Morgunblaðið - 14.05.2021, Blaðsíða 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. MAÍ 2021
✝
Birna Gréta
Halldórsdóttir
fæddist 3. nóv-
ember 1947. Hún
lést á heilbrigð-
isstofnun HSN á
Sauðárkróki 28.
apríl 2021. For-
eldrar hennar
voru Ásta Guð-
mundsdóttir, f.
19.9. 1919, d. 17.5.
2001, og Halldór
Björnsson, f. 13.1. 1921, d.
22.7. 2008.
Birna átti sjö systkini. Elstur
er Skúli Ragnar Guðmundsson,
hálfbróðir, f. 18.8. 1942, sam-
mæðra. Guðmundur Gylfi, f. 2.
rich í Sviss og vann þar í eitt
ár. Seinna fór hún til Hannover
í Þýskalandi og vann þar um
tíma.
Eftir heimkomu réð hún sig
á Sjúkrahús Siglufjarðar. Hún
vann einnig á Kristneshæli um
tíma. Síðustu áratugina vann
hún á sjúkrahúsinu á Sauð-
árkróki þar til hún lét af störf-
um. Birna bjó lengst af í Suður-
götunni í sínu húsi, þar til hún
byggði sér hús í landi Stóru-
Seylu sem hún nefndi Melkot.
Birna var mikill dýravinur og
átti alltaf fallegar kisur. Birna
hafði gaman af að ferðast er-
lendis. Hún var altalandi á
þýsku.
Birna verður jarðsungin frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 14.
maí 2021, klukkan 14. Streymt
verður frá útförinni, stytt slóð:
https://tinyurl.com/9knubxm8
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
okt. 1949, dó í
bernsku. Anna Sal-
óme, f. 18.12. 1950.
Margrét Erna, f.
31.10. 1952. Guð-
björg Lovísa, f.
29.9. 1955. Hulda
Unnur, f. 1.9. 1959.
Guðmundur Gylfi,
f. 18.8. 1963.
Birna ólst upp í
stórum systk-
inahópi. Hún gekk
hefðbundna barnaskólagöngu,
fór síðan í Gagnfræðaskóla
Sauðárkróks og lauk þaðan
landsprófi. Seinna fór hún í
Hjúkrunarskóla Íslands. Eftir
útskrift þaðan fór Birna til Zü-
Elsku Birna. Þegar við kveðj-
um þig, kæra systir og mágkona,
er margs að minnast. Við ólumst
upp saman hjá foreldrum okkar á
Stóru-Seylu í stórum systkina-
hópi. Margt var nú brallað í þá
daga og alltaf var nóg að gera.
Þú fórst ung að heiman. Fórst í
gaggann á Króknum og svo í
Hjúkrunarskóla Íslands. Eftir út-
skrift fórstu til Sviss og seinna til
Hannover í Þýskalandi og vannst
sem hjúkrunarfræðingur og varst
svo til mállaus. Þú lærðir
þýskuna vel og gast talað hana
alla tíð. Þú talaðir oft um hversu
fallegt væri í Þýskalandi og fórst
nokkrum sinnum þangað.
Þú hafðir mjög gaman af tón-
list, ekki síst klassískri, og var
María Callas í miklu uppáhaldi
hjá þér. Það var ætíð mikill sam-
gangur við þig í gegnum árin.
Alltaf þegar við komum til þín
hlóðstu veitingum á borð og allir
þurftu að fara saddir heim. Þú
byggðir þér hús í landi Stóru-
Seylu sem þú nefndir Melkot. Það
var gaman að koma til þín þangað
á gamlar æskustöðvar. Það hefur
verið erfitt að fylgjast með þér
hverfa frá okkur inn í heim alz-
heimer. Þú fórst inn á heilbrigð-
isstofnun á deild tvö 13. nóvem-
ber 2019. Þar var vel hugsað um
þig.
Aðstandendur Birnu þakka
ykkur hlýju og góða umönnun
henni til handa.
Ég kveð þig hugann heillar minning blíð
hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannesdóttir)
Elsku Birna okkar. Hvíldu í
friði.
