Morgunblaðið - 15.01.2021, Qupperneq 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. JANÚAR 2021
lægt henni. Hún var mikils metin
sem leikskólakennari og leiðtogi í
Leikskólanum Sólborg. Hún var
glaðleg, fjörkálfur, rösk, gafst
ekki auðveldlega upp, fagleg í
vinnu, vandvirk, skilaði engu frá
sér nema hún væri ánægð með
verkið, mjög metnaðarfull, rök-
viss, þrjósk, góður vinnufélagi,
góður hlustandi, gaf góð ráð, alltaf
tilbúin, hvetjandi en þó enginn
dýrlingur
En umfram allt góður vinur
sem var til í allt. Hún fór allt of
fljótt, við sem þekktum hana feng-
um stutta viðvörun, trúðum
kannski ekki öðru en hún myndi
hrista þetta af sér því Ragga var
baráttukona, hristi allt af sér.
Hennar er sárt saknað.
Við vorum ekki búnar að dansa
síðasta dansinn, síðasta partíð var
aldrei haldið.
Gummi, Rósa Guðbjörg, Rósa
og fjölskyldan öll, hugur minn er
hjá ykkur.
Sjöfn.
Kær vinkona, Ragnheiður Þóra
Kolbeins, hefur kvatt hinn jarð-
neska heim. Ragnheiður eða
Ragga eins og við kölluðum hana
alltaf bjó alla tíð í Reykjavík en
var með sterk tengsl við sveitina
fyrir austan fjall. Sveitin hennar
Röggu var Sandhóll í Ölfusi sem
jafnframt var bernskuheimili
Rósu móður hennar. Ragga unni
sveitinni og það var rökrétt fram-
hald að hún og Gummi eignuðust
sumarhúsið Sjónarhól í landi
Sandhóls. Ef Ragga hefði fengið
lengri tíma hefði hún vafalítið var-
ið æ fleiri stundum í sveitasælunni
með Gumma, Rósu Guðbjörgu og
stórfjölskyldunni allri. Því miður
verða samverustundir Röggu með
fjölskyldu og vinum ekki fleiri. Á
sorgarstundu er gott að líta um
öxl og rifja upp dýrmætar minn-
ingar. Ég kynntist Röggu þegar
við hófum nám í Fósturskóla Ís-
lands. Ragga varð fljótt leiðtogi A
bekkjarins og lagði sitt af mörkum
til að halda hópnum saman. Hún
bauð bekkjarfélögunum heim til
sín á Túngötu í fyrsta partýið og
fyrsta matarboðið. Ragga var
ábyrg fyrir sínu heimili og gætti
þess ætíð að allt færi vel fram.
Eitt sinn gerðist það að gleðilætin
í okkur skólasystrunum urðu helst
til mikil. Röggu mislíkaði hávað-
inn, náði í strákúst og rak okkur á
dyr með orðunum „út með ösku-
rapa“. Ógleymanlegt skemmtiat-
riði sem lifir í minningunni. Í
Fósturskólanum voru Ragga og
Guðrún Sólveig ávallt reiðubúnar
til að taka að sér ábyrgðarhlut-
verk og störfuðu sem ein mann-
eskja hvort heldur sem var í hlut-
verki formanns
nemendafélagsins, varaformanns
eða gjaldkera þess. Ragga var í
mörgum aukavinnum samhliða
námi, hún vann í versluninni Hár-
prýði, tók að sér skúringar og
þjónaði í veislum. Ragga var orku-
mikil og lífsglöð manneskja sem
hafði gaman af hvers kyns útivist,
ferðalögum og fjallamennsku.
Ragga spilaði badminton í áratugi
og þar áttum við líka samleið
ásamt fleiri góðum vinum. Að
námi loknu tókum við Ragga
ákvörðun um að sækja um starf í
Sólborg við Vesturhlíð sem þá var
að opna. Jónína Konráðsdóttir
leikskólastjóri sýndi okkur mikið
traust, réð okkur í deildarstjóra-
stöður og veitti okkur tækifæri til
að móta og þróa leikskólastarfið
ásamt fjölmennum hópi fagfólks.
