Dagrenning - 01.01.1941, Blaðsíða 8
^*) °-§)
Q-&) -Q^) °-&) °-<?J °-&)<>-g£;
,i<>-^)<>^)<>^?)
■ * • •
Trúarbrögð Grænlendinga forn og ný.
SNVVM
Hinir heiSnu Grænlendingar
trúa því aS sönnu, aS til sé ein
ódauSleg yera, sem þeir kalla
Tarnasak (kristnir Grænlend-
ingar kalla f jandann því nafni)
en aS frásögn þeirra er hann
fremur vondur en góSur, Þótt
hann sé ódauSlegur, á hann
ömmu eina; þaS er Ijót kona,
og ræSur yfir öllum sjódýrun-
um; og þegar hán lokar þau
inni í stórum hellum niSur
undir hafsbotni, fá Grænlend-
ingar ekkert aS veiSajog stund-
um er hún svo ónotaleg í sér,
aS reka alla marhnútana í fel-
ur, og verSa þá spámenn (an-
gekok) aS leita náSar hjá henni
ömmu. Ekki hefir Tarnasak
eSa amma hans, skapaS heim-
inn; því veröldin, þ. e. Græn-
land, er sjálfkrafa vaxin upp
úr hafinu, og skömmu síSar
hinir fyrstu menn upp úr tveim-
ur þúfum. Spámönnunum ber
ekki saman um Tarnasak.
Nokkrir þeirra segja hann
vera anda, aSrir kalia hann
dýr, og hinir þriSju segja aS
hann sé í mannslíki. ASsetur
hans er langt niSur undir jörS-
unni.oger gott aS vera þar
hjá honum, þ ví nóg er þar af
sel og öSrum sjódýrum. Hvorki
tílbiSja, elska eSa dýrka Græn-
lendingar Tarnasak. þegar alt
leikur í lyndi, hirSa þeir ekki
um hann; einungis í sóttum og
hallæri flytja spámennirnir mál
manna fyrir honum og ömmu
hans, og segja frá andsvörum
þeirra. Þeir verSa aS fara til
þess niSur undir jörSina, og
eru þaS tíSum svaSilfarir. —
Tvennar vistarverur eru eftir
dauSann; önnur neSanjarSar,
og koma þar aSeins þeir hinjr
farsælustu, því sá er staSurinn
öllu betri. Hinn er á himnum;
þar er ekki annar eins sælu-
staSur, og eru norSurljósin
fylkingar þeirra sálna, er eiga
þar bústaSi; mun þeim vera
kalt, og eru þær aS hnattleik-
um allar nætur. Sól og máni
eru Grænlenzk systkyni, sem