Huginn - 01.12.1938, Blaðsíða 8

o
EG ÆTLA EKKI AB WEFNA HENNAR NAEN.
Ég ætla ekki að nefna hennar nafn,
- þið náttúrle^a skiliið hver hún er,|
sem fegurst pryðir lgósra lokka safn j
og ljúfast æskubros á hvörmum her.
j
nún minnir bezt á fagurt, fíngert bláiji,
sem fyrsti morgungeislinn vakti blítti
og svo á mærin mildan, þýðan róm,
sem mundi frosið hjarta geta þýtt.
i
Hún geymir duxlt í djúpri augans lind j
draum, sem heillar margan ungan sveinj
en hver sé hennar h^artakæri prins,
er hulin gáta, sem 'ún ræður ein.
Gríma.
M I N N I N G.
Það er kvöld seint á túnasiætti, sóliji
er að \síga og fjöllin eru roðuð mildu
aftanskini.
Allt er hljótt og kyrrt, blaktir varla
hár á höfði, aðeins einstaka fugl heyrist
syngja. , ,
Það er kominn hattatimi og folkið 1
rilíð er fegið hvíldinni; það hefur
lokið við vel unnið dagsverk. Þurkur hef-
ur verið um daginn og mikið hey komizt
heim í garðinn, enda eru nú allir orðnir
þreyttir. , ,
bn það er þo ein sal 1 bænum,^sem ekkí
er að hugsa um^svefn, þótt hún sé þreyttj
eins og hitt fólkið. Það er Dóra, vinnu~!
kona í rilíð. Hún er eigi að síður fegin j