Morgunblaðið - 01.04.2021, Page 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. APRÍL 2021
✝
Birgir Örn
Harðarson
fæddist í Reykja-
vík 27. október
1946. Hann lést
eftir stutta bar-
áttu við krabba-
mein í faðmi fjöl-
skyldu sinnar á
heimili sínu í
Reykjavík 20.
mars 2021.
Birgir er sonur
Harðar M. Kristinssonar, f. 13.
september 1920, d. 27. janúar
1983, og Unnar Jónsdóttur, f.
24. maí 1922, d. 8. júlí 2010,
seinni eiginmaður hennar var
Ólafur Tryggvi Finnbogason,
f. 9. ágúst 1922, d. 14. febrúar
1999.
Systkini Birgis eru Hrafn-
hildur, f. 10. október 1942, d.
22. ágúst 2008, Gylfi, f. 7. júní
1943, d. 2. janúar 2003, Krist-
inn Már, f. 23. ágúst 1948, d.
son, b) Helgi Þór, f. 1993,
maki Guðrún og eiga þau einn
son, c) Ágúst Björn, f. 1998, d)
Ingi Björn, f. 2004. 3) Björn, f.
27. desember 1969, kvæntur
Hjölmu Poulsen og á hún eina
dóttur, Annetta maki Helga og
tvö barnabörn. 4) Björg, f. 8.
október 1979. 5) Bryndís, f.
17. febrúar 1981, og á hún
einn son Viktor Inga, f. 2010.
6) Berglind, f. 22. febrúar
1982, og á hún eina dóttur
Ingibjörg Bóel, f. 2016.
Birgir var lærður bakari og
vann við það framan af þar til
hann hóf störf hjá Ólafi Gísla-
syni & Co og undi hag sínum
vel með góðu fólki. Hann var
einnig með lítinn rekstur í bíl-
skúrnum heima hjá sér þar
sem hann sá aðallega um
smíði á rafhlöðupökkum og
tengdum hlutum, en hann var
einkar handlaginn maður.
Hann var dyggur stuðnings-
maður KR og stýrði m.a. get-
raunastarfi KR í mörg ár.
Eins tók hann virkan þátt í
flugeldastarfi þeirra í fjölda-
mörg ár.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey að ósk hins látna.
10. mars 2014,
Anna, f. 23. júní
1951, Guðrún, f.
22. des. 1952, og
Matthías, f. 14.
apríl 1961.
Birgir kvæntist
Ingibjörgu Björns-
dóttur, f. 10. des-
ember 1946, í
Reykjavík hinn 21.
október 1967.
Ingibjörg er dóttir
hjónanna Björns Halldórs-
sonar, f. 3. nóvember 1921, d.
5. október 2005, og Guðrúnar
Bjargar Sigurjónsdóttur, f. 16.
apríl 1922, d. 15. október
1998.
Börn þeirra hjóna eru sex
talsins: 1) Drengur, f. og d. 26.
ágúst 1966. 2) Björk, f. 17.
júní 1968, gift Þorsteini Guð-
myndssyni og eiga þau fjóra
drengi: a) Birgir Örn, f. 1989,
maki Monika og eiga þau einn
Elsku pabbi og afi.
Ekki grunaði okkur þegar
við fengum fregnirnar um að
þú hefðir greinst með krabba-
mein að við myndum vera að
skrifa minningarorð strax
þremur mánuðum seinna.
Krabbinn tók þig allt of
snemma frá okkur.
Það var svo margt sem við
áttum eftir að brasa saman og
svo margt sem þú ætlaðir að
dunda þér við þegar þú værir
hættur að vinna.
Hvað þá allt sem þið
mamma ætluðuð að ferðast og
njóta seinni áranna.
En núna verðum við að vera
þakklát fyrir allt það sem þú
kenndir okkur og allar þær
minningar sem við náðum að
skapa saman.
Við munum hugsa til þín og
sakna við hvern fótboltaleik,
hvert sinn sem við spilum pool,
hvert sinn sem við heyrum
panflautuleik eða country-lag,
hvert sinn sem við heyrum
pabbabrandara, hvert sinn sem
eitthvað fyndið gerist í lífi og
starfi sem væri gaman að
segja þér frá, hvert sinn sem
eitthvað bilar, brotnar,
skemmist. Því alltaf gat afi
lagað það.
