Morgunblaðið - 02.07.2021, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. JÚLÍ 2021
✝
Höskuldur Er-
lendsson fædd-
ist í Reykjavík 6.
júlí 1943. Hann
lést 17. júní 2021.
Foreldrar hans
voru Þuríður Ásta
Þorgrímsdóttir, f.
4.2. 1909, d. 1.5.
1981, og Erlendur
Jóhannsson, f.
19.12. 1908, d.
27.10. 1990.
Bræður Höskuldar voru Jó-
hann Erlendsson, f. 17.5. 1940,
d. 3.9. 2009, og Kjartan Er-
lendsson, f. 7.3. 1948, d. 28.10.
1983.
Höskuldur kvæntist 6.7.
1968 Ástu Kröyer, f. 17.12.
1946. Synir Höskuldar og Ástu
eru 1. Hilmar, f. 1976, kvænt-
ur Ástrós Guðlaugsdóttur, f.
1977, dóttir þeirra Ásta Rún,
f. 1996, unnusti hennar Joshua
varð til þess að hann skipti um
starfsvettvang. Árið 1977 hóf
Höskuldur störf hjá tollstjóra
sem tollvörður og var þar
þangað til hann fór á eftirlaun
árið 2007.
Höskuldur og Ásta voru
bæði liðtæk í skátahreyfing-
unni á sínum yngri árum.
Höskuldur starfaði einnig með
Hjálparsveit skáta í Reykjavík
og Björgunarsveitinni Ingólfi.
Helsta áhugamál Höskuldar
var að gera upp gömul hús-
gögn og gat hann sinnt því
þrátt fyrir meiðslin sem hann
hafði hlotið. Eru ófá hús-
gögnin sem hann gerði upp í
bílskúrnum hjá sér og var
hann liðtækur við að aðstoða
fjölskyldu, vini og kunningja
við hinar ýmsu smíðar. Hösk-
uldur og Ásta hafa alla tíð átt
sumarbústaði sem hafa verið
þeirra sameiginlega áhugamál.
Fyrst voru þau með sumarhús
við Elliðavatn og eftir að
byggð kom þar reistu þau sér
nýjan sumarbústað í Borgar-
firði. Útförin fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 2. júlí
2021, klukkan 11.
Graham, f. 1995,
2. Erlendur, f.
1980, kvæntur
Sunnevu Svav-
arsdóttur, f. 1991,
börn þeirra a) Jón
Ingi, f. 2012, b)
Svavar, f. 2015, c)
Hrafnhildur Fjóla,
f. 2018.
Höskuldur byrj-
aði á að læra út-
varpsvirkjun hjá
Friðriki A. Jónssyni á árunum
1960-1962 en hann lauk ekki
því námi. Höskuldur útskrif-
aðist árið 1970 sem hús-
gagnasmíðameistari og tók
námssamninginn hjá Kristjáni
Siggeirssyni undir leiðsögn
föður síns en hann var einnig
húsgagnasmíðameistari. Hösk-
uldur slasaðist á hendi sem
varð til þess að hann gat ekki
unnið við húsgagnasmíðar sem
Ég kynntist yndislega
tengdaföður mínum þegar ég
vann hjá tollstjóra og tókst
með okkur einstakur vinskap-
ur. Í vinnustaðagríni tók Hösk-
uldur upp á því að kalla mig
tengdadóttur sína. Þar sem
gríni fylgir gjarnan einhver al-
vara fór Höskuldur að segja
mér frá syni sínum og þegar
heim var komið fór hann að
segja Hilmari frá mér. Úr varð
að við Hilmar fórum saman í
leikhús og í framhaldinu gat
Höskuldur fyrir alvöru farið að
kalla mig tengdadóttur sína.
Við hlógum mikið að því að
geta sagt að hann hefði valið
sér tengdadóttur og gæti ekki
sett sig upp á móti ráðahagn-
um. Þar sem við Höskuldur
unnum saman hafði ég kynnst
Ástu konunni hans á árshátíð-
um og öðrum skemmtunum,
var því mjög auðvelt fyrir mig
að koma inn í fjölskylduna.