Fljótlega var Ragga ráðin í starf
aðstoðarleikskólastjóra, því starfi
gegndi hún af fagmennsku þar til
hún varð frá að hverfa vegna veik-
inda. Fyrir Sólborgarsamfélagið
er mikið áfall að missa farsælan
leiðtoga sem ávallt hafði hag leik-
skólans að leiðarljósi. En það er
ekki bara nám, vinna og áhugamál
sem við áttum sameiginleg. Ragga
kynnti mig fyrir Gauju æskuvin-
konu sinni. Fyrir það erum við
henni ævinlega þakklátar.
Að lokum læt ég hugann reika
til sumarsins 2019. Ragga var að
byrja í sumarleyfi, hún var glöð og
eftirvæntingarfull. Fram undan
voru bjartar sumarnætur sem hún
ætlaði að eiga með fjölskyldunni í
sælureitnum að Sjónarhóli. Þenn-
an sólríka sumardag kom hún í
heimsókn og ætlaði að sækja reið-
hjólið sitt. Það var meira af vilja
en mætti að hún gæti hjólað.
Ragga bar sig vel, kvartaði ekki
en ljóst mátti vera að hún var ekki
við góða heilsu. Okkur grunaði
ekki að um langt gengið krabba-
mein væri að ræða en sú var raun-
in.
Á hinstu kveðjustundu er það
er huggun harmi gegn að hugsa til
þess að Ragga átti yndislegt og
hamingjuríkt líf með góðri fjöl-
skyldu og vinum.
Ég votta fjölskyldu og ástvin-
um öllum mína dýpstu samúð.
Emilía Rafnsdóttir (Emma)
Minningar um Röggu sækja á,
og af nægu er að taka því við eig-
um sameiginlegar minningar í yfir
40 ár. Skólagangan, skátarnir,
fimleikarnir, handboltinn, Dun-
haginn, Norðurleið, Akureyri,
Sandhóll, Hárprýði, Túngatan,
Bandalagið, Kiwanis, ferðalögin,
partíin, matarboðin, útilegurnar,
Sólborg, Meðalholtið, Sjónarhóll
og Langahlíðin.
Hún Ragga okkar var fé-
lagslynd, glaðvær, röggsöm, þver,
þrjósk, ábyrg og vinnusöm. Hún
passaði vel upp á fólkið sitt, dótið
sitt og fjármálin. Hún var uppá-
tækjasöm, þótt hún væri kannski
ekki ævintýragjörn. Það var alltaf
gott að vera með Röggu, það var
gaman, hún var miðpunktur sam-
skipta okkar stelpnanna og líka
við strákana. Ragga átti sérdeilis
gott með að tala í síma, enda dóttir
Rósu á Landssímanum og bjó í
símamannablokkinni.
Af æskuheimilinu flutti Ragga
á Túngötuna ásamt þremur vin-
konum, þá rétt rúmlega tvítug.
Hún reddaði íbúðinni, hélt utan
um kommúnuna í tíu ár, stýrði
hverjir fluttu inn og sjaldan vesen.
Þarna komst á gott skipulag þrifa,
bókhald yfir heimilisinnkaupin og
símanotkun. Ragga byrjaði í Fóst-
urskólanum og var oftast í tveim-
ur vinnum, hjá Birnu í Hárprýði
og svo skúraði hún á Bandalaginu.
Þegar Ragga okkar slakaði á reif
hún af sér alla hringana og þótt
hún hafi ekki verið mikið fyrir fót-
anudd eða bakklór, þá fannst
henni alveg næs að kúra saman
undir teppi, þótt hún allra helst
vildi sitja ein í stólnum með skem-
ilinn. En vá hvað við áttum marg-
ar góðar stundir saman á Túngöt-
unni sem tengdi okkur stelpurnar
allar enn betur saman, vini okkar
og félaga, og vinahópurinn stækk-
aði.