Anna og Konráð (Konni).
Í dag kveðjum við Birnu
frænku okkar sem hefur verið svo
stór hluti af lífi okkar alla tíð, sum
okkar hafa haft á orði að hún sé
búin að vera nokkurskonar amma
okkar í gegnum tíðina. Birna var
einstakur gestgjafi og það fór
enginn út frá henni nema helst
pakksaddur. Það voru margar
gæðastundir sem við áttum með
henni. Það var tilhlökkunarefni
þegar stórmót í knattspyrnu voru
því Birna var eindreginn stuðn-
ingsmaður Þýskalands, og Man-
chester United var hitt liðið sem
hún fylgdist af alúð með. Alltaf
var gaman að koma og sjá fót-
boltaleiki með henni og voru
veisluföng af bestu gerð með.
Eftir að við uxum úr grasi og
fórum sitt í hvora áttina þá voru
þau mörg símtölin sem við áttum
við hana. Oftar en ekki var um-
ræðuefnið Alex Ferguson, Davíð
Oddsson, komandi stórleikir í
knattspyrnunni, eða hvernig
gengi hjá börnum okkar, en
Birna var þeim einstök og gjaf-
mild með eindæmum.
Elsku Birna, þú hefur fengið
verðskuldaða hvíld eftir glímu við
óvæginn sjúkdóm. Við geymum
minningar um þig í hjörtum okk-
ar og við þökkum fyrir allar góðu
stundirnar og kveðjum einstaka
hjartahlýja manneskju sem mun
lifa í hjörtum okkar um ókomna
tíð.
Guð blessi minningu Birnu.
Gísli, Ása , Davíð, Elvar.
Elsku Birna.
Þú hefur verið stór hluti af fjöl-
skyldunni okkar í gegnum tíðina.
Umhyggja þín í okkar garð var
alla tíð mjög mikil og þú varst
alltaf til staðar fyrir okkur.
Það er skrýtið að hugsa til þess
að nú sértu farin. Þegar litið er til
baka eru margar minningar sem
koma upp í hugann. Heimsókn-
irnar til ykkar Æju á Suðurgöt-
una eru ofarlega í minni en góð-
vild þín gagnvart henni var
einstök. Allar heimsóknirnar til
þín í Melkot þar sem gestrisni þín
og gleði var mikil. Allir kettirnir
sem þú áttir í gegnum tíðina og
unnir svo heitt og nú undir lokin
samverustundirnar okkar uppi á
spítala.
Umhyggja þín gagnvart dýr-
um var alla tíð mikil, þú sást alltaf
til þess að þau hefðu nóg að eta og
hugsaðir einstaklega vel um kett-
ina þína og hestana.
Söngur þinn og systranna á
heyvagninum er eftirminnilegur
og ljóminn í andliti þínu þegar
spiluð var tónlist eða lagið tekið
er minning sem við munum aldrei
gleyma.
Með þessari kveðju látum við
fylgja textann við síðasta lagið
sem við sungum saman, Lítill
fugl, í flutningi Ellýjar.
Lítill fugl á laufgum teigi
losar blund á mosasæng,
heilsar glaður heitum degi,
hristir silfurdögg af væng,
flýgur upp í himinheiðið,
hefur geislastraum í fang,
siglir morgunsvala leiðið,
sest á háan klettadrang,
þykist öðrum þröstum meiri,
þenur brjóst og sperrir stél,
vill að allur heimur heyri
hvað hann syngur listavel.
Skín úr augum skáldsins gleði.
Skelfur rödd við ljóðin ný,
þó að allir þrestir kveði
þetta sama dirrindí.
Litli fuglinn ljóða vildi
listabrag um vor og ást.
Undarlegt að enginn skyldi
að því snilldarverki dást.
(Örn Arnarson)
Hvíldu í friði, elsku Birna okk-
ar.
Linda Hrönn,
Hafdís og Helga.
Birna Gréta
Halldórsdóttir
✝
Elín Þórdís El-
ísdóttir hús-
móðir var fædd 20.
maí 1943 á Rand-
versstöðum, Hey-
dalasókn í Breið-
dal, S-Múl. Hún
lést 9. apríl 2021.
