Morgunblaðið - 14.04.2021, Blaðsíða 15

MINNINGAR 15
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. APRÍL 2021
✝
Björn Þórisson
fæddist í Kópa-
vogi þann 7. maí
1957. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans þann
4. apríl 2021. Björn
var sonur hjónanna
Þóris Finns Helga-
sonar, f. 27. júní
1926, d. 4. janúar
2019, og Sig-
urbjartar Vigdísar
Björnsdóttur, f. 11. júlí 1933.
Systir Björns er Ingibjörg Halla
Þórisdóttir, f. 4. ágúst 1953.
Eiginmaður hennar er Bárður
A. Sveinbjörnsson, f. 2. júlí
1958. Bróðir Björns er Helgi
Þórisson, f. 11. desember 1955.
Eiginkona hans er Sigríður
Pálsdóttir, f. 9. september 1958.
fékk fljótt áhuga á bílum og
ferðalögum, sem fylgdi honum
alla tíð. Hann hóf nám í húsa-
smíði við Iðnskólann í Reykja-
vík, en lauk sveinsprófi frá Iðn-
skólanum í Hafnarfirði árið
1979. Síðar lá leið hans í
meistaranám og lauk hann því
árið 1984. Björn vann við húsa-
smíði í Hafnarfirði, þar sem
hann bjó með fjölskyldu sinni,
allt til enda.
Aðstandendur vilja koma
fram þakklæti til allra þeirra
sem stutt hafa við bakið á þeim
í þessari löngu baráttu. Sér-
stakar þakkir fær Ljósið en
hægt er að styrkja það mik-
ilvæga starf með því að leggja
inn á eftirfarandi reikning:
Banki 0130-26-410420, kenni-
tala 590406-0740.
Útförin fer fram miðvikudag-
inn 14. apríl kl. 13.00 og verður
henni streymt frá vefsíðunni
https://streyma.is/streymi
Þann 4. júlí 1987
kvæntist hann eft-
irlifandi eiginkonu
sinni Kristínu
Garðarsdóttur, f.
10. mars 1961. Syn-
ir þeirra eru 1)
Ingvar Þór Guð-
jónsson, f. 30. jan-
úar 1979, kvæntur
Ásdísi Petru Odds-
dóttur, f. 25. maí
1979. Börn þeirra
eru Andri Steinn, Thelma Krist-
ín og Dagur Logi.
2) Reynir Örn Björnsson, f.
14. janúar 1982, kvæntur Tönju
Dögg Arnardóttur, f. 14. ágúst
1985. Börn þeirra eru Styrkár
Vatnar, Kjalvör Brák og Skjöld-
ur Vindar.
Björn ólst upp í Kópavogi og
Þegar ég settist niður með
penna í hönd var það fyrsta sem
kom upp í hugann hetja.
Í sjö ár hefur tengdasonur
minn barist hetjulega við
krabbameinsvágestinn með slíku
æðruleysi að undrum hefur sætt.
Aftur og aftur hefur hann verið
„sleginn niður“, jafn oft hefur
hann risið upp aftur með bros á
vör og blik í augum og sagt: „Nú
er bara að byggja sig upp aftur.“
Hvílík fyrirmynd.
Inn á heimili okkar Garðars
flutti hann 1979, höfum því átt
samleið í yfir 40 ár. Má segja að
góðir vinir hafi þeir ávallt verið
tengdafeðgarnir, eru þeir nú
báðir fallnir frá.
Betri heimilisföður var vart
hægt að hugsa sér. Synina og
Kiddu mína bar hann á höndum
sér alla tíð, ber heimili þeirra og
allur aðbúnaður því glöggt
merki.
Bjössi var húsasmiður að
mennt var það hans aðalstarf, en
fínsmíði lék listavel í höndum
hans, var það arfur frá föðurnum
sem var snillingur á því sviði.
Gleðigjafi var Bjössi, þar sem
hann var þekktist ekki logn-
molla, ávallt með grín á vörum
og útúrsnúninga sem enga særði
en vöktu bara upp kátínu.
