Morgunblaðið - 21.07.2021, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 21. JÚLÍ 2021
✝
Kolbrún Vil-
bergsdóttir
fæddist í Borgar-
nesi 12. mars
1944. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 5. júlí
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Steinunn
Magnúsdóttir, f. 8.
september 1925,
d. 22. febrúar
2006, og Vilberg Daníelsson, f.
19. september 1914, d. 2. febr-
úar 2004.
Systur hennar eru Fanney
Eva, f. 18. júlí 1949, og Þóra,
f. 15. apríl 1954, gift Júlíusi
Karlssyni.
Börn Kolbrúnar eru: 1) Vil-
berg Guðmundsson, f. 17. des-
ember 1967, unnusta Jóna
Guðrún Vébjörnsdóttir. 2)
húsmæðraskólann á Lauga-
landi í Eyjafirði. Hún sótti
enskuskóla Erlu Aradóttur í
nokkra vetur og hafði yndi af
því.
Í saumaklúbbi með vinkon-
um sínum í um hálfa öld átti
hún margar góðar stundir.
Hún tók virkan þátt í starfi
eldri borgara í Hafnarfirði og
naut samvista við góða vini
þar í mánudagsgöngunum og
zumbadansi.
Kolbrún vann við versl-
unarstörf eftir gagnfræða-
skóla, meðal annars í Kaup-
félagi Hafnfirðinga og um
tíma í Hólsbúð og aftur hjá
Kaupfélaginu til ársins 1989
er hún hóf störf á Hrafnistu í
Hafnarfirði sem yfirmaður í
matsal þar sem hún vann til
starfsloka árið 2011. Í starfi
sínu á Hrafnistu eignaðist hún
margar góðar vinkonur sem
héldu hópinn alla tíð og fóru
þær í margar ferðir innan-
lands og utan í gegnum árin.
Útförin fer fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnarfirði í dag,
21. júlí 2021, klukkan 13.
Ingigerður A.
Kristjánsdóttir, f.
23. maí 1972, gift
Sigfúsi Bergmann.
Barnabarn Kol-
brúnar er Þórhall-
ur Arnar Vil-
bergsson, f. 10.
maí 1994.
Kolbrún fæddist
og ólst upp á Eg-
ilsgötu 17 í
Borgarnesi til
þriggja ára aldurs en þá flutti
hún með móður sinni til
Reykjavíkur í stuttan tíma og
þaðan til Grindavíkur og 1949
flutti hún á Kirkjuveg 11 í
Hafnarfirði ásamt foreldrum
sínum. Frá 1998 bjó Kolbrún á
Miðvangi 6.
Kolbrún lauk gagnafræða-
prófi frá Flensborg 1960. Vet-
urinn 1962-63 fór Kolbrún í
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla á fold …
(Ómar Ragnarsson)
Hinn 19. maí sl. keyrði ég þig
inn á bráðamóttöku Landspítala
í Fossvogi og ekki grunaði mig
þá að aðeins örfáum vikum síðar
væri ég að skrifa um þig minn-
ingargrein. Þetta er eitthvað
svo ótrúlegt. Þú sem varst svo
hress og vel á þig komin, jú jú
auðvitað sá ég og skynjaði
ákveðnar breytingar á þér og
ég vissi að það væri ekki allt í
lagi en að það yrði hringt í mig
fjórum vikum síðar og mér til-
kynnt að þú værir með illkynja
krabbamein og tíminn sem ég
ætti eftir með þér væru vikur,
mögulega mánuðir, grunaði mig
ekki.
Auðvitað fer heilinn á flug og
minningarnar streyma fram:
Hafnarfjörður, Kirkjuvegurinn,
Breiðvangurinn, Njarðvík,
Eyjafjörðurinn, Laugarholt,
Borgarnes, Ameríka, Danmörk.
Allt staðir sem tengjast okkur
og kalla fram góðar og
skemmtilegar minningar.
Amma og afi, Þórhallur (prins-
inn hennar ömmu), Kolla
frænka, jú það voru nefnilega
mörg börn sem kölluðu þig
Kollu frænku og sum meira að
segja ömmu Kollu. Þú hafðir
þann eiginleika að laða að þér
fólk, hvort sem það voru börn
eða fullorðnir. Það er alveg
sama við hvern ég tala; allir
segja það sama um þig. Alla
sömu góðu hlutina. Glaðlynd,
trygglynd, fórnfús, gast glaðst
með öðrum, barngóð með ein-
dæmum, svona man ég þig líka
og listinn er ótæmandi.
Ég naut þess að vera með þér
þessar síðustu vikur þótt erfiðar
væru. Bíltúrinn sem við fórum í
á 17. júní og fengum okkur ís
stendur upp úr. Þú áttir líka þín-
ar erfiðu stundir í lífinu en þú
kaust að tala ekki mikið um þær
heldur einbeittir þér meira að
því að styðja aðra.