Faðir hennar
var Elís Geir
Guðnason, f. 16.
júní 1916, d. 22.
apríl 1994. Móðir
hennar var Valborg Guð-
mundsdóttir, f. 1. maí 1918, d.
2. apríl 1993.
Eiginmaður hennar frá 28.
des. 1969 var Kolbeinn Skag-
fjörð Sigurðsson, f.
27. mars 1966. Barn þeirra er
Kolbeinn J. Skagfjörð Jóhönnu-
son, f. 4. jan. 1990.
Kolbrún Lilja Kolbeinsdóttir,
f. 8. des. 1973. Sambýlismaður
hennar er Jón Jakobsson, f. 13.
des. 1969. Börn þeirra eru:
Ólafur Björgvin Jónsson, f. 3.
des. 2003, Ormur Karl Jónsson,
f. 30. júlí 2005, Jakob Jónsson
f. 24. mars 2009.
Alsystkin Elínar Þórdísar
eru: Guðný Sigríður Elísdóttir,
f. 18. ágúst 1940, d. 12. des.
1994. Ragnar Elísson, f. 30.
okt. 1941. Guðmundur Elísson,
f. 22. okt. 1944. Hulda Sigrún
Elísdóttir, f. 25. feb. 1948, d. 1.
des. 2014. Jón Árni Elísson, f.
8. apríl 1950. Egill Reynir El-
ísson, f. 1. júlí 1952, d. 7. sept.
2000. Magnús Hafsteinn El-
ísson, f. 31. jan. 1954. Randver
Ásgeir Elísson, f. 16. sept.
1956.
Útför hefur farið fram.
9. júní 1940, d.
17. apríl 1983.
Börn:
Kristín Kolbeins-
dóttir, f. 31. maí
1962. Eiginmaður
hennar er
Grettir Hjör-
leifsson, f. 29.
mars 1961. Börn
þeirra eru: Sandra
Grettisdóttir, f.
6. des. 1986,
Steinar Grettisson, f. 2. jan.
1988, Silvía Grettisdóttir f. 14.
feb. 1992.
Jóhanna Valborg Kolbeins-
dóttir, f. 15. ágúst 1969. Eig-
inmaður Reynir Stefánsson, f.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Mamma okkar, hún Dísa, var
einstök kona. Í útförinni söng Ósk-
ar Pétursson lagið um Íslensku
konuna sem allt á að þakka vor
þjóð. Við eigum mömmu okkar
margt að þakka og minningarnar
eru margar þar sem við urðum all-
ar þeirrar gæfu aðnjótandi að búa í
nálægð við hana.
Frá því að við munum eftir okk-
ur fengum við heimasaumuð,
hekluð og prjónuð föt sem stóðust
ávallt nýjustu strauma í tískunni.
Mamma passaði upp á það. Á þeim
tíma var siður að fá ný föt á sum-
ardaginn fyrsta, fyrir skólann og
fyrir jólin. Þó efnin væru ekki alltaf
mikil þá var passað rækilega upp á
þetta og nýju flíkina eða skófatn-
aðinn sýndum við stoltar hvert sem
við fórum henni til mikillar gleði.
Við vorum ekki gamlar þegar
við vorum farnar að hekla, prjóna
og sauma út undir handleiðslu
mömmu. Við búum enn að þeirri
kennslu og það fáum við henni
seint fullþakkað.
Hún var dugnaðarforkur sem
þurfti að hafa nóg fyrir stafni.
Henni féll aldrei verk úr höndum
sem sást best á því að hún þurfti
næstum því heilt herbergi undir
handavinnuna sína. Hún passaði
að sortera allt og hafa í röð og
reglu. Það voru yfirleitt nokkur
stykki í gangi í einu og nú síðast
vann hún að ungbarnateppi,
fermingarteppi og þrítugsteppi
handa barnabörnunum og fyrsta
langömmustráknum sínum. Hún
horfði gjarnan á Criminal Minds
og á meðan var alltaf unnin
handavinna. Eftir að hljóðbæk-
urnar komu til sögunnar hlustaði
hún á meðan hún vann.
