Morgunblaðið - 15.01.2021, Síða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 2021
um hvernig þér leið. Alltaf kímin
með fallegt og glettið bros. Það
var alltaf gaman í návist þinni
eins og þegar við spiluðum golf
og fórum í okkar frægu Haukal-
ínuferðir, alltaf gleðigjafi og
komst fram við alla eins og jafn-
aldra. Mikið á ég eftir að sakna
þín elsku Magga. Megi ljós og
englar vaka yfir þér og fjölskyldu
þinni.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin, sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
(Bubbi Morthens)
Elsku Júlla, Loftur, Ólöf,
Brynjar, Kristrún og Birta Kar-
en, ég votta ykkur mína dýpstu
samúð á þessum erfiðu tímum,
megi guð og góðar vætir gefa
ykkur styrk.
Ástarkveðja.
Þín frænka,
Guðríður Anna.
Það er með djúpum söknuði og
sorg í hjarta sem við starfsfólk
Blóðbankans kveðjum kæran vin
og samstarfskonu Margréti
Loftsdóttur sem lést þ. 28. des-
ember sl. þá nýorðin 28 ára. Við
ótímabært fráfall Margrétar
myndast stór gjá í samheldnum
hópi okkar, gjá sem ekki verður
auðfyllt.
Margrét lét ekkert okkar sem
vorum svo lánsöm að kynnast og
starfa með henni ósnortið með
sinni hógværu og fallegu nær-
veru, dugnaði, jákvæðni og síðast
en ekki síst glettni en hún var
sannarlega lagin við að sjá og
benda á spaugilegar hliðar þar
sem það átti við. Það voru sann-
kölluð forréttindi að fá að hafa
hana með okkur í leik og starfi.
Auk þess að vera frábær í sínum
störfum í Blóðbankanum var
Margrét ákaflega hæfileikarík og
góð myndlistarkona og skilur
hún eftir sig listaverk sem eiga
eftir að ylja þeim sem þess fá að
njóta um ókomna tíð. Hún samdi
einnig ljóð en sama hógværðin
einkenndi allt hennar fas varð-
andi listina og annað, aldrei að
láta bera á sér en það hefði með
sanni verið ástæða til.
Við munum halda minningu
um Margréti á lofti með því að
rifja upp öll skemmtilegu og góðu
samskiptin okkar á milli, hennar
verður sárt saknað.
Hugur okkar er hjá fjölskyldu
og ástvinum Margrétar sem við
vottum okkar dýpstu samúð.
Minningin um elskulega stúlku
lifir áfram með okkur.
Fyrir hönd starfsfólks Blóð-
bankans
Anna Garðarsdóttir
Edwald, Jóndís Ein-
arsdóttir, Ragnheiður
Guðmundsdóttir.
Elsku yndislega, fallega og
hjartahlýja Margrét. Það er svo
erfitt að hugsa til þess að við
munum ekki fá að hitta þig á ný
og óraunverulegt að þú sért farin
frá okkur fyrir fullt og allt. Eins
hæfileikarík og þú varst í blóma
lífsins. Fyrir rúmum 8 árum fékk
ég þann heiður að stíga inn í fjöl-
skylduna og hefur það verið
skemmtileg ferð allt frá upphafi.
Að fá að tilheyra eins náinni fjöl-
skyldu og þín er er yndislegt.
Ekki einungis þínum innsta hring
heldur einnig stórfjölskyldunni.
Þegar ég hugsa um þig í þessu
samhengi kemur upp í huga mér
að þú varst oftar en ekki til í
glensið og oft á tíðum fyrst til að
stjórna leik eða hefja spil í fjöl-
skylduboði, það er því nokkuð
ljóst að þú munt án efa skilja risa-
stórt skarð eftir þig sem erfitt
verður að fylla. Þá minnist ég
magnaðrar og hæfileikaríkrar
konu og mikillar fyrirmyndar
sem mér finnst hafa verið forrétt-
indi að kynnast og eiga samleið
með. Þá ekki síst þar sem þú
stóðst ávallt með mér í þrætum
við bróður þinn og varst tilbúin til
að taka undir stríðnina frá mér
gagnvart honum. Fyrir það er ég
þakklát.
