Huginn - 01.12.1938, Side 9

7
kyrrð k\röldsins og frelsi frá störfunum.!
■ Hún flýtir sér með síðustu handtökin í ,■
; eldiaúsinu, oví hún er að ganga frá matarj-
ílátunum eftir kvöldverðinn og hleypur !
; síðan út á lilaöið, i
Hún er klædd í léttan, ermastuttan i
: léreftskjél, sélbrennd a andliti og-handý-
i leggjtmi* breklega.- vaxin og hraustleg
stulka. iiún er atján ára gömul, svarbhærð,
með dökk, dgép, dreymandi augu.
Venj'ulega er létt yfir svip hennar,
| því Dóra er glaðlynd að eðlisfari, en nú;
j hvílir einhver miidur raunablær yfir henhi.
Hún litast um fyrir utan bæjardyrnar,
og er hún sér, ao enginn er nálægurj tek-!-
j ur hún til fótanna og hleypur upp túnið,
| yfir túngaröinn og nemur loks Staðar í
: ilmandi laut, undir háum steini. iar
; fleygir hún sér niður eins og hún hefði
; verið að flýja undan hættu og hefði kom~|
; izt undan með naumindum.
hún liggur hreyfingarlaus í ilmandi
I grasinu og rennir huganum yfir atburði j
1 tvegyja undanfarinna mánaða.^Henni finnst
; sá timi hafa verið viðburðaríkasti tíminh
:: í lífi sínu. og bó hafði ekkert það komi.ð
| fyrir hana, sem í frásögur jþætti^færandii
; hún hafði gengið að vinnu sinni í Hlíð
j eins og venjulega og allt þar hafði geng-f
; ið sinn vana gang bæði úti og inni.
Það var hennar eigin hjarta} sem hafði
: tekið breytingu og sem betur fór, var það
: hún ein, sem vissi hvað þar hafði gerzt. j
Hú þekkti hún sjálfa sig miklu betur !
; en áður. !
Hún mundi vel daginn, sem hann^kom.
! Henni var sagt bað nokkrum dögurn áður, að
von væri á frænda Jóns, húsbóndans, hann j
; héti Ús^eir og væri menntaskólanemi
■ Eeykgavik.^ Hann ætlaði að dvelja um tíma í
j í Hlið, sér tii hressingar og upplyftings.r,
j