Hún var einkar natin við
ömmubörnin sín, bauð þeim oft að
gista hjá sér og þá var ýmislegt
brallað, farið í gönguferðir, bakað,
prjónað, heklað o.s.frv. Hún var
alltaf tilbúin til að passa fyrir okk-
ur dæturnar og líklega hefði upp-
eldið nú gengið brösuglegar ef
hennar hefði ekki notið við.
Hún fylgdist vel með ættingj-
um og vinum og eftir að Facebook
kom til sögunnar var hún alsæl og
naut þess að fylgjast með ættingj-
um og vinum.
Hún var mikill náttúruunnandi
og elskaði að fara í gönguferðir.
Þá tók hún mikið af myndum, ekki
síst á haustin þegar litadýrðin var
sem mest. Hún var staðráðin í því
að kistan hennar yrði máluð í lit-
um norðurljósanna þegar þar að
kæmi og það tókst með aðstoð
góðra vina.
Í nokkur ár sá hún um kaffið í
Davíðshúsi og á Sigurhæðum.
Hún elskaði skáldin, Davíð Stef-
ánsson og Matthías Jochumsson,
og líklegast hefur henni hvergi
liðið betur í vinnu en einmitt þar.
Það er mikill missir að
ættmóðurinni og mjög undarleg
tilfinning að geta ekki skroppið til
mömmu. Oftar en ekki er hugs-
unin um að kíkja í kaffi komin í
kollinn en svo hellist raunveru-
leikinn yfir.
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn skjöld-
ur og hlíf.
...
(Ómar Ragnarsson)
Hvíldu í friði, elsku mamma.
Þínar dætur,
Kristín, Jóhanna Valborg
og Kolbrún Lilja.
Elín Þórdís
Elísdóttir
Elsku Kristófer
minn.
Það var mikið
áfall þegar hringt
var í mig sunnudag-
inn 25. apríl og sagt að þú værir
látinn.
Undanfarnir dagar hafa verið
erfiðir fyrir fjölskylduna alla og
þína vini. Missir foreldra þinna
og systra er mestur og bið ég allt
það góða sem til er að veita þeim
allan þann styrk og stuðning sem
þau þurfa á að halda í þeirra
miklu sorg.
Þinn dánardagur er sami og
ömmu þinnar sem lést fyrir
nokkrum árum og trúi ég því að
hún og afi þinn hafi tekið á móti
þér og hlúð að þér, elsku Kristó
minn.
Þú varst einstaklega ljúfur og
góður strákur, myndarlegur með
fallegt bros. Brostir og spjallaðir
þegar við hittumst hvort sem var
í fjölskylduboðum eða í vinnunni
þinni í búðinni. Fallegur að utan
sem innan.
Elsku besti frændi, mikið á ég
og við öll eftir að sakna þín um
ókomna tíð. Ég skal reyna að
vera til staðar og styðja mömmu
þína og systur.
Hvíldu í friði og ró, besta gull.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Vala og Jón (Nonni).
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Kynni okkar í Fjölbrautaskól-
anum í Garðabæ af Kristófer
Inga Kjærnested voru allt of
stutt. Það er erfitt að skilja lífs-
ins gang þegar ungur maður er
tekinn frá okkur þegar hans
ganga er rétt að hefjast. Hugur
okkar er með ástvinum Krist-
ófers og vonandi munu minning-
ar um góðan dreng hjálpa þeim
að takast á við sára sorg.
Fjölbrautaskólinn í Garðabæ
er fátækari í dag en hann var.
Kristinn Þorsteinsson,
skólameistari FG.
Það er svo óraunverulegt að
kveðja góðan vin okkar svona
ungan, rétt tæplega sautján ára.
Við áttum von á að fylgjast að í
gegnum lífið og láta draumana
okkar rætast. Kristófer Ingi var
náinn og góður vinur okkar allra
og sá eini sem við þekkjum sem
var alltaf fullur af gleði sem
smitaði út frá sér. Við kynntumst
í upphafi níunda bekkjar í
Garðaskóla og var hann stór
hluti af okkur strax frá upphafi
Kristófer Ingi
Kjærnested
✝
Kristófer Ingi
Kjærnested
fæddist 8. júní
2004. Hann lést 25.
apríl 2021.