Það fer enginn óstuddur í
gegnum svona reynslu að missa
ástvin. Mig langar að þakka
unnustu minni, syni mínum og
fjölskyldu minni, núverandi og
fyrrverandi, vinum, vinkonum
mömmu, fyrrverandi vinnufélög-
um mömmu, vinnuveitanda mín-
um og unnustu minni fyrir alla
hjálpina, skilninginn og stuðn-
inginn.
Eins og ég sagði í upphafi þá
mun ég lúta höfði þér til heiðurs
í dag og tár munu örugglega
falla á fold. Ég vil þakka sér-
staklega útfararstofu Hafnar-
fjarðar og starfsfólki Fríkirkj-
unnar í Hafnarfirði fyrir
auðsýnda samúð og velvild á erf-
iðum tíma.
Ég elska þig mamma.
Þinn sonur,
Guðlaugur Vilberg
Guðmundsson (Villi).
Elsku fallega Kolla mín, mikið
er ég þakklát fyrir að hafa feng-
ið þig inn í líf mitt og svo sárt að
hafa ekki fengið að njóta sam-
vista við þig lengur en þessi rúm
fjögur ár sem við áttum saman.
Sterkari konu hef ég aldrei áður
hitt og með svo ofurstórt hjarta
sem rúmaði alla í þínu umhverfi.
Þú elskaðir fólkið þitt og gafst
þig alla í að sinna þeim sem þér
þótti vænt um. Börn sem full-
orðnir hændust að þér og það
var svo gott og notalegt að vera
í nærveru þinni. Mér fannst ég
hafa eignast aðra móður, þú
minntir mig svo mikið á mína
dásamlegu móður sem ég sakna
svo sárt og nú sakna ég ykkar
beggja. Ég er þess fullviss að nú
eruð þið mamma að hittast í
fyrsta sinn og án efa er að
myndast mikill vinskapur með
ykkur í sumarlandinu. Þú varst
líka svo skemmtilega ákveðin,
lást ekkert á skoðunum þínum
og varst líka ávallt samkvæm
sjálfri þér og heiðarleg í öllum
samskiptum. Alltaf komstu vel
fyrir og naust þess að vera fín,
fyrir mér varstu dama í eiginleg-
um skilningi þess orðs. Þú áttir
það til að senda syni þínum tón-
inn ef hann var órakaður þegar
hann kom í heimsókn. Ég dáðist
alltaf að því hvað þú varst fé-
lagslynd og dugleg að hreyfa
þig, ég skammaðist mín líka
pínu fyrir letina, töluvert yngri
konan. Enda varstu vinmörg og
áttir fjöldann allan af góðum
vinkonum sem dönsuðu, löbbuðu
og ferðuðust með þér um heim-
inn.
Þú varst höfðingi heim að
sækja, alltaf voru reiddar fram
veitingar þegar einhver datt inn
í heimsókn og við eigum eftir að
sakna matarboðanna í Miðvang-
inum sem voru ávallt glæsileg.
Þú elskaðir strákana þína Villa
og Þórhall, fylgdist með þeirra
sigrum og ósigrum og passaðir
vel upp á þá. Áttir alltaf eitt-
hvert uppáhaldsljúfmeti þeirra í
skápunum þínum.
Ég er ríkari og betri kona eft-
ir að hafa kynnst þér og mun
passa strákinn þinn vel elsku
Kolla.
Elska þig ávallt.
Þín tengdadóttir,
Jóna Guðrún.
Minningarnar um Kollu mág-
konu leita á hugann og eru allar
góðar og jákvæðar. Hún var ein-
stök. Ég kynntist Kollu fyrir
meira en 50 árum þegar við fé-
lagarnir 13 og 14 ára komum við
í Kaupfélaginu á Hringbraut á
leið úr skólanum. Við gerðum
okkur heimakomna í Kaupfélag-
inu og vorum ákaflega skemmti-
legir að eigin mati. Þar var há-
vaxin kona, dökkhærð og
myndarleg sem hafði mjög gam-
an af okkur og gerði allt
skemmtilegra sem okkur datt í
hug. Enga hugmynd hafði ég um
að þarna væri mágkona mín
verðandi á ferð. Kolla hló að öllu
sem við höfðum fram að færa og
gerði gott úr öllu þannig að fljót-
lega komum við aðallega við til
að kaupa snúða og hitta Kollu og
spjalla við hana. Ég held að
þarna hafi komið fram fágætur
eiginleiki hennar að tala við alla
sem jafningja og gera lífið
skemmtilegt. Við urðum strax
miklir vinir og höfum verið það
alla tíð. Ég hafði alls enga hug-
mynd um að hún væri systir
stelpunnar sem nýlega hafði sest
í sama bekk og ég í Flensborg,
það skýrðist þó fljótlega. Þarna
hafði ég því eignast bandamann
innan fjölskyldunnar og átti ég
eftir að njóta góðs af því. Ekki
að þess hafi þurft en ekki sakaði
það.