Það stóð ekki á orðheppni
hans né glettni. Minnist ég þess
eitt sinn er þau hjón skruppu til
Danmerkur (í dönsku var hann
ekki mjög sleipur) að hann var
spurður hvort vel hefði gengið
að finna rétta lest. „Ekki málið,“
svaraði hann, „ég sá eina sem á
stóð DS sem hlaut að þýða
Dansk Spanebane, tókum hana
og vorum fljót á áfangastað.“
Hann reddaði sér alltaf.
Ferðalög utanlands sem innan
voru þeirra yndi. Þessi sjö veik-
indaár notuðu þau til ferðalaga
þegar heilsan leyfði. Var dásam-
legt hve vel þau nýttu þennan
tíma. Kidda mín getur í framtíð-
inni yljað sér við minningarnar
og allar ljósmyndirnar sem þau
voru búin að viða að sér í þess-
um ferðum sínum. Það verður
aldrei frá henni tekið.
Elsku Kidda mín, missir þinn
er mikill og kom allt of fljótt.
Það eru ekki alltaf jólin, en þrátt
fyrir áföll heldur lífið áfram.
Sárin gróa aldrei alveg, en þau
mildast með tímanum.
Strákarnir okkar, Ingvar og
Reynir, ásamt fjölskyldum, ég
veit að mamma ykkar á gæði
ykkar að og að þið haldið vel ut-
an um hana. Ykkar missir er líka
mikill.
Ég kveð hér Bjössa minn og
bið honum allrar blessunar.
Kær kveðja frá Sigurgeiri
sem því miður getur ekki verið
með á þessari kveðjustund.
Þín tengdamóðir,
Jóhanna.
Elsku Bjössi, það er erfitt að
trúa því að þú sért farinn frá
okkur og að við fáum aldrei að
hitta þig aftur. Söknuðurinn er
ólýsanlegur en eftir sitja allar
dásamlegu minningarnar sem
eiga eftir að ylja okkur um
ókomna tíð.
Þakklæti og gleði er efst í
huga þegar ég hugsa til þín.
Þakklæti yfir öllum góðu stund-
unum saman, hvort sem það var
gæðastund í hversdagsleikanum
yfir kaffibolla og mögulega
möndluköku eða skipulögðum
viðburðum eins og ferðalögum,
útilegum og matarboðum. Þakk-
læti yfir litlu eftirminnilegu
stundunum eins og þegar við
tókum myndir af okkur í mynda-
kassanum í Barcelona og hlóg-
um í mörg ár á eftir, viskíglasið
sem þú gafst mér þegar átti að
ná úr mér kvefinu, eða Bjössa
bollu-bjórnum sem þú bara
varðst að panta þér, bara upp á
grínið. Þú hafðir svo gaman af
gríni og glensi, þú varst kon-
ungur fimmaurabrandara, sem
voru misgóðir, og alltaf varstu til
í að taka þátt í einhverju fjöri og
gríni. Þú hafðir dásamlega nær-
veru, þú varst alltaf glaður og
það var alltaf svo gott að vera í
kringum þig. Þú barst hag okkar
ætíð fyrir brjósti og það var al-
veg sama hvað þurfti að gera og
græja, alltaf hjálpaðir þú okkur
með bros á vör. Öll smíðavinnan,
húsið okkar, veröndin, innrétt-
ingarnar, allt stússið og vinnan í
kringum misgáfulegar hug-
myndir okkar, alltaf varstu
mættur og hjálpaðir okkur og
leiðbeindir. Það var aldrei neitt
vandamál í kringum þig, orða-
tiltækið sem þú sagðir svo oft,
„það eru engin vandamál, bara
lausnir“, átti svo sannarlega vel
við þig, það voru aldrei nein
vandamál, þú fannst alltaf lausn.
Fyrir allt þetta og svo miklu
miklu meira erum við þér óend-
anlega þakklát.
Krakkarnir minnast þín með
mikilli hlýju og væntumþykju.
