Dagrenning - 01.01.1941, Blaðsíða 10

700 DAGRENNIMG
og þá sýnir hiS daglega útlit
andlitsins þetta allt í heild.
Því skyldi nokkur skammast
sín fyrir hrukkurnar á andlit-
inu? ÞaS er aS skammast sín
fyrir hvaS maSur sýnist vera,
en ekki hvaS maSur er. Hrukk-
urnar eru skrift náttúrunnar
þar, sem hin verulegu lífsatriSi
eru skrifuS upp. Þær eru mál
án orSabókar eSa málfræSi;
þar getur sérhver lesiS í og séS
hugsanir liSinna ára.
Sérhvert andlit ber sína eig-
in sögu meS sér. Andinn skrif-
ar á þaS dagbók sfna meS óljós
ri punktaskrift. ÞaS er sorglegt
aS sjá gömul andlit sem hafa
aS eins lifaS fyrir sjálfan sig,
kærleikslaust og hugsunarlaust
um aura, þar sem eigingirni,
þröngsýni, kaldiyndi og mann-
úSarleysi hafa kæft alla góSa
möguleika í byrjuninni. ÞaS
má líkja slíku andliti viS kirkju
garS, sem geymir aS eins grafir
dauSra manna.
En hvaS hefir betri og meiri
áhrif í fljótu bragSi en góS og
gömul andlit, þar sem kærleiki,
mannúS og umburSarlyndi skín
út úr hverjum drælti; þar sem
hyggindum og lífsreynslu er
variS til aS benda, hvetja og
aSvara þá, sem óreyndir eru.
Upphaf
Silfur-brúðkaupsins.
Það er almennur siður í
kristnum löndum, að hjón
halda hið svo kallaða ‘ Silfur-
brúðkaup” sitt, er þau hafa
verið í hjónabandi 25 ár. Sið-
ur þessi er ævagamall. Álitið
er, að þessi fagri siður sé frá
síðari hluta 10. aldar og að
hann sé upprunninn á Frakk-
landi.
Skömmu eftir að Hugo
Kapel kom tilríkis (dáinn 995)
heimsótti hann stóra landeign
er hann hafði fengið að erfð-
um eftir frænda sinri.
Á landeign þessari hitti
hann gamlann, gráhærðann
þjón, er í 25 ár hafði þjónað
ættinni með trú og dygð. Hann
var piparsveinn. Ráðskonan á
búinu hafði einnig eytt þar
sínum bestu kröftum um jafn
langan tíma. Hún var pipar-
mey.
Hugo Kapel lét þegar