Við kveðjum þig með trega
og söknuði.
Minning þín er ljós í lífi
okkar.
Hvers vegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Þín dóttir og afastrákur,
Bryndís og Viktor.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Þín dóttir,
Björg.
Elsku pabbi og afi. Mér er
eiginlega orða vant, skil ekki
hvernig þessi ósanngjarni og
ljóti sjúkdómur sem krabba-
mein er tók þig svona fljótt frá
okkur. Þetta ferli tók ekki
nema ca. þrjá mánuði en alltaf
barst þú höfuðið hátt og hugs-
aðir alltaf um hvort það yrði
ekki í lagi með alla aðra. Það er
akkúrat það sem lýsir þér svo
vel. Passaðir alltaf upp á alla
aðra í kringum þig og vildir öll-
um vel. Þú varst ákveðinn,
glaður, hrekkjóttur og hug-
myndaríkur maður sem lést
ekkert stoppa þig ef þú vildir
koma einhverjum af fjölmörg-
um hugmyndum þínum í verk.
T.d. þegar þú hentir í eitt
stykki snókerborð til að æfa
þig þar sem þú varst dolfallinn
yfir snóker og smitaðist áhug-
inn til okkar líka. Varst aldrei
óhræddur við að fara út fyrir
þægindarammann, heldur
sýndir okkur öllum að það ger-
ist ekkert ef maður hugsar
bara hlutina. Maður verður líka
að framkvæma. Tilhugsunin um
að maður fái aldrei að heyra
annan pabbabrandara eða
heyra tónlistina óma af skrif-
stofunni þinni á meðan þú ert
að vinna í tölvunni er alveg
skelfileg og brýtur hjarta mitt í
þúsund mola. Við förum ekki
saman á fleiri KR-leiki í
Frostaskjóli þar sem við und-
um okkur alltaf vel en ég þyk-
ist viss um að þú munir fylgjast
með frá öðrum stað. Það er
visst tómarúm sem hefur
myndast hjá okkur sem aldrei
mun fyllast. Þín verður minnst
sem góðs manns með fallegt
hjarta sem stóðst alltaf upp
fyrir þeim sem minna máttu
sín, alltaf tilbúinn með brand-
ara til að létta andrúmsloftið og
bara dásamleg manneskja í alla
staði. Ég gæti talið upp enda-
lausa hluti upp um þig, t.d. all-
ar veiðiferðirnar sem við fórum
með þér þegar við vorum lítil,
því veiðidellan var mikil hjá þér
og auðvitað fengum við að vera
með í því, allir leikirnir, ísbíl-
túrarnir og svo seinna þegar
barnabörnin fóru að koma. Þú
varst þekktur sem afi sem
lagar allt því það var ekkert
sem þú gast ekki lagað held ég
bara. Ingibjörg Bóel gat komið
með hvað sem er liggur við og
alltaf gastu lagað dótið hennar.
Ingibjörg Bóel fær ekki oftar
að stríða afa sínum á meðan
hann situr í stólnum sínum eða
sníkja smá pening af honum til
að láta í baukinn sinn. Það er
gífurlega sárt að hún fái ekki
lengri tíma með þér en ég mun
segja henni frá þér eins oft og
ég get. Þú varst allt sem maður
gat óskað sér og meira til. Þú
varst, ert og munt alltaf verða
GOAT („greatest of all time“)
og höfðingi í okkar huga.
Elsku pabbi og afi, við mun-
um sakna þín alla ævi en geym-
um þig í hjarta okkar og yljum
okkur við minningarnar um
þig.
Sumir hverfa fljótt úr heimi hér
skrítið stundum hvernig lífið er,
eftir sitja margar minningar,
þakklæti og trú.
Þegar eitthvað virðist þjaka mig
þarf ég bara að sitja og hugsa um
þig,
þá er eins og losni úr læðingi
lausnir öllu við.