Útför hans fór
fram 12. maí 2021.
og hafði ótrúlega
mikil áhrif á okkur.
Við höfum ekki hitt
skemmtilegri mann
og einhvern veginn
tókst honum að
gera alla daga
bjartari og alla hluti
skemmtilegri. Það
fór ekki á milli mála
að hann ætlaði sér
langt í lífinu og
hann deildi með
okkur sínum framtíðardraumum.
Kristó var alltaf brosandi og
hafði gaman af því að koma öðr-
um til að brosa og hlæja. Hann
vildi að öllum í kringum sig liði
vel og ef einhver var illa upp-
lagður lagði hann sig fram um að
kalla fram bros og átti létt með
að koma okkur öllum í gott skap.
Kristó átti auðvelt með að kynn-
ast fólki og var alls staðar vel lið-
inn, hann var alltaf stjarnan í
hópnum með sinni óendanlegu
orku og stuði og skapaði geggj-
aða stemningu hvar sem hann
kom. Við eigum margar dýrmæt-
ar minningar sem við keppumst
við að rifja upp. Hann var
stjarna Vestmannaeyjaferðar-
innar, sem var útskriftarferðin
okkar úr Garðaskóla, með ótal
frábærum uppákomum og gríni.
Kristófer var alltaf með putt-
ann á púlsinum þegar kom að
klæðaburði og hugsaði sig sjald-
an tvisvar um þegar hann var
búinn að ákveða eitthvað þó að
hann vissi að það væri ekki mjög
skynsamlegt. Hann átti erfitt
með að standast flott föt. Hann
hikaði ekki við að kaupa þau þó
að öll mánaðarlaunin væru undir.
Það var sérstaklega minnisstætt
þegar hann keypti hvíta vestið
sem var hægt að snúa við og þá
varð það blátt og svart camo.
Hann mátaði vestið, horfði á sig í
speglinum í dágóða stund og
sagði „hví ekki, það lítur vel út“
og labbaði út úr búðinni með
tómt veski. Hann kunni að lifa
lífinu og naut þess í botn. Eins
var hann uppfullur af góðum
hugmyndum og lausnamiðaður
eins og þegar verkefnið var að
skrifa ritgerð um íslenskan lista-
mann. Kristó fannst liggja beint
við að skrifa um Gillz og þegar
kennarinn reyndi að sannfæra
hann um að hann væri ekki lista-
maður, hafði Kristó bara sam-
band við Gillz án þess að þekkja
hann neitt. Gillz svaraði um hæl
að hann væri nú heldur betur
listamaður og kennarinn gat
ekki annað en samþykkt verk-
efnavalið.
Í vikunni áður en Kristófer
lést hittumst við vinirnir og rölt-
um saman og Kristófer kom á
rafmagnshlaupahjólinu að hitta
okkur, hann mætti með látum og
skransaði með innkomu eins og
hefði hæft stórstjörnu. Það er
erfitt að kveðja góðan vin og trúa
að hann sé raunverulega farinn,
en við höldum áfram að rifja upp
og deila öllu því góða og fallega
sem hann Kristófer gaf okkur.
Við sendum fjölskyldu Krist-
ófers okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og minning hans mun
lifa með okkur, við munum aldrei
gleyma þér og munum ávallt
sakna þín.
Þínir vinir,
Brynjar, Kolbeinn og
Þorsteinn Gunnar.
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Óheimilt er að taka efni úr minning-
argreinum til birtingar í öðrum miðl-
um nema að fengnu samþykki.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu
greinar eru vinsamlega beðnir að nota inn-
sendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og viðeigandi
Þar koma fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar
og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar
eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn
úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á
útfarardegi verður greinin að hafa borist
eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á mánu-
degi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir for-
máli sem nánustu aðstandendur senda inn.
Minningargreinar