Þegar við Hilmar förum að
vera saman var dóttir mín af
fyrra sambandi 7 ára gömul og
er mér mjög minnisstætt hvað
þau hjónin tóku okkur báðum
vel. Strax frá upphafi tóku þau
Ástu Rún eins og hún væri
þeim blóðskyld og þeirra
barnabarn en slíkt er ekki
sjálfgefið. Höskuldur og Ásta
voru alltaf reiðubúin til að að-
stoða okkur litlu fjölskylduna
eins og hægt var og gátum við
alla tíð leitað til þeirra með allt
á milli himins og jarðar. Skipti
engu hvort það var til að fá ráð
eða einhvers konar aðstoð. Fyr-
ir nokkrum árum gekk ég í
gegnum veikindi og var Hösk-
uldur alltaf til staðar fyrir mig
og reyndist mér mikill klettur í
gegnum erfiða tíma. Umhyggja
hans og hlýja var mér ómet-
anleg. Höskuldur hafði mjög
gaman af því að miðla þekkingu
sinni og kunnáttu, honum tókst
meira að segja að kenna ein-
stæðri móður með tíu þumal-
putta á bæði málband og raf-
magnssög. Það voru ófáir
sentimetrarnir sem við mæld-
um saman og söguðum í sum-
arbústaðnum. Á kveðjustundu
er mikils að minnast og er mér
efst í huga þakklæti fyrir að
hafa kynnst honum og fyrir
þann tíma sem við áttum sam-
an. Ég ylja mér og hugga með
öllum þeim góðu minningum
sem við náðum að skapa saman
og eru þær ófáar. Hvíldu í friði
minn kæri vinur og tengda-
pabbi.
Ástrós Guðlaugsdóttir.
Fyrstu kynni okkar Hösk-
uldar urðu af ótrúlegri tilviljun.
Ég átti þá heima á Reykjalundi
og föstudaginn fyrir verslunar-
mannahelgi árið 1964 ætluðum
við hjón að fara ásamt ungum
börnum okkar norður í land að
lokinni vinnu. Þegar allt var
tilbúið var ekið af stað. Eftir
u.þ.b. 10 metra akstur hætti
bíllinn að láta að stjórn. Ég fór
út og sá að stýrisendi var brot-
inn. Nú var einsýnt að förin
yrði ekki lengri, verkstæði og
verslanir lokuð og allar bjargir
bannaðar. Í þeim svifum rennir
lögreglubíll í hlað. Þar var
kominn mágur minn við annan
mann í Ríkislögreglunni á leið
út á land í vegaeftirlit um
verslunarmannahelgina. Þeir
horfðu á bílinn og tóku í nefið.
Þá segir annar þeirra: Ég
þekki mann sem getur kannski
reddað þessu. Má ég hringja?
Um klukkustund síðar stansar
bíll við húsið og út kemur
snaggaralegur maður sem
kveðst heita Höskuldur og
kominn að beiðni Jóhannesar
Helgasonar. Hann leit á bílinn,
lagðist síðan í götuna og tók til
starfa. Hvernig honum tókst að
útvega nýjan stýrisenda í „Sin-
ger Gazelle“ á þessari stuttu
stund er nánast yfirnáttúru-
legt. Hálftíma síðar vorum við
tilbúin til brottfarar. „Hvað á
ég að borga?“ spurði ég. „Þú
borgar bara stýrisendann. Ann-
að ekki,“ svaraði hann, „vinir
hjálpa alltaf hver öðrum í
neyð.“ „Já, en við þekkjumst
ekki neitt“ var mitt svar. „Jó-
hannes bað mig að gera þetta
fyrir sig, og hann er vinur
minn.“ Þar með var málið út-
rætt, við tókumst í hendur,
horfðumst í augu og brostum.