Við Þóra horfum yfir farinn
veg og minnumst margra góðra
stunda með Kollu. Hún kíkti við
á Miðvanginum reglulega og
stundum oft í viku til að hitta á
fjölskylduna og krakkana okkar.
Alltaf var gott að hitta hana og
umræður urðu skemmtilegar og
gefandi með henni. Hún var oft
og tíðum sem mamma númer tvö
eða amma barnanna okkar og
tók við heimilinu þegar við Þóra
brugðum okkar til útlanda um
helgar eða jafnvel lengur. Það
kom fyrir að krökkunum fannst
við koma óþarflega snemma
heim því það var svo gott að
hafa Kollu út af fyrir sig. Þannig
studdi Kolla okkur mjög mikið í
uppeldi barnanna og erum við
henni ævarandi þakklát fyrir.
Enda á hún stóran stað í hjört-
um þeirra og okkar. Betri systur
og mágkonu er ekki hægt að
hugsa sér.
Kolla og Villi komu í heim-
sókn til okkar þegar við bjugg-
um í Bandaríkjunum 1981, var
þetta mikil upplifun fyrir okkur
öll og fórum við víða um og tal-
aði Kolla oft um þessa ferð. Í
ferðum til Danmerkur með
krakkana okkar litla var frábært
að hafa Kollu með, hún var vinur
og félagi okkar allra.
Kolla gat verið dálítill hrak-
fallabálkur og ósjaldan þurfti að
sækja hana á slysó. Hún hló
mikið að þessum eiginleika sín-
um og gerði grín að sjálfri sér
fyrir. Hún gat oft á tíðum farið
hratt yfir og sá eiginleiki nýttist
líka vel í veislum og samkomum.
Þá var hún fljótust að taka til
hendinni og aðstoða í eldhúsinu
og gat samt spjallað og átt góð
samskipti við alla.
Kolla ákvað snemma að taka
ekki bílpróf og fór sinna ferða
gangandi að mestu eða tók gulu
limósínuna. Nú hefur hún tekið
gullvagninn í sumarlandið eftir
snörp og erfið veikindi, sem
komu okkur öllum að óvörum.
Við kveðjum kæra systur og
mágkonu með miklum söknuði.
Lífið verður ekki samt eftir.
Mestur er söknuður Villa, Jónu
og Þórhalls og vottum við þeim
okkar innilegustu samúð.
Far í friði og takk fyrir allt og
allt elsku Kolla. Guð geymi þig.
Júlíus (Júlli) og Þóra.
Elsku Kolla mín.
Samveruna þér við þökkum
þýðlega af huga klökkum
af augum svífa saknaðs tár.
Farðu sæl til sólarheima
samhuga við munum geyma
minning þín um æviár.
(RGK)
Fram í hugann koma ótal
minningar nú þegar við kveðjum
Kollu. Kolla frænka fæddist hér
í afahúsi og átti heima hér fyrstu
æviár sín. Þá bjuggu hér þrjár
kynslóðir, afi, við Kolla, mæður
okkar og bróðir þeirra með konu
og dóttur. Það var oft fjör hjá
okkur frænkunum, við á svip-
uðum aldri og ekki alltaf stilltar.
Ég á minningu um okkur þrjár
frænkurnar í sumri og sól að
leika úti í garði í kringum afa
sem sat þar í körfustólnum sín-
um. Þegar inn var komið hringl-
aði afi í lyklunum sínum og gekk
að skrifborðinu, opnaði nammi-
skúffuna og gaf okkur mola. Við
mamma að fara suður í Hafn-
arfjörð að hitta fjölskylduna á
Kirkjuveginum.
Heimsóknir Kollu hingað í
Borgarnes á hverju sumri. Alltaf
fannst henni hún vera að koma
heim þegar keyrt var inn Egils-
götuna. Tilhlökkunin hjá mér og
mínu fólki alltaf jafn mikil þegar
von var á Kollu. Hún sagði mér
einhvern tíma að hún liti á
mömmu mína sem mömmu sína.
Þær systur voru alltaf mjög nán-
ar og mikill kærleikur á milli
þeirra, svo var einnig um okkur
Kollu. Börnin mín og barnabörn
elskuðu Kollu frænku. Hún var
frænka með stóru F-i.
Skemmtilegu frænkuferðirnar
okkar Ásu, Ingibjargar, Kollu og
Systu. Þá var mikið talað og
hlegið. Skemmtileg var ferð okk-
ar fyrir Vatnsnes í blíðskapar-
veðri. Lognið það mikið að við
gátum haft kveikt á kerti meðan
við gerðum nestinu skil, mynda-
vélin stillt á tíma, þá varð nú
myndasmiðurinn að vera fljótur
að hlaupa til að við værum allar
saman á mynd. Ógleymanleg er
Reykjanesferðin okkar sem
Kolla sá um að skipuleggja.