Rúntarnir á Mustangnum, sér-
staklega þegar þú spólaðir, ferð-
irnar á fjórhjólinu, öll smíða-
vinnan á verkstæðinu, sprellið í
heitapottinum, ísbíltúrarnir,
nerf-stríðið í stofunni eða chillið
í sófanum. Öllum góðu minning-
unum með þér munu þau aldrei
gleyma. Þú ert algjör töffari og
ofurhetja í þeirra augum. Þú ert
besti afi í heimi og þau munu
aldrei gleyma þér heldur ávallt
minnast þín með ást og gleði.
Það var einstakt hvernig þú
tókst á við veikindin með þínu
jafnaðargeði og æðruleysi. Grín-
ið og gleðin var heldur aldrei
langt undan hjá þér þrátt fyrir
þennan ósanngjarna og ömur-
lega sjúkdóm.
Elsku Bjössi, við munum
sakna þín alla ævi en við geym-
um þig í hjörtum okkar og yljum
okkur við allar dásamlegu minn-
ingarnar um þig.
Þín tengdadóttir,
Ásta.
Elsku Bjössi, eða uppáhalds-
tengdapabbi eins og ég kallaði
þig svo gjarnan. Það er mér
þyngra en tárum taki að hugsa
til þess að þú sért farinn frá
okkur. Þú þessi lífsglaði, jákvæði
og hjartahlýi maður fórst allt of
snemma. Þú háðir hetjulega bar-
áttu við krabbann og tókst veik-
indum þínum af einstöku æðru-
leysi, eins og þér einum var
lagið.
Ég var ekki gömul þegar við
hittumst fyrst, bara 16 ára
stelpuskott, en þið Kidda tókuð
mér opnum örmum, strax og ég
mætti í sjónvarpsherbergið ykk-
ar í fyrsta sinn og kynnti mig
sem kærustu Reynis. Þér var nú
svo brugðið við komu mína að þú
raukst upp og skallaðir súðina
svo hressilega að við grínuðumst
með það í mörg ár að kúlan væri
ennþá á höfðinu á þér. Nú, næst-
um 20 árum seinna varstu enn
okkar helsti stuðningsmaður og
vildir okkur alltaf það besta.
Þú varst frábær afi og börnin
okkar áttu ríkt og gott samband
við þig. Alltaf nenntirðu að hafa
þau með, bardúsa eitthvað snið-
ugt og smita þau af brennandi
áhuga þínum á vélknúnum tækj-
um. Kjalvör okkar var nú ekki
há í loftinu þegar hún fór að tala
um afa sem „jeppalýð“ því þú
fórst með þau í torfærur á jepp-
anum og eltir uppi minnstu snjó-
skafla, bara til að sjá litlu
strumpana þína ljóma af ham-
ingju. Þau elskuðu að fara með
afa í pottinn og það var alltaf
sport að hjálpa þér úti á verk-
stæði, enda varstu dáður af þeim
öllum og frábær fyrirmynd. Það
er leitun að vinnusamari og dug-
legri einstaklingi en þér, flottur
smiður og allt lék í höndum þér.
Ein besta gjöf sem mér hefur
verið færð var viðarjólatré af
gamalli íslenskri hefð, sem þú
smíðaðir fyrir okkur hjónin. Mér
finnst jólin ekki komin nema að
tendra kertaljós á fallega lista-
verkinu þínu.
Við ferðuðumst töluvert sam-
an, fórum í sumarbústaðaferðir,
útilegur og heimsóttum fjarlæg
lönd. Ferðin til Englands stend-
ur upp úr, þar sem við heimsótt-
um æskuslóðir mínar, leigðum
bíl og keyrðum um suðurhluta
landsins til að upplifa sveitaset-
ur, hella, ostagerð í Cheddar og
svo mikið meira. Með þér var
húmorinn og gleðin aldrei langt
undan og þess vegna safnaðir þú
þér dýrmætum hóp af fjölskyldu
og vinum úr öllum áttum. Það
var nú bara þannig að allir vildu
þekkja þig og verja tíma með
þér, því það var svo dásamlegt
að fá að taka þátt í lífi þínu og
þessari frábæru lífsgleði sem
fylgdi þér. Allt eru þetta hug-
ljúfar minningar sem ylja mér í
sorginni og munu fylgja mér um
ókomna tíð.
