnar og þar var alltaf
glatt á hjalla og skemmtilegt að
vera enda afar samrýnd fjöl-
skylda, sem stórt skarð hefur nú
verið höggvið í.
Við ræddum það aldrei, þú
veist. Ég kynnist þunglyndinu
reglulega í geðhvarfaköstum
mínum en við töluðum aldrei um
það, kannski einu sinni. Ég held
að þú hafir ekki viljað það. En þú
varst ljósið, Margrét, þú varst
ljósið og þannig ætla ég að minn-
ast þín, fallega, listræna og ljúfa
frænka mín.
En handan við fjöllin
og handan við áttirnar og nóttina
rís turn ljóssins
þar sem tíminn sefur.
Inn í frið hans og draum
er förinni heitið.
(Snorri Hjartarson)
Elsku hjartans frænka mín.
Það er komið að kveðjustund svo
óraunveruverulegt sem það er.
Ég reyni að halda tangarhaldi í
þig en þú ert farin. Ég votta þinni
kæru fjölskyldu, Júlíönu, Lofti,
Ólöfu Ylfu, Brynjari, Kristrúnu
og Birtu, mína innilegustu sam-
úð. Megi allar góðar vættir vera
með þeim og styðja í sorginni.
Unnur Hrefna.
Elsku Margrét mín. Mér þykir
svo vænt um stundirnar sem við
áttum saman. Til dæmis þegar
við fórum í Ásmundarsal í mód-
elteikningu, það var svo gaman
að fylgjast með þér teikna, þú
varst svo hæfileikarík og mikill
listamaður. Þegar ég var í námi í
New York og þú í Bretlandi og
við vorum að tala saman á netinu
um námið okkar og verkefni. Það
var svo gaman að fá að fylgjast
með vinnunni þinni og ferlinu. Þú
varst að teikna sýningarrými
meðan við vorum að tala saman,
þegar þú varst að segja mér hvað
það færi mikil málning í verkin og
hvað þau væru lengi að þorna.
Þetta fannst mér allt mjög
spennandi að fá að fylgjast með
og var svo stolt af þér.
Það var svo gaman að tala við
þig í göngutúrunum sem við fór-
um oft saman í, og yfir kaffibolla
þar sem við spjölluðum um lífið
og listina.
Mun ég sárt sakna þín elsku
frænka og vinkona. Megi englar
og góðar vættir vaka yfir þér og
munu dýrmætu minningarnar
um þig lifa í hjarta okkar.
Innilegar samúðarkveðjur
elsku fjölskylda.
Ást og kveðja,
Petra.
Elsku Magga, það er sárt að
þurfa að kveðja svona unga og
hæfileikaríka konu í blóma lífs-
ins. En enginn gat getið sér til
Margrét
Loftsdóttir