Heilsuvernd - 01.03.1949, Síða 22

14
HEILSUVERND
Þetta er einnig reynsla þeirra lækna, sem starfað hafa meðal inn-
fæddra ibúa Suður-Afríku.“
Þremur vikum síðar, eða hinn 21. júlí, birtir sama blað
bréf frá lækni að nafni M. C. Blair, sem hefir starfað yfir
20 ár meðal negranna í Nígeríu á vesturströnd Afríku.
Segir þar m. a.:
„1 22 ár hefi eg aldrei séð hér krabbamein eða sarkmein. Sumir
læknar í strandhéruðum Nigeríu sjá það einstaka sinnum, en það
eru þá aðallega innfæddir menn, sem hafa verið með Evrópumönn-
um og tekið að einhverju leyti upp siði þeirra og mataræði.“
Að lokum skal minnt á ummæli hins heimsfræga læknis
og vísindamanns, R. MacCarrisons, sem starfaði í 7 ár sem
læknir meðal Húnzaþjóðflokksins í Asíu og ,,sá þar aldrei
neitt tilfelli af meltingartruflunum, ristilbólgu eða krabba-
meini.......Botnlangabólga er óþekkt meðal Húnzanna."
(Sjá Heilsuvernd, 3. hefti 1946).
Svipaða vitnisburði mætti tilfæra frá Indíánum og fleiri
þjóðflokkum. Og þetta sjúkdómaleysi stafar ekki af því,
að þjóðflokkarnir séu ónæmir fyrir krabbameininu, því
að reynslan sýnir, að þegar þeir taka upp mataræði og aðra
lifnaðarhætti menningarþjóðanna, fá þeir krabbamein og
aðra menningarsjúkdóma ekki síður en hvítir menn. Og
ekki er skýringin heldur fólgin í því, að hinar frumstæðu
þjóðir nái ekki eins háum aldri og hvítir menn. Þvert á
móti verða t. d. bæði Indíánar og Húnzabúar mjög gamlir.
Þegar allar þessar staðreyndir eru bornar saman, verður
niðurstaðan þessi: Frumstæðar þjóðir eru lausar við flesta
þá sjúkdóma, sem mestan usla gera meðal menningar-
þjóðanna, þar á meðal krabbameinið, meðan þær halda
við hinar frumstæðu lífsvenjur sínar. Þegar þær taka upp
lifnaðarhætti vestrænna þjóða, verða þær undirorpnar
sömu sjúkdómaplágunni og við; og að því er krabbameinið
snertir, herjar það mest á þær þjóðir, sem á hæstu menn-
ingarstigi standa.
Krábbamein og lifnaðarhœttir. Það er erfitt að verjast
þeirri hugsun, að það séu hinir mismunandi lifnaðarhættir,