Kæri Bjössi, besti tengdafaðir
og afi sem hugsast getur, farðu í
friði. Þar til við hittumst aftur,
elska þig alltaf.
Þín
Tanja Dögg.
Mann setur hljóðan þegar
góður drengur fellur frá langt
um aldur fram. Sorgin og sökn-
uður tekur yfir. Björn Þórisson,
Bjössi mágur og svili, hafði átt
við alvarleg veikindi að stríða í
sjö ár. Hann tókst á við þessi
veikindi sín af einstöku æðru-
leysi, bjartsýni og ótrúlegri já-
kvæðni. Kvartaði aldrei. Með
honum í þessari baráttu stóð
hún Kidda hans eins og klettur.
Saman náðu þau ásamt fjöl-
skyldu og vinum að bæta hressi-
lega í skemmtilegan minninga-
banka síðustu árin.
Bjössi var einstaklega ljúfur
og dagfarsprúður maður, bros-
mildur, bóngóður og sannur kon-
ungur fimmaurabrandaranna.
Engan þekkjum við sem hló jafn
dátt og smitandi hlátri í hljóði.
Hann var hagleiksmaður mikill á
tré og ber heimili þeirra Kiddu
þess merki. Fékk hann gott upp-
eldi í þeim efnum hjá föður sín-
um.
Þegar við settumst niður til
að setja nokkur orð á blað til að
minnast Bjössa komu alltaf upp í
hugann bjartar og skemmtilegar
myndir. Myndir sem tengjast
jólaboðum og skóhlífarbrag um
hvernig aka skyldi VW-Bjöllu.
Myndir sem tengjast mörgum
fjölskylduferðum sem reglulega
voru farnar hér á árum áður.
Myndir sem tengjast hóflegri
bíladellu Bjössa. Gula leikfangið,
Mustanginn, ber vott um þessa
dellu. Myndir sem tengjast fjöl-
skylduferð austur í Skaftafell.
Þá voru Bjössi og Kidda á nýj-
um bíl. Ekki vildi betur til en svo
að gat kom á bensíntank bílsins
á Mýrdalssandi á leið austur.
Góð ráð dýr, langt í þjónustu
hvort heldur sem var í Vík eða á
Klaustri. Málinu reddað með því
að ráða alla fjölskyldumeðlimi í
vinnu við að tyggja tyggjó svo
troða mætti í gatið. Svo var
brunað hratt á Klaustur, tyggj-
andi til að hafa ferskar þéttingar
klárar ef á þurfti að halda.
Myndir af Þórsmerkurferð með
danska vini okkar. Þá var ekið
nokkuð greitt í læki og polla á
leiðinni til að gusa fyrir börnin.
Það var nefnilega alltaf stutt í
grallarann og leikinn hjá Bjössa.
Hann sagði að maður mætti
aldrei verða það gamall að mað-
ur hætti að leika sér. Bjössi var
duglegur að fara út að leika á
fjórhjólinu með vinum og líka
barnabörnum.
Síðasta ferðin okkar saman
var systraferð með mökum til
Dublin rétt fyrir Covid. Einstak-
lega skemmtileg ferð þar sem
hláturinn réð ríkjum. Þrátt fyrir
veikindi kvartaði Bjössi aldrei,
gaf sig allan í ferðina, hrókur
alls fagnaðar. Það er einmitt
þannig sem við minnumst hans.
Bjössi var mikill félagsmaður
og vinirnir margir. Hann gekk í
Frímúrararegluna 1988 og var
virkur og traustur bróðir. Hann
lagði sitt af mörkum með smíða-
kunnáttu sinni og dugnaði þegar
hús Frímúrara í Hafnarfirði,
Ljósatröð, var byggt. Þar var
vandað til verka eins og ávallt.
Við vottum Kiddu, Ingvari
Þór, Reyni Erni og fjölskyldum
okkar innilegustu samúð. Þeirra
er missirinn mestur. Minning
um góðan eiginmann, föður og
afa mun lifa.