Ragga varð fyrst til að kaupa
sér bíl, bílstjóradóttirin. Hún var
auðvitað langbesti bílstjórinn, og
alltaf við stýrið. Við lögðum ým-
islegt á hana í gegnum árin og
treystum henni út í það endalausa.
Ragga keypti íbúð í Meðalholti og
fannst gaman að rifja upp að
pabbi hennar ólst upp í eins íbúð,
níu systkinin. Ragga var ekki í
vandræðum með að fylla íbúðina,
því stuttu síðar hóf hún búskap
með Gumma sínum og þar fæddist
sólargeislinn þeirra, hún Rósa
Guðbjörg.
Sveitin átti alla tíð stóran sess í
lífi Röggu og stundum fengum við
stelpurnar að koma, kíkja í fjár-
húsin hjá Palla frænda, taka upp
rófur eða kartöflur. Þegar Ragga
eignaðist eigin fjölskyldu reistu
þau sér hús á Sandhóli, Sjónarhól.
Þar var hún í sínu besta formi og
lét sig stundum dreyma um að
flytja austur. Ragga bauð okkur
árlega til haustveislu á Sjónarhól
og þá gistum við allar. Þaðan eig-
um við margar dýrmætar minn-
ingar af dásamlegum samveru-
stundum í litla húsinu þar sem við
komumst samt allar fyrir, skipt-
umst á að vaka og sofa, spjalla og
þegja saman.
Við þökkum Röggu fyrir
saumaklúbbinn, sem hún stofnaði
fyrir um 30 árum til að tryggja að
við hittumst reglulega. Og við náð-
um að fara í ógleymanlegar ferðir
saman, líka með mökum og fjöl-
skyldum. Við eigum Röggu svo
ótalmargt að þakka og við náðum
líklega ekki að þakka henni nóg-
samlega fyrir allt. Kannski af því
Ragga var ekkert á því að kveðja
okkur, þessi elska.
Kærleikskveðja frá saumó,
Birgitta, Gauja, Guðlaug
Hildur (Laulau), Guðrún
Edda, Kristjana (Dúdú),
Móeiður (Móa) og Sigríður
(Sigga).
Undanfarnar vikur frá því hún
Ragnheiður Þóra svilkona mín dó
hafa verið sorgarvikur í fjölskyld-
unni. Ragga var reyndar ekki
bara svilkona mín heldur afmæl-
issystir mín. Okkur þótti svolítið
merkilegt, tengdabörnum Hrafn-
hildar, að eiga saman afmælisdag-
inn, 1. apríl. Efst í huga eru minn-
ingarnar um samverustundirnar
á Sjónarhóli, sælureitnum í Ölfus-
inu, minningar sem hlýja okkur
sem söknum hennar. Ragga naut
þess að fá fólk í heimsókn og það
var gaman að koma að Sjónarhóli.
Ég þekkti aðallega fjölskyldukon-
una. Þó vildi svo til að í nokkur ár
kom ég öðru hvoru í leikskólann
Sólborg að sendast með eða
sækja Auði yngri og hugsa nú líka
um fallega leikskólann sem
Ragga lagði alúð sína við og hafði
metnað fyrir. Ég þakka samfylgd-
ina.
Ingólfur Ásgeir Jóhannesson.
Allir sem að þekktu elsku bestu
Röggu vita hversu mikið gull af
konu hún var. Alltaf góð og glað-
lynd. Alltaf hlý og umhyggjusöm.
Alltaf traust og góður hlustandi.
Alltaf ráðagóð og bjartsýn. Alltaf
hreinskilin og fordómalaus. Alltaf
jákvæð og viljug til verka.
Við vorum svo heppin að hafa
hana sem stóran hluta af lífi okkar
og fyrir það erum við eilíflega
þakklát. Allur hlýhugurinn, vel-
viljinn, áhuginn og góðmennskan
hverfa okkur aldrei úr minni og
megi Guð gefa að við verðum slík-
ir vinir og velunnarar í hugum
frændsystkina okkar í framtíð-
inni.