Ég kynntist Höskuldi aftur
og hans góðu konu, Ástu
Kröyer, nokkrum árum seinna
þegar við vorum flutt til
Reykjavíkur. Hann var lengst
af tollvörður að aðalstarfi, en
lærður húsgagnasmiður og sér-
stakur áhugamaður um bílavið-
gerðir. Á þeim árum átti ég að-
eins gamla bíla sem biluðu oft.
Yfirleitt bjargaði Höskuldur
málunum, skipti um bremsu-
borða, platínur, kúplingsdisk og
hvað þetta allt saman heitir,
auk þess að sjóða saman púst-
rör o.fl. Á þessum tíma dó fyrri
kona mín og ég var kvæntur
aftur. Núverandi eiginkona er
sérlega áhugasöm um trésmíði
og fallega hluti úr timbri. Þar
gátu þau spjallað og unnið sam-
an af fagmennsku.
Af þessari upptalningu sést í
hvílíkri þakkarskuld við stönd-
um við þennan góða mann, allt-
af reiðubúinn að hjálpa, alltaf
jákvæður, ósérhlífinn, úrræða-
góður og hress.
Hann var afar skoðanafastur
og hikaði ekki við að láta heyr-
ast í sér ef honum mislíkaði og
ósjaldan urðu menn hvumsa
þegar hann lét móðan mása. Ég
hafði yfirleitt þann hátt á að
mása.
Ég hafði yfirleitt þann hátt á
að þegja þegar hann hækkaði
róminn út af pólitík eða bákni
kerfisins. Leyfði honum að rasa
út og held að það hafi frekar
styrkt vináttuna.
Seinustu árin hrakaði lík-
amsheilsu hans mjög og sá
Höskuldur, sem fyrrum féll
ekki verk úr hendi, gat ekki
beitt sér lengur sakir þrekleys-
is og mæði.
Ég vænti þess að vinur minn
hafi sofnað sáttur svefninum
langa aðfaranótt sl. þjóðhátíð-
ardags.
Samúðarkveðjur til fjölskyld-
unnar. Friður sé með honum.
Guðmundur B.
Guðmundsson.
Höskuldur Erlendsson, vinur
minn til sextíu og þriggja ára
og fjölskylduvinur alla þá tíð,
lést þann 17. júní eftir ströng
veikindi. Þegar litið er um far-
inn veg, sem virtist vera svo
langur, en var í raun örstuttur,
kemur manni fyrst í hug enda-
laus hjálpsemi Höskuldar og
ósérhlífni, alltaf gat maður
hringt í hann til að fá úrlausn
vandamála, sem stóðu gegnt
manni í lífsbaráttunni. Hann
kunni oftast lausn og var ekk-
ert að hika við að taka til hendi,
þegar þess þurfti með.
Höskuldur var lærður út-
varpsvirki og húsgagnasmíða-
meistari, en í raun var hann
listamaður. Það var alveg sama
hvað maðurinn gerði, allt lék í
höndum hans. Strax upp úr
fermingu var hann farinn að
gera við og endurbyggja bíl-
vélar og alls kyns tæki og tól af
natni og nákvæmni og aldrei
var gefist upp þótt vandamálin
virtust flókin.
Eftir nám starfaði Höskuld-
ur m.a. við innréttinga- og hús-
gagnaframleiðslu og var lengi
starfsmaður Kristjáns Siggeirs-
sonar eða alveg þar til hann
söðlaði alveg um, sótti um
stöðu tollvarðar og starfaði svo
sem slíkur allt til loka hinnar
venjubundnu starfsævi, en eftir
það gat hann helgað sig helsta
áhugamáli sínu, endursmíði og
viðgerðum á gömlum húsgögn-
um. Til er fjöldi gripa, sumir
ævagamlir, sem Höskuldur hef-
ur lagfært og endursmíðað.
T.d. eigum við hjónin fjölda
muna og húsgagna úr fórum
forfeðra okkar sem Höskuldur
gerði upp og endursmíðaði og
veita þeir ómælda gleði og að-
dáun allra sem augum líta.
