Feykir - 20.05.2020, Page 4

Ákvað að byrja að prjóna þegar von væri á ömmugulli
suma til að sitja við sauma- og
prjónaskap. Mér gekk ekkert
of vel að hekla og prjóna því
ég prjónaði og heklaði of fast,
nánast hnýtti garnið, þannig
að móðir mín hjálpaði mér
með stykkin, mig minnir
að hún hafi til dæmis rakið
hekluðu pottaleppana upp þar
sem ég komst ekkert áfram
með þá og svo heklað þá að
mestu leyti. En hún mamma,
Halla Sigríður Rögnvaldsdóttir
hárgreiðslumeistari, er mikil
hannyrðakona, það leikur
allt í höndunum á henni og
það eru ófá stykkin sem við
afkomendur hennar eigum
eftir hana. Eins var amma mín,
Dóra Ingibjörg Magnúsdóttir
(1928-2019), snillingur í
höndunum og svo langamma
mín, Hólmfríður Helgadóttir
saumakona (1900-2000).
Síðust en ekki síst var Sigga
amma (1907-1985), eða Sigga
Garðars eins og hún var kölluð.
Hún var saumakona og seldi
föt í versluninni Garðarshólma
sem hún rak með Garðari afa í
Kirkjuklaufinni.
Eftir að hafa lært grunn-
aðferðirnar í prjóni og hekli hjá
Bíbí gerði ég lítið sem ekkert í
höndunum fyrir utan peysu
sem ég prjónaði á litlu systur
mína hana Sigríði Ingibjörgu
þegar hún var þriggja eða
fjögurra ára gömul. Peysan
var bara vel heppnuð, með
( HVAÐ ERTU MEÐ Á PRJÓNUNUM ) frida@feykir.is
Dóra Ingibjörg Valgarðsdóttir frá Sauðárkróki
Dóra Ingibjörg með ömmubarnið, Viktoríu Rún. MYNDIR ÚR EINKASAFNI.
Það er brottfluttur Sauð-
krækingur, Dóra Ingibjörg
Valgarðsdóttir, sem segir
lesendum frá því sem hún
hefur verið að gera í
höndunum í handavinnu-
þættinum að þessu sinni.
Þrátt fyrir að Dóra sé komin af
miklum hannyrðakonum
segist hún lítið hafa fengist við
handavinnu lengi vel en fréttir
af tilvonandi ömmubarni urðu
til þess að hún tók upp þráðinn
á ný og hefur verið býsna
afkastamikil síðustu mánuð-
ina. Gefum Dóru orðið.
Ég var svo heppin að fá
kennslu í hannyrðum hjá
henni Friðbjörgu Vilhjálms-
dóttur, eða Bíbí eins og hún
er kölluð. Við lærðum meðal
annars að hekla, prjóna,
sauma út og vélsaum. Eitt
af fyrstu stykkjunum sem
við gerðum hjá Bíbí voru
handavinnupokar, mjög
skemmtilegt að gera þá og
dýrmætt að eiga þá í dag.
Í dag nota ég pokann fyrir
þvottaklemmur.
Ég fann alltaf svolítið til
með þeim kennurum sem
völdust til að kenna okkur
krökkunum í árgangi 1972
því annað eins samansafn af
snillingum (villingum) hefur
ekki verið saman í bekk fyrr
né síðar! Sérstaklega hlýtur að
hafa verið erfitt fyrir Bíbí að fá
Peysa á Emmu, stóru systur nýja
barnabarnssins.
Hnýtt blómahengi.
mynsturbekk og allt. Svo fékkst
ég ekkert við handavinnu
næstu 30 árin. Ég hugsaði oft
hvað það væri nú leiðinlegt
að ég, með allar þessar flottu
handverkskonur á undan
mér, væri ekki að nýta mér
kunnáttu þeirra og leikni til að
fá leiðbeiningar til upprifjunar
í prjóni og hekli. Ég var búin
að segja það margoft (eftir að
hafa verið spurð ótal sinnum)
að ég myndi byrja að prjóna
þegar von væri á ömmugulli.
Þegar ég fékk svo fréttirnar
síðasta sumar að von væri
á barnabarni var ég þegar
byrjuð að gera prjónaprufur.
Dóra amma mín lést á
Dvalarheimilinu í byrjun júní
í fyrra og mér fannst við hæfi
að byrja að prjóna á meðan
ég sat hjá henni þegar hún lá
banaleguna.
Þar sem ég bý á höfuð-
borgarsvæðinu var ekki hægt
að skjótast til mömmu til
að fá leiðbeiningar svo ég
skráði mig á prjónanámskeið
og prjónaði fyrsta stykkið
mitt eftir öll þessi ár, það var
peysa handa stóru systur nýja
barnabarnsins. Eftir það hef
ég prjónað fleiri peysur, til
dæmis á barnabarn sem býr á
Akureyri, og eins peysu á yngri
dóttur mína. Eftir að ég var
byrjuð að prjóna langaði mig
líka til þess að rifja upp heklið
og dreif mig á námskeið. Ég
byrjaði á því að hekla tvö
ungbarnateppi handa þá
ófæddu barninu. Ég er svo
byrjuð á teppi handa stóru
systur. Einnig er ég að dunda
mér við að hekla kúruteppi
með kanínu (Amigurumi),
búin að hekla slefsmekk og
snudduband. Mér finnst mjög
skemmtilegt að hekla, það er
einhvern veginn auðveldara
svona á meðan maður er
byrjandi í þessu öllu. Ég er ekki
enn farin að reyna að hekla
dúka en það kemur kannski
að því. Ég rifjaði einnig upp
Macrame hnýtingar sem ég
hafði lært af mömmu þegar
ég var mjög ung og er búin að
hnýta nokkur stykki.
Ég er með nokkur verk-
efni í gangi núna, fyrrnefnt
heklteppi, prjónaða ung-
barnasamfellu, peysu á
eldri dótturina og ein-
hyrningapeysu sem pöntuð
var af ömmustelpunni á
Akureyri og svo eru peysur
á strákana mína í vinnslu og
peysur á önnur barnabörn eru
á teikniborðinu, barnabörnin
eru orðin alls átta svo ég mun
hafa nóg að gera.
Ég vil tilnefna frænku mína
hana Regínu Jónu Gunnars-
dóttur til þess að sýna ykkur
handverkið sitt.
Heklaður slefsmekkur og snudduband.
Prjónuð húfa. Handavinnupokinn (nú klemmupoki)
frá því í barnaskóla.
Ungbarnasamfella á prjónunum
Viktoría Rún með teppið sitt.
4 20/2020