Elsku besta Ragga, öll orðin
eru svo lítils virði á þessum erfiðu
tímum. Við söknum þín svo, en
yljum okkur við góðar minningar
um dásamlega og hlýja konu sem
snerti við hjörtum allra í kringum
sig. Dillandi hláturinn þinn og fal-
lega röddin hljóma þegar við rifj-
um upp ljósið sem fylgdi þér alla
daga. „Því það er engin eins og
þú.“
Elsku amma Rósa, Guðmund-
ur, Rósa Guðbjörg og aðrir ná-
komnir sem eiga um sárt að
binda; megi allir Guðs englar
vaka yfir ykkur á erfiðum tímum
og veita ykkur styrk í sorginni.
Rósa Birna, Birkir Rafn
og Vilhjálmur Steinar.
Elsku Ragga.
Takk fyrir vináttuna, tryggð-
ina, hlýjuna og alla gleðina sem þú
gafst. Það er eitthvað svo óraun-
verulegt að hugsa framtíðina án
þíns dillandi hláturs og gleðinnar
sem fylgdi þér hvert sem þú fórst.
Brosið sem náði alla leið til augn-
anna gat svo sannarlega dimmu í
dagsljós breytt.
Þú varst fórnfús á tíma þinn og
orku og allar stundirnar sem Sól
fékk að eiga með þér eru ómet-
anlegar. Fyrir vináttu okkar er-
um við þakklát, vináttu sem aldrei
bar skugga á. Minning þín mun
lifa með öllum sem þig þekktu.
Okkar innilegustu samúðar-
kveðjur til Gumma, Rósu Guð-
bjargar og ástvina.
Gulli og perlum að safna sér,
sumir endalaust reyna,
vita ekki að vináttan er,
verðmætust eðalsteina.
Gull á ég ekki að gefa þér
og gimsteina ekki neina.
En viltu muna að vináttan er
verðmætust eðalsteina.
(Hjálmar Freysteinsson)
Sigurbjörn, Ellen
og Júlíana Sól.
Ragga útskrifaðist úr Fóstur-
skóla Íslands árið 1994 og hóf þá
starfsferil sinn á leikskólanum
Sólborg. Örlögin höguðu því svo
að Sólborg varð hennar eini vinnu-
staður eftir útskrift. Sólborg hóf
starfsemi í júlí 1994 í nýju hús-
næði staðsettu í vestanverðri
Öskjuhlíð með Fossvogskirkju á
vinstri hönd. Friður hvílir yfir
staðnum og innan skólans eru
hvorki múrar milli barna né full-
orðinna. Fordómar eru víðs fjarri
og allir eiga möguleika á að kom-
ast áfram og þroska sína hæfi-
leika. Ég kalla þennan stað á köfl-
um himnaríki. Til að ná slíkum
gæðum í starfi skóla þarf að vera
til staðar löngun til að gera vel og
sýna fram á að hægt er að ná ár-
angri.
Ragga var einn stofnenda og
aðstoðarleikskólastjóri Sólborgar.
Ásamt Jónínu Konráðsdóttur
fyrrverandi leikskólastjóra vann
hún metnaðarfullt uppbyggingar-
starf samkvæmt hugmyndafræði
heiltækrar skólastefnu. Þær störf-
uðu af alúð og nákvæmni að því að
bjóða fötluðum börnum uppeldi og
nám við hlið ófatlaðra jafnaldra í
samræmi við meginmarkmið skól-
ans. Fjórum árum eftir að skólinn
tók til starfa var leikskólahluta
Vesturhlíðaskóla lokað og hann
fluttur yfir á Sólborg. Leikskólinn
varð þar með sérhæfður leikskóli
fyrir íslenska táknmálið.
Ég tók við starfi leikskólastjóra
Sólborgar þann 1. janúar 2014.
Ragga hafði einnig sótt um stöð-
una en þrátt fyrir það lagði hún
sig alla fram til að koma mér inn í
starfsemi skólans og kann ég
henni bestu þakkir fyrir leiðsögn-
ina, sem ég mun alltaf búa að. Við
Ragga vorum ólíkar að flestu leyti
og hefur samstarf okkar örugg-
lega tekið á hana í fyrstu. Með
tímanum hætti ég þó að koma
henni á óvart og milli okkar ríkti
skilningur.