Höskuldur var hamingju-
maður í sínu lífi. Hann eign-
aðist góða konu, hana Ástu, tvo
syni, Hilmar og Erlend, sem
báðir eru fjölskyldumenn.
Hjónaband Höskuldar og Ástu
var einstaklega farsælt. Þau
voru samhent og nutu lífsins.
Best leið þeim í sumarbústöð-
unum sínum, fyrst við Elliða-
vatn í gamla ættarbústaðnum,
en seinna við Fossatún í Borg-
arfirði, þar sem þau komu sér
upp fallegum sælureit. Þá má
segja að Höskuldur hafi alla tíð
stundað störf sem hann naut
sín vel í. Auðvitað mætti hann
ýmsum erfiðleikum á lífsleið-
inni eins og flestir aðrir, en
hann yfirsté þá með dugnaði,
einurð og útsjónarsemi, þótt
lúta þyrfti í lægra haldi á efsta
degi, eins og við öll gerum.
Höskuldur var fastur mjög á
skoðunum sínum. Hann var
alltaf til í langar rökræður um
pólitík og lífsins vandamál og
hristi þá stundum svolítið upp í
mannskapnum, því það skipti
hann litlu hvort fólk var sam-
mála honum eða ekki. En öll-
um þótti gaman að þessum
rökræðum, skilið var í bróð-
erni og öllum þótti vænt um
Höskuld.
Það er skrítið að horfa á eft-
ir vini sínum til meira en sextíu
ára hverfa yfir móðuna miklu.
Mannsævin, þessi mikla gjöf,
reynist aðeins vara í örskots-
stund og þeir sem seinna leggja
upp í lokaförina ylja sér við
minningarnar þá stund sem
þeir eiga sjálfir eftir á jörðu
hér.
Farðu í friði, góði vinur,
megi sá sem sólina skóp taka
við þér og hugga og styðja fjöl-
skyldu þína og ástvini á erfiðri
stundu. Þess biðjum við Anna
og fjölskylda okkar.
Jóhannes B. Helgason.
Höskuldur
Erlendsson
✝
Ólafur Sigmar
Pálsson fæddist
25. maí 1938 á
Starrastöðum í Lýt-
ingsstaðahreppi í
Skagafirði. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Norður-
lands á Sauðárkróki
18. júní 2021.
Foreldar hans
voru Páll Gísli
Ólafsson, fæddur
15. maí 1910, d. 12. janúar 1990
og Guðrún Kristjánsdóttir, fædd
11. júlí 1913, d. 17. júlí 2002.
Ólafur var elstur fimm
bræðra: 2. Sigurður, fæddur 20.
nóvember 1940, d. 4. október
2003. Kvæntur Sigurbjörgu R.
Stefánsdóttur. 3. Reynir, fæddur
8. júlí 1945, kvæntur Soffíu Krist-
jánsdóttur. 4. Ingimar, fæddur
24. júní 1946, kvæntur Halldóru
Lindu Hlín Sigbjörnsdóttur,
fædd 4. september 1963. Páll var
áður í sambúð með Ásdísi Guð-
mundsdóttur. Börn þeirra: a)
Valdís Dröfn, fædd 19. ágúst
1984. Eiginmaður hennar er Pét-
ur Kristinsson. Börn þeirra: Sæ-
dís Eir, fædd 21. janúar 2014,
Starri Freyr, fæddur 11. sept-
ember 2015. b. Ólafur Starri, f.
29. desember 1995, í sambúð með
Maríu Ríkharðsdóttur. Sonur
hans: Hinrik Páll, fæddur 11.
mars 2013, móðir Kolbjörg Katla
Hinriksdóttir. Börn Lindu eru
Steinunn og Þórarinn.
2. Eva Hjörtína hjúkrunar-
fræðingur, fædd 23. desember
1968. Eiginmaður Hjörtur Skúla-
son, fæddur 23. október 1967.