Það sem nístir mig innst að
hjartarótum og er einna helst
erfiðast að kyngja er að Birta
Karen fái ekki að njóta yndislegr-
ar nærveru þinnar lengur. Hún
sem var þér svo kær og þú sem
tókst hlutverki þínu sem stóra
frænka hennar strax frá upphafi
með eindæma áhuga, metnaði,
umhyggju, ástúð og kærleik. Þú
spurðir hana oft að því hver
uppáhaldsfrænka hennar væri,
oftar en ekki undir dræmum und-
irtektum viðstaddra. Þó svo að ég
geti ekki svarað fyrir hennar
hönd þá veit ég fyrir víst að þú átt
stóran sess í hjarta hennar og
munt ávallt gera. Við sem eftir
sitjum munum gera okkar allra
besta og sjá til þess að Birta Kar-
en muni ávallt muna eftir Möggu
sinni. Hvort sem það er minning
af góðu sófa-tsjilli, hlaupandi með
þér um alla íbúð undir lagi
emmsjé Gauta, syngjandi og
dansandi við lög úr Konungi ljón-
anna eða Birta hangandi ofan á
risastórum tuskukrókódíl og
Magga frænka dragandi hana um
allar trissur. Þessar minningar,
ásamt ótal öðrum, ylja mér um
hjartarætur á þessum erfiðu tím-
um.
Elsku Margrét. Ég vona að
þér líði vel á þeim stað sem þú ert
í dag og hafir fundið þann frið
sem þú leitaðir að. Ég mun ávallt
minnast þín sem yndislegrar og
kærleiksríkrar ungrar konu sem
ég verð ævinlega þakklát fyrir að
hafa kynnst.
Kristrún Kristjánsdóttir.
Það er erfitt að trúa því að hún
Magga okkar sé farin. Við mun-
um samt aldrei gleyma öllum
þeim góðu stundum sem við átt-
um með henni. Við vorum allar
saman í körfunni á unglingsárun-
um og þótt við héldum ekki allar
áfram að drippla saman þá teygð-
ist vinátta okkar langt út fyrir
völlinn. Við ólumst upp saman,
lærðum á lífið saman og þótt við
færum okkar eigin leiðir á full-
orðinsárunum þá voru ræturnar
sterkar og við héldum alltaf góðu
sambandi og hittumst reglulega.
Það eru margar minningar sem
spretta upp í hugann, körfubolta-
ferðir og skemmtiferðir, bæði
innanlands og utan. Þar á meðal
má telja helgarferðirnar í bústað-
inn, venjulegu eftirmiðdagana
fyrir og eftir æfingar, spilakvöld-
in, rúntana og óteljandi sundferð-
irnar. Þessi listi er ótæmandi en
ofarlega í huga eru árlegir hitt-
ingar síðustu ár þar sem við kom-
um allar saman og skemmtum
okkur vel. Magga var hugmynda-
rík og skipulagði ógleymanlega
leiki og ekki vantaði upp á hress-
leikann, grínið og peppið fyrir
árshátíðardeginum.
Magga var hæfileikarík á
mörgum sviðum og lengi mætti
telja allt það sem hún áorkaði,
þar á meðal í myndlistinni og var
í raun ein okkar vinkvenna sem
hafði yfirburða listræna hæfi-
leika. Við dáðumst allar að lista-
verkum hennar, hvernig hún
fylgdi draumum sínum og erum
við óendanlega stoltar af henni og
listasýningunni seinasta sumar.
En hún Magga var einstaklega
barngóð og hjartahlý. Hún var
svo góð með dætrum okkar og
var alltaf tilbúin í alls konar leiki
og gleði með þeim. Við erum gíf-
urlega þakklátar fyrir þann tíma
sem við áttum með henni og mun-
um varðveita þær minningar um
ókomna tíð.
Við kveðjum hana Möggu okk-
ar með tárum og þótt tíminn okk-
ar með henni hafi verið allt of
stuttur minnumst við hennar
með brosi og hlýjum okkur við
þær fallegu góðu minningar sem
við eigum saman.