Þó ég fái ekki að snerta þig
veit ég samt að þú ert hér,
og ég veit að þú munt elska mig
geyma mig og gæta hjá þér.
(Ingibjörg Gunnarsdóttir)
Ástar- og saknaðarkveðjur,
Þín dóttir,
Berglind og
Ingibjörg Bóel afastelpa.
Í dag kveðjum við ástkæran
bróður sem lést 20. mars sl.
eftir stutt en erfið veikindi.
Biggi var einstakur stóri bróðir
og fyrirmynd, hann setti sér
markmið löngu áður en byrjað
var að kenna markmiðasetn-
ingu.
Hann bar út blöð og seldi
svo aukablöðin, lagði fyrir þar
til hann hafði safnað fyrir því
sem hugurinn girntist. Við
munum eftir þegar hann keypti
smásjá, þvílíkt undur þegar
hann fann dauða fiskiflugu og
sýndi okkur líkamspartana í
smásjánni! Hann átti líka sýn-
ingavél og oft var bíó í kjall-
aranum. Biggi var vinamargur
enda félagslyndur, ófeiminn og
mikill sögumaður. Hann gat
verið þrjóskur og í eitt skipti
reifst hann heiftarlega við
besta vin sinn og sagðist sko
aldrei ætla vera með honum
aftur!
Þegar mamma gekk á hann
kom í ljós að deiluefnið var um
það hvort vettlingar væru
prjónaðir eða saumaðir. Vinur-
inn sagði að þeir væru prjón-
aðir en Biggi vissi að þeir væru
sko saumaðir! Þegar málið var
krufið kom í ljós að báðir höfðu
rétt fyrir sér, mamma okkar
saumaði vettlinga á okkur
krakkana upp úr gömlum peys-
um því hún var alls ekkert fyrir
það að prjóna en lærði að
sauma og var snillingur í því.
Mamma vinarins prjónaði hins
vegar alla vettlinga eins og
flestir.
Þegar mamma hafði útskýrt
fyrir honum að þeir hefðu báðir
haft rétt fyrir sér sættust þeir
og hefur þeim aldrei síðan orð-
ið sundurorða. Það var oft mik-
ið fjör á æskuheimilinu í Holt-
unum, við vorum eins og allir
krakkarnir í hverfinu voru úti
að leika frá morgni til kvölds.
Mamma gat verið ströng með
að við klæddum okkur vel ef
það var kalt úti, sum okkar
voru að suða og nöldra yfir því
og vildu ekki hlýða en Biggi fór
orðalaust í úlpu og var svo rok-
inn. En þegar við fórum út eftir
að hafa tapað baráttunni við
mömmu sem gerðist alltaf kom
í ljós að úlpan hans Bigga var
niðri í stiganum! Svona var
hann, ekki að eyða orkunni í
nöldur og nagg, leysti málin á
sinn hátt! Ungur lærði hann til
bakara og var mjög góður, það
var svo merkilegt að sjá hvað
hann gat „skrifað“ mjög fallega
á terturnar með glassúr og
mun betur hans eiginlega rit-
hönd. Svo kom að því að hann
hætti alveg að baka vegna of-
næmis og réð sig sem sölumann
til Ólafs Gíslasonar ehf. í
Sundaborg, þar undi hann hag
sínum vel. Það var enginn sem
sagði brandara eins lifandi og
skemmtilega og Biggi. Það var
alltaf gaman þegar við systk-
inin hittumst með mökum og
Biggi var alltaf hrókur alls
fagnaðar, mikið hlegið og
skrafað.
Þessir tímar koma ekki aft-
ur, hans verður sárt saknað en
við getum yljað okkur af minn-
ingunum og hlegið saman, því
það hefði hann viljað.
En mestur er söknuðurinn
og sorgin fyrir elsku Ingi-
björgu mágkonu og ekki síður
verður af börnum, tengdabörn-
um og afkomendum. Fjölskyld-
an er samheldin og gott til
þess að vita að Ingibjörg hefur
stórt og gott bakland hjá stóra
barnahópnum þeirra.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Anna og Guðrún.