Sonur þeirra Sigmar, fæddur 8.
júní 2004. Áður átti Hjörtur Re-
bekku Rún, fædd 22. maí 1997,
móðir Rannveig Þórsdóttir.
Ólafur ólst upp heima á Starra-
stöðum hjá foreldrum sínum og
bræðrum og fóstru þeirra
bræðra, Margréti. Hann fór ung-
ur að heiman og starfaði við
margvísleg störf, m.a. við lagn-
ingu síma og rafmagns víða um
land. Árið 1961 hóf hann nám í
rafvirkjun hjá Þórði Sighvatz á
Sauðárkóki og lauk námi frá Iðn-
skóla Sauðárkróks 1962 og
sveinsprófi 1965 og hlaut meist-
araréttindi 1971. Ólafur rak um
árabil ásamt Þórði og fleirum raf-
verktakafyrirtækið Al sem síðar
varð Rafsjá en hjá Rafsjá starfaði
hann til starfsloka. Á starfstíma
sínum sem rafvirkjameistari tók
Ólafur að sér marga sveina í iðn-
inni. Ólafur var virkur félagi í
Leikfélagi Sauðárkróks til marga
ár, auk þess sem hann tók virkan
þátt í margvíslegum félagsstörf-
um. Frá 1990 var hann virkur fé-
lagi í Oddfellowreglunni og var
einn af stofnendum stúkunnar Sif
á Sauðárkróki árið 1997. Síðast-
liðin ár hefur hann dvalið á deild
V á HSN á Sauðárkróki.
Útförin fer fram frá Sauðár-
krókskirkju í dag, 2. júlí 2021,
klukkan 11.
Helgadóttur. 5. Eyj-
ólfur, fæddur 23.
nóvember 1952, d.
25. janúar 2000,
kvæntur Maríu
Reykdal.
Ólafur kvæntist
31. ágúst 1963
Hjörtínu Dóru
Vagnsdóttur, fædd á
Minni- Ökrum í
Akrahreppi í Skaga-
firði 11. apríl 1943,
d. 23. janúar 2018. Foreldrar
hennar voru Vagn Gíslason,
fæddur Miðhúsum í Akrahreppi
6. nóvember 1901, d. 4. október
1986 og Fjóla Stefánsdóttir, fædd
á Þverá í Blönduhlíð í Skagafirði
9. október 1914, d. 14. maí 2004.
Ólafur og Hjörtína eignuðust
tvö börn:
1. Páll Arnar rafvirkjameist-
ari, fæddur 6. júlí 1963, kvæntur
Það var við hæfi, þegar dagur
er hvað lengstur og nóttlaus
voraldar veröld ríkir, að þá legði
vinur minn Ólafur Sigmar Páls-
son af stað í sína hinstu för.
Óla Páls, eða Óla Starra eins
og hann var oftlega nefndur,
kynntist ég mjög fljótlega eftir
að við hjónin fluttumst til Sauð-
árkróks fyrir rúmlega hálfri öld
og því réð áralöng vinátta konu
minnar við þau hjónin Haddý og
Óla.
Þarna skapaðist órofa vin-
átta, sem aldrei hefur fallið á
skuggi.
Óli var einn þeirra ungu
manna sem tóku þátt í rafvæð-
ingu dreifðra byggða víðsvegar
um land og var ótrúlega kunn-
ugur flestum stöðum á landinu,
þar sem hann hafði unnið og
þekkti nánast hvern krók og
kima á hringveginum eða utan
hans og vissi skil á mönnum og
stöðum hvar sem komið var.
En seinna varð starfsvett-
vangur hans hér á Sauðárkróki
og hér stofnaði hann ásamt fleir-
um rafverktakafyrirtækið Alur,
sem síðar óx fiskur um hrygg og
varð Rafsjá og enn síðar Tengill
ehf.
Óli var fagmaður fram í fing-
urgóma og vissi að ekkert verk
er svo smátt að ekki væri full
ástæða til að leysa það svo vel af
hendi að ekki yrði að fundið.