Við elskum þig Magga.
Þínar vinkonur,
Bergþóra, Dagbjört,
Ester Alda, Guðbjörg,
Heiðrún, Sigrún Anna og
Sigrún Gabríela.
Elsku Margrét mín, með fal-
lega hárið, glettna brosið og
lúmska húmorinn. Þú barðist við
sjúkdóm sem fór svo leynt og
bar þig ofurliði þann óendalega
sorglega dag 28. desember 2020.
Nú kveð ég þig allt of fljótt,
frábæra frænka, Haukalína, vin-
kona, samstarfskona, heims-
kona, listakona og svo margt
annað sem þú varst okkur sem
þekktum þig.
Í frænkuferðum Haukalína
höfum við frænkur átt góðar
stundir saman og þú lést aldurs-
bilið aldrei hafa áhrif og gant-
aðist bæði með yngri og eldri
frænkum eins og við værum all-
ar jafnaldrar.
Sem vinkona sagðir þú mér
frá draumum þínum og áformum
um það sem var fram undan hjá
þér varðandi listina. Við töluðum
um að fara á fleiri listviðburði
saman, líkt og við gerðum einn
góðviðrisdag síðasta sumar þeg-
ar við fórum á Kjarvalsstaði eftir
vinnu. Hér eftir verður þú með
mér í anda í heimsóknum á lista-
söfn og eflaust mun ég velta fyrir
mér hvaða áhrif viðkomandi sýn-
ing hefði haft á þig og þína list-
sköpun.
Sem samstarfskona komumst
við starfsfélagar þínir alltaf bet-
ur og betur að því hversu hæfi-
leikarík þú varst. Öll þau verk-
efni sem þér voru falin leystir þú
fljótt, vel og auðveldlega, hvort
sem þau voru við þjónustu, af
listrænum toga eða hefðbundin
skrifstofuverkefni.
Þú varst mikil heimskona og
mér er minnisstætt hvað ég var
stolt af þér þegar þú fórst ein í
ferðalag til Suður-Ameríku og
hvað það var gaman að fylgjast
með ævintýrum þínum á sam-
félagsmiðlum.
Einnig var ég stolt af þér þeg-
ar þú fórst í framhaldsnám til
Bretlands eftir að hafa lokið
námi í málaralist frá Myndlista-
skóla Reykjavíkur.
Stuttu eftir að þú komst heim
frá Bretlandi hélstu þína fyrstu
einkasýningu hér á landi í Stokk-
ur Art Gallery á Stokkseyri í
ágúst 2019. Mér fannst það við-
hafnardagur þegar ég fór í bíltúr
austur til að skoða sýninguna. Á
þessari sorglegu stundu er smá
huggun að geta áfram notið list-
arinnar sem þú skildir eftir þig.
Elsku Margrét, ég sakna þín.
Innilegar samúðarkveðjur,
ást og umhyggja til ykkar, elsku
Júlíana, Loftur, Ólöf Ylfa,
Brynjar, Kristrún og Birta Kar-
en.
Vigdís Jóhannsdóttir.
Í miðri hátíð ljóss og friðar
þar sem jólaljósin lýsa upp
skammdegið og allt er svo hátíð-
legt bárust okkur fregnir af and-
láti Margrétar Loftsdóttur. Það
dimmdi yfir sem dökk ský drægi
fyrir sólu.
Við urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að fá að vera samferða
Margréti og fylgjast með henni
vaxa og þroskast.
Lítið rauðhært stelpuskott,
unglingur, falleg og hæfileikarík
ung kona, stutt í húmorinn,
myndlistarkona.
Við minnumst ljúfra samveru-
stunda. Í mörg ár var það hefð
að jólin þurftu að vera klár fyrir
Þorláksmessu því þá var haldið
upp á afmæli Margrétar og ekki
mátti missa af þeim fagnaði. Ár-
leg Eurovision-partí fjölskyldn-
anna þar sem giskað var á hver
sigurvegarinn yrði og fylgst með
af áhuga og þar var Margrét oft
fremst í flokki og búin að kynna
sé vel keppendur. Sumarið 2019
þegar Margrét hélt sína fyrstu
myndlistarsýningu á Stokkseyri
þar sem myndefnið var litað af
litlu frændfólki og engum gat
dulist að hæfileikar hennar voru
miklir.