Hafi Bjössi þökk fyrir allt og
allt. Við óskum honum blessunar
á þeim vegum sem hann hefur
nú lagt út á.
Bryndís og Gísli Vagn.
Hvað er hægt að segja á
svona stundu annað en að það
er sárt að kveðja þig elsku
Bjössi, þú lífsglaði, brosmildi,
jákvæði yndislegi vinur sem
auðvelt var að þykja svo ofur-
vænt um. Það er svo margt að
minnast, margt að þakka fyrir
og margt að sakna þegar hug-
urinn fer að reika í safni minn-
inganna. Við hjónin erum svo
þakklát fyrir að hafa átt ykkur
Kiddu fyrir vini í rúm 40 ár, við
metum það mikils og minnumst
allra þessara stunda sem við
höfum átt í gegnum tíðina, en
þær eru ófáar.
Við minnumst m.a. allra jep-
patúranna þegar Búraflokkur-
inn var stofnaður í upphafi vin-
skapar okkar, allra ferða-
laganna í tjaldvögnunum þegar
við vorum með börnin okkar lít-
il, ferðalaganna þegar við fórum
bara fjögur saman eða með vin-
um okkar í Klaufhömrum, svo
húsbílaferðirnar síðustu ár,
svona má lengi telja… en allt
svo frábærar ferðir. En þú mátt
vita að þér verður boðið með í
allar þær fjórhjólaferðir sem
farið verður í framvegis því þær
ferðir er erfitt að fara í án þín.
Elsku Kiddu okkar, Ingvari,
Reyni og fjölskyldum þeirra
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur og hlýtt faðm-
lag. Einnig sendum við Vigdísi,
Helga, Ingu og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúð-
arkveðjur.
Við endum þessa kveðju á
orðunum:
Jafnvel rauðar rósir fölna eins
og bjartir dagar kvölda.
Þínir vinir,
Sigurjón og Anna.
Lífsgangan er órætt ferðalag
og vegvísarnir margir sem við
göngum fram á á þeirri leið.
Einn af þessum vegvísum lífsins
leiddi okkur félagana saman, við
aðstæður sem við óskuðum okk-
ur svo sannarlega ekki.
Þegar fólk greinist með
krabbamein er ekki hægt að
ímynda sér að það geti haft eitt-
hvað jákvætt í för mér sér – síð-
ur en svo. Við kynntumst í Ljós-
inu, þar sem við sóttum styrk og
ráðgjöf, ásamt því að stunda
hópþjálfun hjá Hauki sjúkra-
þjálfara. Við áttum það allir
sameiginlegt að hafa greinst
með krabbamein og vildum
styrkja okkur andlega og líkam-
lega. Við nutum okkar í ræktinni
og höfðum sérstaklega gaman af
því að fíflast hver í öðrum og
segja brandara og kölluðum
okkur „krabbagengið“. Á eftir
var sest niður á kaffihúsi og
spjallað saman um lífið og til-
veruna. Kaffihúsaferðirnar voru
kallaðar „afmæli“ og þegar ein-
hver okkar kom heim frá útlönd-
um var skylda að kaupa pakka á
línuna. Við hittumst líka utan
ræktarinnar, nutum þess að fara
í góða göngutúra og einnig líka
bara að koma saman og eiga
góða stund, borða góðan mat
ásamt konunum og treysta
þannig enn frekar vinaböndin.
Þegar Covid-faraldurinn skall á
breyttist líkamsræktin í reglu-
lega göngutúra og síðan gott
spjall og næringu á eftir. Þegar
við komum saman nú rétt fyrir
síðustu jól færði Bjössi okkur að
gjöf listasmíð sem hann hafði
gert til að gleðja okkur félagana.
Þarna vissi hann að hverju
stefndi.
Bjössi var einstakur ljúflingur
og ótrúlega lífsglaður maður.
Glæsilegur guli Mustanginn sem
gaman var að grípa í og reyk-
spóla á góðviðrisdögum, fjórhjól-
ið og fjallaferðirnar, hreindýra-
og gæsaveiðar og ferðast, innan-
lands sem utan, með Kiddu sinni
í húsbílnum, var meðal þess sem
Bjössi hafði mikla unun af.