Óli var félagslyndur og naut
þess að vera innan um fólk og í
góðum hópi og um árabil átti
hann trausta samleið með Leik-
félagi Sauðárkróks, þar sem
hann sinnti flestum þeim störf-
um sem taka þurfti hendi til,
hvort sem var á leiksviði eða á
bak við tjöldin.
Hin síðari ár var Óli mjög
virkur innan Oddfellowreglunn-
ar og lét sig framgang hennar
og valferð miklu skipta, hann
var stofnfélagi í St. nr. 22 Sif og
áður um árabil bróðir í St. nr. 2
Sjöfn á Akureyri og því bróðir í
reglunni um áratuga skeið.
En nú er skarð fyrir skildi.
Stór, og einn traustasti hlekk-
urinn í Oddfellowkeðju okkar
Sifjarbræðra hefur brostið og
eftir er skarð sem verður vand-
fyllt.
Góður og traustur bróðir er
horfinn á braut. Honum fylgir
þakklæti fyrir öll hans góðu
störf og sprungulausa vináttu
um árabil.
Farðu vel, vinur, á vit kær-
leikans og ljóssins.
Afkomendum Óla svo og
venslamönnum öllum er vottuð
innileg samúð.
Björn Björnsson.
Ólafur S. Pálsson
Nú kveð ég þig
elsku Soffi minn
með miklum sökn-
uði og sting í
hjarta. Þú varst svo
stórkostleg mannvera, það verð-
ur erfitt að koma því fyrir hér
hve frábær þú varst.
Ég þakka Herði Pálssyni vini
okkar fyrir að hafa kynnt okkur
fyrir öllum þessum árum. Ég er
svo þakklát fyrir öll okkar sam-
skipti og þá sérstaklega í seinni
tíð þar sem ég gat alltaf leitað í
kaffi á Skúlagötuna með vanda-
málin stóru og smáu. Jahh
svona þegar þú varst ekki í
Brussel, London eða París,
heimsborgarinn.
Þú blómstraðir í öllum verk-
efnum sem þú tókst þér fyrir
hendur. Hæfileikaríkari mann
var varla hægt að finna. Smíða
bát, græja íbúð, hlátrasköll,
trúnó eða bara kíkja í IKEA.
Elsku Soffi þú varst svo ein-
stakur, mikill húmoristi og vin-
ur. Mikið finn ég til með fjöl-
skyldu þinni, sem þú dáðir og
Kristinn
Soffanías
Rúnarsson
✝
Kristinn Soff-
anías Rún-
arsson fæddist 2.
júlí 1981. Hann lést
6. júní 2021.
Útför Soffa var
gerð 26. júní 2021.
dýrkaðir. Hvað þú
ljómaðir allur í
hvert sinn sem þú
talaðir um litla
frænda þinn Leon
Loga enda átti
hann stóran part af
hjarta þínu.
Ég er svo þakk-
lát fyrir okkar sein-
asta samtal þar
sem þú kvaddir mig
með svo fallegum
orðum en á sama tíma svo sorg-
mædd að hafa ekki kveikt á per-
unni að bak við brosið og fallegu
orðin þín að værir þú svona dap-
ur.
Eitt er víst í þessu lífi Soffi
minn og það er að á endanum
kveðjum við og fáum hvíld. Eftir
sitja aðstandendur og syrgja.
En sorginni fylgir gleði því þá
lítum við til baka, minnumst
stunda og finnum til kærleiks
þegar við rifjum upp þann tíma
sem við áttum öll með Soffa.
Að lokum vil ég þakka þér
fyrir vináttu okkar og þakka
fyrir allar þær stundir sem við
áttum saman.
Guð geymi þig elsku vinur og
gefi Kristínu, Rúnari, Rut og Ai-
mée ásamt allri þinni fjölskyldu
og vinum styrk í gegnum sorg-
ina.
Anna Bender.