Gangur lífsins er flókinn og nú
þegar komið er að leiðarlokum
erum við þakklát fyrir minning-
arnar. Það er með söknuði og
trega sem við kveðjum Margréti
en jafnframt þakklæti fyrir góð-
ar stundir sem við munum varð-
veita í hjörtum okkar.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Hugur okkar er hjá ykkur,
kæru vinir, Loftur, Júlla, Brynj-
ar, Kristrún, Birta Karen og Ólöf
Ylfa, ykkar missir er mikill.
Heimir, Kristrún, Sólveig
og Snorri.
Elsku fallega frænka okkar
hún Margrét hefur kvatt þennan
heim. Það er erfitt og sárt að
hugsa til þess að við munum ekki
njóta samveru hennar framar og
sjá hana blómstra áfram sem
unga konu og listakonu.
Hún hefur verið hluti af okkar
tilveru frá því hún fæddist á Þor-
láksmessu fyrir 28 árum. Litla
fallega jólastelpan, alnafna
ömmu Maddýjar sem var ekki lít-
ið stolt af nöfnu sinni. Ótal minn-
ingar flæða um hugann.
Minningar um feimnislegt
glettið bros, fallega rauða hárið,
hlýjuna í nærveru hennar og ein-
stakan húmor. Sumarfrí með
ömmu Maddý og afa Leif í sum-
arbústöðum um landið ásamt öll-
um krakkaskaranum. Skíðaferð-
irnar til Akureyrar og þar áttum
við frænkur einu sinni stórleik
fastar í 50 mínútur í bilaðri lyft-
unni, dinglandi í lausu lofti og
sungum til að halda á okkur hita
og þola þessa þrekraun „Til ham-
ingju Ísland „ svo undir tók í fjall-
inu. Þetta var árið sem Silvía
Nótt vann í söngvakeppninni. Ár-
leg humarveisla stórfjölskyld-
unnar sem því miður féll niður í
ár vegna ástandsins en þar naut
Margrét sín enda sennilega mesti
humaraðdáandi fjölskyldunnar.
Óborganlegu snöppin sem sýndu
svo vel hvernig hún sá spaugileg-
ar hliðar hversdagsins, ósjaldan á
kostnað móður sinnar. Við nöfnur
áttum það sameiginlegt að finn-
ast mæður okkar einstaklega
fyndnar og hlægilegar (sorrí
mamma og Júlla).
Margrét var ekki frek á at-
hygli en hafði einstaklega hlýja
og góða nærveru og maður fann
fyrir fallegri sál og hvað hún var
næm á umhverfi sitt og spaugi-
legar hliðar lífsins. Hún kunni að
njóta og sjá fegurð í hversdags-
legum hlutum, njóta þess að
drekka gott kaffi, borða og búa til
góðan mat og vera með fólkinu
sínu.
Það kom skemmtilega á óvart
og gladdi okkur mjög þegar
myndlistarhæfileikar hennar
komu í ljós. Gaman var að sjá
hana svo þróa þá hæfileika áfram
og verða að þeirri myndlistar-
konu sem hún var.
Það er erfitt að kveðja yndis-
legu Margréti. Við munum minn-
ast hennar með hlýju og söknuði.
Ólöf Leifsdóttir (Lóló) og
Margrét Anna Atladóttir.
Það er á stundu sem þessari
sem mér verður hugsað til allra
fallegu, fyndnu og fáránlega
skemmtilegu minninganna sem
ég á um hana Möggu. Að sama
skapi verður mér hugsað til allra
minninganna sem ég hélt við
myndum sjóða saman um
ókomna framtíð. En svo verður
ekki úr þessu, og það er sárt.