Þótt oftast væri rætt í hópn-
um um bíla, fjórhjól, mat og
músík voru alvarlegri mál líka til
umræðu. Við deildum líka saman
gleði og sorg. Bjössi hafði ein-
staka skapgerð til að bera, já-
kvæðni, þrautseigja og hans
létta lund voru hans styrkur þótt
hann vissi að sjúkdómurinn gæfi
honum ekki langan tíma. Þau
Kidda nýttu því tímann vel,
hlúðu hvort að öðru og söfnuðu
góðum minningum. Það geislaði
af þeim umhyggja og ást.
Hann unni fjölskyldu sinni af-
ar heitt og samband þeirra
Kiddu var einstakt, ástríkt og
fallegt. Bjössi var alltaf í góðu
skapi, þrátt fyrir hverja dýfuna
af annarri í baráttunni við
krabbameinið, alltaf stóð hann
upp, jákvæður og sterkur með
viljann að vopni. Nú hefur veg-
vísirinn í lífsgöngu Bjössa vinar
okkar vísað veginn til eilífðar-
innar – þann veg sem okkur öll-
um er ætlað að ganga að lokum.
Bjössi okkar náði ekki að stíga
upp úr síðustu dýfunni.
Megi minningin um einstakan
vin og félaga lifa að eilífu.
Við sendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur til Kiddu, Ingv-
ars, Reynis, barnabarna og ann-
arra ástvina.
Dýpsta sæla og sorgin þunga,
svífa hljóðlaust yfir storð.
Þeirra mál ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum)
Jakob, Ólafur Már,
Ragnar Th. og Stefán Már.
Það er þyngra en tárum taki
að setjast niður og skrifa minn-
ingarorð um yngri bróður sinn
sem lést langt um aldur fram
eftir hetjulega baráttu við
krabbamein í átta ár. Í uppvexti
okkar á Fífuhvammsvegi vorum
við eins og flestir á þeim árum,
mikið frelsi og krakkar ólu sig
að mestu upp sjálfir. Það var svo
á unglingsárum sem bílaáhugi
tók hug okkar og var aðaláhuga-
málið þar til fjölskylda og börn
tóku við. Það var svo ekki fyrr
en á seinni árum sem Bjössi lét
drauminn rætast með gulum
Mustang sem var hans stolt og
yndi.
Það var eins með veiðiskap-
inn, er bróðir fór að fara með
mér til rjúpna fyrir um 20 árum
og seinna bættust hreindýra-
veiðar við. Þetta sameiginlega
sport bjó til margar og góðar
samverustundir okkar bræðra.
Á þessu vori vorum við farnir að
undirbúa haustið, enda fékk
Bjössi úthlutað leyfi þetta árið.
Það verður sorglegt að hafa
hann ekki með í næstu hrein-
dýraferð. Bjössi og Kidda voru
búin að koma upp þeim
skemmtilega sið að halda árlega
villibráðarveislu í janúar, og
kann ég þeim bestu þakkir fyrir
það framtak.
Bjössi hafði greinilega erft frá
föður okkar smiðshæfileika og í
gegnum tíðina hef ég leitað til
hans ekki síður en til föður míns
þegar hann var á lífi. Á liðnum
árum höfum við haft aðstöðu í
gamla verkstæðinu hans pabba
og höfum oft tekið gott kaffi-
spjall.
Bjössi mun skilja eftir sig
stórt skarð sem ekki verður fyllt
svo auðveldlega. Í hjarta okkar
lifir minning um góðan mann.
Kæra Kidda og fjölskylda, við
Sigga sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðjur, einnig
biðjum við góðan guð að styrkja
mömmu við fráfall ástkærs son-
ar.
Helgi og Sigga.
Björn Þórisson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN LEVÍ TRYGGVASON,
Grýtubakka 12,
frá Skrauthólum,
lést á líknardeild LSH laugardaginn
10. apríl.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á MS Setrið og/eða
Blindrabókasafnið.
Elín Óskarsdóttir
börnin og fjölskyldur þeirra