Huginn - 01.12.1938, Qupperneq 10

8
iiafði v£st verið eitthvað heilsuveill
veturinn.
Hvað^henni stóð hjartanlega á' sama 'um
hann, hún hlakkaði ekki vitund til, heg-
ar hann kæmi.
^Hún heyrði, að Inga og Rósa, dætur
hQonanna, voru að stinga saman nefýom um
það, hvað hann mundi nu v^rða laglegur
o^ skemmtilegur. tíérstaklega virtist Ing^,
su eldri, vera mjö^ hrifin af því^að fá
hann á heimilið, ^hun^hafði líka séð hann
í fyrra, þegar hán fér til Reykjavíkur
og falað^við hann.
Þær máttu víst eiga hann, á sama stóð
hehhi, hann mundi hvort sem er ekki verðs.
mikið fyrir hana, þessi Reykjavíkurstráknr,
Og svo kom hann. Það var satt,^hann va.r
snotur} vel buinn, kurteis og alúðlegur
í viðmoti við alla. En henni kom ekki til
hugar^að reyna að kynnast honum, hún lét
sem hún sæi hann ekki, ef hann varð ekki
beinlínis á vegi hennar.
Ingu og honum varð brátt vel til vina.;
Þau hlógu og mösuðu, fóru í gönguferðir
upp \om holt og hóla og virtust nota hvert]
tækifæri til að vera saman. tnga var heima-
sætas hún fékk að leika sér marga stund- |
ina an þess að fengist væri um það, þótt ;
hún væri uppkomin stúlka á aldur við fórú.
Ásgeir var^kátur og sgálfsa^t skemmti-i
legur, enda þótti unglingunum a heimilimí
mikið til hans koma og vildu hafa hann
með í öllum mögulegum leikjum og uppá-
i tækjum. En henni stóð é sama, ekki lang-
aði hana til að þreyta kapphlaup um hann
við xngu hvort sem var.
Svo var það eitt kvöld, að hún var að
þvo sokka við bæjarlækinn, þá var hann
allt í einu kominn til hennar, án þess að
hún veitti því eftirtekt. ilann sagði glað-