Verkurinn fyrir hjartanu er
þungur og ófyrirsjáanlegur, enda
læðist hann upp að mér þegar ég
á síst von á honum. Magga var
mér svo kær. Hún var ekki bara
náin vinkona, orðið nær einhvern
veginn ekki utan um það hversu
miklu máli hún skipti mig. Þessi
fallega jörð með eldinn á réttum
stöðum. Góðmennska, hráleiki,
samhygð, einlægni, húmor, kær-
leikur, beinskeytni, taktfesta,
uppátækjasemi, ábyrgð, ákveðni,
mýkt og svo mætti nú lengi fylla
út orðalistann þegar stendur til
að telja upp þá óteljandi kosti
sem hún Magga bjó yfir. Hún
bauð hiklaust opinn faðminn
þegar þurfti, húmorinn eða alúð-
ina t.d. en hún bauð líka upp á
spark í rassinn þegar þess
þurfti, og hún hafði einstakt lag
á að gera upp á milli þess sem
þurfti hverju sinni. Það er alveg
glatað að geta ekki hlegið meira
með henni, sungið eða trallað al-
mennt. En það er líka svo leitt að
geta ekki setið með henni í þögn-
inni heldur, því sú þögn var aldr-
ei þrúgandi einhvern veginn,
hún bara var. Hún var jafn hrá
og einlæg og Magga var sjálf.
Kaffi var allra meina bót að
hennar sögn, nauðsynlegt á
morgnana, dásamlegt í hádeginu
og velkomið seinnipart dags. Að
drekka kaffi með Möggu var svo
dásamlega berskjölduð og hrein
stund, ég get ómögulega gleymt
þeim óteljandi kaffibollum sem
við deildum.
Eða blikinu í auganu hennar
þegar hún vildi vera extra grand
á því og fékk sér rjóma í uppá-
hellta pressukaffið, höfðinginn
sem hún var. Glettna brosið
hennar þegar lúxusaugnablik
lífsins heilsuðu upp á, í grámygl-
uðum hversdagsleikanum, líkt
og þegar starfsfólk kaffikráa var
rausnarlegt á froðuna í cappucc-
ino-inn hennar, óspurt.
Ég mun aldrei gleyma þér
Magga mín.
Takk fyrir allt og ég hlakka til
að hitta þig aftur seinna einhvers
staðar allt annars staðar í allt
öðru formi. Þangað til þá lifir
minning þín og nærvera á góðum
stað í hjarta mínu.
Þó er eins og yfir svífi
enn og hljóti að minna á þig
þættirnir úr þínu lífi,
þeir, sem kærast glöddu mig.
Alla þína kæru kosti
kveð ég nú við dauðans hlið,
man, er lífsins leikur brosti
ljúfast okkur báðum við.
(Steinn Steinarr)
Elsku Loftur, Júlíana, Brynj-
ar, Kristrún, Birta og elsku Ólöf,
sem og allir þeir sem syrgja um
þessar mundir. Ykkur sendi ég
mínar allra innilegustu samúðar-
kveðjur, ljós og hlýju á þessum
erfiðu tímum.
Þín vinkona,
Karen Björg Jóhannsdóttir.
Þær hryggilegu fréttir að
Margrét Loftsdóttir hefði látist
á milli jóla og nýárs lituðu ár-
skiptin sorgarbláma. Þó get ég
aðeins ímyndað mér sorgina og
söknuðinn sem hennar nánasta
fjölskylda hefur fundið.
Við svo ótímabæran missi ná-
ins ættingja eða vinar verður líf-
ið aldrei samt. Við sem hins veg-
ar kynntumst Margréti á
vettvangi myndlistar vitum líka
að íslenskur listheimur varð fá-
tækari við fráfall hennar. Þess
vegna langar mig til að minnast
hennar hér og kveðja sem kollega
í listinni.
Ég kynntist Margréti þegar
hún var nemandi við listmálara-
braut Myndlistaskólans í Reykja-
vík þar sem ég kenndi henni í tvö
ár. Eftir námið fylgdist ég með
listrænni þróun hennar, enda
hafði ég mikla trú á henni og
áhuga á því sem hún vildi miðla í
málverki.