Ragga hringdi í mig í byrjun
sumarlokunar Sólborgar í júlí
2019 og sagði: „Jæja, Guðrún
Jóna, þú ert víst búin að smita
mig, ég er að drepast í öxlinni, ég
ætlaði mér að vinna hér að ýmsum
verkum á Sjónarhóli en sit hér í
stól með gagnslausa hönd.“ Þetta
fannst okkur fyndið þar sem hún
leysti mig af í nokkra mánuði
vegna axlaraðgerðar sem ég fór í
fyrir sumarlokun. Þetta símtal
markaði upphafið að lokum okkar
samstarfs sem við áttum hvern
dag í fimm og hálft ár og þakka ég
fyrir alla þá daga.
Hjarta Röggu sló fyrir Sólborg.
Henni var því ekki auðvelt að fara
í veikindaleyfi frá skólanum þar
sem hún hafði unnið í 25 ár. Eng-
inn veit hvað langan tíma við fáum
í þessu jarðlífi en eitt er víst að
SJÁ SÍÐU 30
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir, sonur,
tengdasonur og bróðir,
ELIAS EVAN MONTEJO,
Skálarima, Selfossi,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands
sunnudaginn 10. janúar.
Hjartans þakkir til starfsfólks fyrir ómetanlega aðstoð og
stuðning. Bálför fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Valgerður Helga Einarsdóttir
Gunnar Vito Eliasson Montejo
Kæru ættingjar og vinir.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu
og langalangömmu,
GUÐRÚNAR HELGADÓTTUR
frá Kollsvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hrafnistu Laugarási fyrir
hlýju og góða umönnun.
Aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSDÍS ERNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Nönnufelli, Reykjavík,
lést á heimili sínu 9. janúar.
Útförin fer fram í kyrrþey.
Ólöf Sigrún Björgvinsdóttir Ágúst Örn Guðmundsson
Aldís Björgvinsdóttir Hlynur Jóhannesson
Pálmi Ernir Pálmason
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar,
ODDNÝ SVEINSDÓTTIR,
áður Goðheimum 21, Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Mörk föstudaginn
25. desember. Sálumessa hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Hjartans þakkir til starfsfólks 4. hæðar suður á Mörk sem
umvafði Oddnýju kærleika og væntumþykju sl. tvö ár.
Einnig fær starfsfólk Fríðuhúss kærar þakkir fyrir einstaka
umhyggju í mörg ár.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug í okkar garð.
Ósa Knútsdóttir Jón Hagbarður Knútsson
Ástkær móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
LAURA FREDERIKKE CLAESSEN,
Aflagranda 40,
lést á Landspítalanum Fossvogi
miðvikudaginn 13. janúar.
Hjörtur H.R. Hjartarson Signý Halla Helgadóttir
Halla Hjartardóttir Kristinn Valtýsson
Eggert Hjartarson Claessen Gríma Huld Blængsdóttir
Laura Hjartardóttir Walter Ragnar Kristjánsson
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri vinur, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁSGRÍMUR HEIÐBERG
AÐALSTEINSSON
leigubílstjóri,
frá Flögu í Hörgárdal,
lést á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
laugardaginn 9. janúar.
Útför hans fer fram frá Grafarvogskirkju mánudaginn 18. janúar
klukkan 13. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
dvalarheimilisins Grundar fyrir umönnun hans.
Guðrún Kristjánsdóttir
Guðrún B. Ásgrímsdóttir Gunnar Þórðarson
Aðalsteinn S. Ásgrímsson Herborg Berndsen
Ómar A. Ásgrímsson Valborg Ingólfsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir
og tengdafaðir,
EYÞÓR JÓNSSON,
Miðleiti 5, Reykjavík,
lést laugardaginn 9. janúar.
Útför hans fer fram 20. janúar að
viðstöddum nánum ættingjum og vinum.
Erna Baldvinsdóttir
Kristjana G. Eyþórsdóttir Jón Baldursson