Við Biggi afi áttum mjög
margar og góðar stundir sam-
an, ég tel að ég hafi fengið
fíflaskapinn frá þér þar sem þú
elskaðir að grínast og maður
tók þátt í því með þér. Við fór-
um stundum saman á Reynis-
vatn til þess að fá að veiða,
mér fannst það frábær upp-
lifun þar sem þú leigðir bát og
leyfðir manni að róa því maður
var svo æstur í að fá að vera
eins og þú. Við vorum mjög
nánir vinir og það var alltaf
hægt að leita til þín og þegar
ég var í grunnskólanum þurfti
ég að fara í kynningu á vinnu-
stað og þá valdi ég að fá að
vera heilan dag með þér hjá
Ólafi Gíslasyni og co. Brallaði
maður margt með þér á þeim
degi þar sem þú varst svo
ánægður að hafa mig með þér
og bauðst mér að prófa eld-
varnabúnað sem er notaður hjá
slökkviliðinu. Þetta er dagur
sem gleymist seint. Áhugamál-
in hjá okkur voru svipuð þar
sem þú fékkst mig til þess að
hnýta flugur og endaði á því að
ég fékk settið þitt lánað og
keypti mér svo sett eins og þú
áttir.
Ekki skemmdi það að maður
kom til þín og spurði hvaða lit-
ur væri hvað og endaði það
alltaf á því að við hlógum báðir
vegna þess að við vissum hvor-
ugir hvaða litur væri hvað enda
báðir litblindir. Svo var það
eitt árið sem ég var búinn að
vera að spyrja þig hvenær við
ættum að fjárfesta í gleraugum
sem voru komin á markað, þú
sagðir að það þýddi ekkert og
myndi ekkert virka en þá fór
fjölskyldan okkar á stúfana og
pantaði tvenn og gaf okkur í af-
mælisgjöf þar sem við áttum
nánast sama afmælisdag, mun-
aði nokkrum klukkutímum. Svo
þegar maður spurði þig af og
til um hvort þú værir að nota
gleraugun þá sagðirðu nei, þú
ættir svo fín sólgleraugu að þú
þyrftir þau ekki og þetta væri
bara bull og vitleysa en svo
kom annað hljóð í þig þegar ég
spurði þig eftir ca hálft ár, þá
hafðirðu óvart tekið gleraugun
í bílinn og farið að nota þau við
keyrslu og þú hafir verið svolít-
ið skrýtinn því allt í einu komu
einhverjir litir sem þú hafðir
aldrei séð áður!
Að sjá brosið hjá þér á þeim
tíma þegar þú sagðir mér þetta
var æðislegt þar sem þú hafðir
sagt að þetta myndi aldrei
virka.
Ein áramótin varstu í flug-
eldasölunni hjá KR og fékkst
mann til að koma og hjálpa til
við að setja upp búðina og end-
aði á því að ég kom ár eftir ár
og skapaðist ný hefð hjá okkur;
að vera saman á milli jóla og
nýárs í öðru umhverfi en að
hanga bara heima og gera ekki
neitt.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Hvíldu í friði Biggi afi, þér
verður seint gleymt.
Þinn nafni,
Birgir Örn Þorsteinsson
og fjölskylda.
Birgir Örn
Harðarson
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Móðir okkar,
AUÐUR HALLDÓRSDÓTTIR,
Strikinu 2, Garðabæ,
lést föstudaginn 6. mars.
Útför hennar fór fram frá Háteigskirkju
15. mars. Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýndu
fjölskyldunni samúð og vinarhug við andlát og útför hennar.
Ingólfur H. Eyfells
Ólafur Lúðvíksson
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
HALLDÓRA R.H. JÓNSDÓTTIR,
Grænumörk 2, Selfossi,
lést á heimili sínu 14. mars.
Útförin fór fram 30. mars í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Hilmar Þ. Sturluson Guðrún Bjarnþórsdóttir
Símon M. Sturluson
barnabörn og langömmubörn
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ÁSDÍS JÓNSDÓTTIR,
Lundi,
lést sunnudaginn 29. mars á hjúkrunarheimilinu Dyngju.
Börn og aðstandendur