Margrét sótti áhrif sín til svo-
kallaðra holdmálara (e. flesh pa-
inters) sem eru t.d. Titian, Rem-
brandt, Lucian Freud og Jenny
Saville. Hún var sérlega næm fyr-
ir áferð og líkamlegri efniskennd,
en það var ekki bara hold manns-
líkamans sem átti upp á pallborð-
ið hjá henni, heldur nálgaðist hún
málverkið sjálft sem hold.
Þannig vann hún með efnivið
málverksins, sneri upp á strig-
ann, reif hann og kuðlaði, til að ná
fram holdkenndinni.
Margrét náði skjótum þroska í
málverkinu og var sífellt að bæta
sig, enda var hún einstaklega
vinnusöm. Prófessor við mynd-
listardeild Cumbria-háskólans
sagði mér að hún hefði lyft vinnu-
viðmiði nemenda á útskriftarári
upp um nokkur þrep vegna eld-
móðs og markvissrar vinnu sinn-
ar. Það lá því fyrir að Margrét
ætlaði sér langt í listinni.
Hún bjó líka yfir sérstöðu á
meðal sinnar kynslóðar lista-
manna á Íslandi þar sem djúp-
stæð þekking á mannslíkamanum
í málverkinu, litbrigðum hans og
efniskennd, er af skornum
skammti. Sem deildarstjóri list-
málarabrautar horfði ég til hæfni
hennar á því sviði, en þeir fáu sem
búa yfir kunnáttunni sem þarf til
að kenna módelmálun hérlendis
eru ýmist að nálgast eftirlauna-
aldur eða komnir á hann.
Næsta ómögulegt er að finna
unga listamenn með viðunandi
kunnáttu og hæfni til að fylla í
skarð þeirra.
Margrét hafði hins vegar til-
einkað sér þá kunnáttu og stóð til
að hún mundi kenna sinn fyrsta
áfanga í módelmálun á þessari
önn, í deildinni þar sem hún sjálf
nam nokkrum árum áður. En ör-
lögin völdu annað.
Margrét hefur nú málað sitt
síðasta verk. Sem fyrrverandi
kennari og síðar kollegi er ég afar
stoltur af árangrinum sem hún
náði á þeim vettvangi og þakk-
látur fyrir að hafa fengið að kynn-
ast henni og list hennar.
Ég sendi fjölskyldu Margrétar
mínar dýpstu samúðarkveðjur.
Hennar verður sárt saknað sem
manneskju og listakonu.
Jón B. K. Ransu
Elsku litli frændi
minn. Orð fá því
ekki lýst hvað ég
sakna þín mikið. Fallegar minn-
ingar eru það sem ylja á þessum
erfiðu tímum og eru þær ótelj-
andi margar minningarnar sem
ég á með þér, elsku frændi minn.
Endalausar fótboltaæfingar í
garðinum á Sléttahrauni, allir
fótboltaleikirnir sem við fórum á í
Kaplakrika, öll kósýkvöldin hjá
nammifrænku og svona gæti ég
endalaust talið. Þessar minning-
ar mun ég alltaf halda fast í og
eru þær ljós í lífi mínu.
Vonandi fannstu friðinn þinn,
Þorlákur Ingi
Sigmarsson
✝ Þorlákur IngiSigmarsson
fæddist 20. sept-
ember 1999. Hann
lést 27. desember
2020.
Útför Þorláks
fór fram 13. janúar
2021.
elsku frændi minn.
Ég elska þig að ei-
lífu.
Þín frænka,
Ingibjörg Rún.
Elsku besti
frændi minn. Orð
geta ekki lýst því
hversu mikið ég
sakna þín. Þú varst
minn besti vinur og
ég gat alltaf leitað til þín. Þú
varst með eina fallegustu sál sem
nokkur gæti hugsað sér. Þú varst
bestur í heimi og alltaf tókstu það
fram hvað þú elskaðir mig mikið
og hvað þér þótti vænt um okkar
samband. Ég mun sakna þess að
sjá þig brosa og hlæja. Ég vona
svo innilega að þú hafir fundið
friðinn þinn og ég mun minnast
þín alla daga, elsku besti frændi
minn. Elska þig.
Þín frænka
Þóra Rún.