Byrjað var í morgunverði á Mið-
vanginum, keyrðum síðan til
Keflavíkur þar sem Þórhallur,
barnabarn Kollu, sýndi okkur
Rokksafnið og sagði okkur frá
því. Stoppuðum á öllum merki-
legum stöðum og enduðum með
að fá okkur súpu í Grindavík.
Þetta var yndisleg ferð, veðrið
lék við okkur allan tímann. Gott
og gaman að eiga í minninga-
safninu um elsku Kollu.
Kolla frænka var heilsteypt
og góð kona, hennar verður sárt
saknað. Við frændfólkið af Egils-
götunni sendum Villa, Þórhalli,
Jónu og fjölskyldunni allri okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Elsku Kolla mín, ég vil þakka
þér alla frændsemina og vin-
skapinn alla okkar ævi með orð-
unum sem ég kvaddi þig með:
„Dreymi þig ljósið, sofðu rótt.“
Þín
Ingibjörg.
„Takk fyrir mig,“ var það síð-
asta sem þú sagðir við mig og ég
sá tár leka niður hvarma þína.
Ég hafði setið hjá þér í nokkra
stund og sagt þér allt sem ég
þurfti að segja þér. Þú kreistir
hendur mínar, við horfðumst í
augu og ég fann að við vissum
báðar hvað var í vændum.
Þakklætið er á báða bóga og
ekki síst mitt og fjölskyldu
minnar, því orð fá ekki lýst hve
mikið við elskum þig og söknum
þín en minningarnar lifa í hjört-
um okkar.
En nú ertu farin yfir í Sum-
arlandið svo ég kveð þig að sinni
elsku besta yndislega Kolla mín
Kolbrún
Vilbergsdóttir
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
PÉTUR KRISTJÁNSSON,
lést á nýrnadeild Landspítalans við
Hringbraut sunnudaginn 4. júlí. Útförin hefur
farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ásgerður Birna Björnsdóttir
Ragnar Már Pétursson Annelise Larsen-Kaasgaard
Kristín Pétursdóttir Finnbogi Karlsson
Guðrún Pétursdóttir Baldur M. Einarsson
barnabörn og barnabarnabarn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGURLAUG INGIMUNDARDÓTTIR,
Hlíf 1, Ísafirði,
lést miðvikudaginn 14. júlí á
Landspítalanum við Hringbraut.
Útför hennar fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn
24. júlí klukkan 14.
Ólafur Halldórsson
Þorsteinn I. Hjálmarsson Ingibjörg Ó. Jóhannsdóttir
Guðmundur Smári Ólafsson Ingveldur Sæmundsdóttir
Ingibjörg R. Hjálmarsdóttir Hlynur Guðmundsson
Rögnvaldur Ólafsson Sigrún Edda Lövdal
Baldur Smári Ólafsson Ragnhildur I.S. Sveinsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, bróðir og afi,
DR. SIGURÐUR DAGBJARTSSON
eðlisfræðingur,
andaðist á heimili sínu í Leonberg í Þýskalandi 17. júlí.
Minningarathöfn auglýst síðar.
Ute Dagbjartsson
Andreas Kristján Sigurðsson
Dagmar Regína Sigurðardóttir
og vandamenn
Ástkær bróðir okkar, frændi og vinur,
KRISTJÁN ÞÓR GUÐMUNDSSON,
lést 24. júní á heimili sínu í Malmø.
Útför hans fer fram frá Bústaðakirkju
mánudaginn 26. júlí klukkan 11.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð
en þeim sem vilja minnast hans er bent á að styrkja
Píetasamtökin.
Sigurður Freyr Kristmundsson
Bjarndís Hrönn Hönnudóttir
Tanya Kristrún Gunnarsdóttir
Michelle Arnarson
fjölskylda og vinir
DR. AÐALGEIR KRISTJÁNSSON
frá Finnsstöðum í Ljósavatnshreppi,
sagnfræðingur og fyrrverandi
skjalavörður á Þjóðskjalasafni Íslands,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga á
Húsavík sunnudaginn 18. júlí.
Útförin verður auglýst síðar.
Systkinabörn hins látna
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GUÐBJARTUR ALEXANDERSSON
frá Miklaholti II,
Hraunvangi 1, Hafnarfirði,
lést á Brákarhlíð Borgarnesi sunnudaginn
18. júlí. Jarðarförin auglýst síðar.
Alexander Guðbjartsson Dueanngam Guðbjartsson
Valgeir Guðbjartsson Sesselja Unnur Vilhjálmsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn